Sex Editor: ο δεκάλογος των dick pics

O γητευτής… «Τσουτσούνης» δεν αφήνει ήσυχα τα κορίτσια. Ακόμη και στα social media τα κυνηγάει.

#1. O πούτσος είναι ταραχοποιός, ιδιαζόντως μελαγχολικός όταν είναι μαραμένος, ζωοποιός στα σηκωμένα του, πολιορκητικός κριός στην μπαινοβγαλτική του δράση-που είναι μία μόλις από τις δεκάδες δυνατότητές του. Ο πούτσος, όσο όμορφος και να είναι, σε κάθε πιθανό μέγεθος και σχήμα-ιδανικά όχι μικρότατος, είναι αμαρτία, και όχι υπερμεγέθης, είναι χυδαιότητα-είναι ωραιότερος ως τμήμα του ανδρικού κορμιού και δε νοείται, για ορισμένα μυαλά, αποκομμένος.

Αποκομμένα και αυτόφωτα είναι τα dildos και οι δονητές, που κάθε θηλυκότητα ή αρρενωπότητα, τα κάνει ό, τι θέλει. Είναι έτοιμα, σηκωμένα, δε χρειάζεται καμία έξωθεν παρέμβαση που θα μπορέσει να επηρεάσει την σκληρότητά τους, την φορά τους, την δραστηριότητά τους. Μες στους πραγματικούς, κρεάτινους πούτσους ρέουν ζωτικά υγρά και, αν μπορούμε να πούμε ότι ένα ψεύτικο καυλί είναι καλύτερο και σκληρότερο από ένα αληθινό, η αγορά δεν έχει καμία, προς ώρας, τρομερή απάντηση στα πραγματικά αρχίδια, των οποίων η υφή και η ύπαρξη είναι από μόνες τους αφορμές για ποίηση-κυριολεκτικά και μεταφορικά.

#2. Ο πούτσος φωτογραφημένος και απεσταλμένος σε λογής λογής direct messages ή inbox είναι φαινόμενο της νέας εποχής και, κάποτε, θα θεωρείται ίσως αρχαιολογία. Τυχόν απόπειρες εκτίμησης των dickpicks ως συνέχεια των φαλλικών καλλιτεχνικών απεικονίσεων είναι, κατά την άποψή μου, ατυχείς.

Πούτσες ζωγραφίζουν τα ανήσυχα νιάτα σε τοίχους, περιθώρια τετραδίων, αλλά και η ίδια η γράφουσα, στα ένδοξα μαθητικά της χρόνια. Fun fact: η sex editor στο δημοτικό πωλούσε για ένα ή δύο ευρώ σκίτσα με απεικονίσεις συνουσιαζόμενων, γυναίκες με μεγάλα βυζιά και ωραίες ρώγες, πούτσες σκέτες ζωγραφισμένες από διάφορες οπτικές γωνίες. Μια κηλίδα στο ιστορικό μου ως πρώτης μαθήτριας και σημαιοφόρου, φευ.

#3. Ενστικτωδώς, νομίζω ότι οι αποστέλλοντες τον πούτσο τους ψηφιακά, χωλαίνουν στην καθαυτή πράξη του γαμησιού. Ίσως, επιδιώκουν έναν όψιμο θαυμασμό για το μέγεθός τους, στο πλαίσιο της δεδομένης αυταπάτης των αρσενικών ανά την οικουμένη (την οποία δεν βρίσκω πάντως και παντελώς παράλογη, δεδομένης της πουτσολατρείας από μεριάς των ατόμων που γουστάρουν πούτσες) ότι αρκεί να έχουν στύση και ένα περιποιημένο, ίσως εντυπωσιακό, ίσως απλώς συμπαθές καυλί για να συμβούν τα πάντα. Παρά την ωραιότητα του πούτσου και ως ανεξάρτητου όντος, αλλά ιδίως ως αναπόσπαστου τμήματος της αρρενωπότητας, ένας πούτσος δεν φέρνει την άνοιξη.

#4. Είμαι κάπως χαρούμενη που δεν μου έχουν σταλεί άπειρες dickpicks, παρόλο που γούσταρα τρελά όταν η καλλονή μιλφάρα Δραγούμη αυτοσαρκάστηκε λέγοντας την αλήθεια, με αφορμή κάποιους που την αποκάλεσαν ‘’υπερεκτιμημένη’’: ότι, δηλαδή, λαμβάνει δεκάδες πουτσοφωτογραφίες καθημερινά. Για να σταλεί μια dickpick, προϋποτίθεται η ανόρθωση του πέους.

Είναι τιμή και καμάρι μιας γυναίκας να καυλώνει έναν άντρα και τούμπαλιν. Το ζήτημα, όμως, είναι ότι συνήθως τα αγόρια και οι κύριοι στέλνουν dickpicks κονσέρβες-τραβηγμένες δηλαδή για χρήση σε ‘’ώρα ανάγκης’’. Ξενέρωμα κυρίως γιατί δεν μπορείς να το διαπιστώσεις εύκολα, εκτός κι αν θες να γίνεις FBI της καύλας του άλλου και να ζητήσεις κάτι σε λάιβ ή κάτι που να αποδεικνύει ότι εσύ κι όχι άλλος κανείς (μια τσόντα φερειπείν) καύλωσε το ωραίο πουλάκι.

Εάν είναι να ρημαδοστείλετε το πουλί σας, κάντε το με γούστο (σκίτσα: Milo Manara).

#5. Ως άνθρωπος που πιστεύει στην λογική και, μαζί, το παράλογο της ιεροτελεστίας, θεωρώ ότι προτού σταλεί μια dickpick χρειάζεται να έχει προηγηθεί όλο το περιβάλλον και η αίσθηση που θα καταστήσει αδήριτη ανάγκη την αποστολή της. Δε συζητάμε φυσικά εδώ πέρα την περίπτωση του κατεπείγοντως αιτήματος, του στιλ ‘’στείλε μου την ψωλή σου τώρα, καυλιάρη μου να την δω’’-πάνω απ’ όλα να είμαστε άνθρωποι φιλόστοργοι και αλληλέγγυοι στις ανάγκες των συνανθρώπων μας, εφόσον οι ανάγκες αυτές δεν προσκρούουν πάνω στις βασικές μας τις αρχές.

Προσωπικά, δεν βρίσκω τίποτα ερεθιστικό στην φωτογραφία ενός πούτσου σκέτου που σκάει στην οθόνη μου, εκτός κι αν αυτός είναι ένας πούτσος που ήδη αγαπώ και που έχω ήδη υμνήσει, άρα τον έχω πεθυμήσει, τον λαχταρώ και τον γυρεύω, αλλά ο άντρας που τον φέρει βρίσκεται μακριά μου και θέλει να μου στείλει ένα μικρό πλασίμπο, ένα παυσίκαυλο, μια υπενθύμιση του τι με περιμένει όταν θα ξανασμίξουμε. Όμως αυτό είναι μια θέση και μια άποψη δική μου. Οι γκέι κολλητοί μου γουστάρουν μετά μανίας καυλιά και, είμαι βέβαιη, και πολλές γυναίκες-αλλά οι γυναίκες ντρέπονταν μία φορά προ woke culture να το ομολογήσουν, τώρα ντρέπονται δύο φορές μήπως και ‘’δεν είναι αρκετά φεμινιστικό να σου αρέσει μια dickpick’’. Γάμησέ τα, Πολυχρόνη.

#6. Εάν είναι να ρημαδοστείλετε το πουλί σας, κάντε το με γούστο. Φωτογραφίστε το με σωστό φωτισμό και ευκρινώς-όχι κουνημένες φωτογραφίες, θολές και με φόντο το σεμέ της μάνας σας στο σαλόνι. Εξαιρούνται οι φέροντες Θεϊκά Καυλιά (ξέρετε εσείς ποιοι είστε) που είναι τόσο φωτογενή και λαχταριστά, ώστε εξουδετερώνουν κάθε άλλη αισθητική παραφωνία της λήψης.

Αγαπώ πολύ τις φωτογραφίες που αποκαλύπτουν όλη την ανδρική χάρη: τους όρχεις και τα κωλομέρια από κάτω, που, όπως έχουμε πολλάκις πει σε αυτή τη στήλη, είναι οι τουρμπίνες του γαμησιού που κινούν το ανδρικό κορμί στην κολασμένη του χορογραφία, κατά την ένωσή του με γυναικείο ή άλλο ανδρικό σώμα.

#7. Μην το παρακάνετε. Μπορεί να έχει γίνει καλοδεχούμενη μια φωτογραφία του πούτσου σας, αλλά δεν χρειάζεται να γίνει και ρουτίνα. Μετά την dickpick πιθανά ξεκινάει καυλοκουβέντα ή/και ψηφιακό σεξ με πρόστυχα μηνύματα, καταγεγραμμένες ιαχές (αααχχχχ…) και μεγαλεπίβολες υποσχέσεις (θα σου βγει από το στόμα όταν σε γαμάω/θα σου καταπιώ τ’ αρχίδια/θα σε κάνω να παρακαλάς για το μουνί μου/θα σε χύσω πατόκορφα κτλ)-άρα, εν συνεχεία της συνέχειας της dickpick, ίσως δεν είναι κακή ιδέα να πραγματοποιηθεί μια αληθινή, πραγματική, με σάρκα και οστά συνουσία. Εάν έχετε ερεθίσει μια φαντασία με φωτογραφία που δείχνει τον πούτσο σας πολύ μεγαλύτερο από όσος είναι πραγματικά, κακό του κεφαλιού σας.

Υποσημείωση: Αφού ούτε σε εσάς τους άντρες αρέσουν τα ψέματα, τύπου βυζιά μεγάλα μέχρι να αφαιρεθεί το σουτιέν με ενίσχυση και εκατό κορσέδες που σφίγγουν τις κοιλιές μέχρι αυτές να ξεχυθούν. Εξ αρχής να φαίνονται τα μικρά βυζάκια κι οι παχιές κοιλίτσες, διότι, αγάπες μου, υπάρχουν άπειρα άτομα που ομνύουν σε αυτά τα χαρακτηριστικά και ούτε βυζάρες σιλικονάτες ψάχνουν, ούτε πλάκα κοιλιές.

Έτσι, λοιπόν κι εσύ, Μπάμπη, Γιώργο, Νικόλα και Γιάννη, μια χαρά είσαι με το δεκατεσσάρων εκατοστών καυλί σου. Μπορείς να γαμήσεις ωραία με αυτό; Μπορείς να κάνεις ένα γλειφομούνι της προκοπής; Και να είσαι άνθρωπος, γενικώς; Ε, μια χαρούλα. Αφήστε τις σκηνοθεσίες των ψευδών που γυρίζουν μπούμπερανγκ.

Μπορεί να έχει γίνει καλοδεχούμενη μια φωτογραφία του πούτσου σας, αλλά δεν χρειάζεται να γίνει και ρουτίνα (σκίτσα: Milo Manara).

#8. Είναι εξόχως παιδικό και, εν πολλοίς, ξενερωτικό να στείλετε μια dickpick και μετά να λυσσάτε για κριτική και βαθμολογία: πώς σου φαίνεται ο πούτσος μου; σ’ αρέσει; έχεις δει πολλούς μεγαλύτερους; τι θα του κάνεις του πουτσοκέφαλού μου; Μια ερώτηση, όμως, θα μπορούσε να έχει νόημα: ‘’βλέπεις πώς με έχεις κάνει;’’ Για μένα, προσωπικά, αυτή η φράση ξεκλειδώνει πολλά μέσα ποτάμια. Τι ωραιότερο από έναν πούτσο σηκωμένο ο οποίος χρωστάει την σηκωμάρα του σε σένα, μωρή. Τι ωραιότερο από ένα μουνί υγρό το οποίο χρωστάει την σηκωμάρα του σε σένα, ρε. Καλά, μπορεί να μην σας αρέσει. Τι να πω, το σέβομαι κι αυτό.

#9. Μια dickpick είναι προγλωσσική κατάσταση και οι προγλωσσικές καταστάσεις, στο ψηφιακό περιβάλλον, χρειάζονται και λίγη γλώσσα. Τι εννοώ; Πολύ απλά, κύριοι, δεν στέλνουμε τον πούτσο μας στεγνά σε κάποιο άτομο, με το καλημέρα. Τελεία. Εάν ο στόχος είναι να γαμήσουμε, τον το πετυχαίνουμε έτσι. Εάν ο στόχος είναι να παραβιάσουμε, να κοκoρευτούμε μόνοι μας ή να φάμε κανένα ξεγυρισμένο μπλοκ, τότε, εύγε, ας συνεχίσουμε να στέλνουμε το καυλί μας. Έτσι, όμως, δεν θα το μουσκέψουμε ποτέ. Τις φράσεις που μόλις διαβάσατε τις έγραψε ο άντρας που κρύβω μέσα μου. Ο γκέι άντρας πάντα.

#10. Διαπρεπής φίλος δημοσιογράφος που δεν βάζει ο νους σας μοιράστηκε μαζί μου μια ιδέα: έκθεση με dickpicks τραβηγμένες από μένα. Να φωτογραφήσω δηλαδή τις πούτσες των εραστών μου (ανωνύμως) και να τις εκθέσω. Πιθανώς, η Στέγη θα ενδιαφερόταν περισσότερο για ένα τέτοιο πρότζεκτ με την υπογραφή μου παρά για κάποιο θεατρικό μου έργο, αλλά, για όνομα του Διαβόλου, δεν θα το έκανα ποτέ.

Δεν θα φωτογράφιζα ποτέ πούτσες. Δεν τις βλέπω μνημειακά, γι’ αυτό. Δεν θέλω να θυμάμαι καμία πούτσα που συνάντησα στη ζωή μου. Εκτιμώ τα αρσενικά που τις φέρουν, αλλά εφόσον παρήλθε η περίοδος της ένωσής μας, η πούτσα τους επιθυμώ να μείνει χαραγμένη ως αίσθηση, υπόσταση και μεγαλείο μες στο κεφάλι μου.

Θα είχε ίσως ένα ενδιαφέρον να σχεδιάσω κάποια στιγμή μόνη μου τις πούτσες των αντρών μου όπως τις θυμάμαι πεσμένες, μετά το ανηλεές σεξ, γλυκά ξαπλωμένες στο δεξί ή το αριστερό ανδρικό μπούτι που πάει σετ (ο άντρας πρέπει να έχει μπούτια, μηρούς, πώς να το κάνουμε) και, βεβαιότατα, να σχεδιάσω και τους όρχεις μαζί. Δεν πηγαίνω πια Δημοτικό, επουδενί δεν θα επιθυμούσα κάποιο εμπορικό κέρδος από τα σκίτσα μου.

Εάν όμως τυχαίνει εσείς που θέλετε να στείλετε το ωραίο σας καυλί να είστε καλλιτέχνες ή έστω να πιάνει το χεράκι σας, σκεφτείτε να λανσάρετε την μόδα των ζωγραφισμένων dickpicks, κοινώς dickpaintings ή κάπως έτσι. Ή μήπως σας βάζω δύσκολα τώρα;

Διαβάστε ακόμα: Θεογαμία: το ανώτατο στάδιο του SEX -και πώς να την κατακτήσετε.

TAGS :
sex editor

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook