Sex Editor: ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ

«Μπορεί να επιθυμώ λιβιδινικά και υπαρξιακά τον άντρα Φούντα, τον άντρα πολεμιστή, τον άντρα κουβαλητή, τον άντρα λακωνικό στα λόγια και φλύαρο στις πράξεις, τον άντρα επιβήτορα, αλλά συνήθως έλκω άλλα αρσενικά».

Ήταν η πρώτη φορά που γαμιόμασταν και πάντα φοβάσαι ότι την πρώτη φορά κάτι δεν θα λειτουργήσει. Και όμως, για εμάς τους δυο, ήταν όλο εκεί. Αυτό το κοσμογονικό που θα ζούσαμε για εκατοντάδες νύχτες, πρωινά και μεσημέρια ακόμα. Κι όμως, λίγο πριν χύσουμε, τον άκουσα να μου λέει την απαγορευμένη, για μένα, φράση: «Πήδα με». Του υπενθύμισα ότι αυτός μού το έκανε αυτό. Ότι εγώ πηδιόμουν μαζί του. Δεν τον χάλασε, μάλλον. Στην πορεία μας, αρκετές φορές με πηδούσε εκείνος, μερικές, ομολογουμένως, εγώ. Ποτέ δεν αναφέρθηκε ξανά η επίμαχη φράση που με έφερνε σε ενεργητικό ρόλο τον οποίο δεν είχα καμία καύλα ή διάθεση να αναλάβω.

Μες στα χρόνια μου, μες στα σεξουαλικώς ενεργά χρόνια μου, καταλάβαινα ότι δεν πρέπει να συγχέω την άσβεστη δίψα μου για ζωή και έρωτα με την ‘’ελευθερομυαλοσύνη’’ και το gender fluidness ή την απόλυτη κατάλυση των παραδεδομένων ρόλων των φύλων. Δεν είμαι συντηρητικό στοιχείο, αλλά είμαι κιόλας. Τι εννοώ: για μένα, δεν υφίσταται ντροπή ή αιδώς στο να βιώνω και δημοσίως τον ιδιωτικό μου βίο, ούτε θεωρώ ότι είναι απαγορευμένο το γυμνό ή ημίγυμνο σώμα (θεωρώ χαζό να έχεις κορμάρα και να μην την χαίρεσαι, ρε φίλη), ούτε νιώθω άβολα να μιλώ και να γράφω για αυτά που κάνουμε όλοι με τα πουλιά μας. Όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι εκτιμώ κάποια όρια και κάποιους συγκεκριμένους κανόνες, το τονίζω αυτό, στην προσωπική μου ερωτική και σχεσιακή επικράτεια, στο δικό μου κρεβάτι, στην δική μου καρδιά.

Μια φίλη μού είπε πρόσφατα ότι με θεωρεί φεμινίστρια-πρότυπο και μια άλλη, επίσης πρόσφατα, εξέφρασε κάτι ανάλογο. Συλλαμβάνω σιγά σιγά ότι το άγριο κύμα του νεοφεμινισμού με όσα έχει πάρει σβάρνα, ακουσίως ή εκουσίως, με έκανε να πιστεύω τα τελευταία χρόνια και, μάλιστα, να το εκφράζω ανοιχτά, ότι δεν έχω καμία σχέση με όλο αυτό. Κι όμως, μελετώντας και συζητώντας λίγο, κατανοώ πια καλύτερα από ποτέ άλλοτε ότι φεμινισμός, πέραν της ισότητας των δύο φύλων (και ουχί ομοιότητας) πάει να πει ελεύθερη έκφραση της κάθε μίας μας, χωρίς να καταπιέζεται και να καταπιέζει.

Όπως δεν θα έκρινα ή δεν θα κακολογούσα ποτέ κάποια γυναίκα που επιλέγει να γαμιέται νυχθημερόν με διαφορετικά άτομα, έτσι δεν θα έκρινα ή δεν θα κακολογούσα ποτέ μια γυναίκα που επιλέγει να μένει πιστή στον άντρα με τον οποίο την προξένεψε η μάνα της. Αισθητικά, απέχω και από τις δύο. Αλλά τις σέβομαι απολύτως και τις δύο. Τότε, γιατί να είμαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου, ενσωματώνοντας ίσως την ριζοσπαστική ματιά της εποχής μας, που επιθυμώ ορισμένες αρχετυπίες σε σχέση με τον άντρα μου, τον εαυτό μου, τον τρόπο που κάνω έρωτα, τα όνειρά μου για το παρακάτω μας; Νιώθω, συχνά, πως πρέπει να απολογούμαι για ορισμένα πράγματα και, επίσης, είμαι πολύ μπερδεμένη με κάποια άλλα. Και επειδή αυτή η στήλη είναι για μένα ημερολόγιο, προσευχητάρι, εξομολογητήριο και θεραπευτήριο, λέω να τα γράψω, έτσι, σαν σημειώσεις που αποπειρώνται να βάλουν τις σκέψεις μου σε μία σειρά. Εύχομαι και τις δικές σας που δεν αμφιβάλλω ότι έχουν κινηθεί σε αντίστοιχες διαδρομές.

1. Μπορεί να επιθυμώ λιβιδινικά και υπαρξιακά τον άντρα Φούντα, τον άντρα πολεμιστή, τον άντρα κουβαλητή, τον άντρα λακωνικό στα λόγια και φλύαρο στις πράξεις, τον άντρα επιβήτορα, αλλά συνήθως έλκω άλλα αρσενικά, τα οποία με έλκουν και εμένα και, στην πορεία, βλέπω ότι μια χαρά έχουν στοιχεία που επιθυμώ, αλλά και μια αισθησιακότατη ευαισθησία, ευαλωτότητα και τρυφεράδα.

2. Αυτή η τρυφεράδα, βέβαια, με βλάπτει όταν, ενίοτε, έχω ανάγκη την δύναμή τους, το πάτημά τους, την σιδερένια πυγμή και σταθερότητά τους πλάι μου. Συχνά, σε δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου έχω βρεθεί μόνη. Μόνη, γιατί μπορεί να το έχω επιλέξει, μιας που δεν αγαπώ να παρακαλάω και να ζητάω πράγματα και κινήσεις που, κατά την άποψή μου, μια δυναμική θηλυκότητα σαν και του λόγου μου δεν χρειάζεται να παρακαλάει και να ζητάει, ούσα ήδη ξεκάθαρη για το ποια είναι αυτή και η ζωή και οι ανάγκες της. Δεν θα ήθελα να προδώσω ποτέ την μικρή Γεωργία, την οποία εκπαίδευσα να ζει με πάθος, αλλά ποτέ ως παθούσα στα μάτια του άντρα που του έχει πει ‘’σ’ αγαπώ’’ και του έχει παραδοθεί ψυχή τε και σώματι.

3. Μερικοί άντρες της ζωής μου με έχουν αποκαλέσει σκληρόκαρδη και είναι αλήθεια πως μπορώ να γίνω πολύ σκληρή, όταν νιώσω μόνη ή παραμελημένη. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ εύκολα και, στην περίπτωσή μου, όπως λέω χαριτολογώντας, η μονογαμία μου κοστίζει και αξίζει πολλά. Δεν μιλώ κατ’ ανάγκην για ύλη εδώ πέρα. Απλώς, να, αν είναι να είμαι με κάποιον και να περνάω τα ίδια ζόρια που περνώ ως single, δεν γουστάρω, κάτι αρχίζει να μην λειτουργεί μέσα μου.

«Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ, γιατί οι μισοί οργασμοί της ζωής μου έχουν προέλθει από μένα και την γνώση μου πάνω στο σώμα μου».

4. Και δεν γουστάρω γιατί όσο και αν μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου από τα βασικά, ανά περιόδους, έως τα περισσότερα και τα περιττά άνά κάποιες άλλες (οκ, λιγότερες αυτές), γιατί όσο και αν είμαι αυτάρκης, αυτόφωτη και ανεξάρτητη ως άνθρωπος, ως κορίτσι, μιας που έτσι ανατράφηκα και έτσι συνεχίζω να πορεύομαι, θέλω να είναι απολύτως εντάξει το να μπορώ να γέρνω στον ώμο ενός άντρα που επιθυμεί να λέγεται ‘’άντρας μου’’. Και θέλω, επίσης, να ξεκινήσω να μη νιώθω καμία τύψη επ’ αυτού, γιατί συχνά νιώθω, καθρεφτίζοντας ίσως φράσεις της μάνας μου για γυναίκες-γυναικούλες και needy και χαζές. Που εγώ δεν είμαι όλα αυτά υποτίθεται-αλλά είμαι κιόλας, και καλά κάνω. Γαμώ την ανεξαρτησία μου, γαμώ. Δεν γουστάρω να την εξαργυρώνω άλλο στο ερωτικό τερέν. Για χάρη του έρωτα, ενδύομαι την ψυχική και την σωματική γύμνια της σκλάβας. Άντε να το καταλάβει αυτός κάποιος από τους ελάχιστους που μου κλέβουν το ενδιαφέρον και την προσοχή.

5. Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ, γιατί οι μισοί οργασμοί της ζωής μου έχουν προέλθει από μένα και την γνώση μου πάνω στο σώμα μου. Γιατί με έχω κακομάθει, με έχω πάει ταξίδια, με έχω βγάλει για ψώνια, με έχω φροντίσει, με έχω κανακέψει όσο κανένας άντρας – θα τολμήσω να πω, όσο κανένας, εκτός από Έναν. Μα και σε αυτόν, πήρε πολύ πολύ καιρό…

6. Πολλές γυναίκες νιώθουμε να είμαστε οι άντρες της ζωής μας, εννοώντας ότι είμαστε οι κουβαλητές μας, οι φροντιστές μας, εννοώντας ότι κάνουμε εμείς για εμάς αυτό που μας έμαθαν ότι είναι ο ρόλος του άντρα στην ζωή μιας γυναίκας. Στην τελική, όμως, βλέπουμε πως και οι άντρες θέλουν μια γυναίκα στη ζωή τους, μια καλή ακροάτρια στα προβλήματά τους, μια υποστηρίκτρια, μια σύμμαχο και, ναι, μία γυναίκα να τους παρέχει και να τους κακομαθαίνει, επίσης. Οδηγούμαστε, λοιπόν, στο ότι χρειαζόμαστε καλούς, δυνατούς, παρόντες και φροντιστικούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως φύλου, σωστά;

7. Και εδώ, τα χάνω. Ναι, σωστά. Ναι, θα κερνάμε και οι δύο-όποιος βγάζει περισσότερα, λίγο περισσότερο. Έχω υπάρξει σε αμφότερα τα μέτωπα, έχω λειτουργήσει μια χαρά και με τις δύο συνθήκες. Πειράζει να πω πως όσο μεγαλώνω και μετά από χρόνια σπουδών, δουλειάς κτλ, περνάω καλύτερα με άντρες που δεν τους είναι πρόβλημα να ανοίξουν ένα μπουκάλι; Πάλι αυτολογοκρίνομαι, πάλι με καταλαμβάνει μια αίσθηση ότι κάτι νιώθω ή σκέφτομαι εσφαλμένα. Θέλω έναν άντρα που να με κάνει να νιώθω δυνατή, όχι υπενθυμίζοντάς μου πόσο δυνατή είμαι, αλλά δείχνοντάς μου στην πράξη ότι τις δυνάμεις μου τις θέλει για εκείνον, μιας που αυτός θα στηρίζει εμένα στα δύσκολά μου. Θέλω έναν άντρα που δεν θα μπορεί να διανοηθεί ότι μπορεί να κρυώνω το βράδυ στο σπίτι μου χωρίς σόμπα. Θέλω έναν άντρα να μου φέρει την σόμπα. Και θέλω έναν άντρα να μου φέρει την σόμπα, γιατί ως γυναίκα δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ αν ήξερα ότι ο αγαπημένος μου πεινάει, κρυώνει, δυσκολεύεται, ζητάει δανεικά από φίλους του, φρικάρει. Θα ήμουν στο πλευρό του. Σε κάθε του απόφαση. Και με τους όρους του, φυσικά.  Θεωρώ ότι ζητώ αυτά που μπορώ να προσφέρω. Τίποτε περισσότερο.

