Top 5 λογοτεχνικά ξενοδοχεία

“Το Ποζιτάνο είναι μια απόκρημνη ακτή πολύ πρωτοποριακή, σου κάνει πολύ δωδεκαφωνική μουσική, αφηρημένη τέχνη και καυτό σορτ”.

Το ξενοδοχείο είναι ένα κουτί της Πανδώρας. Αυτό το κουτί απ’ όπου ξεπήδησαν όλα τα κακά κι όλα τα καλά, και στο βάθος του οποίου έχει μείνει η ελπίδα.

Ακολουθώντας τα ίχνη που άφησαν αναρίθμητοι συγγραφείς -ταξιδευτές, τυχοδιώκτες, αλήτες και άστεγοι, σαν τον Βύρωνα, τον Σατωβριάνδο, τον Φλομπέρ, τον Νερβάλ και τον Ρεμπό, τον Λοτί και τον Ρίλκε, τον Ζενέ και τον Κέρουακ κερδίζεις ένα περίσσευμα ψυχής.

Το ταξίδι δεν μπορεί να είναι άλλο από συναίσθημα. Άλλος θα ξεχάσει τα πάντα, άλλος θα σημαδευτεί εφ’ όρου ζωής. Υπάρχουν προορισμοί που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα γεύμα. Για άλλους, όμως, συνιστούν οριστικούς, όσο και μυστηριακούς αρραβώνες.

Το ταξίδι είναι εγωιστικό. Το κουβαλάμε μαζί μας και μόνο το ντεκόρ αλλάζει. Αν το κάνουμε παρέα με τα βιβλία, ταξιδεύουμε όχι μόνο στο χώρο αλλά και το χρόνο, φέρνοντας αντιμέτωπη την εικόνα των άλλων με κείνη των προσωπικών μας εδαφών.

Αν οι μετακινήσεις είναι συχνά απατηλές, τα βιβλία είναι ενίοτε η συνείδησή τους. Και τα ξενοδοχεία είναι τόποι μετάβασης. Προσωρινά καταφύγια. Κι ακόμα, ένα κλειδί, τοίχοι γύρω από ένα κρεβάτι, τραβηγμένες κουρτίνες σε νέες εμπειρίες.

Το ξενοδοχείο είναι ένας ερωτικός τόπος, ευνοεί τη δημιουργία, βγάζει την ψυχή απ’ το λήθαργό της. Πόσο λυπημένα είναι, αλήθεια, τα ξενοδοχεία εκείνα χωρίς τον συγγραφέα τους.

«Βρεθήκαμε στο Sirenuse, ένα παλιό σπίτι πατρικίων που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο πρώτης τάξης».

1. Sirenuse Hôtel, Ποζιτάνο, Ιταλία

Τότε

Ήταν ο Μοράβια που πέταξε για πρώτη φορά τη λέξη «Ποζιτάνο» στον Στάινμπεκ μια πολύ κρύα μέρα στη Ρώμη. «Γιατί να μην πάμε; Είναι από τα πιο όμορφα μέρη της Ιταλίας». Αλλά δεν έφυγαν απ’ την πρωτεύουσα. Όταν όμως άκουσε έναν Αμερικανό να του λέει τα ίδια γι’ αυτό το μέρος στις ακτές του Αμάλφι, βρήκε το χρόνο να κατέβει. Σε ένα κείμενο καμιάς τριανταριάς σελίδων μνημονεύει εκείνον το χειμώνα του 1952 που βρέθηκε στην απόκρημνη ακτή, έναν τόπο τέτοιας ομορφιάς που σου κοβόταν η ανάσα, και στον οποίο επέστρεψε έξι χρόνια αργότερα.

«Βρεθήκαμε στο Sirenuse, ένα παλιό σπίτι πατρικίων που μετατράπηκε σε ξενοδοχείο πρώτης τάξης […] Κάθε δωμάτιο έχει το δικό του μικρό μπαλκόνι που βλέπει στη γαλάζια θάλασσα, πέρα ως τα νησιά των Σειρήνων. Ο ιδιοκτήτης είναι ένας ευγενής Ιταλός, ο μαρκήσιος Paolo Sersale που είναι και ο δήμαρχος του Ποζιτάνο· ένας πενηντάρης ομορφάντρας που ντύνεται σαν ψαράς». Κι ο Τένεσι Ουίλιαμς ήρθε εδώ, κι ο Πολ Μοράν… «Το Ποζιτάνο, το οποίο μόλις και μετά βίας αναφερόταν στους οδηγούς πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, στις μέρες μας συναγωνίζεται σε κομψότητα την Ίσκια και το Κάπρι: είναι μια απόκρημνη ακτή πολύ πρωτοποριακή, σου κάνει πολύ δωδεκαφωνική μουσική, αφηρημένη τέχνη και καυτό σορτ, παρά τον κολασμένο δρόμο που οδηγεί ως εκεί…», γράφει στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Κι είναι εδώ που εμπνεύστηκε το 1951 τον «Κύριο Ρίπλεϊ», αραχτή στη βεράντα, η 29χρονη τότε Πατρίτσια Χάισμιθ.

Σήμερα

To Sirenuse, το σπίτι των Σειρήνων, είναι μια οικογενειακή ιστορία, αφού οι Sersale διευθύνουν το μέρος μέχρι και σήμερα. Την απόφαση να μετατρέψουν τη θερινή τους κατοικία (ένα παλατάκι του 18ου αι.) σε ξενοδοχείο την πήραν το 1951. Από τότε στάθηκε αδύνατο κάποιος να αντισταθεί στη γοητεία και τη θέα του. 65 δωμάτια όλα κι όλα σ’ ένα ψαράδικο χωριό στον κόλπο του Σαλέρνο που διατηρούν την ατμόσφαιρα της φαμίλιας, τη θαλπωρή και το παραμύθι μιας απαράμιλλης sophistication ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Παλιά έπιπλα, πίνακες και γκραβούρες μεγάλων δασκάλων, βαρύτιμα χαλιά σκορπισμένα παντού έχουν καθένα την ιστορία του. Εκλέπτυνση σε συνδυασμό με σύγχρονη άνεση.

65 δωμάτια όλα κι όλα σ’ ένα ψαράδικο χωριό που διατηρούν την ατμόσφαιρα της φαμίλιας, τη θαλπωρή και το παραμύθι μιας απαράμιλλης sophistication.

Οι τιμές παίζουν. Ας πούμε μεταξύ € 525 και € 880. Σημεία αναφοράς, το εστιατόριο La Sponda του δυάστερου σεφ Alfonso Laccarino και το spa που έχει σχεδιάσει ο περίφημος Ιταλός αρχιτέκτονας Gae Aulenti, στο οποίο θα βρεθείτε αφού καταφέρετε να σκαρφαλώσετε 1.700 σκαλιά, ώστε να παραστήσετε τον Δία στον Όλυμπο. Τι να πεις για έναν τόπο που η ομορφιά και η μαγεία του θεωρήθηκε σκόπιμο να μεταφραστεί σε σειρά αρωμάτων; Τα «Eau d’Italie» είναι η οσφρητική υπογραφή του Sirenuse.
sirenuse.it

Στην επόμενη σελίδα: Με τον Καμί, τον Κοκτό, τον Σιμενόν…

1 2 3 4 5

TAGS :
hotel βιβλίο λογοτεχνία ξενοδοχείο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook