Έτσι έτρεξα στους 6 μεγαλύτερους μαραθωνίους του κόσμου

Με τους συναθλητές του στο αεροπλάνο, μετά τον Μαραθώνιο του Λονδίνου τον Απρίλιο του 2017. (Όλες οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση του Βασίλη Βλαχογιάννη)

Όταν αποφασίζεις να ξεκινήσεις το τρέξιμο στα 50 σου δεν μπορείς να θεωρήσεις ότι θα γίνεις αθλητής. Η φύση μάς ωθεί να πάμε πιο γρήγορα και όταν αυτό δεν είναι εφικτό μάς στρέφει να πάμε πιο μακριά. Έτσι στα 51 μου βρέθηκα να είμαι δρομέας μαραθωνίου, απολαμβάνοντας την χαρά, το ενδιαφέρον, τη διέξοδο από την καθημερινότητα, την ευεξία και τους νέους φίλους που προσφέρει το τρέξιμο. Η ηλικία σίγουρα δεν μπορεί να περιορίσει τις φιλοδοξίες. Έτσι αποφάσισα να πραγματοποιήσω κάτι που θα ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστο. Κάτι που θα απαιτούσε δύναμη, αντοχή, προσήλωση στον στόχο και ανταγωνιστικό πνεύμα. Σκοπός μου λοιπόν έγινε να είμαι ένας από τους πρώτους Έλληνες που θα έχουν τρέξει τους «6 Major Marathons».

Παράλληλα είχα σκοπό να εμπνεύσω και άλλους να βρουν τη δύναμή τους, να γνωρίσουν την αντοχή τους και να ανακαλύψουν το ανταγωνιστικό τους πνεύμα, στοιχεία που απαιτούνται για να τρέξεις ένα μαραθώνιο.

Τα τελευταία χρόνια αρκετές πόλεις στον κόσμο προσπάθησαν να κερδίσουν το χαρακτηρισμό του «καλύτερου μαραθωνίου του κόσμου» αναπτύσσοντας μια ευγενική αντιπαλότητα μεταξύ των οργανωτών.

Το 2006 υπήρξε μια τέτοια προοπτική και έτσι πέντε από τους μεγαλύτερους μαραθωνίους του κόσμου -της Βοστώνης, του Λονδίνου, του Βερολίνου, του Σικάγο και της Νέας Υόρκης- δημιούργησαν μια συμμαχία με την επωνυμία «Major Marathons». Το 2013 προστέθηκε σε αυτή τη συμμαχία και ο μαραθώνιος του Τόκιο. Την προώθηση τους ανέλαβε η φαρμακευτική εταιρία Abbott, η οποία θέσπισε έναν ιδιότυπο αγώνα με υψηλά χρηματικά ποσά για τους κορυφαίους άνδρες ή γυναίκες που βρίσκονταν μεταξύ των νικητών αυτών των μαραθωνίων. Ταυτόχρονα, δημιούργησε ένα μοναδικό μετάλλιο για τους ερασιτέχνες δρομείς που θα κατάφερναν να τερματίσουν.

Πριν την εκκίνηση του Μαραθωνίου της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο 2015, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.

Τον Απρίλιο 2015 τρέχοντας στο Παρίσι με στόχο να βελτιώσω την προσωπική μου επίδοση, αποφάσισα ότι ήθελα να τρέξω τους «6 Major Marathons» χωρίς να έχω τότε συνειδητοποιήσει τη δυσκολία του εγχειρήματος.

Το ταξίδι ξεκίνησε τον Νοέμβριο 2015 (6 μήνες μετά το Παρίσι) με την συμμετοχή μου στο Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης. Ο μαραθώνιος με τις περισσότερες συμμετοχές. Ουρανοξύστες, γέφυρες, διάσημοι δρόμοι, πάρκα και το εντυπωσιακό παζλ διαφορετικών περιοχών, εθνών και πολιτισμών παράγουν έναν από τους πιο εντυπωσιακούς μαραθωνίους. 70.000 δρομείς από όλον τον κόσμο, περισσότεροι από 1.200.000 θεατές, με συγκροτήματα που παίζουν μουσική σχεδόν σε όλη τη διαδρομή δημιουργούν το μεγαλύτερο πάρτι του κόσμου. Η πρώτη μου εμπειρία από τους 6 Major Marathons ήταν μοναδική.

Επόμενος σταθμός η Βοστώνη (Απρίλιος 2016). Ο παλαιότερος Μαραθώνιος. Ο μαραθώνιος ο οποίος εμπλέκεται στενά στην ιστορία και το θρύλο του μαραθωνίου και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Ξεκίνησε το 1897 (την επόμενη χρονιά από την αναβίωση τον Ολυμπιακών αγώνων). Το 2016 γιόρταζε τα 120 χρόνια συνεχούς παρουσίας, ενώ συνέπεσαν με τα 70 χρόνια από τη νίκη του Στέλιου Κυριακίδη. Σκεφτείτε την έκπληξη αλλά και τη χαρά των διοργανωτών όταν συνειδητοποιούσαν ότι είχα ταξιδέψει από την Αθήνα για να τρέξω εκεί. Εκπληκτική εμπειρία να ζεις 5 ημέρες την προετοιμασία, τον παλμό και τον αγώνα σε μια πόλη που το DNA της είναι ποτισμένο με τον Μαραθώνιο.

