Ούτε τον Δεκαπενταύγουστο τέτοια ερημιά (George Vitsaras / SOOC).

    Φαίνεται πως βαίνουμε προς την έξοδο. Οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης του ιού, σε συνδυασμό με τον μικρό αριθμό θανάτων σε σχέση με άλλες χώρες, οδηγούν τους αρμόδιους σε μια σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων που μας επιβλήθηκαν. Αυτό είναι καλό, δεν είναι; Από την άλλη: δεν μας άρεσε η καραντίνα, και σε ποιον μπορεί να αρέσει να τον περιορίζουν μέσα σε τέσσερις τοίχους, αλλά μήπως μέσα από κάθε κατάσταση πρέπει να βρίσκουμε και ένα θετικό σημάδι;

    Μήπως θα πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά του «φεγγαριού» και να σκεφτούμε αυτά που θα μας λείψουν όταν θα ξαναβγούμε στους δρόμους; Τελικά, κι αυτό είναι η μεγάλη αλήθεια, ο άνθρωπος με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος. Πάντα κάτι θα του λείπει. Ας δούμε τι θα μας λείψει από την καραντίνα όταν πια θα είναι ολότελα παρελθόν.

    1. Οι άδειοι δρόμοι

    Θα πρέπει να περιμένουμε τον Δεκαπενταύγουστο να ξαναδούμε έρημους δρόμους. Να πηγαίνεις στη δουλειά σου πριν πεις κύμινο, να αναπτύσσεις ταχύτητα στο κέντρο της Αθήνας. Όταν με το καλό επιστρέψουμε όλοι στις δουλειές μας, ας οπλιστούμε και πάλι με υπομονή. Το μποτιλιάρισμα μάς περιμένει στη γωνία.

    2. Γλιτώσαμε από τους συναδέλφους και τους συγγενείς

    Πόσες φορές δεν έχουμε πει ότι δεν θέλουμε να ξαναδούμε τη μούρη ενός συναδέλφου μας; Πόσες φορές δεν είχαμε ευχηθεί να μην έρχονταν οι γιορτές και να πρέπει να παραστούμε σε κάποιο οικογενειακό τσιμπούσι; Τώρα οι ευχές μας έγιναν πράξη. Τι καλύτερο άλλοθι από τον εγκλεισμό λόγω του ιού; Οι ανεπιθύμητοι έμειναν μακριά μας για καιρό.

    3. Μπορούσαμε να ξαναβάλουμε τα χθεσινά ρούχα

    Τι θα βάλω σήμερα; Γιατί δεν είναι σιδερωμένο το πουκάμισό μου; Αυτό το καθημερινό άγχος να μην φαίνεται πως φοράς κάθε μέρα τα ίδια ρούχα στη δουλειά. Να μην σε κακοχαρακτηρίσουν οι συνάδελφοι. Κυκλοφορώντας μέσα στο σπίτι τόσες μέρες σου αρκεί μια φόρμα και ένα φούτερ. Μπορείς να τα φοράς συνέχεια και να μην δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Ξεχάστε το κι αυτό.

    Με περπάτημα περνούσε δημιουργικά η ώρα ( Nick Paleologos / SOOC).

    4. Περπατούσαμε και στοχαζόμασταν

    Ακόμη κι αν έπρεπε να στείλεις μήνυμα για να βγεις έξω, έφτανε για να σε κινητοποιήσει να αφήσεις τη βολή του καναπέ για ένα χαλαρό περπάτημα. Κουρασμένος κάθε μέρα από τη δουλειά πού καιρός να περπατήσεις αμέριμνος στο δρόμο; Κι όμως, αυτή η άσκηση βοηθάει το μυαλό, το καθαρίζει. Μας προτρέπει να στοχαστούμε για πολλά πράγματα. Είναι ένα είδος διαλογισμού. Θα το ξεχάσουμε κι αυτό σιγά σιγά.

    5. Ο Σωτήρης Τσιόδρας

    Ναι, ήταν μια κάποια λύση αυτός ο επιστήμονας. Συνετός, ανθρώπινος, ήρεμος και συνάμα πειστικός. Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στη δημόσια σφαίρα τόσο σαρωτικά ένας άνθρωπος που μιλούσε καθαρά και δεν ενδιαφερόταν για την προσωπική του προβολή. Οσο θα μειώνεται η δραστικότητα του ιού, τόσο ο κ. Τσιόδρας θα επιστρέψει σε αυτό που έκανε τόσα χρόνια, αθέατος.

    Αργά ή γρήγορα ο κ. Τσιόδρας θα επιστρέψει σε αυτό που έκανε τόσα χρόνια, αθέατος. Θα μας λείψει.

    6. Οι σειρές του Netflix, δωρεάν 

    Για πολύ κόσμο το Netflix ήταν και πριν μια καλή παρέα. Αρκετοί άλλοι, όμως, που δεν είχαν το χρόνο να δουν σειρές επί ώρες, τώρα τον βρήκαν και δεν έχασαν την ευκαιρία. Επιπλέον, εκμεταλλεύτηκαν το προνόμιο να έχουν για τον πρώτο μήνα δωρεάν συνδρομή, άρα ακόμη κι αν δεν συνεχίζουν να βλέπουν μετά την καραντίνα, ο χρόνος τους γέμισε μια χαρά δίχως να πληρώσουν.

    7. Το σπιτικό σουβλάκι/πίτσα/μπέργκερ 

    Προφανώς το «ξένο» έχει άλλη γεύση, αλλά ας μην γελιόμαστε: όλοι λίγο πολύ γίναμε μικροί σεφ αυτές τις μέρες. Καταναλώσαμε άπειρες ποσότητες τροφίμων, κάναμε χάλια τις κουζίνες μας και δεν είχαμε κανένα άγχος ή ενοχή. Βέβαια, έρχεται και καλοκαίρι επομένως πρέπει να περάσουμε άμεσα στο στάδιο της «αποθεραπείας» μέσω κάποιας δίαιτας.

    Βρήκαμε χρόνο να μιλήσουμε με τα παιδιά μας, να παίξουμε, να κάνουμε ακόμη και παλαβομάρες.

    Αναζωογονητική ερημιά και στη Θεσσαλονίκη. (Credit: SOOC).

    8. Η τιμή της βενζίνης

    Έπεφτε και έπεφτε συνεχώς. Αν δεν κινείς το αυτοκίνητο πώς περιμένεις να ανέβει; Ο βασικός νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Με το πού θα επιστρέψουμε στο δρόμο θα δείτε πόσο γρήγορα θα σκαρφαλώσει και πάλι η τιμή της. Διότι όλα έχουν ένα κόστος στη μετακίνηση.

    9. Η αξυρισιά

    Εγινε μόδα το μούσι, όπως έγινε μόδα και το γουλί κούρεμα. Ξαφνικά δεν χρειαζόταν να ξυριζόμαστε κάθε μέρα σαν φαντάροι για να πάμε στη δουλειά. Αφήσαμε τις τρίχες να μεγαλώσουμε, μοιάζαμε σαν ναυαγοί σε ξερονήσι. Τώρα, πάλι κόντρα ξύρισμα. Το καθαρό πρόσωπο του υπαλλήλου. Τι κρίμα.

    10. Βρήκαμε ποιοτικό χρόνο για τα παιδιά μας 

    Στην αρχή ήταν ένα βάρος: και τώρα τι κάνεις με τα παιδιά στο σπίτι; Υστερα, είδαμε πως μπορεί να λειτουργήσει η συνύπαρξη δίχως να κατεδαφιστεί το διαμέρισμα. Βρήκαμε χρόνο να μιλήσουμε μαζί τους, να παίξουμε, να κάνουμε ακόμη και παλαβομάρες. Πότε άλλοτε θα έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε; Ειδικά οι μπαμπάδες.

     

    Διαβάστε ακόμα: Από το σπίτι μου σπιτάκι μου, στη φυλακή της καραντίνας.

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top