8. Είναι ανάσα και ελάφρυνση για τα αρσενικά να ξέρουν ότι μια γυναίκα πράττει στ’ αλήθεια την ισότητα που πρεσβεύει, χωρίς παρωπίδες και ‘’ναι, μεν, αλλά’’. Δεν μπορούν οι σημερινοί άντρες να προσφέρουν στις γυναίκες τους ό, τι οι παππούδες τους στις γιαγιάδες τους. Ούτε εμείς ζούμε την ζωή των γιαγιάδων μας, σαφώς. Συνήθως, όμως, εμείς τα κορίτσια παρατηρούμε και το συζητάμε ότι πλάι σε πιο φτωχά, του μεροκάματου, αγόρια έχουμε αισθανθεί βασίλισσες. Γιατί κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν επιλέγει σύντροφο με βάση το πόσα φράγκα μπορεί να του μασήσει. Αλλά, επίσης, είναι νορμάλ να ζητάς μια αίσθηση ασφάλειας πλάι σε έναν άνθρωπο. Και επειδή είμαι γυναίκα ετεροφυλόφιλη θα πω: πλάι σε έναν άντρα. Η ενσυναίσθηση είναι το παν. Είναι άκομψο να προσφέρουμε σε μια κυρία (στην κυρία μας) άνθη, όταν εκείνη έχει μονάχα δύο αυγά στο καινούργιο της ψυγείο, μέχρι να πληρωθεί από την δουλειά της. Και είναι ακόμα πιο άκομψο να εγκαλούμε την κυρία, επειδή δεν μας ζητάει ένα τρίτο αυγό, παρά, θλιμμένη, απομακρύνεται από κοντά μας, γιατί δεν θέλει ενδεχομένως να αποτελεί βάρος για εμάς.

9. Δεν προσφέρω ποτέ τίποτε για να πάρω αντάλλαγμα, έτσι δεν λέμε οι περισσότεροι; Πράγματι, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό ισχύει. Αλλά, ας μην είμαστε υπερβολικοί. Φυσικά και περιμένουμε πράγματα από τους οικείους μας. Φυσικά και μια γυναίκα που καλλωπίστηκε και ντύθηκε και χτενίστηκε περιμένει να την κοιτάξεις, φίλε. Όχι, δεν το έχει κάνει μόνο για τον εαυτό της. Φυσικά και ένας άντρας που κέρασε ένα πανάκριβο δείπνο μια γυναίκα περιμένει κάτι από αυτήν. Όχι, δεν το έκανε μόνο από γενναιοδωρία. Τώρα, αντιστρέψτε τα φύλα. Και ένας άντρας που ντύθηκε όμορφα και περιποιήθηκε τον εαυτό του αναμένει κομπλιμέντο. Και μια γυναίκα που σου κάνει το τραπέζι, ίσως σε έχει κιόλας φαντασιωθεί αφοσιωμένο εργάτη με το στόμα σου ανάμεσα στα σκέλια της. Ή ίσως εγώ είμαι υπερβολική και, όπως μου έγραψε κάποιος τις προάλλες, ίσως ‘’δεν αγαπώ, αν και έχω χιλιάδες τρόπους μέσα μου να αγαπήσω’’. Μπα. Ξέρω. Δεν είναι έτσι.

«Δεν κάνω σεξ γιατί, για να με κάνεις πια να θέλω να κάνω σεξ, χρειάζεται κάτι παραπάνω από αυτό που μου χρειαζόταν μέχρι και πριν από 2-3 χρόνια».

10.Φλερτάρω με δεκάδες άντρες. Φλέρταρα με τον Μπάμπη στην Απανεμιά- τι ωραίο αρσενικό. Φλερτάρω ακόμα και με καινούργιους φίλους, συνεργάτες, γείτονες. Vanilla flirt, έτσι για να αλληλοανεβαζόμαστε. Όμως, δεν μπορώ να κάνω, πλέον, στα 32 μου, σεξ με τον τρόπο που μπορεί να έκανα στα 20s. Είμαι τόσο χορτάτη που χρειάζομαι πια και κάτι παραπάνω-προς θεού, όχι δαχτυλίδι αρραβώνων. Αλλά, να, πραγματικό ενδιαφέρον ή, τέλος πάντων, ένα μαγικό ενσταντανέ. Δεν με αφορά πια να θεώμαι αποκλειστικά ως ένα ωραίο μουνί. Γιατί είμαι ένα ωραίο μουνί, αλλά είμαι και ένα ωραίο μυαλό.

Έχω πλάκα, μαγειρεύω γαμάτα, οι φίλοι μου είναι φοβεροί, έχω καλό γούστο, έχω όνειρα, έχω πετύχει πράγματα, ξέρω να φροντίζω, ξέρω να να εκφράζω, να συζητάω. Και, κυρίως, έχω πολλά να μάθω ακόμα. Άρα, μαζί μου, θα περάσεις καλά. Δεν είναι συντηρητισμός που αποφεύγω τα εύκολα σεξάκια των μερικών βραδιών όταν είμαι single μετά τα τα 30 μου. Δεν είναι ότι δεν κάνω σεξ για να μην στενοχωρηθεί ο Χριστός ή ο πατέρας μου. Δεν κάνω σεξ γιατί, για να με κάνεις πια να θέλω να κάνω σεξ, χρειάζεται κάτι παραπάνω από αυτό που μου χρειαζόταν μέχρι και πριν από 2-3 χρόνια. Δεν μπορώ να κάνω σεξ με εσένα που ζητάς απλώς να με γαμήσεις και μου στέλνεις κομπλιμέντα νυχθημερόν. Αν πω ότι δεν είσαι ο μόνος, θα με πεις ψωνισμένη καριόλα και, στιγμές μετά, θα με πεις και χαμούρα-εσύ, που μέχρι χθες με αποκαλούσες ‘’πανέμορφη καύλα’’. Πόσες γυναίκες τα περνάμε αυτά τα σκωτσέζικα ντους από τους άντρες μες στην ζωή μας. Πόσες γυναίκες, λίγο λίγο, γινόμαστε οι άντρες της ζωής μας;

11. Μου είπε ‘’σε αγαπάς περισσότερο’’. Και εγώ θυμήθηκα την Σαμάνθα Τζόουνς από το Sex and The City που καταβρόχθισα (και τις 6 σεζόν) όλον τον Νοέμβρη, επιτέλους, έχοντας την ηλικία των ηρωίδων όταν ξεκινάμε να τις γνωρίζουμε. Σε έναν πολύ αγαπημένο της γκόμενο, σύντροφο, έρωτα, τα πάντα, ομολόγησε ότι, ναι, ‘’αγαπάει τον εαυτό της περισσότερο’’. Όχι, στην περίπτωσή μου, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν ισχύει. Όταν βρίσκομαι σε μία σχέση, τα δίνω όλα, συχνά βάζοντάς με στην άκρη. Και εδώ κουοτάρω ανερυθρίαστα Μαλβίνα: ‘’δεν θα τον χωρέσει η ζωή τον άνθρωπο που δεν δίνει. Δώστα όλα, γίνεται κάτι και παίρνεις τα πολλαπλάσια’’. Έτσι έχω πορευτεί στην ζωή, στις δουλειές, στον έρωτα, στις φιλίες-κι ας έχω φάει πολλάκις τα μούτρα μου. Γιατί, και με δύο αυγά στο ψυγείο μου, δεν διανοούμαι να αφήσω φίλο που πατά το κατώφλι μου νηστικό, αν πεινάει. Θα φτιάξω μια ομελέτα με μπόλικο αλευράκι, όπως με έμαθε ο μπαμπάς μου που πέρασε φτωχά και δύσκολα χρόνια στα Χανιά. Όταν κανείς, καρδιά μου, μπορεί να κάνει την φτώχεια πλούτο, τότε έμπλεξες…Εννοώ…ω, ξέρεις καλά τι εννοώ.

12. Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ. Αλλά, γαμώτο, αυτός ο άντρας που είμαι είναι μια power bottom queen. Ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ, αλλά είναι gay. Δεν θα σταματήσω ποτέ να ψάχνω τον άνδρα του ανδρός της ζωής μου. Ξέρω τι ζητάω, πια. Και, γι’ αυτό, ξέρω επίσης ότι τα αληθώς δύσκολα αρχίζουν μόλις τώρα. Καλώς να έρθουν, δεν κωλώνω. Είμαι γυναίκα με αρχίδια εγώ, μην τα ξαναλέμε…

Διαβάστε ακόμα: Sex Editor. Ένα σεξ την εβδομάδα να μας φεύγει η κρυάδα.

TAGS :
sex editor

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook