Χάρη και στη δημοσιότητα που είχε φροντίσει να δώσει η guru του PR Carmen D’Alessio, αυτοί που περίμεναν να μπουν στο Studio 54 τη βραδιά των εγκαινίων του, στις 26 Απριλίου του 1977, ήταν εκατοντάδες (photo FT.com).

    Τέτοιες μέρες το 1927, το πλήθος έξω από το #254 της Δυτικής 54ης Οδού, στο Μανχάταν της Ν. Υόρκης, περίμενε να μπει στο Gallo Opera House για να απολαύσει όπερες του Puccini και του Verdi. Τις ίδιες μέρες, 30 και 40 χρόνια αργότερα, ανάλογο πλήθος περίμενε να μπει στο Studio 52 (άγνωστο γιατί 52) του CBS όπου γυρίζονταν, ζωντανά, τα επεισόδια τηλεπαιχνιδιών και παιδικών εκπομπών.

    Ενώ στις 26 Απριλίου του 1977, το ακόμα μεγαλύτερο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από το #254 προσπαθούσε να βρεθεί στα εγκαίνια του χώρου που σύντομα θα γινόταν το παγκόσμιο επίκεντρο της εποχής της ντίσκο και ταυτόχρονα το πιο γνωστό nightclub στον κόσμο: το Studio 54.

    Αυτή που δικαιούται τη «μερίδα του λέοντος» για τη μεταμόρφωση ενός ακόμα nightclub στην «παιδική χαρά» των VIPs της εποχής ήταν η διάσημη ατζέντισσα Carmen D’Alessio.

    Δημιουργοί του ήταν οι Steve Rubell και Ian Schrager, συγκάτοικοι συμφοιτητές παλαιότερα στη φοιτητική εστία του Πανεπιστημίου της Syracuse, οι οποίοι αποφάσισαν να ασχοληθούν με τα nightclub όταν είδαν πως η αλυσίδα των steak-house που είχαν ξεκινήσει δεν έπιασε· όπως δεν είχε πιάσει και το πρώτο τους nightclub, ένα Enchanted Garden στο ταπεινό Queens της Ν. Υόρκης.

    Βέβαια, αυτός που δικαιούται τη «μερίδα του λέοντος» (λέαινας, σωστότερα) για τη μεταμόρφωση ενός ακόμα nightclub στην «παιδική χαρά» των VIPs της εποχής ήταν η Carmen D’Alessio, διάσημη ατζέντισσα στον χώρο κυρίως της μόδας τότε, της οποίας το Filofax περιείχε τηλέφωνα ονομάτων όπως εκείνα των Andy Warhol, Liza Minelli, Truman Capote, Jackie Ωνάση, Bianca Jagger κ.ά.

    Rubell Schrager Δημιουργοί του Studio 54 ήταν οι συμφοιτητές Steve Rubell (αριστερά) και Ian Schrager. Ο Rubell πέθανε το 1989 έχοντας διαγνωστεί με AIDS (photo Photofest).

    Η δουλειά της D’Alessio στο κομμάτι του PR έκανε τα εγκαίνια του Studio 54 το γεγονός της χρονιάς για τη Ν. Υόρκη και “talk of the town” για τα χρόνια που ακολούθησαν. Αξέχαστο παράδειγμα της ευρηματικότητας της Περουβιανής –και της απήχησής της βέβαια στη ματαιοδοξία της εποχής– ήταν το άσπρο άλογο πάνω στο οποίο γιόρτασε εκεί τα 30ά της γενέθλια η Bianca Jagger.

    Το Studio 54 είχε κέρδη $7 εκατομμύρια μόλις στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του.

    Από την άλλη, αν και «ονόματα» της ντίσκο όπως η Donna Summer, η Diana Ross, η Gloria Gaynor, η Grace Jones κ.λπ. εμφανίζονταν κατά καιρούς εκεί ζωντανά, το Studio 54 δεν ήταν και τίποτε σπουδαίο ή καινοτόμο, όσον αφορά τουλάχιστον τη μουσική.

    Αυτό που έκαναν οι DJ του –και το φαντεζί προσωπικό-διασκεδαστές που είχαν προσλάβει οι Rubell και Schrager και δασκαλέψει η D’Alessio– ήταν να φροντίζουν να περνάνε καλά οι τακτικοί, διάσημοι θαμώνες για να ξαναέρχονται και να ξαναέρχονται. Δεν ακουγόταν δα και τόσο δύσκολο αυτό. Και όσο κυριαρχούσε η ντίσκο στα charts, τόσο κυριαρχούσε το Studio 54 στις ντισκοτέκ.

    Μάλιστα, σύμφωνα με μια μάλλον ατυχή δήλωση του εκ των ιδρυτών Steve Rubell, το 1978 σε εφημερίδα της Ν. Υόρκης, το Studio 54 είχε κέρδη $7 εκατομμύρια μόλις στον πρώτο χρόνο λειτουργίας του, ενώ «μόνο η Μαφία βγάζει περισσότερα».

    Το αχανές Studio 54 ήταν “talk of the town” για μόλις τρία χρόνια. Η Χρυσή Εποχή του έσβησε μαζί με εκείνη της ντίσκο. Στις φωτογραφίες διακρίνονται οι Rudolf Nureyev, Liza Minelli, Diana Ross, Carmen D’Alessio (αγκαλιά με τον Andy Warhol) και η έφιππη Bianca Jagger (photos Dustin Pittman, Poba.org, FT.com, Cinderella of NY, The Guardian).

    Δήλωση που αναμενόμενα… προσέλκυσε την Εφορία Με αποτέλεσμα οι κ. Rubell και Schrager να ελεγχθούν και συλληφθούν (πριν αφεθούν ελεύθεροι με εγγύηση και αργότερα καταδικαστούν σε 13 μήνες φυλάκιση) για φοροδιαφυγή ύψους $2,5 εκατομμυρίων.

    Το τελευταίο πάρτι, το 1980, έμεινε στην ιστορία ως «το τέλος των σύγχρονων Σοδόμων και Γομόρρων».

    Η Χρυσή Εποχή του Studio 54 (την οποία ακολούθησαν ανεπιτυχείς προσπάθειες αναβίωσης από άλλους) κράτησε σκάρτα τρία χρόνια· από τα εγκαίνια στις 26 Απριλίου του 1977 έως το πάρτι της τελευταίας βραδιάς, στις 4 Φεβρουαρίου του 1980.

    Ολονύχτιο πάρτι στο οποίο οι Liza Minelli και Diana Ross, μεταξύ άλλων, τραγούδησαν για καλεσμένους όπως οι Jack Nicholson, Richard Gere, Sylvester Stallone, Ryan O’Neal, Farrah Fawcett, Mariel Hemingway κ.ά., σε μια βραδιά που έμεινε στην ιστορία ως «το τέλος των σύγχρονων Σοδόμων και Γομόρρων».

    Το τρέιλερ από το ντοκιμαντέρ του Matt Tyrnauer από το 2018 είναι ένα μικρό δείγμα της ατμόσφαιρας των τριών χρόνων ζωής του Studio 54.

    Δείτε το εδώ

     

    Διαβάστε ακόμα: Δολοφονία Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: όταν σίγησε το όνειρο.

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top