Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει τίποτα πιο χάι από το να αργοπίνεις ένα φρέσκο χυμό açaï με σπανάκι ή να μασουλάς μια μπάρα δημητριακών «καρύδα-κινόα», ώστε να γίνεις αποδοτικότερος στην εργασία σου. Η αγορά των superfoods (φυσικά προϊόντα φίσκα στα θρεπτικά συστατικά) γνωρίζει μεγάλες πιένες.
Αρχίζει να αναπτύσσεται ακόμα και στην Ευρώπη, στα deli, τα καταστήματα με βιολογικά προϊόντα, ακόμα και ορισμένα φαρμακεία. Στοχεύει σε μια μικρή και ειδική ομάδα καταναλωτών, αυτή που έχει βαλθεί να τρέφεται υγιεινά και έχει τα μέσα για να το κάνει.
Επινοημένο από τους οπαδούς της ωμοφαγίας, το concept πήρε πολύ γρήγορα τα πάνω του στο βασίλειο του χάμπουργκερ και της παχυσαρκίας. Το promotion έχουν αναλάβει χρυσοτόκες προσωπικότητες, από τη Μαντόνα και το γάλα καρύδας της ώς τον Ομπάμα και το κατσαρό λαχανάκι του κέιλ.
Ωστόσο, από την πλευρά των ειδικών της υγείας επικρατεί καχυποψία ως προς τις ιδιότητες των προϊόντων αυτών. Η ιδέα να παραγγέλνεις ειδικά τρόφιμα δεν πολυαρέσει σε γιατρούς και διατροφολόγους.
Πίσω από την ιδέα του superfood κρύβεται η αντίληψη ότι τρώγοντας κινόα, λόγου χάρη, μπορείς να προστατευτείς από αρρώστιες όπως ο καρκίνος, ωστόσο το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Μια ισορροπημένη διατροφή σημαίνει ότι προσφέρεις στον οργανισμό σου όλα τα θρεπτικά συστατικά που έχει ανάγκη και αποφεύγεις τις καταχρήσεις, ιδίως τη ζάχαρη.
Η ποικιλία των γλυκιδίων
Πρέπει λοιπόν κάποιος να τρώει απ’ όλα, ώστε να παίρνει όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται. Το κέιλ, για παράδειγμα, είναι πολύ πλούσιο σε βιταμίνη C, αλλά δεν είναι το μόνο ούτε το μετατρέπει σε ελιξήριο που θα μπορούσε να υποκαταστήσει μια ισορροπημένη διατροφή ή να καλύψει όλες τις διατροφικές ανισορροπίες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κάνει κακό να γεμίσετε με περισσότερα superfood βαζάκια τα ράφια σας. Στο κάτω-κάτω, ακόμα κι αν τα superfoods δεν έχουν τίποτα το θαυματουργό, γιατί να μην αντικαταστήσεις το ρύζι σου με κινόα, αμάραντο ή φαγόπυρο μόνο και μόνο για να δώσεις μεγαλύτερη ποικιλία στη διατροφή σου, θα μπορούσε να ισχυριστεί ένας διατροφολόγος.
Πέρα από τη φτωχή ενεργειακή τους απόδοση, τα μούρα γκότζι (Κίνα) ή οι σπόροι chia (Λατινική Αμερική) είναι όντως επωφελή για την υγεία; Διότι τα γκότζι είναι πλούσια σε αντιοξυδωτικά, ακόμα και αποξηραμένα. Όμως, όλα εξαρτώνται από τον τρόπο παραγωγής τους, για τον οποίο δεν είμαστε και πολύ σίγουροι. Οπότε γιατί να μην αρκεστούμε στα σύκα και τα σταφύλια μας;
Από πλευράς παραγωγών βιολογικών προϊόντων, διακατεχόμαστε από πάθος για τα τοπικά μας προϊόντα. Η Αρώνια στις Σέρρες θεωρείται το «βατόμουρο της νιότης», ενώ στην Κρήτη έχει γίνει ξαφνικά μόδα η χαρουπιά. Κι όλοι μαζί έχουν φαγωθεί να αναβιώσουν παλιές ποικιλίες σιτηρών.
Από μια άποψη, οι καλλιεργητές βιολογικών προϊόντων μπορούν να θεωρηθούν οι πρόδρομοι των superfoods. Σεβόμενος τη φυσική διαδικασία της γης, αυξάνεις και τη διατροφική αξία των προϊόντων της.
Ο παραγωγός δυσκολεύεται να ικανοποιήσεις όλην αυτήν την ανάγκη που περνάει από στόμα σε στόμα. Είναι ένα νέο είδος αγοράς που ενέχει κινδύνους και στην οποία είναι μανίκι να προσαρμοστείς. Χωρίς πάθος, δουλειά δεν γίνεται. Και μαζί γνώσεις και σοβαρή οργάνωση. Αλλά πρέπει κι ο καταναλωτής να σε τσιγκλίσει.
Διαβάστε ακόμα: Tι σημαίνει «επάγγελμα αγρότης» σήμερα;