Κάποιοι απολαμβάνουν το τρέξιμο στη βροχή. Ωστόσο κρύβει και πολλές παγίδες, ειδικά αν βρεθεί στον δρόμου σου και ένας αναποφάσιστος οδηγός.(Φωτογραφία: justrunlah.com)

Ήταν Σεπτέμβρης πριν από μερικά χρόνια. Μόλις είχα γυρίσει από τη Χίο και τις διακοπές μου εκεί που πάντοτε συνοδεύονται από τον πρώτο (ή και τελευταίο – όπως το «δει» κανείς) αγώνα της (δρομικής) σαιζόν. Είχα βγει στη γειτονιά μου να τρέξω ένα 15άρι ελεύθερο, χωρίς τέμπο ή συγκεκριμένο στόχο. Δεκαπέντε χιλιόμετρα στα σύνορα Χαλανδρίου και Βριλησσίων, εκεί δηλαδή που έχω τρέξει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού σε αυτά τα δέκα χρόνια που λιώνω σόλες παπουτσιών. Ένας περίεργος ουρανός και μια έντονη υγρασία επικρατούσε στην ατμόσφαιρα, αλλά δεν ήταν ικανά να με αποτρέψουν από το να τρέξω. Κι έτσι, βγήκα. Θυμάμαι φορούσα κάτι παπούτσια που εκείνη την εποχή ήταν τα αγαπημένα μου (αν δεν κάνω λάθος τα έχω ακόμα).

Λίγο μετά το ξεκίνημά μου, γύρω στο τέταρτο χιλιόμετρο, έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες ψιχάλες της βροχής. Της πρώτης φθινοπωρινής βροχής μετά από πολλές καλοκαιρινές μέρες ανομβρίας. Ήξερα πολύ καλά τι σήμαινε αυτό. Η ατμόσφαιρα θα βάραινε και η καυτή – από τη συνεχόμενη έκθεσή της στον ήλιο – άσφαλτος θα λειτουργούσε σαν θερμοσυσσωρευτής. Πράγματι, σύντομα η αναπνοή μου άρχισε να δυσκολεύει. Ήμουν πλέον στο έβδομο χιλιόμετρο, στη μέση παρά κάτι, όταν κατάλαβα ότι κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά. Η άσφαλτος εκτός από καυτή είχε αρχίσει να γλίστρα επικίνδυνα. Αυτό που φοβούνται οι «μηχανάκηδες» σκέφτηκα καθώς πλησίαζα σε μια πλατεία των Βριλησσίων. Φτάνοντας στην πλατεία διασταυρώθηκα με ένα «αναποφάσιστο» Volkswagen Golf. Αναποφάσιστος, δηλαδή, ήταν ο οδηγός του. Θα με άφηνε να διασχίσω το δρόμο προς την πλατεία ή όχι; Δεν ήξερε εκείνος, πως να ξέρω εγώ; Κι ενώ στην αρχή φαινόταν ότι θα με άφηνε, την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη. Εκείνος άλλαξε γνώμη, εγώ άλλαξα κατεύθυνση. Την άλλαξα, όμως, απότομα και γρήγορα, με αποτέλεσμα, χωρίς καλά – καλά να το καταλάβω, να απογειωθώ (εξαιτίας της γλιστερής ασφάλτου) ως άλλος Νικοπολίδης «στο γάμα», και να προσγειωθώ ανώμαλα και με γδούπο πάνω στο δεξί μου χέρι. Δεν ξέρω αν το «έβγαλα» το σουτ, έβγαλα όμως τον ώμο μου και το κατάλαβα αμέσως.


Διαβάστε ακόμα: Μάνος Καραμποΐκης – «Στο τρέξιμο βρίσκει ο καθένας τις ισορροπίες του»


Για μερικά δευτερόλεπτα έμεινα ακίνητος στην άσφαλτο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον οδηγό του Golf να με προσπεράσει από δεξιά και να φύγει για τον προορισμό του. Στο παρακείμενο μανάβικο είχαν αναστατωθεί όλοι. Έστεκαν και με παρατηρούσαν, περιμένοντας μάλλον να εμφανιστεί ο Tom Cruise με το ελικόπτερο για να με σώσει (δεν έχω άλλο τρόπο να εξηγήσω την επιδεικτική αδράνειά τους). Ο Tom, όμως, κάπου αλλού έσωζε κάποιον άλλον και ήρθε ποτέ. Έτσι, μάζεψα τα κομμάτια μου (το χέρι μου δηλαδή) και σηκώθηκα να βαδίσω στην άκρη του δρόμου για να μην κόβω και την κυκλοφορία (περίμεναν κι άλλοι πίσω από το Golf για να με προσπεράσουν).

Ο οδηγός άλλαξε γνώμη, εγώ άλλαξα κατεύθυνση και χωρίς να το καταλάβω, απογειώθηκα ως άλλος Νικοπολίδης «στο γάμα». Δεν ξέρω αν το «έβγαλα» το σουτ, έβγαλα όμως τον ώμο μου.

Εκείνη την κρίσιμη ώρα εμφανίστηκε μια κυρία με ένα παιδάκι στο ένα χέρι και τα ψώνια του μανάβικου στο άλλο.
– Χρειάζεστε βοήθεια; Είστε καλά;
– Καλά είμαι, αλλά νομίζω ότι μου έχει βγει ο ώμος.
– Δε νομίζω. Μου φαίνεται εντάξ…

Προτού καλά – καλά ολοκληρώσει τη φράση της, άλλαξε γνώμη. Βλέπετε, είχα αποφασίσει (μετά από μια σύντομη εσωτερική συζήτηση που δεν έχει και τόσο αναγνωστικό ενδιαφέρον) να επανατοποθετήσω το χέρι μου στη θέση του. Η κυρία αναστατώθηκε, ανατρίχιασε και αναφώνησε κάτι του στυλ «Παναγία μου», παραδεχόμενη με τον τρόπο αυτό τη λανθασμένη αρχική της εκτίμηση. Αφού την ευχαρίστησα για το ενδιαφέρον της, με το χέρι στη θέση του πια, τη βροχή να έχει σταματήσει και τον ψυχαναγκασμό στο φουλ, συνέχισα το τρέξιμό μου για οκτώ χιλιόμετρα ακόμα (και σας μιλώ εντίμως).

Δεν ξηγήθηκες σωστά ρε Tom. Δεν κάνουν έτσι οι υπερήρωες.

 

Διαβάστε ακόμα: «Η δική μου συμβουλή είναι “σηκωθείτε από τον καναπέ και κλείστε την τηλεόραση”»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top