Αριστερά: Τερματίζοντας στον Μαραθώνιο της Βοστώνης τον Απρίλιο του 2016. Δεξιά: Μετά τον Μαραθώνιο του Βερολίνου μια παγωμένη μπύρα είναι ότι χρειάζεσαι.

Σεπτέμβριο του 2016 βρέθηκα στην εκκίνηση του πιο γρήγορου μαραθωνίου του κόσμου: στο Βερολίνο. Εκεί που τα τελευταία χρόνια γίνονται όλα τα παγκόσμια ρεκόρ, σε μία επίπεδη διαδρομή με ιδανικές καιρικές συνθήκες. Τρέχω τα 42 χλμ σε χρόνο σχεδόν διπλάσιο από ότι οι elite αθλητές. Στην γερμανική πρωτεύουσα, όμως, η προσδοκία οργανωτών, δρομέων και θεατών να επιτευχθεί ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ σε κάνει να θέλεις και εσύ να τρέξεις πιο γρήγορα. Το Βερολίνο ήταν πρωτοπόρο στην οργάνωση μαραθωνίων μεγάλων πόλεων και ο ρόλος του σήμερα ως μητρόπολη του μαραθωνίου, σε αυτό το ταξίδι μου, επιβεβαιώθηκε.

Ποιος είναι ο σωστός χρόνος να τρέξεις ένα μαραθώνιο στα 54 χρόνια σου; Αυτός που όταν τερματίσεις θα βρίσκεται στη γραμμή του τερματισμού ένας πρίγκιπας και θα σου απονείμει το μετάλλιο.

Παραλαμβάνοντας το μετάλλιό του από τον πρίγκιπα William μετά τον τερματισμό στον Μαραθώνιο του Λονδίνου.

Αυτή είναι η εμπειρία που έτυχε να ζήσω τον Απρίλιο του 2017 στο μαραθώνιο του Λονδίνου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την έκπληξη και την χαρά όταν είδα στη γραμμή του τερματισμού την Kate, τον William και τον Harry να απονέμουν τα μετάλλια. Στο διαδικαστικό μέρος τώρα… ναι, διάλεξα τον William. Κατά τα άλλα πρόκειται για τον μαραθώνιο που συγκεντρώνει τα μεγαλύτερα χρηματικά ποσά για φιλανθρωπικό σκοπό. Από το 1981 που ξεκίνησε έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 800.000.000 λίρες! Πρακτικά ο μαραθώνιος του Λονδίνου απαιτεί να είσαι γρήγορος, όχι στο να τρέξεις αλλά στο να εξασφαλίσεις μια θέση σε αυτόν, καθώς οι συμμετοχές μέσα σε λίγες ώρες από την ανακοίνωσή τους καλύπτονται – ειδικά για τους μη Βρετανούς συμμετέχοντες.

Μετά τον τερματισμό του στον Μαραθώνιο του Σικάγο, βρέθηκε ένα βήμα πριν την επίτευξη του στόχου του.

Και το ταξίδι έμοιαζε να φτάνει στο τέλος του. Οκτώβριος 2017 βρέθηκα στον κορυφαίο μαραθώνιου του κόσμου, πριν του πάρει το σκήπτρο το Βερολίνο, χαρακτηρισμένο ως Gold Label Race από την IAAF: στο Σικάγο. Συγκαταλέγεται στους 5 πιο γρήγορους μαραθωνίους του πλανήτη.

Για έναν δρομέα σαν εμένα, που ταυτόχρονα είμαι υψηλόβαθμο στέλεχος μιας μεγάλης Ελληνικής βιομηχανίας χρωμάτων αλλά και γονέας 2 παιδιών, δεν είναι εύκολο να αφιερώνεις 3 έως 4 ημέρες την εβδομάδα σε προπονήσεις μαραθωνίου επί 3 συνεχόμενα χρόνια. Για όσους δεν ξέρουν, η προετοιμασία για να τρέξεις ένα μαραθώνιο απαιτεί συστηματική προπόνηση 12 έως 15 εβδομάδων, όπου κατά μέσο όρο διανύεις 45 χιλιόμετρα την εβδομάδα.

Ο μαραθώνιος του Σικάγο είχε δύο πρόσωπα. Από τη μια, τη λίμνη Μίσιγκαν που «πνίγει» στα νερά της τις φιλοδοξίες των μαραθωνοδρόμων για ένα ρεκόρ. Εκείνη την ημέρα δημιούργησε θερμοκρασία 24 βαθμών Κελσίου με 80% υγρασία, συνθήκες δύσκολες για να τρέξεις. Από την άλλη πλευρά, υπήρχε μία γιορτή σε κάθε γειτονιά με τους πιο ενθουσιώδεις θεατές που έχω δει. Ενθουσιασμός με κούραση. Εκρηκτικός συνδυασμός.

Κάθε μαραθώνιος έχει το δικό του στυλ, τη δική του μοναδική ατμόσφαιρα και μια σειρά προκλήσεων. Η μεγαλύτερη δυσκολία στο μαραθώνιο του Τόκιο είναι να μπορέσεις να συμμετέχεις, αφού περισσότερες από 320.000 αιτήσεις γίνονται κάθε χρόνο για 35.000 συμμετοχές. Τερματίζοντας στο Σικάγο ονειρευόμουν την ημέρα που θα έτρεχα στο Μαραθώνιο της ιαπωνικής πρωτεύουσας. Την Κυριακή 25/2/2018 όλα αυτά έγιναν πραγματικότητα – μια πραγματικότητα που ταυτόχρονα σηματοδοτούσε και την ολοκλήρωση των 6 Major Marathons.

Τρέχοντας στον Μαραθώνιο του Τόκιο, εκεί που θα ολοκλήρωνε τον στόχο του.

Η εμπειρία μου με τον Μαραθώνιο του Τόκιο ήταν μοναδική. Η μεγάλη αγάπη των Ιαπώνων για αυτό το αγώνισμα, η θετική διάθεση και ο επαγγελματισμός αντικατοπτρίζονται στην οργάνωση και είναι αυτά που τον κάνουν ίσως τον καλύτερο μαραθώνιο του κόσμου. Είναι εντυπωσιακή η διάθεση των οργανωτών, των εθελοντών και των θεατών, που σίγουρα δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της Ιαπωνικής κουλτούρας και του πολιτισμού, να κάνουν την προσπάθεια των δρομέων όσο πιο εύκολη γίνεται. Δεκάδες μπάντες και αξιοθέατα σε όλη τη διαδρομή, που μαζί με τους θεατές -που βρίσκονται σχεδόν παντού- σε βοηθούν να κρατήσεις ψηλά το ρυθμό σου παρά την κούραση. Εντυπωσιακή και η νέα χάραξη της διαδρομής, που κάνει τον αγώνα αρκετά γρήγορο – τόσο γρήγορο ώστε τερματίζεις και δεν έχεις καταλάβει πότε τελείωσε.

Έξι εβδομάδες πριν τον αγώνα αναγκάστηκα να διακόψω τις προπονήσεις μου από ένα σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο, που απείλησε να ακυρώσει την συμμετοχή μου στον αγώνα και καθ’ όλη τη διάρκεια του μαραθωνίου του Τόκιο μου θύμιζε πως ήταν υπερβολή που έτρεχα. Η προσήλωση μου στον στόχο και η δύναμη μου να τον πετύχω ήταν όμως, μεγαλύτερη από τον πόνο.

Ένιωθα ότι όφειλα να το κατακτήσω αυτό το μετάλλιο καθώς το «χρωστούσα» στην οικογένεια μου για όλη την αγωνία, ταλαιπωρία και στέρηση που υποβλήθηκε αυτά τα τρία χρόνια. Γιατί μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για έναν «ακριβό» στόχο.

Το χρωστούσα στους συναθλητές μου που πίστεψαν και αυτοί σε αυτό το στόχο και σήμερα είναι 2-3 μαραθωνίους μακριά από την κατάκτηση του. Το χρωστούσα στη Vitex που σε όλη αυτή τη διαδρομή και ιδιαίτερα στο μαραθώνιο του Τόκιο στάθηκε δίπλα μου στηρίζοντας το εγχείρημα.

Αλλά και σε όλους τους φίλους μου, συναθλητές μου, προπονητές μου και συναδέλφους που πίστεψαν σε εμένα και ενθάρρυναν με κάθε τρόπο την προσπάθεια. Σε όλους αυτούς λοιπόν το αφιερώνω.

«Αν θες να κερδίσεις έναν αγώνα, τρέξε 100 μέτρα. Αν θες να δημιουργήσεις μια νέα εμπειρία ζωής, τρέξε ένα μαραθώνιο» είχε πει κάποτε ο Εμίλ Ζάτοπεκ.

Εγώ έτρεξα 6 και κέρδισα μια θέση ανάμεσα στους 3.083 ανθρώπους που το έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα (5 Έλληνες) ανακαλύπτοντας τη δύναμη και το πάθος που κρύβουμε μέσα μας. Ταυτόχρονα γέμισα από εμπειρίες, μοναδικές εικόνες, διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές γεύσεις (νομίζετε πως τα μακαρόνια είναι παντού τα ίδια;) και νέους φίλους.

Και τώρα τι; Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;

Νομίζω πως θα δεχθώ την πρόκληση του φίλου μου Αρμόδιου Γιαννίδη και θα δημιουργήσουμε (ώστε να μπορούμε να τους τρέξουμε) τους «6 Minor Marathons».

Διαβάστε ακόμα: «Έτσι ανεβήκαμε πρώτοι στο Έβερεστ πριν από 10 χρόνια»

TAGS :
6 Major Marathons Βασίλης Βλαχογιάννης μαραθώνιος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook