H πορεία μου ως κινηματογραφιστής ξεκινά χάρη στη γενναιοδωρία και τη μεγαλοψυχία του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος έχει βοηθήσει πολλούς ακόμη νέους σκηνοθέτες στο ξεκίνημά τους.

    H πορεία μου ως κινηματογραφιστής ξεκινά χάρη στη γενναιοδωρία και τη μεγαλοψυχία του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος έχει βοηθήσει πολλούς ακόμη νέους σκηνοθέτες στο ξεκίνημά τους.

    Συναντήσαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον σκηνοθέτη των φιλμ «Σώσε με» (ψηφίστηκε στις 20 πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες του κοινού, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ελληνικού σινεμά), «Η Αγάπη Είναι Ελέφαντας», «45 τετραγωνικά» και της περσινής θεατρικής επιτυχίας «Καύση», την οποία τώρα ετοιμάζεται να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Ανατρέχοντας στα πρώτα βήματά του ως σκηνοθέτης, μοιράστηκε μαζί μας γενναιόδωρα την εκτίμηση που τρέφει και το χρέος που νιώθει ότι έχει απέναντι σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο του Ελληνικού σινεμά.

    Από τα γυρίσματα της ταινίας «45 τετραγωνικά», με την Έφη Λογγίνου.

    Από τα γυρίσματα της ταινίας «45 τετραγωνικά», με την Έφη Λογγίνου.

    Ήταν αρχές των ‘80ς. Ο Παντελής Βούλγαρης φτάνει στην πόλη μου, τη Βέροια, για να παρουσιάσει μια ταινία του στην τοπική κινηματογραφική λέσχη. Από τους σκληροπυρηνικούς σινεφίλ και βασικό μέλος της λέσχης, βρίσκω το θάρρος να του μιλήσω για το κινηματογραφικό μεράκι μου. Ποιο μεράκι; Την τρέλα μου να λέμε καλύτερα. Χωρίς δισταγμό εκείνος κάνει τη «διάγνωση» και μου δίνει το τηλέφωνό του, λέγοντάς μου: «Όταν φτάσεις στην Αθήνα, να έρθεις να με βρεις».

    Χωρίς δισταγμό ο Παντελής Βούλγαρης κάνει τη «διάγνωση» και μου δίνει το τηλέφωνό του, λέγοντάς μου: «Όταν φτάσεις στην Αθήνα, να έρθεις να με βρεις».

    Χωρίς δισταγμό ο Παντελής Βούλγαρης κάνει τη «διάγνωση» και μου δίνει το τηλέφωνό του, λέγοντάς μου: «Όταν φτάσεις στην Αθήνα, να έρθεις να με βρεις».

    Περνούν δύο χρόνια χωρίς να ξαναβρεθούμε. Δίνω εισαγωγικές εξετάσεις και περνώ στην ΑΣΟΕΕ. Η υποτροφία, τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια και μια αναρχοαυτόνομη τάση σε συνδυασμό με την έντονη πολιτικοποίηση με κρατούν για λίγο καιρό μακριά από το πραγματικό πάθος μου. Όμως, κάποια στιγμή βρίσκω το δρόμο μου. Του τηλεφωνώ, εκείνος θυμάται την περίπτωση μου και μου λέει: «Για έλα από εδώ να τα πούμε κι από κοντά».

    Kάποια στιγμή βρίσκω το δρόμο μου. Του τηλεφωνώ, εκείνος θυμάται την περίπτωση μου και μου λέει: «Για έλα από εδώ να τα πούμε κι από κοντά».

    Σε λίγη ώρα βρίσκομαι στο γραφείο του, μια γκαρσονιέρα στην οδό Δαφνομήλη, η οποία παλιότερα ήταν το γραφείο του Θόδωρου Αγγελόπουλου και πολύ αργότερα έγινε το δικό μου γραφείο. Σε λίγες μέρες βρέθηκα να δουλεύω στο πλευρό του Παντελή Βούλγαρη ως μαθητευόμενος, κάνοντας αρχικά τις εξωτερικές δουλειές –ή τις αγγαρείες, αν προτιμάτε– με ένα μηχανάκι που είχα. Όμως, σύντομα μυήθηκα στη μαγική τελετουργία των γυρισμάτων και άρχισαν να μου αποκαλύπτονται ένα προς ένα τα μυστικά της κινηματογραφικής κάμερας.

    Σε λίγες μέρες βρέθηκα να δουλεύω στο πλευρό του Βούλγαρη ως μαθητευόμενος, κάνοντας αρχικά τις αγγαρείες με ένα μηχανάκι που είχα. Όμως, σύντομα μυήθηκα στη μαγική τελετουργία των γυρισμάτων. Εδώ, με την Ράνια Οικονομίδου.

    Σε λίγες μέρες βρέθηκα να δουλεύω στο πλευρό του Βούλγαρη ως μαθητευόμενος, κάνοντας αρχικά τις αγγαρείες με ένα μηχανάκι που είχα. Όμως, σύντομα μυήθηκα στη μαγική τελετουργία των γυρισμάτων. Εδώ, με την Ράνια Οικονομίδου.

    Οπότε η πορεία μου ως κινηματογραφιστής ξεκινά χάρη στη γενναιοδωρία και τη μεγαλοψυχία του Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος έχει βοηθήσει πολλούς ακόμη νέους σκηνοθέτες στο ξεκίνημά τους. Καθοριστικό ακόμη ήταν και το κινηματογραφικό στέκι της Δαφνομήλη, εκεί όπου γνώρισα κι άλλους μεγάλους δημιουργούς του νέου ελληνικού κινηματογράφου, όπως τον Σταύρο Τορνέ, τον Χρήστο Βακαλόπουλου ή τον Σταύρο Τσιώλη, ολοκληρώνοντας, υπό μια έννοια, την κινηματογραφική εκπαίδευσή μου.

    Παράλληλα πηγαίνω στη Σχολή Σταυράκου, όπου παρακολουθώ σπουδαίους δασκάλους της κινηματογραφικής τέχνης, όπως τον Γιώργο Σκαλενάκη κ.ά. Επίσης, δεν μπορώ να παραγνωρίσω την πολύτιμη συνδρομή και βοήθεια των παλιών συντρόφων μου στα Εξάρχεια, μιας αναρχοπαρέας 5-6 νέων με όνειρα και αλληλεγγύη, που με αρκετές θυσίες, πολλά κουράγια και περίσσευμα αισιοδοξίας, με οδήγησε στη δημιουργία της πρώτης μικρομηκάδικης ταινίας μου.

    Το «Stuck», όπως ήταν ο τίτλος της, που γυρίστηκε το 1984, μιλούσε για ένα κλεφτρόνι που «μπουκάρει» σε ένα διαμέρισμα και βρίσκει τους ενοίκους του «κολλημένους» στην τηλεόραση! Και αντί να ολοκληρώσει τη «δουλειά» του, χωρίς να το συνειδητοποιήσει, βρίσκεται κι αυτός κολλημένος στην TV!

    Αν νομίζετε πως δεν χρωστάτε σε κανέναν, δείτε το βίντεο.

    Διαβάστε ακόμα: Τα τέσσερα αδέφια Αντετοκούνμπο φωτογραφίζονται μαζί! 

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top