Λαχανικά είναι φίλε, δεν είναι top models

H βιομηχανία φρόντισε να μας μάθει ότι όλα πρέπει να είναι τέλεια, λες και στη φύση υπάρχει παντού ομοιογένεια. Photo Credit: bonappetit.com

50 χρόνια πριν και όταν τα μεγαλύτερα σουπερμάρκετ ήταν 100 τετραγωνικά, οι άνθρωποι ξεχώριζαν την τροφή με βάση τη χρησιμότητα και λιγότερο τη γεύση της. Αν σου άρεσε το παστό χοιρινό, έτρωγες. Αν δεν σου άρεσε, πάλι το έτρωγες, γιατί την άλλη μέρα έπρεπε να δουλέψεις 16 ώρες και το στομάχι με λάχανα μόνο δεν γεμίζει. Η τροφή ήταν λιγοστή κα πολύτιμη και κανείς δεν διανοούνταν να πετάξει ούτε ψίχουλο, ειδικά αν είχες ξυπνήσει από τις 4 για να ζυμώσεις 7 καρβέλια. Οι άνθρωποι κόπιαζαν για το φαγητό τους και γι’ αυτό το σέβονταν.

Σήμερα πετάμε κάθε χρόνο συνολικά 1,3 δισεκατομμύρια τόνους φαγητού, την ίδια στιγμή που περίπου 890 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται (θα αντιστοιχούσαν σε 1,4 τόνοι φαγητού για τον καθένα). Μαζί με το φαγητό πετάμε κα όλη αυτήν την ενέργεια που χρειάζεται για να παραχθεί. Στη χώρα μας, το 37% των νοικοκυριών σπαταλάει φαγητό 2-3 φορές το μήνα. Και, φυσικά, όλη αυτήν την σπατάλη την κάνουν πάντα οι άλλοι και ποτέ εμείς.

Θυμάστε μια εποχή που τα εμφιαλωμένα νερά και ο καφές σε πλαστικό ποτήρι σχεδόν δεν υπήρχαν στη ζωή μας; Τι κάναμε τότε; Πρέπει να δεις έξω από το σπίτι σου τα περίπου 1.000.000 πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια που πετάμε στην Ελλάδα κάθε μέρα, για να καταλάβεις ότι η γη δεν μπορεί να αντέξει τέτοια κραιπάλη. Ακόμα κι αν κατασκευάσουμε τα πιο σύγχρονα εργοστάσια διαχείρισης απορριμμάτων, το πρόβλημα θα παραμένει, αν δεν αντιληφθούμε τη συνδρομή του καθένα μας στο σημαντικότερο ίσως πρόβλημα της γενιάς μας.

Μόνον οι αγρότες την περιοχής μου πετάνε καθημερινά λαχανικά που θα μπορούσαν να θρέψουν τη μισή Ελλάδα. Ξέρετε γιατί; Γιατί κανείς δεν θέλει να αγοράσει ένα στραβό αγγούρι ή ένα κακοσχηματισμένο καρπούζι. Γιατί η βιομηχανία φρόντισε να μας μάθει ότι όλα πρέπει να είναι τέλεια, λες και στη φύση υπάρχει παντού ομοιογένεια. Έτσι, τα πράγματα στην αγορά δεν αξιολογούνται με βάση την ποιότητα, αλλά με βάση την εμφάνιση (όπως εξάλλου συμβαίνει στις περισσότερες πτυχές της κοινωνίας).

Στη χώρα μας, το πρόβλημα έχει λάβει μυθικές διαστάσεις (μια βόλτα στους δρόμους της Τρίπολης θα σας πείσει), αφού, όπως και σε όλους τους άλλους τομείς, κανείς δεν θέλει πραγματικά να αλλάξει τίποτα. Όλοι θέλουν να γίνεται διαχείριση των απορριμμάτων, αλλά κανείς δεν τη θέλει στην περιοχή του. Και τα υπόγεια και υπέργεια ύδατα συνεχίζουν να μολύνονται καθημερινά, μεταφέροντας τα απορρίμματά μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Ένα πρώτο βήμα θα ήταν να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι το κόστος των απορριμμάτων τους. Αυτό θα μπορούσε να γίνει αν ο καθένας πλήρωνε ανάλογα με τα σκουπίδια που πετούσε, όπως γίνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Επιπρόσθετα, πρέπει άμεσα και με ιδιωτικά κεφάλαια (καθώς το Κράτος δεν έχει μία) να γίνουν σύγχρονες μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων σε κάθε Περιφέρεια. Ο χρόνος ανοχής της φύσης έχει τελειώσει και, αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα, τα σκουπίδια μας θα έρθουν στο τραπέζι μας. Εκτός κι αν νομίζετε ότι τα λαχανικά που τρώμε ποτίζονται από τις πηγές του Άρη.

Διαβάστε ακόμα: Πώς βρίσκω στα βράχια το φαγητό του καλοκαιριού.

TAGS :
λαχανικά ντομάτες παραγωγή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook