Wine Vixen: Μπορεί ποτέ ένα κρασί να είναι αντικειμενικά καλύτερο από ένα άλλο; 
Γιατί πρέπει να είσαι διάσημος για να πάρεις «εύκολα» την ελληνική ιθαγένεια; 
Έχει δικαίωμα η οργανωμένη πολιτεία να πέφτει από τα σύννεφα; 
Για όλα φταίει η αγία ελληνική οικογένεια; 
Ιωάννα Παλιοσπύρου: η ομορφιά της θέλησης 
“Εσείς θα τοποθετούσατε τα χρήματα σας σε μια χώρα που χρωστάει το 170% του ΑΕΠ της και τα τελευταία 5 χρόνια το φορολογικό της πλαίσιο έχει αλλάξει περίπου 30 φορές”; Illustration: Charis Tsevis
Πριν από 15 χρόνια, κάπου στη Γερμανία, ένας Ιάπωνας εκπρόσωπος μεγάλης αυτοκινητοβιομηχανίας καθόταν σε ένα πολυτελές γραφείο, περιμένοντας να υπογράψει μια συμφωνία πολλών εκατομμυρίων μάρκων με γνωστή εταιρεία λαμπτήρων. Για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο, το βλέμμα του έπεσε στις λάμπες που βρίσκονταν πάνω από το κεφάλι του και παρατήρησε ότι ήταν λάμπες άλλης εταιρείας. Κοιτώντας στα μάτια τους αψεγάδιαστους Γερμανούς μανατζεράδες είπε: “Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε μια εταιρεία που η ίδια δεν χρησιμοποιεί τα προϊόντα της». Η συμφωνία δεν υπογράφτηκε ποτέ και οι Γερμανοί έμειναν παγωτό!
Πριν από 4 μήνες, ένας φίλος μου που εργάζεται στον τραπεζικό τομέα ταξίδεψε στην Αμερική, προκειμένου να συζητήσει με κάποιους ανθρώπους που θα μπορούσαν ενδεχομένως να επενδύσουν στην Ελλάδα. Ένας από αυτούς τον ρώτησε: “Εσείς θα τοποθετούσατε τα χρήματα σας σε μια χώρα που χρωστάει το 170% του ΑΕΠ της και τα τελευταία 5 χρόνια το φορολογικό της πλαίσιο έχει αλλάξει περίπου 30 φορές”; Και συνέχισε λέγοντας: “Προφανώς κι εσείς δεν πιστεύετε στη χώρα σας, αφού η πλειοψηφία των επιχειρηματιών σας έχουν ήδη αποσύρει τις καταθέσεις τους και έχουν μεταφέρει την έδρα τους αλλού». Το ερώτημα που τίθεται είναι: τελικά εμπιστευόμαστε τη χώρα μας και κατ’ επέκταση τους εαυτούς μας;
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι η πλειοψηφία των αγαθών που καταναλώνουμε προέρχονται από οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα. Για δεκαετίες, θεωρούσαμε δείγμα κοινωνικού status την κατανάλωση εισαγόμενων αγαθών και ηθών και θεωρούσαμε ότι τα ελληνικά προϊόντα είναι χαμηλότερης ποιότητας. Σπουδάζαμε σε ξένα πανεπιστήμια ακόμα κι αν αυτά βρίσκονταν στο τελευταίο κωλοχώρι της Αγγλίας και, γυρνώντας, μιλάγαμε σπαστά Ελληνικά. Με το που άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα, οι επιχειρήσεις της Βόρεια Ελλάδας μετακόμισαν προς Βουλγαρία μεριά και τα λεφτά των εύπορων συμπολιτών μας πήγαν σε πιο ψυχρά κλίματα. Κανείς δεν εμπιστεύεται το Κράτος και το Κράτος δεν εμπιστεύεται κανέναν.
Σίγουρα η ελληνική κοινωνία έχει πολλά προβλήματα, τα οποία κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να φύγεις από τη χώρα και να κρίνεις αφ’ υψηλού και εκ του ασφαλούς τους πάντες και τα πάντα. Το να κάτσεις εδώ και να αγωνιστείς είναι δύσκολο. Να συμμετέχεις στα κοινά, να πιέσεις το κράτος να αλλάξει προς το καλύτερο, να διαμαρτυρηθείς για ό,τι δεν σου αρέσει και να προσπαθήσεις να κάνεις τον τόπο μας καλύτερο. Είναι δύσκολο να δεις κατάμουτρα την αλήθεια και να προσπαθήσεις να λύσεις τα προβλήματά σου. Να αναγνωρίσεις ότι πάνω απ’ όλα για ό,τι σου συμβαίνει φταις εσύ και εσύ επίσης είσαι αυτός που θα λύσεις το πρόβλημά σου. Αν δεν το κάνεις, νομοτελειακά η χώρα που λες πως αγαπάς θα είναι παρελθόν.
Τα τελευταία 5 χρόνια μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι δεν είμαστε ικανοί για τίποτα. Έχουμε ξεχάσει ότι οι γονείς μας ξεκίνησαν από το μηδέν και κατάφεραν να φτιάξουν τόσα πολλά έχοντας τόσα λίγα. Πρέπει να εμπιστευτούμε ξανά τον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας. Να είμαστε εδώ και να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο περιβάλλον για εμάς και τα παιδιά μας. Αν εμείς οι ίδιοι δεν αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον, κανείς δεν θα μας το χαρίσει.
Διαβάστε ακόμα: Αφήστε τα μίζερα κινήματα «χωρίς μεσάζοντες» και συνεργαστείτε για το κτίσιμο νέων αγορών.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
