Πόνος στη μέση; Προσοχή, μπορεί να σε σκοτώσει.

«Ξεκίνα το περπάτημα» είναι η πρώτη και πιο αποτελεσματική συμβουλή που θα μας δώσουν οι ειδικοί για να αντιμετωπίσουμε τις ενοχλήσεις στη μέση. Photo Credit: blog.illinoisbackpain.com

Διαβάζοντας τις διάφορες βιογραφίες που έχουν γραφτεί για τον Τζον Κένεντι, κατάλαβα ένα πράγμα: το πραγματικό μυστήριο δεν ήταν η δολοφονία του, αλλά το πώς ένας Πρόεδρος με σμπαραλιασμένη μέση μπορούσε να κάνει αδιάκοπα σεξ με μερικές από τις πιο εντυπωσιακές γυναίκες της εποχής του! Όταν, μετά από έναν μικροτραυματισμό, δοκίμασα κι εγώ την εμπειρία του πόνου στη μέση, έτρεμα και μόνο στην ιδέα να βρεθώ στο κρεβάτι με γυναίκα –κι ας ήταν και η Μέριλιν Μονρόε…

Ευτυχώς για τους περισσότερους από εμάς, δεν έχουμε το ιατρικό ιστορικό του Κένεντι. Ο Αμερικανός πολιτικός έπασχε, πιθανότατα, από τη νόσο του Άντισον και η αγωγή με στεροειδή που του είχε δοθεί από μικρή ηλικία για την ανακούφιση των συχνών εντερικών ενοχλήσεων επιδείνωσε τα προβλήματα στη μέση. Το 1954, μάλιστα, οι πόνοι ήταν τόσο ανυπόφοροι, που συμφώνησε να κάνει ένα πολύ επικίνδυνο και αιματηρό χειρουργείο.

Διαβάστε ακόμα: Θεωρίες συνωμοσίας: Για όλα φταίει ο JFK

Μετά κι από αυτό, τα προβλήματα χειροτέρεψαν. Κατά τη διάρκεια της προεδρικής του θητείας, δυσκολευόταν να κοιμηθεί, να δέσει τα παπούτσια του και να σηκωθεί από την καρέκλα του γραφείου του. Κάποιοι λένε ότι η κατάστασή του συνέβαλε ακόμα και στο θάνατό του: όταν δέχτηκε την πρώτη σφαίρα από το όπλο του Λι Χάρβι Όσβαλντ στο λαιμό, φορούσε τον ειδικό κηδεμόνα πλάτης που ουσιαστικά τον κράτησε ακίνητο μέχρι να δεχτεί τη δεύτερη και φονική σφαίρα στο κεφάλι.

Ένας «διαγνωστικός μπελάς»

Τα διδάγματα που μας προσφέρει η ιστορία του J.F.K. είναι εξόχως χρηστικά: ο πόνος στη μέση δεν είναι απαραίτητο να μας στερήσει τις απολαύσεις της ζωής, αρκεί να μην τον αφήσουμε να γίνει απειλητικός για την ίδια μας τη ζωή! Αλλά πριν απ’ όλα αυτά, καλό θα ήταν να ξεδιαλύνουμε μερικά από τα παράδοξα φαινόμενα που συνοδεύουν τον πόνο της μέσης.

Η οσφυαλγία είναι το σύμπτωμα που προκαλούν περισσότερες από 100 νοσολογικές καταστάσεις. Από διάφορες λοιμώξεις και ρευματικά νοσήματα έως αιματολογικές διαταραχές και μεταστάσεις καρκινικών όγκων, τα πάντα σχεδόν, μπορούν να προκαλέσουν και πόνο στη μέση. Ακόμα κι αν υποπτευόμαστε ως κλινικό αίτιο το πιο σύνηθες από αυτά, την κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου, δεν σημαίνει ότι δεν υποκρύπτεται και κάποιο από τα υπόλοιπα πιθανά αίτια. Εξάλλου, ο εκφυλισμός των δίσκων μπορεί να έχει ξεκινήσει ήδη χωρίς να προκαλεί ενοχλήσεις.

Από την άλλη, είναι δυνατόν ο πόνος να εξαφανίζεται χωρίς τη συνδρομή αναλγητικών. Είναι αυτό καθησυχαστικό; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αυτή είναι η πιο ασφαλής απάντηση. Η ανάπαυση καταπραΰνει φυσιολογικά την ενόχληση η οποία, αν οφείλεται σε μυϊκό σπασμό (πιάσιμο), δεν επανέρχεται. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο πόνος στη μέση εμφανίζεται ξανά στους επτά από τους δέκα που τον είχαν βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους, εξαιτίας της μιας ή της άλλης παθολογικής κατάστασης.

Εντωμεταξύ, η εμφάνιση, η ένταση και η διάρκεια του πόνου μπορεί να επηρεάζεται από νευρολογικούς ή και ψυχολογικούς παράγοντες που είναι άσχετοι με την υποκείμενη νόσο. Με λίγα λόγια, η εξεύρεση της κλινικής αιτιολογίας για τον χρόνιο πόνο στη μέση είναι για τους γιατρούς ένας απίθανος «διαγνωστικός μπελάς».

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι η σύγχρονη Ιατρική δεν διαθέτει τα εργαλεία (εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος) για να καταλήξει σε βάσιμα συμπεράσματα – υπάρχουν εξάλλου ακόμα και απόρρητα πρωτόκολλα εξέτασης, η χρήση των οποίων μπορεί να «ξεσκεπάσει» έναν εικονικό πόνο στη μέση που αναφέρεται από «ψευδο-ασθενείς» για τη λήψη αναρρωτικών αδειών, διεκδίκηση αποζημιώσεων ή και απαλλαγή στράτευσης!

Διαβάστε ακόμα: Πώς κρατιέται σε φόρμα ο Γιώργης Λαμπαθάκης

Ωστόσο, η γνώση της φυσιολογίας της μέσης, των παραγόντων που επιβαρύνουν τη λειτουργικότητά της και κυρίως η πρόληψη των κινδύνων μπορεί να μας απαλλάξει από αδικαιολόγητους φόβους και να μας κάνει πιο «συνεργάσιμους» ασθενείς: παρουσιάζοντας μια σαφή κλινική εικόνα στο γιατρό μας, τον βγάζουμε από πολλούς μπελάδες…

Διατηρώντας φυσιολογικό βάρος, ενδυναμώνοντας τους μυς και εφαρμόζοντας τους κανόνες εργονομίας στις στάσεις και τις κινήσεις μας, ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να υποφέρουμε από πόνους στη μέση.

Κάτι να τη φυλάει

Το πρώτο και θεμελιώδες μάθημα για τη μέση είναι η συνειδητοποίηση της θέσης και του ρόλου της. Πρέπει να δούμε την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης ως το κέντρο στήριξης του κορμού –έναν μηχανισμό από νεύρα, συνδέσμους και μυς που αντιστέκονται στη βαρύτητα. Έτσι, όταν σκύβουμε για να σηκώσουμε ένα χαρτί που έπεσε κάτω, η πίεση που ασκείται στους οσφυϊκούς μεσοσπονδύλιους δίσκους ισούται με το τετραπλάσιο του βάρους μας. Η ιδέα να αφήσουμε το χαρτί κάτω και να μείνουμε καθισμένοι στην καρέκλα μας είναι χειρότερη: έτσι κι αλλιώς, όση ώρα καθόμαστε, το φορτίο που σηκώνουν οι ίδιοι δίσκοι είναι απλώς… το διπλάσιο του βάρους μας. Η αδρανοποίηση των μυών που προκαλεί ο φόβος της κίνησης είναι αυτή που θα ενεργοποιήσει και θα συντηρήσει τον πόνο. «Ξεκίνα το περπάτημα» είναι η πρώτη και πιο αποτελεσματική συμβουλή που θα μας δώσουν οι ειδικοί για να αντιμετωπίσουμε τις ενοχλήσεις στη μέση.

Διατηρώντας ένα φυσιολογικό βάρος, ενδυναμώνοντας τους μυς και εφαρμόζοντας τους κανόνες εργονομίας στις στάσεις και τις κινήσεις μας, έχουμε ήδη ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να υποφέρουμε από πόνους στη μέση. Ένα αιφνίδιο επεισόδιο άλγους, ωστόσο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάναμε κάτι λάθος. Στους άνδρες, η πιθανότητα να αντιμετωπίσουν ένα ή περισσότερα περιστατικά οσφυαλγίας κάποια στιγμή στη ζωή τους υπερβαίνει το 60%. Η ξεκούραση είναι το πιο ασφαλές και αλάνθαστο φάρμακο!

Αν παρόλα αυτά ο πόνος είναι οξύς, τα απλά αναλγητικά, όπως η παρακεταμόλη, πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή. Αν αυτό δεν είναι αρκετό, η προσφυγή σε μυοχαλαρωτικά και αντιφλεγμονώδη πρέπει να γίνεται μόνο στην περίπτωση που γνωρίζουμε καλά το ιστορικό μας και αφού λάβουμε υπόψη τις ανεπιθύμητες ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν. Οι θερμαντικές αλοιφές προσφέρονται μόνο στις περιπτώσεις που ο πόνος έχει προκληθεί από μυϊκό πιάσιμο, όπως αντίστοιχα και τα κρύα επιθέματα και τζελ ανακουφίζουν την περιοχή που πονάει μονάχα όταν πρόκειται για τραυματισμό (φλεγμονή).

Η οσφυαλγία που έχει μετατραπεί σε χρόνιο πρόβλημα αλλάζει εκ των πραγμάτων τον τρόπο που σκεπτόμαστε. Σ’ αυτή την περίπτωση, η πρόληψη της υποτροπής είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας: σηκωνόμαστε προσεκτικά από το κρεβάτι, διαλέγουμε ανατομική καρέκλα για το γραφείο, παρατάμε το γυμναστήριο αν είμαστε αγύμναστοι και κάνουμε «απλωτές» σε θερμαινόμενη πισίνα. Εφόσον πρόκειται πράγματι για δισκοκήλη (περίπου το 70% των περιπτώσεων που αντιμετωπίζουν χρόνιους πόνους), το χειρουργείο ενδείκνυται μόνο για ένα μικρό ποσοστό από τους πάσχοντες. Που σημαίνει ότι η πρόγνωση της νόσου επαφίεται στη δική μας σωστή εφαρμογή της αγωγής.

Στη συντηρητική (συμπτωματική) θεραπεία, δεν υπάρχει ένα ειδικό φάρμακο για τη δισκοκήλη, όπως και δεν υπάρχει μια θαυματουργή θεραπευτική προσέγγιση που να αψηφά τους γενικούς κανόνες στους οποίους οφείλουμε να προσαρμοστούμε (φυσιολογικό βάρος, προσήλωση στην εργονομία κ.λπ.): η αμέλεια αυτών των κανόνων μπορεί να αποβεί καταστροφική.

Από την εποχή του Κένεντι μέχρι σήμερα, το ζητούμενο παραμένει το ίδιο: παρά τις όποιες περιπέτειες της υγείας μας, να έχουμε μια όσο το δυνατόν φυσιολογική ζωή. Φαντάζομαι ότι κι εκείνος ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες των γιατρών του και την ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή –πώς αλλιώς να εξηγήσεις τις αξιοθαύμαστες επιδόσεις του; Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί παρά να φρόντιζε τη μέση του, για να μη διαλυθεί οριστικά. Επομένως, μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η μέση σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ γι’ αυτήν…

Διαβάστε ακόμα: Ο εθισμός στο αλάτι ‒και πώς να τον αποφύγουμε

TAGS :
fitness έση πόνος σώμα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook