monod

    Το περίφημο βιβλίο του Ζακ Μονό, “Η τύχη και η Αναγκαότητα” διατρέχεται από έντονες μεταφυσικές συνηχήσεις.

    Ο Ζακ Μονό και η ηθική της γνώσης

    Έτσι, ο Jacques Monod, βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής το 1965, δεν δίστασε να επιδείξει ενδιαφέρον για τη «φυσική φιλοσοφία της νεότερης βιολογίας». Κι αυτό σ’ ένα βιβλίο, έκτοτε διάσημο, του οποίου ο τίτλος, «Η τύχη και η αναγκαιότητα» (εκδ. Ράππα, 1971), έχει προφανείς και επιβλητικές μεταφυσικές συνηχήσεις.

    Ο συγγραφέας δίνει προεξάρχουσα θέση σ’ αυτό που ονομάζει «ηθική της γνώσης». Πολύ αφηρημένη έννοια θα σκεφτεί κάποιος. Θα είχε, όμως, άδικο να την υποτιμήσει. Διότι «η ηθική της γνώσης ορίζει μια υπερβατική αξία, την αληθινή γνώση». Είναι όχι μόνο ένας «ανθρωπισμός» αλλά και «η μόνη ορθολογιστική και συνάμα περιεσκεμμένη ιδεαλιστική στάση πάνω στην οποία θα μπορούσε να οικοδομηθεί ένας γνήσιος σοσιαλισμός». Και όχι μόνον αυτό. Η ηθική της γνώσης είναι επίσης «γνώση της ηθικής».

    Διαβάστε ακόμα: O επιταχυντής αδρονίων του CERN θα αποκαλύψει την ύπαρξη παράλληλων συμπάντων;

    Τούτου λεχθέντος, μας προκύπτει ένα χωρίο που στόχο έχει να μας οδηγήσει στο χείλος του οντολογικού ρίγους: «Στον άνθρωπο, ξέρει να βλέπει το ζώο, όχι το παράλογο μα το παράδοξο, ανεκτίμητο λόγω της παραδοξότητάς του ακριβώς, το ον εκείνο που, ανήκοντας συγχρόνως σε δύο βασίλεια: στη βιόσφαιρα και στο βασίλειο των ιδεών, βασανίζεται και συνάμα εμπλουτίζεται απ’ τη σπαρακτική αυτή δυαρχία, η οποία εκφράζεται στην τέχνη και την ποίηση, όπως και στον έρωτα τον ανθρώπινο». Δεν είναι λόγια του Ιωάννη του Χρυσόστομου. Αλλά σίγουρα πρόκειται για μια υποποικιλία της λεγόμενης «ιεράς ευγλωττίας».

    Στην επόμενη σελίδα: Ο Κόνραντ Λόρεντζ και τα αμαρτήματα του πολιτισμού.

    1 2 3 4 5 6 7

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top