Τη μέρα που ο Ρότζερ Φέντερερ ανακοίνωσε πως αποφάσισε να κρεμάσει τη ρακέτα του, το 2022, ο Ράφα Ναδάλ ξέσπασε σε κλάματα. Για χρόνια ήταν οι βασικοί αντίπαλοι για το Νο1 της επίσημης κατάταξης της ATP. Για χρόνια ο ένας προσπαθούσε μέσα στα κορτ να πάρει την μπουκιά από του άλλου το στόμα. Μόνο που τους μεγάλους αθλητές αυτός ο ανταγωνισμός του θρέφει και συνάμα τους φέρνει πιο κοντά. Ίσως, τότε ο ισπανός τενίστας να είδε στο βάθος του τούνελ και τον δικό του τελευταίο σταθμό να πλησιάζει.
Συνέβη με δύο χρόνια απόσταση. Σήμερα (10/10) μέσω ενός βίντεο που ανάρτησε στους λογαριασμούς του στα social media, o Ναδάλ ανακοίνωσε την απόφαση του να τερματίσει την καριέρα του στο επαγγελματικό τένις. Μια απόφαση πολύ δύσκολη, όπως παραδέχθηκε. Ωστόσο, το να αφυπηρετείς από κάτι που για δεκαετίες λάτρευες κι αυτό με αντάμοιβε με νίκες, χαρές και επιτυχίες, ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι εύκολο. Είναι, όμως, επιβεβλημένο από τις συνθήκες.
Τα τελευταία χρόνια ο Ναδάλ αντιμετώπισε ουκ ολίγους τραυματισμούς. Φαινόταν ολοκάθαρα πως το σώμα του, το πλέον δυνατό σημείο στο παίξιμό του, δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις έντονες καταπονήσεις των αγώνων και των συνεχόμενων τουρνουά. Για τους σπουδαίους αθλητές πάντα θα είναι ένα στοίχημα να καταφέρουν να φύγουν όταν ακόμη είναι στα πάνω τους. Έτσι ώστε να τους θυμούνται όλοι σαν νικητές και όχι σαν χτυπημένα ζώα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ράφα θα μπορούσε να είχε αποχωρήσει και πιο νωρίς, όμως, ο επίμονος χαρακτήρας του και η πλέρια αγάπη του για το τένις θα πρέπει να τον κράτησαν μέσα στις τέσσερις γραμμές του κορτ, αν και ουσιαστικά ήταν ήδη εκτός.
Το σίγουρο είναι ότι με την αποχώρηση του Φέντερερ και του Ναδάλ, το τένις χάνει δύο αθλητές παλαιάς κοπής. Μπορεί τα νέα ταλέντα (ειδικά ο Αλκαράθ) να φαίνονται ορισμένες φορές διαστημικά, μπορεί ο Τζόκοβιτς να συνεχίζει για λίγο ακόμη, εντούτοις η λεπταίσθηση μαγεία που πρόσφεραν αυτοί δύσκολα θα την ξαναβρούμε άμεσα σε κάποιο άλλο δίδυμο.
Φυσικά ο Ναδάλ δεν φεύγει με άδεια χέρια. Στην καριέρα του κέρδισε 22 τίτλους γκραν σλαμ, κατατάσσοντάς τον δεύτερο στη λίστα όλων των εποχών πίσω από τον Νόβακ Τζόκοβιτς με 24 τίτλους. Δεκατέσσερις από αυτούς ήρθαν στο Ρολάν Γκαρός, ένα τουρνουά που κυριάρχησε, συγκεντρώνοντας ένα άνευ προηγουμένου 112- 4 ρεκόρ. Ο Ναδάλ έχει κερδίσει και τους τέσσερις μεγάλους τίτλους πολλές φορές και πέρασε 209 εβδομάδες στο Νο 1.
O Nαδάλ έφερε στο παιχνίδι κάτι που ως εκείνη τη στιγμή δεν ήταν «όπλο» για κανένα σχεδόν παίκτη: τη σωματικότητα. Ήταν σαν να πάλευε με όλο του σώμα. Αυτό το στιλ ακολούθησε και ο Τζόκοβιτς, αλλά σίγουρα όχι ο Φέντερερ. Ένας από τους λόγους που μπορεί να εξηγήσει τους τραυματισμού του, ήταν κι αυτός. Ο Ναδάλ φόρτωνε έντονα τους μυς του, έφερνε στο σώμα του σε κατάσταση «καψίματος».
Καθώς άρχισε να καθιερώνεται στα χωμάτινα γήπεδα, ενώ βελτιωνόταν σταθερά και σε άλλες επιφάνειες, το στιλ παιχνιδιού του βοήθησε να αλλάξει το παιχνίδι. Το βαρύ top spin που δημιουργεί δεν μοιάζει με τίποτα που έχουμε ξαναδεί. Ο Ναδάλ καθιερώθηκε ως παίκτης αποφασισμένος να βελτιώνεται συνεχώς. Έφτιαξε ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι, επιτρέποντάς του να ανατρέψει τον Φέντερερ και τελικά να κερδίσει το Wimbledon το 2008 σε έναν αλησμόνητο αγώνα.
Ο Ναδάλ έπασχε από το σύνδρομο Müller-Weiss που οδήγησε σε μια εκφυλιστική ασθένεια στο πόδι του, με αποτέλεσμα να μείνει στο περιθώριο για σημαντικές περιόδους. Πάντως, παρά τα σωματικά του προβλήματα, επέδειξε απίστευτη αθλητική μακροζωία. Οι δύο τελευταίοι του τίτλοι σε γκραν σλαμ ήρθαν στο Australian Open και στο French Open το 2022, μια τελευταία αξιοσημείωτη σεζόν επιστροφής.
Τον τελευταίο καιρό όμως οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν σε ησυχία. Από το διάλειμμα του Covid το 2020, όταν υποτροπίασε ο χρόνιος τραυματισμός του ποδιού του, πάλεψε πολύ να παραμείνει σε φόρμα και ακόμη περισσότερο από τότε που αναγκάστηκε να αποσυρθεί με τραυματισμό στην κοιλιά πριν από τον ημιτελικό του Wimbledon του 2022. Τα σωματικά προβλήματα του Ναδάλ κορυφώθηκαν με την περσινή χειρουργική επέμβαση στο ισχίο. Καθώς προετοιμαζόταν για εκείνη την επέμβαση, ο Ναδάλ προειδοποίησε ότι το 2024 ήταν πιθανό να είναι η τελευταία του χρονιά ως παίκτης.
Ωστόσο, όταν επέστρεψε στους αγώνες κατά τη διάρκεια της σεζόν στα χωμάτινα γήπεδα τον Απρίλιο, ο Ναδάλ φαινόταν αισιόδοξος να μείνει λίγο ακόμη στα γήπεδα Σαφώς του άρεσε να παίζει ξανά, να δουλεύει καθημερινά με την ομάδα του για να εκπληρώσει τους στόχους του, να μάχεται σε αγώνες και να ταξιδεύει με την οικογένειά του.
Στο τέλος, το σώμα του Ναδάλ και κάποιες αποτυχίες σε τουρνουά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφασή του. Είχε την ελπίδα ότι θα είχε καλή απόδοση στο Γαλλικό Όπεν και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που διεξήχθησαν στο Ρολάν Γκαρός. Στο Γαλλικό Όπεν, ο Ζβέρεφ του έκοψε τη φόρα μόλις στον πρώτο γύρο. Στη συνέχεια υπέστη τραυματισμό στο μηρό λίγες μέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου έχασε στον δεύτερο γύρο από τον Τζόκοβιτς.
Η τελευταία παράσταση θα δοθεί στις 19 Νοεμβρίου στη Μάλαγα για το Davis Cup. Σταματάει, αλλά δεν πρόκειται να ξεχαστεί με τίποτα. Ανήκει, πλέον, στην ιστορία του τένις και το όνομά του είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα. Πώς αλλιώς;
Διαβάστε ακόμα: To όνομά του είναι Φέντερερ… Ρότζερ Φέντερερ.