Ιταλία – Γαλλία 5-3 στα πέναλτι, κανονικός αγώνας και παράταση 1-1 (Μουντιάλ Γερμανίας, 2006)
Ημερομηνία: 9 Ιουλίου 2006.
Tόπος: Βερολίνο, Ολυμπιαστάντιον.
Σκόρερ: 7΄ Ζιντάν (πέν.), 19΄ Ματεράτσι.
Διαιτητής: Οράσιο Μαρσέλο Ελισάνδο (Αργεντινή).
Θεατές: 69.000.
Ιταλία (Μαρσέλο Λίπι): Μπουφόν, Γκρόσο, Καναβάρο, Ματεράτσι, Καμερονέζι (86 Ντελ Πιέρο), Γκατούζο, Ζαμπρότα, Περότα (61 Ντελ Ρόσι), Πίρλο, Τότι (61 Ιακουίντα), Τόνι.
Γαλλία (Ραϊμόν Ντομενέκ): Μπαρτέζ, Αμπιντάλ, Τουράμ, Σανιόλ, Γκαλάς, Βιεϊρά (56’ Ντιαρά), Μακελελέ, Μαλουντά, Ριμπερί (100’ Τρεζεγκέ), Ζιντάν, Ανρί (107’ Βιλτόρ).
Η διοργάνωση σε 224 λέξεις:
Από τα πιο αμφίρροπα τουρνουά, με τους διοργανωτές να στοχεύουν μόνο στην «Κούπα», τους Βραζιλιάνους και Αργεντίνους πανίσχυρους, την Ισπανία ανερχόμενη δύναμη, τον Κριστιάνο Ρονάλντο σε φουλ φόρμα και τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις σε εγρήγορση. Κανείς όμως δεν έδινε ελπίδες στους Γάλλους.
Ο Ζιντάν επανήλθε στη δράση μετά από ένα χρόνο αποχής περισσότερο σε ρόλο εμψυχωτή για τους υπόλοιπους και στα δυο πρώτα ματς με Ελβετία και Ν. Κορέα οι Γάλλοι ήταν κακοί, μένοντας στο Χ. Όλοι μιλούσαν για ένα πιθανό άδοξο τέλος στην καριέρα του. Τελικά ο Ανρί καθάρισε στο ματς με το Τόνγκο (2-0) λίγο πριν το φινάλε κι εδώ ακριβώς άρχισε το τρελό παραμύθι.
Στους 16 η Ισπανία προηγείται με τον Βίγια (26’), ο Ριμπερί ισοφαρίζει (43’) και το ματς πάει για παράταση. Βιεϊρά και Ζιντάν κάνουν την ανατροπή στο τέλος και η επόμενη αντίπαλος, η Βραζιλία, μένει άναυδη από τις πιρουέτες του Ζιζού, χάνοντας με 1-0 από γκολ του Ανρί.
Τον ημιτελικό με την Πορτογαλία καθαρίζει ο Ζιντάν, την ίδια ώρα που Γερμανοί και Ιταλοί σφάζονται στον άλλο.
Στα χάιλαϊτς του τουρνουά ο τραυματισμός του Μπέκαμ, η αυτοκτονία των Αργεντίνων (νικούσαν τη Γερμανία στους 8, αλλά ο προπονητής τους έβγαλε τον κορυφαίο Ρεκόμπα για να κρατήσει το 1-0 και ο Κλόζε ισοφάρισε στο 80’, στέλνοντας το ματς στην παράταση) και η πρόκριση της Γκάνας σε βάρος της Τσεχίας του Νέτβεντ.
Η πιο μεγάλη στιγμή στον τελικό:
Μια κεφαλιά, ένας μύθος, μια χαμένη «Κούπα», ένα άδοξο (;) τέλος. Ο Ζιντάν τιμωρεί με κεφαλιά τα βρισίδια του Ματεράτσι στο 111’. Φεύγοντας από τον αγωνιστικό χώρο δεν ρίχνει ούτε ένα βλέμμα στο κύπελλο που βρίσκεται δίπλα του. Ο Αλγερινός μετανάστης από τη Μασσαλία επιστρέφει στο σκοτάδι της παιδικής ηλικίας, της αβάσταχτης φτώχειας και της αδιαπραγμάτευτης αξιοπρέπειας.
Καληνύχτα Ματεράτσι, καληνύχτα κυρίες και κύριοι…
Στην επόμενη σελίδα: Δυτική Γερμανία – Ολλανδία 2-1 (Μουντιάλ Δ. Γερμανίας, 1974)