Κορμί στην παραλία: βούτα όπως είσαι

Εχει ο Μποράτ το ιδανικό κορμί για παραλία; Μεταξύ μας, μια χαρά κρατιέται αλλά δεν είναι και άτριχος σφίχτης.

Μοιάζει με σκηνή βγαλμένη από ταινία που έχει προβληθεί μόνο στα σκοτεινά έγκατα του μυαλού μας: «Εφιάλτης στο δρόμο για την παραλία». Φτάνεις στη θάλασσα, ατενίζεις το γαλάζιο, αφήνεις επιμελώς τα πράγματά σου, παραγγέλνεις έναν καφέ, η ώρα περνάει, δεν μπορείς να το παρατείνεις άλλο, κάποια στιγμή θα βγάλεις την μπλούζα, θα βουτήξεις.

Και τότε αποκαλύπτονται όλα. Όσα έκρυβες κάτω από τα βαριά ρούχα του χειμώνα, αυτή τη στιγμή βγαίνουν στη φόρα. Οι επιδρομές στο ψυγείο που έκανες την περίοδο της καραντίνας, αυτή τη φορά μοιάζουν με Ερινύες. Είναι το κορμί σου κατάλληλο για την παραλία;

Ας το πούμε αλλιώς: τι θα πει «κορμί για την παραλία»; Φυσικά, υπάρχει το αισθητικό μέρος του πράγματος που δηλοί απερίφραστα ότι το πάχος φτιάχνει μιαν εικόνα δύσκολα αποδεκτή. Ακόμη και για τον «φέροντα» τα παραπανίσια κιλά. Όμως, ας το παραδεχθούμε, τα τέλεια κορμιά δεν ανήκουν σε όλους. Ποτέ δεν θα ανήκουν σε όλους.

Για κάθε Ντάνιελ Κρεγκ θα υπάρχει και ένας Μποράτ. Για κάθε παλικάρι που «χτυπιέται» καθημερινά στα γυμναστήρια για να έχει τους τέλειους six pack κοιλιακούς, θα υπάρχει κι εκείνος ο εργαζόμενος που «χτυπάει» δεκάωρα στο γραφείο και όταν επιστρέφει στο σπίτι του, το τελευταίο που σκέφτεται είναι να κάνει μια 50άδα push ups.

Είναι αυτό το άλλοθι των πλαδαρών και των αγύμναστων; Ενδεχόμενα για κάποιους να είναι. Κατ’ ουσίαν, όμως, το σώμα είναι μια μηχανή που μαθαίνει άλλοτε στην υπερχρήση κι άλλοτε στην αχρηστία. Οι ακραίες καταστάσεις ποτέ δεν είναι καλές. Το ευκταίο θα ήταν να προσέχουμε στον «οίκο» που κατοικούμε, αλλά, όχι, δεν θα το κάνουμε για να βγούμε στην παραλία με το «κατάλληλο» κορμί. Θα το κάνουμε για την υγεία του μηχανισμού μας.

Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε έναν αδήριτο κανόνα της ζωής: είμαστε οι ατέλειές μας και όχι τα ιδανικά σχήματα που μας μεταφέρουν κατά κύματα οι διαφημίσεις και οι ευειδείς ηθοποιοί. Η παραλία δεν πρέπει να είναι πεδίον δόξης λαμπρό, αλλά ξεγνοιασιά, απομάκρυνση από την καθημερινή σχόλη της εργασίας και μέρος χαλάρωσης.

Το να ρουφάς την κοιλιά σου καθώς περνάει από μπροστά σου μια καλλονή ή να το φουσκώνεις το στήθος σαν υπέρκομψος διάνος, δεν θα σου προσφέρει πόντους. Στο κάτω κάτω της γραφής είμαστε αυτό που έχουμε αποδεχθεί πως μας αρέσει να είμαστε. Αν πάλι δεν μας αρέσει κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε. Σίγουρα, όχι την τελευταία στιγμή.

Οι διαιτολόγοι και οι trainers στα γυμναστήρια έχουν να λένε για πονετικά αιτήματα ανθρώπων που ζητούν να γίνουν Ράμπο μέσα σε 15 ημέρες. Προφανώς και δεν θα γίνουν, κάτι που το ξέρουν και οι ίδιοι, αλλά η ενοχή της τελειότητας είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Ακόμη και αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε. Αναζητούμε πάντα το ιδανικό, το άπιαστο, αγνοώντας πως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Ακόμη και ο σημερινός «σφίχτης» του γυμναστηρίου πόρρω απέχει από το αρχαιοελληνικό πρότυπο του κάλλους έτσι όπως απεικονίζεται στα αγάλματα.

Άρα, πού καταλήγουμε; Μάλλον στο προφανές: αποδεχθείτε την πραγματικότητα, βγάλτε την μπλούζα, χαρείτε την αύρα της θάλασσας, πάρτε βαθιές τζούρες αλμυρού οξυγόνου, χαμογελάστε πλατιά και βουτήξτε άφοβα.

Διαβάστε ακόμα: Στην πισίνα – ένας οδηγός καλής συμπεριφοράς.

TAGS :
daniel craig θάλασσα σώμα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook