Εσείς επιστρέψατε στο σεξ ή είστε τίποτα σκουριασμένες βίδες;

Ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο παιχνίδι ή μήπως όχι; (Από την ταινία L’ Amant Double του Francois Ozon)

Το προηγούμενο Σάββατο έκανα την πρώτη μου εξωτερική «καταδρομική» έπειτα από μήνες οικιακής απραξίας. Βγήκα για ποτό με φίλους. Η κοινή θέα, μακριά από τον κλωβό του σπιτιού και των τοίχων που το περιβάλλουν, το ότι θα σε δουν κι άλλοι, ότι έπαψες να είσαι αόρατος, σου δίνει την αίσθηση του υπολογισμένου ξεγυμνώματος. Αφαιρείς από πάνω σου σιγά σιγά τα πέπλα της στενεμένης ιδιωτικότητας.

Γυναίκες εδώ, εκεί, παραπέρα. Λικνιστικές, με υπεριώδη σεξουαλικότητα, με τις αποχρώσεις των σωμάτων τους να δημιουργούν έναν φανταστικό γλωσσότυπο. Μιλούσαν πριν τα στόματα αρθρώσουν λέξη. Και από την άλλη: άντρες εδώ, εκεί, παραπέρα. Κάπως σαστισμένοι, αμήχανοι, σαν σκουριασμένα καλώδια που θέλουν άμεσα -πολύ άμεσα- να αποκτήσουν πάλι λάμψη, αλλά δεν ξέρουν πώς.

Ξέρουμε πώς; Μήπως παρατράβηξε αυτό το «αστείο» με την απομάκρυνση του ενός σώματος από το άλλο; Μπορεί η επαφή, το μινύρισμα του αρσενικού προς το θηλυκό (δείγμα ότι το θέλει, το διεκδικεί), η δαπάνη της ερωτικής χαύνωσης, όλα αυτά μπορεί να μην ξεχνιούνται, να είναι σαν το ποδήλατο, αλλά…

Αν αφοπλιστούν για λίγο, αν για κάποιο λόγο αναγκαστείς να απεκδυθείς την ερωτική φορεσιά σου (όπως κάναμε οι περισσότεροι όλους αυτούς τους μήνες), αυτό που σου μένει για να συναρμολογηθείς ξανά είναι κάποιες σκουριασμένες βίδες που γυρίζουν μεν, αλλά με δυσκολία. Εκτός και πιστεύει κάποιος, αφελώς, πως το ερωτικό «μασάζ» μέσω των social media μπορεί να υποκαταστήσει την διεπαφή. Δεν μπορεί.

Είναι παράξενο που στη βόλτα μου (επιστρέφω στην επιτόπια έρευνα διότι δίνει άμεσα συμπεράσματα), σε κανένα τραπέζι δεν κάθονταν ζευγάρια με την κλασική έννοια του όρου; Πουθενά το δίπολο «άντρας-γυναίκα». Παρέες πολλές (κάποιες κλασικές γυναικοπαρέες, ανδροπαρέες και μικτού σχήματος), αλλά καμία που να υποδηλώνει -ου μην και να επιβεβαιώνει- πως εδώ παίζεται ένα ερωτικό δράμα που μπρος του ο Ιψεν θα έσκυβε το κεφάλι ντροπιασμένος.

Εχουμε χάσει κάτι και δεν το ξέρουμε; Το φλερτ ήταν πάντα μια δύσκολη εξίσωση για τα δύο φύλα. Οι γυναίκες αποζητούν τον μύθο, την εγκεφαλική περιδίνηση, τη συμποσιακή πλευρά του ίμερου. Οι άντρες, πάλι, είμαστε γωνιώδεις «οργανισμοί», γεμάτοι ακίδες. Αν δεν τα τρυπήσουμε τα άμοιρα τα κορίτσια θα τρυπηθούμε μόνοι μας. Πληττόμενοι σκαντζόχοιροι.

Το σεξ είναι σαν το ποδήλατο, δεν ξεχνιέται. Στις μέρες μας, όμως, θέλει λίγη προθέρμανση παραπάνω (Από την ταινία Jeune et Jolie του Francois Ozon).

Τώρα φαίνεται πως το πράγμα χρειάζεται λίγη περισσότερη προθέρμανση για να φλογιστεί. Συνήθως, έπειτα από μεταιχμιακές στιγμές εγγύτητας με τον θάνατο, η ξανακερδισμένη ζωή γίνεται αχαλίνωτη. Το ζωώδες νικάει το λογικό. Η καλύπτρα του σώματος, το δέρμα μας, δροσίζεται στους 50 βαθμούς. Κοινώς: σπέρνεις τις φερεμόνες σου αδιακρίτως, σπάταλα, με την ορμή νεανία που πρωτομαθαίνει την κλινοπάλη.

Μαθαίνω από τα ρεπορτάζ ότι άνοιξαν οι οίκοι ανοχής και τα λογής escort girls βγήκαν ξανά στα βουλεβάρτα. Αφού παραδεχθούμε με ευθυκρισία ότι θα πρέπει να αποδοθεί στον πληρωμένο έρωτα ο καθοριστικός ρόλος που έχει παίξει στην αφαλάτωση των ανδρικών ορμών, θα χρειαστεί να διερωτηθούμε: φτάνει για να μας επαναφέρει στις ράγες του έρωτα; Οχι, δεν φτάνει και το ξέρουμε. Η μέγιστη εγγύτητα αποκτάται όταν έχεις κατακτήσει το πρόσωπο που αναρριπίζει την καρδιά σου κι ύστερα στέλνει παλμικές εκρήξεις στο σώμα. Το αντίθετο είναι εντελώς μηχανιστικό και χάνεται αυτοστιγμεί.

Τώρα που ξαναβρεθήκαμε με τους άλλους θα βρεθούμε άμεσα και πραγματικά; Οι φιλίες είναι άλλο πράγμα, δεν μιλάω γι’ αυτές. Στηρίζονται σε άλλους πυλώνες, διαθέτουν άλλους κώδικες, αυλακώνουν με διαφορετικό τρόπο τις ανάγκες μας. Το θέμα είναι τι γίνεται με τον ερωτικό οίνο που πρέπει να τρέξει από τα χείλη, που πρέπει να μελώσει τα δάχτυλα, που οφείλει να στείλει στο στομάχι το «γλυκό κάψιμο» που λέει και ο Ρολάν Μπαρτ.

Η μετά Covid κατάσταση είναι μια παθολογία που δεν διαβάζεται εύκολα και ούτε συνηθίζεται (μάλλον, δεν πρέπει να τη συνηθίσουμε). Όταν η διέγερση θα βρει το κανάλι της διεξόδου της, όταν το πρώτο ανδρικό μπράτσο θα αρχίσει να θωπεύει μια υγρή γυναικεία πλάτη, κι όταν τα σφουγγάρια των χειλιών θα αρχίσουν να αλληλεπιδρούν δίχως το φόβο του ιού, τότε, ναι, θα μπορούμε να πούμε βάσιμα πως επιστρέψαμε στο «γήπεδο».

To δεδομένο που έχουμε στα χέρια μας -κι αυτό το λένε οι επιστήμονες που μελετούν την ανθρώπινη περίπτωση- είναι ότι η πανδημία γέννησε μέσα μας την επιθυμία για σύνδεση και μας πρόσφερε ολοένα και πιο ευέλικτους ορισμούς για το σεξ, μεγαλύτερη διαφάνεια μεταξύ των συντρόφων και σεξουαλική εξερεύνηση.

Αυτό που τελικά έμεινε από τούτο το μιξάρισμα δεν αφορά απαραίτητα το σεξ καθ’ αυτό, αλλά την οικειότητα. Η πανδημία μάς ανάγκασε να επανεκτιμήσουμε την ανθρωπινότητά μας και τον τρόπο με τον οποίο αποκτούμε ό,τι είναι απαραίτητο για να αισθανθούμε ζωντανοί.

Το πώς θα εκδηλωθεί αυτή η οικειότητα -είτε έχει να κάνει με άμεση επαφή είτε με αποστολή σέξι φωτογραφιών στα φλογισμένα inbox- μπορεί, τελικά, να μην έχει και τόση σημασία. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι ο τελικός στόχος: το αίσθημα, επιτέλους, να βρεθούμε μαζί. Τα άλλα θα τα βρούμε στην πορεία.

Ως τότε, κρατάτε γερά τα άρματα, πολεμιστές του έρωτα.

Διαβάστε ακόμα: Οσο μπορείς, προσπάθησε να μην εξευτελίζεις τη ζωή σου.

TAGS :
ερωτας σεξ σώμα φλέρτ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook