Η παραλία στο Ζαράουτζ θα σας αποζημιώσει.

Ίσως αν δεν είχα εργαστεί για επτά και κάτι παραπάνω μήνες στην Ισπανία. Ίσως αν δεν μιλούσα τα καστιλλιάνικα, τα επίσημα ισπανικά ή δεν αγαπούσα τη λογοτεχνία και το καλό φαγητό. Τότε, μπορεί αυτή η χώρα να μη με μάγευε πολυδιάστατα. Με τα καινούρια βιβλία να ζητούν τη σειρά τους, έχω να σου προτείνω. Να νοικιάσεις ένα αμάξι από Μαδρίτη-με πρόγραμμα μιλίων και μπόνους είναι ακόμη πιο δελεαστικό- και από την πρωτεύουσα της Ισπανίας να αρχίσεις ένα γύρο δύο χιλιάδων χιλιομέτρων για τις πιο μοδάτες θερβεθερίας και σιδρερίας, μπυραρίες και… μηλιτάδικα-κατά το τσιπουράδικα- αντίστοιχα.

Θα τα δεις όλα: Λέρμα, Μπούργκος, Βιτόρια Γκαστέις, Παμπλόνα (Ναβάρρα), Σαν Σεμπαστιάν, Γαλλική Βασκονία, Οντεαρίμπια, Ζαραούτς, Γετάρια, Γκερνίκα, Γκέτσο, Μπιλμπάο, Σανταντέρ, Αλταμίρα, Σαντιγιάνα ντελ μαρ, Χιχόν, Οβιέδο, Λεόν, Λούγκο. Και Λα Κορούνια, Σαντιάγο δε Κομποστέλλα, Ποντεβέδρα και Βίγκο της Γαλικίας. Και άμα σου κάνει κέφι, από το Βίγκο απέχει μιάμιση ώρα στο περίπου και το Πόρτο. Πας και Πορτογαλία και πίνεις και ένα ποτηράκι Λευκού Μεσσία έξω στην κρύα λιακάδα. Σωστά μαντεύεις αυτό που λένε και τα μαθητούδια, τελευταία, ότι δεν γίνεται χαμός αλλά «χαμούλης»…

Στο Μπούργκος για να δεις τον καθεδρικό ναό γοτθικού ρυθμού.

Όλες αυτές οι ισπανικές πόλεις ανήκουν σε έξι από τις δεκαεπτά αυτόνομες κοινότητες της Ισπανίας. Η χώρα των Βάσκων, μία κοινότητα με πρωτεύουσα τη Βιτόρια Γκαστέις, υποδιαιρείται σε τρεις επαρχίες: στην Άλαβα με την Βιτόρια πρωτεύουσα, στην Γκιπούθκουα με το Σαν Σεμπαστιάν και στην Βιθκάγια με το Μπιλμπάο.

Το ταξίδι σου θα είναι υπέροχο, ακόμη και αν δεν είσαι με το βλέμμα στο ευαγγέλιο. Οι διαδρομές είναι εναλλαγές πρασίνου και οι πόλεις σε κερδίζουν με την παλιά αύρα αλλά και τη νέα εικόνα τους. Έχοντας αρχικά προσγειωθεί στη Μαδρίτη, μετά την ενδιάμεση στάση φαγητού στη Λέρμα, κάνεις την πρώτη σημαντική στάση του ταξιδιού σου στο Μπούργκος για να δεις τον καθεδρικό ναό γοτθικού ρυθμού, οκτάγωνου κύριου τρούλου, που το 2021 κλείνει τα 800 χρόνια από την πρώτη θεμελίωσή του. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 1567 και, από το 1919, βρίσκεται εδώ ο τάφος του Καστιλιάνου ευγενή και στρατάρχη Ελ Σιντ-Ροδρίγο Ντίαθ δε Βιβάρ ήταν το πραγματικό όνομά του, ενώ ο τίτλος τιμής προέρχεται μάλλον από παράφραση αραβικών, εννοώντας τον Μεγαλοπρεπή-. Μαζί με τον Ελ Σιντ έχει ταφεί και η γυναίκα του, η Ντόνια Χιμένα. Ο ναός συγκαταλέγεται στα μνημεία Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από τις 31.10.1984.

Στην Παμπλόνα ο κόσμος μαζεύεται στις πλατείες για την πρωινή γυμναστική.

Και συνεχίζεις για Βιτόρια Γκαστέις. Μπορείς να μείνεις ένα βράδυ εκεί, στην πράσινη πρωτεύουσα. Να δεις την πλάθα Εσπάνια, το ναό του Σαν Μιγέλ και το μνημείο της 21ης Ιουνίου 1813. Τότε οι Ισπανοί με τους Πορτογάλους και τους Άγγλους νίκησαν τον Ιωσήφ Ναπολέοντα Βοναπάρτη, στον πόλεμο της Ιβηρικής χερσονήσου. Και η Βιτόρια έχει τον καθεδρικό της, αλλά αφού θα έχεις δει πολλά, στρέψου στην παλιά πόλη και στην οδό καρερία να φας πίντσος στο «ταμπάνκο» με μανιτάρια και χαμόν, να ξαποστάσει η ψυχή σου. Μετά, δες και τα δρομάκια της πόλης, είναι ήσυχα και θα μετεωριστείς. Φτάσε και στο Πορταλόν, τον παλιό ξενώνα των περαστικών που σήμερα ανήκει στην ακριβή εστίαση.

Η επόμενη ημέρα σού επιφυλάσσει την γνωριμία με την «Ιρούνια», την άλλη ονομασία της Παμπλόνας, πρωτεύουσα της Ναβάρρας. Η πόλη φημίζεται για τους ελεύθερους ταύρους που εξακολουθούν να ψυχαγωγούν παράξενα το πλήθος κάπου μέσα στον Ιούλιο, στη διάρκεια των εκδηλώσεων του Σαν Φερμίν. Από την πλάθα δε καστίγιο ως την πλάθα δε τόρος, το πλήθος απολαμβάνει την ένταση της στιγμής, μολονότι αυτό δεν βρίσκει σύμφωνους όλους. Συνεχίζουν την παράδοση η πόλη να βάζει εγερτήριο στις 05:30 για να δει από τα μπαλκόνια στην αρένα της πλατείας τα ελεύθερα πρωτόγονα ένστικτα. Τον υπόλοιπο καιρό, τα γαμήλια μυστήρια με την ανάλογη μοδάτη αμφίεση δίνουν και παίρνουν στον Καθεδρικό της πόλης, την οποία αγάπησε και ο Έρνεστ Χέμινγκγουαίη, μαζί με τη Μπαγιόν. Τελικός προορισμός αυτής της ημέρας σου είναι το ένα και κοσμοπολίτικο Σαν Σεμπαστιάν με τις ωραίες μπουτίκ, όπως της Ζεργκατίκ, και τις ατελείωτες παραλίες.

San Sebastian, Bayon, Biarritz

Η Μπαγιόν βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Νιβ και Αντούρ στο βόρειο τμήμα της πολιτιστικής περιοχής της Χώρας των Βάσκων.

 Στο Σαν Σεμπαστιάν μετά, θα σου αρέσουν όλα. Ένας δρόμος, η καλέα mayor αρχίζει ευθεία από τον Καθεδρικό του καλού Πάστορα, όπου κάνουν έργα, ως την Σάντα Μαρία δελ Κόρο, μετρημένο ένα χιλιομετράκι περπάτημα. Σύντομα, στο αριστερό χέρι σου περνάς τη Βιβλιοθήκη που φωτίζεται το βράδυ. Από το ναό της μαύρης παρθένου, Σάντα Μαρία δελ Κόρο, βρίσκεις την 31η Αυγούστου, το μόνο διασωθέντα δρόμο από τις πυρκαγιές του παρελθόντος. Είσαι ήδη στην παλιά πόλη και αν αγαπάς το διάβασμα, ψάξε το βιβλιοπωλείο Ελ Καρ. Μετά, με το δεξί σου χέρι στην εκκλησία, να βγεις στο λιμάνι και όλο δεξιά κάτω να φτάσεις στο ναυτικό μουσείο και στις ψαροταβέρνες.

Η Μπιαρίτζ φημιζόταν για το φαλαινοθηρικό λιμάνι του 19ου αιώνα. Πέρασαν από εδώ ο Ναπολέων, ο Μπίσμαρκ αλλά και ο Βίκτωρ Ουγκώ.

Αν ανεβείς τα σκαλιά με το αριστερό σου χέρι το Ναυτικό μουσείο, βλέπεις πανοραμικά την παραλία Κόντσα και στο βάθος το γλυπτό του Χόρχε Οτέιχα που πέθανε το 2003, ένα χρόνο μετά τον άλλο Βάσκο σημαντικό γλύπτη Εδουάρδο Τσιγίδα. Έργα αμφότερων θα δεις μετά στο μουσείο του Γκουγκενχάιμ στο Μπιλμπάο. Θέλεις περπάτημα και αντέχεις; Υπάρχει μετά το τούνελ και η άλλη παραλία η Ονταρέτα, μικρότερη της Κόντσα, με το γλυπτό της Χτένας του ανέμου του Τσιγίδα. Τα κύματα θεραπεύουν κάθε έγνοια σου.

Αν επιλέξεις τη Μπιαρίτζ θα έχεις πιο πολύ χρόνο για ψώνια, για γλυκά, Γκαλερί Λαφαγιέτ, βόλτα παραλιακά και την λεγόμενη καλή ζωή.

Και έφυγες για μια μικρή απόδραση στη Γαλλική Βασκονία, προτού γυρίσεις στο Σαν Σεμπαστιάν για μια ακόμη διανυκτέρευση. Αν δεν πας Μπαγιόν και επιλέξεις Μπιαρίτζ κατευθείαν, θα έχεις πιο πολύ χρόνο για ψώνια, για γλυκά, Γκαλερί Λαφαγιέτ, βόλτα παραλιακά και την λεγόμενη καλή ζωή. Είναι ο αέρας της πόλης με το γαλλικό αριθμό 64 κοσμοπολίτικος, αλλά στο παρελθόν η Μπιαρίτζ φημιζόταν για το φαλαινοθηρικό λιμάνι του 19ου αιώνα και τα ευεργετικά μπάνια. Πέρασαν από εδώ ο Ναπολέων, ο Μπίσμαρκ αλλά και ο Βίκτωρ Ουγκώ. Στην Οντεαρίμπια, από την άλλη, είναι ήρεμα τα πράγματα. Ένας καθεδρικός σε περιμένει και στενάκια καλντερίμια που θυμίζουν τα γνώριμα Ζαγοροχώρια.

Κάνε το ρομαντικό σου περίπατο και επέστρεψε στο Σαν Σεμπαστιάν για έναν τελευταίο… ασπασμό.

Φυσικά στην κεντρική πλατεία στέκει και το περίφημο ξενοδοχείο «Παραδόρες». Κάνε το ρομαντικό σου περίπατο και επέστρεψε στο Σαν Σεμπαστιάν για έναν τελευταίο… ασπασμό, στο καφέ-μπαρ του ξενοδοχείου Λόντρες ή στο καφέ «Λα Κόντσα» παραλιακά, συντροφιά με ένα βιβλίο του Μπερνάρδο Ατσάγα, μεταφρασμένου και στα ελληνικά και με καταγωγή από τη Γκιπούθκουα. Το επόμενο πρωί, στο Ζαραούτς θα πας για άλλη μία ενατένιση των κυμάτων από τη μία άκρη στην άλλη. Εκεί που σήμερα θα δεις σύγχρονα έργα τέχνης, έγινε και πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Γκίνες με 128 ομάδες και 64 αγώνες το 1994.

Η Βιτόρια Γκαστέις είναι η πρωτεύουσα των Βάσκων.

Σε πολύ μικρή απόσταση από το Ζαραούτς που αποχαιρέτησες, βρίσκεται η Γετάρια, η γεννέτειρα του Μπαλενθιάγα. Εκτός από το μουσείο του, θα ευχαριστηθείς τη βόλτα στην κεντρική πετρόκτιστη οδό με τα μικρομάγαζα και στη συνέχεια πας ολοταχώς για τη Γκερνίκα. Είναι η πόλη που οι Γερμανοί και ο Χίτλερ με την επιχείρηση Κόνδορα βομβάρδισαν στις 26 Απριλίου 1937. Ήδη από το 1936, οι Ισπανοί έχουν εμφύλιο. 1η Μαΐου του 1937 ο Πικάσο μαθαίνει την είδηση και μέσα σε έναν μήνα, στις 3 Ιουνίου, ο διάσημος πίνακάς του είναι έτοιμος να συγκλονίσει την ανθρωπότητα. Σήμερα, η Γκερνίκα θυμίζει μια ήρεμη πόλη της ειρήνης με χαρωπή μικρή πλατεία, αλλά αξίζει να πατήσεις τη γη της ιστορίας που επρόκειτο να αναδειχθεί σε σύμβολο ερμηνειών και ιστορικών καταστάσεων.

Στο Μπιλμπάο πήγαινε και μέχρι το μνημείο του Πάπα του 1989 για να σε τονώσει ο κρύος αέρας και να δεις όλη την πόλη από ψηλά.

Στο εκδρομικό πρόγραμμά σου υπάρχει και μια γέφυρα εντυπωσιακών διαστάσεων και τη συναντάς στο Γκέτσο. Αν βρεθείς εκεί πριν από τις ώρες σιέστας, δλδ. πριν από τις μία το μεσημέρι ή μετά τις τέσσερις το απόγευμα, δώσε ένα ευρώ για να την περάσεις με ασανσέρ και να γυρίσεις, ώστε να θαμπωθείς από τα πενηντάμετρα ύψη και να νιώσεις το μετεωρισμό μεταξύ ουρανού και γης.  Κάθε οχτώ λεπτά έχει και νέο δρομολόγιο, οπότε μην ανησυχείς ότι θα μείνεις απέναντι. Σημειωτέον ότι η κρεμαστή γέφυρα είναι από το 1893 και μάλιστα είναι η πρώτη γέφυρα πορθμείου, στον κόσμο, που κατασκευάστηκε από μέταλλο, για αυτό και συγκαταλέγεται στα σημαντικά μνημεία βιομηχανικής επανάστασης της Ιβηρικής.

Bilbao

Τι πιο ωραίο από ένα ταξίδι στα βασκικά εδάφη; Αυτό σκέφτεσαι καθώς εισέρχεσαι στο Μπιλμπάο.

 Το ταξίδι, όμως, συνεχίζεται για το Μπιλμπάο. Στο μουσείο Γκούγκενχάιμ του 1997, μεταξύ άλλων, θα δεις έργα των Άνσελμ Κίφερ, Γκ. Ρίχτερ, Τόμας Στρουθ και θα σε καλωσορίσει η μητρική φροντίδα της αράχνης της Λουίζ Μπουρζουά με τον γρασιδωτό γάτο του Τζεφ Κουνς. Περιηγήσου στους κύκλους από ατσάλι της εγκατάστασης «Η Σημασία του Χρόνου» του Ρίτσαρντ Σέρρα.

Στο διάσημο μουσείο Γκούγκενχάιμ.

Πάρε το χρόνο σου και, με το βραχιολάκι σου, μπες βγες ως τις οχτώ στις αίθουσες και στα πέριξ. Συνέχισε στη Γκραν βία για ψώνια και φαγητό, αλλά να ξέρεις ότι κουζίνα ανοιχτή μετά τις 16.00 και πριν από τις 19.30-20.00 πολύ δύσκολα θα βρεις στην Ισπανία της σιέστας. Προτίμησε καλά στέκια για καφέ, μπύρα και ό,τι ποτό τραβά η όρεξή σου. Στρίψε στις ατελείωτες πλατείες των Βάσκων και αναζήτησε την «χαρδίνες άλμπια» για το καφέ «Ιρούνια». Εκεί πιες εσπρεσάκι με 1€60λ., όπως χρόνια τώρα κάνουν οι Βάσκοι πολιτικοί στο Μπιλμπάο. Αν θέλεις κι άλλη τέχνη, δες το μουσείο Καλών Τεχνών που είναι και με ελεύθερη είσοδο. Άλλα ρεύματα θα σε απορροφήσουν εκεί. Πήγαινε και μέχρι το μνημείο του Πάπα του 1989 για να σε τονώσει ο κρύος αέρας και να δεις όλη την πόλη από ψηλά.

Περίπατος στη βροχερή Jardines Albia Locateria.

Σε αυτό το σημείο του ταξιδιού σου, είναι εμφανές ότι δικαιώνεις τον εαυτό σου για την επιλογή σου. Τι πιο ωραίο από ένα ταξίδι στα βασκικά εδάφη; Και όμως, τώρα που συνεχίζεις για ΒΔ Ισπανία, για Σανταντέρ και Αλταμίρα, η Κανταβρία θα σε εντυπωσιάσει εξίσου. Στο Σανταντέρ, σημεία ενδιαφέροντος της σύγχρονης πόλης είναι η διάσημη τράπεζα, το ταχυδρομείο και το δημαρχείο. Μετά, κάνε μια στάση για τις ρέπλικες βραχογραφίες της Αλταμίρα και για μια μικρή ανάπαυλα πήγαινε στη διπλανή Σαντιγιάνα ντελ Μαρ, το μικρό ψέμα τριών ταχυτήτων καθώς ούτε επίπεδη είναι, ούτε θάλασσα ή άγιο έχει. Έχει, όμως, την Κολεγκιάτα της και, για τον Σαρτρ, όπως έγραψε στη «Ναυτία», ήταν το πιο όμορφο ισπανικό χωριό. Βρες το χρόνο να μάθεις γιατί. Και πάρε το δρόμο για την Χιχόν, την πολυπληθέστερη πόλη της Αστούριας με το ωραίο λιμάνι, το άγαλμα του Πελάγιου και τη μπυραρία «λα μποτίκα ιντιάνα». Το βράδυ της ίδιας μέρας, μπορείς να μείνεις στο Οβιέδο, στην αστουριανή πρωτεύουσα. Το κέντρο του είναι μικρό αλλά σε κερδίζουν τα αγάλματα που έχουν απαθανατίσει σκηνές καθημερινών ανθρώπων της βιοπάλης. Από όλα τα εστιατόρια, το Γκόγια 13 αξίζει την προσοχή σου με το πιάτο της πρέσα, ιβηρικού χοιρινού με πατάτες και καρυκευμένα μήλα στα 17€.

Στο Οβιέδο σε κερδίζουν τα αγάλματα που έχουν απαθανατίσει σκηνές καθημερινών ανθρώπων της βιοπάλης.

Μετά από ένα καλό δείπνο και έναν καλό ύπνο, η νέα ημέρα σου μπορεί να είναι γεμάτη με χιλιομετρικές αποστάσεις. Ξεκινώντας από τη Λεόν για να δεις την Κάσα Μποτίνες του Γκαουντί και βολτάροντας στον φαρδύ της πόλης, στην «καλέα άντσα» για να φτάσεις στη βασιλική του Αγίου Ισιδώρου, μετά από ένα σκάρτο τρίωρο οδήγησης καλωσορίζεις το πέρασμά σου στη Γαλικία. Με πρώτο σταθμό το Λούγκο, όπου διασώζονται άθικτα τα ρωμαϊκά τείχη της πόλης και καλύτερα από οπουδήποτε αλλού, αρχίζεις να μαθαίνεις τα μυστικά των ισπανικών σονέτων στα «γκαγέγο», δλδ. στα γαλικιανά. Σε αυτά έγραφε και η ποιήτρια Ροζαλία ντε Κάστρο. Το Λούγκο έχει συμπαθητικά στέκια για φαγητό πίσω από τον ρομανογοτθικό Καθεδρικό της Παναγίας. Μία ωρίτσα και κάτι μετά, είσαι στην Λα Κορούνια με το φάρο του Ηρακλή, το λιμάνι και την παλιά πόλη. Επειδή μια κούραση μπορεί να την έχεις, μείνε για εσπρεσάκι 1€30λ. στο «Μπονίγια α λα βίστα» και μετά, δες και τα μπουζάκια της γαλικιανής φίρμας vazva που βρίσκονται από την ίδια πλευρά του δρόμου με τα Mango.

Στο Σανταντέρ, σημεία ενδιαφέροντος της σύγχρονης πόλης είναι η διάσημη τράπεζα, το ταχυδρομείο και το δημαρχείο.

Για την ιστορία, στην Λα Κορούνια βρίσκεται και μία από τις επαύλεις του γαλικιανού Φράνκο- καταγόταν από το Φερόλ-, τα οστά του οποίου εκταφιάστηκαν εν τέλει στις 24.10.2019 για να μεταφερθούν σε νέο τάφο, στο κοιμητήριο μαζί με την γυναίκα του Κάρμεν Πόλο, ύστερα από σχεδόν 44 χρόνια, 16.041 ημέρες παραμονής στον παλιό φαραωνικό τάφο. Στην Ισπανία μάλιστα, έχει ανοίξει ένας διάλογος γύρω από την ιδέα της δημοκρατικής ανεκτικότητας, σχετικά με την κρατική απόφαση της ιστορικής μεταφοράς. Προηγήθηκε ένας μακρύς κύκλος συζητήσεων με τους απογόνους του δικτάτορα, ο οποίος απεβίωσε στις 20.11.1975.

Santiago de Compostella

Το Σαντιάγο δε Κομποστέλλα είναι η γαλικιανή πρωτεύουσα των εκατό χιλιάδων κατοίκων και των χιλιάδων προσκυνητών.

 Και ύστερα από όλα αυτά τα μέρη, σε περιμένει δικαίως η γαλικιανή πρωτεύουσα των εκατό χιλιάδων κατοίκων και των χιλιάδων προσκυνητών, το Σαντιάγο δε Κομποστέλλα που το 2021 θα βουλιάξει από κόσμο και προσκύνημα, διότι από το 2010 η πόλη έχει να γιορτάσει το ιερό έτος του Αγίου Ιακώβου. Για να συμπληρωθεί ιερό έτος, πρέπει η γιορτή του Αγίου στις 25 Ιουλίου να πέσει Κυριακή. Και πράγματι, στις 25.07.2021 θα είναι Κυριακή. Τα έργα στον Καθεδρικό του Αγίου Ιακώβου εξελίσσονται πυρετωδώς. Οι ιθύνοντες περιμένουν πώς και πώς να λάβουν δημοτικά τέλη μέχρι και από ποδηλάτες που, μετά την τελευταία στάση στο εκκλησάκι του Αγίου Μάρκου, 5χμ. έξω από την πόλη, θα παρουσιαστούν εγκάρδια για να εισέλθουν στο ναό, το 2021. Τότε συμπληρώνονται και τα 810 χρόνια από την πρώτη κατασκευή του παρόντος ναού από γρανίτη που άρχισε το 1075 και ολοκληρώθηκε το 1211, με την παρουσία του Αλφόνσου του 9ου της Λεόν.

Ο τρόπος να θυμάσαι τα επίμονα βήματα που χρειάστηκαν για τον Καθεδρικό Ναό μέσα από το μπρούτζινο γλυπτό του Φρανθίσκο Πόρτο.

Από το 2012 έως σήμερα, η είσοδος στον Καθεδρικό δεν μπορεί να γίνει με τον τρόπο που φαίνεται στην ταινία «Ο δρόμος» του 2010. Και τούτο, διότι από το 2008 έως και πέρυσι, το 2018, έγιναν έργα αναστήλωσης και συντήρησης που δεν επέτρεψαν προσεχώς να επαναληφθεί το σενάριο της μεγάλης οθόνης. Παρόλα αυτά σε κατακλύζει μεγάλη συγκίνηση, και ας μην είσαι καθολικός. Το σύμβολο της αχιβάδας του Αγίου Ιακώβου και των προσκυνητών Ιακωβίνων σε περίοπτη θέση αντλεί την καταγωγή του από τη θάλασσα. Όταν έφταναν πια, οι προσκυνητές εναπόθεταν τα ίχνη τους, τις αχιβάδες που είχαν συλλέξει από τη θάλασσα. Σήμερα, η αχιβάδα που συμβολίζει-μέσω μιας ρομαντικής γαλλικής θεώρησης- την ανοιχτή παλάμη, κοσμεί αρκετά σημεία της πόλης του Σαντιάγο δε Κομποστέλλα, ενώ φιγουράρει σε σουβενίρ και γυναικεία κοσμήματα.

Δοκίμασε παέγια θαλασσινών στα €30 για δύο άτομα στο «Μεσόν 42» στην οδό Φράνκο 42. Και για καφέ, αν είσαι φαν του Ζόναρς, βρες το Καζίνο στην οδό Βιλλάρ.

Η δυτική είσοδος-πρόσοψη του Καθεδρικού ναού στην πλατεία του Ομπραντόιρο-του εργαστηρίου- είναι από τον 18ο αιώνα, ενώ οι δύο πύργοι -δεξιά και αριστερά- συμβολίζουν τους γονείς του Αγίου Ιακώβου, τη Μαρία Σαλώμη και τον Ζεβεδαίο αντίστοιχα. Στο μουσείο, όμως, βλέπεις μακέτα και ό,τι έχει μείνει από τις παλαιότερες προσόψεις από γρανίτη. Στον ημιόροφο βλέπεις εκθέματα από τον 13ο ως τον 18ο αιώνα. Στους επάνω ορόφους, εκτός από την πανοραμική θέα που θαυμάζεις, βλέπεις αριστοκρατικές ταπετσαρίες του Γκόγια. Αυτές έγιναν κατά παραγγελία για το Βασιλικό Παλάτι του Καρόλου του Β’ στο διάσημο Βασιλικό εργοστάσιο χαλιών της εποχής «Σάντα Μπάρμπαρα» της Μαδρίτης που είχε ιδρύσει ο Φίλιππος ο 5ος. Είναι ενδιαφέρον να προσέξεις, σε άλλες ταπετσαρίες, ρέπλικες του Φλαμανδού Τένιερς από το ίδιο εργοστάσιο, έναν άνθρωπο σε στάση ούρησης, σε μια γωνιά, παράμερα από το γλέντι του πλήθους. Και κράτα στη μνήμη σου-καθώς δεν φωτογραφίζονται τα εκθέματα του μουσείου-, το πελώριο λιβανιστήρι του Μεσαίωνα, τα αντίγραφα τόμων των Ευαγγελίων αλλά και το σταυρό-σπαθί του Αγίου Ιακώβου ως σύμβολο θρησκευτικό και αγωνιστικό συγχρόνως.

Το ξενοδοχείο Paradores που έχει αφήσει ιστορία στην πλατεία Ομπραντόιρο.

Είναι η στιγμή, επιτέλους να εισέλθεις στον ναό για να δεις τον τάφο του αγίου Ιακώβου. Αν δεν έχει ουρά μεγάλη, η τύχη είναι με το μέρος σου. Μπορεί να είναι και αλλιώς; Εάν θέλεις να μπεις στον ναό χωρίς να πληρώσεις εισιτήριο -αλλά τότε μουσείο δεν έχει-, να επιλέξεις τη νότια είσοδο-πρόσοψη που βλέπει στην πλατεία των πλατερίας, όπου οι τεχνίτες κατεργάζονταν το ασήμι. Μπορείς ως τις οχτώ το απόγευμα να εισέλθεις, μετά από έναν τυπικό έλεγχο στην τσάντα σου. Αυτή η είσοδος φαντάζει εμπρός σου σαν ανοικτό βιβλίο. Είναι η μόνη που έχει μια ιστορία να αφηγηθεί. Βλέπεις τις μορφές των δαιμόνων και του Ιησού, του Δαβίδ, του αγίου Αντρέα και του Μωϋσή. Περνώντας μέσα, αν κατευθυνθείς προς τα δυτικά, στο μεγαλύτερο κλίτος, εκεί που είναι αναμμένα τα κεράκια, θα δεις την Αγία Τράπεζα να αστράφτει από χρυσάφι, νισάφι λες. Στην πραγματικότητα, μόνο τρία κιλά χρυσού έχουν χρησιμοποιηθεί για την όλη κατασκευή, ενώ τα αγάλματα, που στέκουν επίσης στο ύψος των περιστάσεων, είναι ξύλινα. Τα έργα και εντός του ναού είναι αναπόφευκτα, αλλά υπολόγισε ότι είναι μικρής έκτασης στο συνολικό εμβαδόν των 23.000 τ.μ.. Βγαίνοντας, στην πλατεία Κιντάνα με τους τάφους σε δύο επίπεδα από κάτω, πρόσεξε τα γλυπτά που συμβολίζουν την επιμονή του ανθρώπου για την επίτευξη των στόχων και την εκπλήρωση του σκοπού του.

Δεν γίνεται να μην δοκιμάσεις την παέγια θαλασσινών και τα τοπικά γλυκά.

Το όνομα Σαντιάγο δε Κομποστέλλα κάνει την εμφάνισή του από το 814 μ.Χ. και έπειτα. Σηματοδοτεί ενδεχομένως την έναστρη πορεία προς τον Άγιο Ιάκωβο, ενώ το 814 ανακαλύφτηκε ο τάφος του Αγίου από τον ερημίτη Πελάγιο. Σε όλη την παλιά πόλη, σήμερα, τα μικρά καφέ και τα εστιατόρια σφύζουν από ζωή. Πιο πολλά στέκια για φαγητό θα βρεις στην οδό του Φράνκο, το όνομα της οποίας δεν προέρχεται από τον δικτάτορα αλλά από το επίθετο «φράγκικος», έχει γαλλική καταγωγή. Δοκίμασε παέγια θαλασσινών στα €30 για δύο άτομα στο «Μεσόν 42» στην οδό Φράνκο 42. Και για καφέ, αν είσαι φαν του Ζόναρς, βρες το Καζίνο στην οδό Βιλλάρ. Το εσπρεσάκι κατ’ εξαίρεση έχει 2€20λ.

Ο καθεδρικός ναός στο Σαντιάγο δε Κομποστέλλα.

Εκεί κοντά θα δεις και το Θέατρο της πόλης. Αν πάλι προτιμάς τα τραπεζάκια έξω, κίνησε προς τα πάνω, κοντά σε παραρτήματα του πανεπιστημίου, είτε δίπλα στο σπίτι που έζησε για κάποια χρόνια η Ροζαλία δε Κάστρο είτε στην Καριλάνα που ανακαινίστηκε πρόσφατα και έχουν μέχρι και κουβερτούλες για τους λάτρεις του καφέ μεταμεσονύκτια, λίγο πιο πάνω από το ροκάδικο της πόλης. Σημειωτέον, ότι εδώ στη Γαλικία, ο καφές συνοδεύεται με γλύκισμα και στοιχίζει συνήθως πιο λίγο από δύο ευρώ. Πάρε μαζί σου αγελαδινό καπνιστό Σαν Σιμόν στα 10-12€ το μεγάλο ολόκληρο τεμάχιο. Και πρόσεξε το μηχάνημα κέρματος και χαρτονομίσματος του Άλεξ, εάν βρεις το μαγαζί του Prestes Quesería στην οδό Καλντερερία 27, για να μην πιάνει με τα χέρια του το χρήμα, βρομερότερο όλων. Είναι χώρα η Ισπανία, όντως. Περπάτησε και εκτός παλιάς πόλης. Δώσε άρωμα λόγου στη μέρα ή τη νύχτα σου, καθώς το ζευγάρι ιδιοκτητών που έκανε μήνα του μέλιτος στην Ελλάδα, κρατούν το βιβλιοπωλείο Φονσέκα ανοικτό ως τις 22.00 στη Ροζαλία δε Κάστρο 65. Ο Φονσέκα ίδρυσε το πρώτο πανεπιστήμιο στο Σαντιάγο το 1495. Βρήκα μέχρι και Ροΐδη στα ισπανικά.

Pontevedra, Vigo, Porto

Η Ποντεβέδρα είναι μικρή και ήσυχη τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά θα αγαπήσεις αυτήν την ηρεμία της, περπατώντας άνετα χωρίς σκουντήματα.

 Αποχαιρετώντας το Σαντιάγο, εάν αποφάσισες να φτάσεις έως και το Πόρτο, καλό θα ήταν πρώτα να περάσεις από δύο ακόμη μέρη της Γαλικίας. Πρώτη στάση σου θα είναι η Ποντεβέδρα και δεύτερη το Βίγκο, η πολυπληθέστερη γαλικιανή πόλη με σχεδόν τριακόσιες χιλιάδες κατοίκους.

Στην Ποντεβέδρα, ξεκίνησε από το μνημείο του στρατιώτη να ανηφορίζεις προς την πρώτη πλατεία και θα δεις το κτίριο της βουλής με τις σημαίες της Ποντεβέδρα, της Ισπανίας και της Γαλικίας με τη γαλάζια ρίγα. Πάρε μετά, προς τα δεξιά, την κεντρική οδό Μισελένα και στη γωνία του Υπουργείου Εσωτερικών στρίψε προς τα κάτω για να δεις και τα παπουτσάδικα. Συνέχισε προς τα πάνω και έφτασες στην πλατεία Ουρένσε με το μοναστήρι του αγίου Φραγκίσκου. Λίγο αργότερα, αν συνεχίσεις, θα βρεις την πλατεία των προσκυνητών με τον Καθεδρικό της. Η πόλη είναι μικρή και ήσυχη τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά θα αγαπήσεις αυτήν την ηρεμία της, περπατώντας άνετα χωρίς σκουντήματα.

Το πολυσύχναστο Πόρτο σε μεταφέρει στην αέρινη μελωδία ενός ηλιόλουστου μεσημεριού.

Πάρε ανάσα για να δεις το εντυπωσιακό Βίγκο που απέχει ένα σκάρτο πενηντάλεπτο από την Ποντεβέδρα. Θέλει την ανηφόρα της η πόλη, αλλιώς, δύσκολα θα την ανακαλύψεις. Στις μικρές πλατείες κατά καιρούς γίνονται μικρές ατμοσφαιρικές συναυλίες στο αίθριο, στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας κάποιου ποτού. Το άγαλμα του πουλιού επιθεωρεί τις ορέξεις όλων. Τα κτίρια, επιβλητικά, σε καθηλώνουν. Τα εδέσματα πάλι, σε αναστατώνουν. Όποιο δρόμο και να διαλέξεις, η ευγένεια των Ισπανών σε γλυκαίνει, ενώ η θέα από μικρά και ειδυλλιακά σημεία της πόλης προς το λιμάνι είναι περισσότερο από μαγευτική τα πρωινά. Μην χάσεις χρόνο στα καφέ, εάν έχεις όρεξη για ανηφόρα και βόλτα στα μαγαζιά του Βίγκο. Άλλη μία πόλη της Ισπανίας που έχει τα πάντα. Εάν έχεις ευρωπερίσσευμα από τις προηγούμενες βόλτες, δεν θα χάσεις. Πάντως, στο Βίγκο αξίζει να βγάλεις και μια σέλφι με τα πράσινα τέρατα και, μετά, να πεις αντίο.

Στο Βίγκο αξίζει να βγάλεις και μια σέλφι με τα πράσινα τέρατα και, μετά, να πεις αντίο.

Σε λιγότερο από δύο ώρες θα είσαι στο Πόρτο. Και αν έχεις πτήση αργά, μπορείς να κάνεις πολλά και ευχάριστα. Από το λιμάνι ή να περπατήσεις ευθεία και να βγεις στο διάσημο κτίριο του Χρηματιστηρίου του 1834 ή να ανηφορίσεις για την εκκλησία του αγίου Ιωάννη και μετά, να περπατήσεις ανέμελα στην οδό των ανθέων με τα εστιατόρια. Στο τέλος της, βλέπεις το κτίριο του σταθμού και στο δεξί σου χέρι στέκει ο Καθεδρικός του Πόρτο. Πράγματι, σε προλαβαίνω, μετά το Σαντιάγο μπορεί να έκλεισες από Καθεδρικούς. Αλλά αν έχεις την αγιοσύνη μέσα σου, πέρασε και από εκεί. Αυτό πάντως που μου έκανε εντύπωση, περνώντας από την Πορτογαλία του Πόρτο, είναι το συνονθύλευμα, για να μην το εκφράσω «πατσο-στρίμωγμα», διαφορετικών πραγμάτων: τα αυτοκίνητα με τα σπίτια μαζί, τα ασπρόρουχα σε στενάκια που ασφυκτιούν, πολλές γόπες πεταμένες στα πεζοδρόμια. Θυμήθηκα την Αθήνα…

Λεπτομέρεια από το Χρηματιστήριο στο Πόρτο.

Πώς να κλείσεις την παραμονή σου στο Πόρτο; Φυσικά με ένα ποτήρι Πόρτο λευκό, εάν είναι μεσημέρι. Στην «Πεστάνα» σερβίρουν Λευκό Μεσσία εξαιρετικό με 5€ και φέρνουν σφραγισμένο βαζάκι με ξηροκάρπια που έχει κι από τα καυτερά. Μου έκανε εντύπωση η επιμέλεια. Θα βρεις την Πεστάνα αν στρίψεις από το κτίριο του Δημαρχείου και την οδό Αλιάδος για την πλατεία Ριμπέιρα. Είναι το μπαρ του ομώνυμου ξενοδοχείου. Όλο το Πόρτο γυρίζεται με τα πόδια και η βόλτα κατά μήκος του ποταμού Ντούρο είναι αναζωογονητική. Πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου ότι θέλεις να επιστρέψεις. Και πράγματι έτσι είναι, διότι από Ελλάδα καμωμένοι, στην Ελλάδα γυρισμένοι, κουβαλούμε τις Ιθάκες μας και τις συγχρωτίζουμε με τις άλλες των φίλων μας. Τι πιο ευχάριστο, ανθρώπινο, δικό σου;

 

Διαβάστε ακόμα: Manshausen, το νορβηγικό νησί που φορτίζεις τις μπαταρίες σου.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top