Γεωργία Δρακάκη: Οι ερωτικές μου περιπέτειες στην Τουρκία

Νύχτες Ανατολής. Μαγικές, αλλά και απαγορευμένες (Milo Manara).

Ασχολούμαι με την εθνικότητα και τα χαρακτηριστικά ενός λαού για να μπορέσω να μάθω και να γοητευτώ από όσα έχει και διαφέρουν από τα δικά μου, όχι για να αποκλείσω και να μισήσω. Η διαφωνία μου ανέκαθεν απέναντι σε «αναρχικές» φωνές εξισωτικές των πάντων -είμαστε όλοι το ίδιο, δεν υπάρχουν πατρίδες κλπ- έχει να κάνει με αυτό ακριβώς: αν απουσιάσει η πολυφωνία από αισθητικής και πολιτιστικής άποψης, η ζωή θα γίνει βαρετή.

Αφήστε που θα εξέλιπε και ένα ζουμερότατο κεφάλαιο γύρω από τον έρωτα και το σεξ. Άλλη χάρη έχει το σεξ με Γαλλίδα, άλλη με Λατίνα. Ουσιαστικά, η διαφορά έχει να κάνει με το πώς το υποδέχεται ο εγκέφαλός μας -ειδάλλως, όλοι οι λαοί διαθέτουν γεννητικά όργανα, ορμές, στόματα να φιλήσουν, χέρια να αγκαλιάσουν.

Ναι, οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί διαφέρουν κάπως από άποψης αναλογιών, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Οι ερωτιάρηδες Έλληνες και οι ιδιοσυγκρασιακές Ελληνίδες έχουν την ευλογία να υποδέχονται στον τόπο τους κύματα τουριστών, εδώ και αρκετές δεκαετίες. Ο Κρητικός πατέρας μου έχει μοιραστεί μαζί μου εν συντομία υπέροχες εμπειρίες με κατάξανθες Σουηδέζες και Νορβηγίδες που πήγαιναν για διακοπές στα Χανιά, οι ντόποιοι νησιώτες φίλοι μου έχουν γευτεί ποικιλία οργασμών ειπωμένων σε δεκάδες γλώσσες, από ιταλικά και ισπανικά, μέχρι αραβικά και ρώσικα και πάει κάπως έτσι…

Με Τούρκο και Τουρκάλα, όμως, δεν φαίνεται να έχει πάει κανείς. Ή σχεδόν.

Τους γείτονές μας τους σνομπάρουμε. Δεν συζητάμε για τους Βαλκάνιους γείτονες της Ελλάδας από τον Βορρά: Αλβανία, Βουλγαρία, Σκόπια, Ρουμανία. Πολλές κοπέλες από αυτές τις χώρες έχουν απορροφηθεί από την εγχώρια μικροβιομηχανία του σεξ και των γνωριμιών (βλ. μπαρ κονσομασιόν και οίκους ανοχής), άρα αρκετοί Έλληνες είναι βέβαιο ότι έχουν γευτεί, έστω έτσι, τα κάλλη των Βαλκανίων. Λίγες, ελάχιστες γυναίκες ομολογούν ότι έχουν κάνει σεξ με Αλβανό, Βούλγαρο ή Ρουμάνο. Συμβαίνει, βέβαια, και να μην είναι αληθινά ενήμερες από τον εραστή τους-μου έχει τύχει και έχω απορήσει με τον αντίστροφο ρατσισμό που επιτρέπουν στους εαυτούς τους να αισθάνονται κάποιοι άνθρωποι.

Με Τούρκο κανείς; Καμιά; Πραγματικά, δεν είναι κάτι που ακούς συχνά. Οι Τούρκοι είναι οι διαχρονικοί αντίπαλοι των Ελλήνων, οι άσπονδοι εχθροί, οι ανεπιθύμητοι. Ο λαός συγχωνεύεται στα αμαθή μυαλά με τις σκληρές πολιτικές των κυβερνώντων της Τουρκίας όλα αυτά τα χρόνια, ενώ στον στρατό τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν το σύνθημα «Τούρκος καλός, μόνο νεκρός».

Από την άλλη μεριά, οι περισσότεροι Έλληνες θέλουν να πάνε ή έχουν ήδη πάει στην Κωνσταντινούπολη, θεωρώντας την παράρτημα της Ελλάδας. Οι ίδιοι Έλληνες που χαζεύουν τις γκόμενές τους στα μπουζούκια να χορεύουν τσιφτετέλια σε ανατολίτικα τέμπα, που αγνοούν ότι η λέξη τσιφτετέλι σημαίνει διπλός ρυθμός και μας έρχεται από την Τουρκία, όπως κι ο ελληνικός (sic) καφές, οι ίδιοι Έλληνες που είναι ολόιδιοι με τους Τούρκους σε άπειρα χαρακτηριστικά εξωτερικά και συμπεριφοράς.

Η δική μου εμπειρία.

Έζησα στην Κωνσταντινούπολη για έξι μήνες, πριν πέντε χρόνια. Όπως και αρκετών άλλων Ελλήνων, έτσι και η δική μου προγιαγιά γεννήθηκε στα Πριγκιπόνησα της Κωνσταντινούπολης και έφερε μαζί της στην Αθήνα πλήθος συνταγών, ενδυμάτων, κοσμημάτων και τρόπων-ακόμα μαγειρεύω τον κιμά και τα κοκκινιστά όπως εκείνη, όπως η γιαγιά μου, όπως η μαμά μου, δηλαδή με άφθονη κανέλα.

Έφαγα ακριβώς αυτόν τον κιμά στην Πόλη, την οποία ερωτεύτηκα. Ζούσα σε μια γειτονιά κοντά στο πανεπιστήμιο, μακριά από το κέντρο, φορούσα μαντήλα τα βράδια για να νιώθω ένα με το αστικό και ανθρώπινο τοπίο γύρω μου. Γνώρισα εξαιρετικούς επιστήμονες, φοβερούς τύπους μερακλήδες, καπνιστές, πότες, φαγάδες. Ο καθηγητής μου στο Ιδιωτικό Διεθνές δίκαιο ήταν ένας τριανταπεντάρης Τούρκος βγαλμένος από σήριαλ ο οποίος μας εξέτασε μέσω μιας νομικής υπόθεσης που αφορούσε γάμο ομοφυλόφιλων. Αυτό δεν θα είχε συμβεί ποτέ στη Νομική της Αθήνας.

Κάθε μέρα γνωρίζαμε με τα παιδιά Τούρκους και Τουρκάλες που είχαν πολλά να μας διδάξουν σχετικά με τον τρόπο που τους είχαμε προσχεδιασμένους στο μυαλό μας. Οι βαθιά χαμηλοβλεπούσες φοιτήτριες με τις μπούργκες ερχόντουσαν με μακριά καμπαρντίνα στα κλαμπ τις νύχτες κι από μέσα φορούσαν καυτά σορτς και μπουστάκια, κουβαλούσαν, δε, στις τσάντες ψηλά τακούνια που αντικαθιστούσαν τα καθώς πρέπει τους μοκασίνια ή αθλητικά. Πέρασαν καλά οι Βορειοευρωπαίοι ερασμίτες μαζί τους.

Αλλά κι εμείς τα κορίτσια περάσαμε καλά με τους Τούρκους. Θυμάμαι δύο κοπέλες από την Δανία με μεγάλα ντεκολτέ που τα επεδείκνυαν όλο νάζι και τρέλαιναν τους Τούρκους της παρέας. Ο γκέι Ιταλός μας ερωτεύτηκε με έναν Τούρκο γιατρό και μαζί αλώνισαν σε όλα τα σχεδόν μυστικά γκέι μπαρ και κλαμπ της Πόλης. Ύστερα, μας έλεγε πως ούτε στη Νάπολη δεν έχει ζήσει τόσο ξέφρενα. Κι εμείς τον πιστεύαμε.

Μπορεί να υπάρξει ειδύλλιο ανάμεσα σε μια Ελληνίδα και έναν Τούρκο; (Milo Manara).

Προσωπικά, δεν ενθουσιάστηκα από τους άντρες στο Πανεπιστήμιο. Μια νύχτα, όμως, στην διάρκεια εξόδου με τους συμφοιτητές, γνώρισα έναν Τούρκο ηθοποιό, ο οποίος, παραδόξως, ήξερε ελάχιστα αγγλικά. Μαζί με τα λιγοστά μου τούρκικα, βίωσα για πρώτη φορά την αξία της γλώσσας του σώματος, αφού για καιρό, μόνο με αυτήν συνεννοούμασταν.

Ήταν ο πιο όμορφος άντρας που έχω δει και αγγίξει ποτέ στην ζωή μου, σχεδόν ψεύτικος. Παρά δύο εκατοστά, κόντευε να φτάσει τα δύο μέτρα. Ο πρώτος του ρόλος στην σχολή ήταν του Ιάσονα από την Μήδεια, λάτρευε την Ελλάδα και πάντα ήθελε να ζήσει κάτι με μια Ελληνίδα. Με ευχαριστείτε αργότερα, φίλες μου, για την εύχομαι άρτια εκπροσώπηση. Χορέψαμε τάνγκο γυμνοί στο μικροσκοπικό του διαμέρισμα και το κρατήσαμε σε πιο ρομαντικά επίπεδα-κανονικότατο σήριαλ, νόμιζα πως ζούσα σε όνειρο.

Λίγο καιρό πριν φύγω, με σταματά στον δρόμο ένας πολύ εντυπωσιακός και ακριβοντυμένος Τούρκος, από την Σμύρνη όπως αποδείχτηκε. Βγήκα μαζί του για φαγητό λίγες μέρες αργότερα, ύστερα στο Reina Club κι ακόμα πιο ύστερα στο διαμέρισμά του με τα πέντε μπάνια και τις τρεις κρεβατοκάμαρες διάστασης, κάθε μια τους, όσο ολόκληρο το φοιτητικό μου σπίτι στην Istanbul. Ήπιαμε ένα σπάνιο κρασί σμυρνέικο με αρώματα από φράουλες και, λίγες ώρες μετά, ο οδηγός του με επέστρεψε στο τσαρδί μου ενεή.

Η Β. έχασε την παρθενία της στο erasmus από έναν τύπο, μισό Τούρκο, μισό Γερμανό. Η Β. μέθυσε με την θέλησή της μαζί του-φλέρταραν για εβδομάδες, μας είχαν κουράσει όλους ελαφρώς- μέχρι που ένα βράδυ του αφέθηκε. Μόλις ολοκλήρωσαν, η Β. μου διηγήθηκε πώς ο Τούρκος της ξάπλωσε για αρκετή ώρα πάνω στην κοιλιά της και την χάιδευε σα να την ευχαριστούσε που, για χάρη του, άφησε πίσω της οριστικά τα κοριτσίστικα, αθώα χρόνια.

Αχ, οι Τούρκοι. Και ειδικεύω λίγο: οι Τούρκοι της Πόλης. Φλερτ στον δρόμο, στις αγορές, βαθιές ματιές, πολύ ρομάντζο κάπως βγαλμένο από άλλη δεκαετία. Τους αρέσουν τα δώρα κι ο εντυπωσιασμός. Έλαβα αρκετές φορές λουλούδια. Μια φορά, μου έστειλε ένας ανώνυμος θαυμαστής τόσα πολλά κόκκινα τριαντάφυλλα που δεν ήξερα πού να τα βάλω, οπότε χάρισα μερικά στις κυρίες της καθαριότητας, οι οποίες, ως συνήθως, με κοίταξαν επιτιμητικά-καλά, βασικός λόγος ήταν ότι δεν άφηνα τα παπούτσια μου έξω από την πόρτα του σπιτιού.

Μερικά ακόμα facts και αν θέλετε τα πιστεύετε

Όχι, δεν ζητούν όλοι οι Τούρκοι πρωκτικό σεξ. Ειδικά όταν πέφτουν στο κρεβάτι με Ευρωπαία, γνωρίζουν ότι δεν έχουν τους ίδιους περιορισμούς. Ναι, οι Τουρκάλες το ζητούν. Δίνουν το σώμα τους χωρίς να χάσουν την παρθενιά τους, πράγμα που μου προξενεί προσωπικά απορία και αηδία, αλλά το σέβομαι απολύτως.

Οι Τούρκοι και οι Τουρκάλες δεν είναι ψηλοί μελαχρινοί-κανείς δεν με πέρασε για Τουρκάλα στην Τουρκία. Νόμιζαν συνεχώς ότι είμαι από το Ιράν ή κάποια αραβική χώρα και συχνά μου μιλούσαν απευθείας στα αραβικά. Έχει ξανθούς Τούρκους, πολύ κοντές Τουρκάλες με μογγολικά χαρακτηριστικά, έχει Τούρκους που αραβοφέρνουν όπως οι δικοί μας Κρητικοί, έχει ροκάδες Τούρκους που αράζουν κάτω από τον πύργο του Γαλατά με κιθάρες και κρυμμένες μπίρες στις τσάντες, έχει πολύ δροσερά κορίτσια με αλά γκαρσόν κουπ που συχνάζουν στο Νισάντασι και τις ακριβές γειτονιές για ψώνια και preppy δείπνα.

Οι νέες γενιές έχουν κάνει αρκετά βήματα μπροστά. Είναι μουσουλμάνοι όπως είμαστε εμείς χριστιανοί, που δεν πάμε στην εκκλησία κάθε Κυριακή, ούτε τηρούμε απαρεγκλίτως τις νηστείες. Οι άντρες είναι πιο χαλαροί από τις γυναίκες, γεγονός. Και επίσης, αρκετά προστατευτικοί. Μια φορά, ένας Τούρκος φίλος που ήξερα από Ελλάδα και συνάντησα εκεί, με συμβούλευσε να μην περπατώ στον δρόμο καπνίζοντας, πράγμα που δύσκολα θα μπορούσα να κόψω γιατί τα αγαπημένα μου τσιγάρα είναι τα περπατητά. Έναν μήνα αργότερα, κάπνιζα σε μια γωνιά περιμένοντας την Σ., την πιο στενή μου φίλη εκεί, και σταμάτησε περιπολικό νομίζοντας προφανέστατα ότι εκδιδόμουν. Χαμογέλασα.

Μια άλλη φορά, κατέβηκα από ένα ντόλμους (κίτρινο βαν-ταξί όπου επιβαίνουν γύρω στους δέκα επιβάτες) και ο τύπος δίπλα στον οποίο κάθισα, ένας πολύ νεαρός κύριος, ελαφίσια όμορφος στο πρόσωπο και το βλέμμα, κατέβηκε μαζί μου και με ακολούθησε για το επόμενο δίωρο. Κάναμε όλη την Ιστικλάλ, φτάσαμε μέχρι Εμινονού κι αυτός περίμενε στωικά. Άγγιζε με τα δάχτυλα τα χείλη του, ικετεύοντας με τα μάτια για ένα φιλί. Δεν σας αποκαλύπτω τι έγινε και τι όχι μεταξύ μας, αλλά θέλω να φανταστείτε αρκετές αντίστοιχες εικόνες με φόντο τους γλάρους πάνω από τον Βόσπορο να πετούν μπροστά από τον ήλιο που δύει.

Προσωπικά, δεν έχω ξαναζήσει τόσο πυκνό, απτό σχεδόν, ερωτισμό. Αυτό το λίγο απαγορευμένο, λίγο κρυφό, λίγο «πάμε να το ζήσουμε» με κράτησε γλυκά ζαλισμένη όλο το εξάμηνο των σπουδών. Κωνσταντινουπολίτικη μποεμία, όπου οι εραστές μετά το τσιγάρο τους και τον έρωτά τους πεθυμούν μπακλαβά ή σαραγλί και τα έχουν κάτω από το σπίτι. Σεξ δυνατό και, από πίσω, μουσικές ανατολίτικες που καλούν τα σώματα να χαλαρώσουν λιγάκι τον ρυθμό τους, αλλά αυτά δεν μπορούν και καίγονται γρήγορα.

Κι όταν το σεξ γίνει σχέση;

Υπάρχουν πολλά ταμπού σε σχέση με την σύναψη δεσμού Έλληνα με Τούρκο. Ποιος Έλληνας μπαμπάς θα καλοδεχόταν έναν Τούρκο ως γαμπρό του; Ποια Ελληνίδα μάνα θα ενθουσιαζόταν στην σκέψη του γιου της με μια Τουρκάλα και, μαζί, με την οικογένειά της; Η θρησκεία μας χωρίζει αρκετά και το ότι οι Τούρκοι υπήρξαν κατακτητές μας δεν βοηθά πολύ τα πράγματα. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος όμως καθίσει μια μέρα σε ένα παραδοσιακό τουρκικό σπίτι, όπου ανοίγουν φύλλο, βλέπουν τηλεόραση, καπνίζουν και τσουγκρίζουν ρακές, θα απορήσει με τα κοινά μας ως λαών.

Είναι υπέροχο να χρησιμοποιούμε τις πολιτιστικές διαφορές μας ως επιπλέον άλλοθι να κάνουμε σεξ και να γνωρίζουμε ανθρώπους, όχι για να το αποφύγουμε. Πολλές κυρίες που έχω κατά νου, θα λύγιζαν με το μεθυστικό φιλί από τα χείλη ενός ωραίου Τούρκου και οι κύριοι, επίσης, θα τρελαίνονταν με το άρωμα που αναδίδουν τα μακριά μαλλιά μιας Τουρκάλας η οποία τα κρύβει κάτω από την μαντήλα της.

Φημίζονται, άλλωστε, για τα πανάκριβα και υπερσέξι εσώρουχά τους. Και όχι, αν κάνετε σεξ, δεν θα σας κυνηγά με την χαντζάρα ο πατέρας της για γάμο. Βρισκόμαστε στο 2020, εντάξει; Αν δυσκολευόμαστε να είμαστε πιο ανοιχτόμυαλοι σε τέτοιου είδους ζητήματα, τι θα απογίνουμε απέναντι στα πολύ πιο σοβαρά; Στο κάτω κάτω, χρησιμοποιήστε δημιουργικά τις ορμές σας και ξεδώστε πάνω στον έρωτα… Φοβάμαι, όμως, πως μετά από μια φουλ έξτρα περιποίηση από τους “κακούς” μας γείτονες-είναι ειδικοί, πιστέψτε με- θα αναγκαστείτε να τους αγαπήσετε σφόδρα κι αυτό ίσως δεν ευνοήσει τον όποιο πολιτικό σας εγωισμό.

Διαβάστε ακόμα: Πόση βία χωράει σε ένα καλό κρεβάτι;

TAGS :
sex sex editor

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook