Έτσι σώθηκε το Πιλοποιείο του Πουλόπουλου

Τα παλιά εγκαταλελειμμένα εργοστάσια λένε ανεξάντλητα παραμύθια και αγκαλιάζουν τον επισκέπτη τόσο ταπεινά.

Πάντα μια επίσκεψη στα παλιά και ερειπωμένα εργοστάσια της Αθήνας, αποτελεί μια λύση «φυγής». Πέρα απ το χρόνο και μέσα σ´αυτόν, διαδέχονται τον επισκέπτη «ανάσες» ανθρώπινες, ανάσες ερήμωσης, ανάσες γοητευτικές, φαντασία και μύθος.

Σαν γερασμένες οικοδέσποινες τα εργοστάσια, άλλοτε σαν αγέραστες καλλονές, και άλλοτε σαν αστείρευτες γιαγιάδες, να λένε ανεξάντλητα παραμύθια και να αγκαλιάζουν τον επισκέπτη τόσο ταπεινά…

Είναι τα παλιά και ερειπωμένα εργοστάσια των χειροκίνητων μηχανών και των ανθρώπων. Με τον φωτογράφο Τάσσο Βρεττό, σφηνωθήκαμε στα χαλάσματα στο Πιλοποιείο Πουλόπουλου.

Περπατάγαμε στις μύτες των ποδιών, μήπως και υποχωρήσουν τα ξύλινα σαπισμένα πατώματα.

Ένα χαλασμένο παράθυρο έχασκε. Με τους κατάλληλους σωματικούς ελιγμούς εισχωρήσαμε, απρόσκλητοι επισκέπτες, στο παραμυθένιο κάστρο των περιστεριών στο Θησείο, χτισμένο το 1886.

Περπατάγαμε στις μύτες των ποδιών, μήπως και υποχωρήσουν τα ξύλινα σαπισμένα πατώματα. Μήτρες-καλούπια ξύλινες,πεταμένες. Αυγά και νεοσσοί περιστεριών. Πάνω από πενήντα περιστέρια σηκώθηκαν και πέταξαν από τα σπασμένα παράθυρα της οροφής.

Παντού πρέσες, σιδερωτήρια, μηχανές κολαρίσματος των «καπαμάδων», μήτρες για γυναικεία καπέλα της εποχής με το μεγάλο γείσο, έπιπλα σκαλισμένα, βενετσιάνικες καρέκλες, πασπαλισμένα με τη σκόνη του χρόνου.

Πολλά χρόνια είχε να μπει άνθρωπος μέσα σε αυτό το πέτρινο αρχιτεκτονικό αριστούργημα το οποίο έδινε ψωμί σε 250 ανθρώπους. Ένα παραμύθι εδώ. Μια ιστορία τεράστια τριγύρω. Χαιρόμασταν και «κλαίγαμε» μαζί για την μη αξιοποίηση του.

Λίγους μήνες μετά το ρεπορτάζ, το κτίριο της οδού Ηρακλειδών χαρακτηρίστηκε διατηρητέο.

Το μάτι μου είχε κολλήσει σε μια ταμπέλα: «ΤΑΣ ΤΙΜΑΣ ΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ». Ήταν τέτοια η αίσθηση που έκανε το φωτογραφικό αυτό ρεπορτάζ, που η ίδια η Μελίνα Μερκούρη, επικοινώνησε με την διεύθυνση του περιοδικού εκφράζοντας τον θαυμασμό της. Λίγους μήνες μετά, το κτίριο της οδού Ηρακλειδών χαρακτηρίστηκε διατηρητέο.

Έπρεπε να διαφυλαχθεί η ιστορία του. Γιατί τα καπέλα του Ηλία Πουλόπουλου, διέσωσαν από σίγουρο τραυματισμό, το κεφάλι του προέδρου της Βουλής του 1909 Κουμουνδούρου, όταν δέχθηκε επίθεση με πέτρες από διαδηλωτές της εποχής. Και βέβαια εγώ με τον καλλιτέχνη φωτογράφο Τάσσο, τρίβαμε τα χέρια μας, καθώς «έτρεχαν» άλλα φωτογραφικά ρεπορτάζ για τα εγκαταλελειμμένα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα. Τα οποία έκαναν αίσθηση και δημιούργησαν το έδαφος για την αξιοποίηση τους.

Διαβάστε ακόμα – Νίκος Σταθούλης: Η ζωή σαν τα γλυπτά του Takis Vassilakis

TAGS :
εγκατάλειψη περιοδικό ΕΝΑ Πιλοποιείο Πουλόπουλου ρεπορτάζ φωτογραφία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook