Βαδιστές, εμείς η νέα φυλή της πόλης

O Xάρι Ντιν Στάντον στο «Παρίσι-Τέξας»: περπατώντας δίχως αύριο.

Το 2016 είχε βγει ένα βιβλίο που τότε ακόμη δεν του είχαμε δώσει μεγάλη σημασία (κακώς), τώρα όμως έρχεται να το επιβεβαιώσει η στενευμένη πραγματικότητα του κορωνοϊού. Ο συγγραφέας Ηλίας Καφάογλου είχε γράψει μια πραγματεία για το βάδισμα. Το βιβλίο λεγόταν: «Πεζός, ένας μικρός επαναστάτης» και είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Ύψιλον.

Μπαίνουμε κατευθείαν στο θέμα: το εγκώμιο του βαδιστή, του περιπατητή, του flâneur, του ανθρώπου που δεν καταφεύγει σε μηχανικά μέσα για να μετακινηθεί, αλλά χρησιμοποιεί τα δύο του πόδια για να μεταφερθεί από μέρος σε μέρος. Ως πρόσφατα κάτι τέτοιο θεωρούνταν άνευ σκοπού και λόγου.

Υπάρχουν οι άνθρωποι που κάνουν τζόγκινγκ, τους ξέρουμε, τους βλέπουμε στο δρόμο και τα πάρκα. Υπάρχουν και οι άλλοι που θα πάνε έως το περίπτερο με το αυτοκίνητό τους. Η κατηγορία των επίμονων περιπατητών, τούτη η ενδιάμεση ομάδα, ήταν σιωπηρή και σαφώς ευάριθμη. Εως τη στιγμή που ήρθε η πανδημία, μας έκλεισε μέσα στο σπίτι και μας γέμισε με ένα πλήθος ανασφαλειών. Αίφνης, ο συγχρωτισμός στα ΜΜΜ μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Το τρέξιμο πολλοί το μίσησαν, το βάδισμα ουδείς (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Με τις πλείστες όσες απαγορεύσεις που επιβλήθηκαν, η διέξοδος για έναν μοναχικό περίπατο αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από σωτήρια. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως έσωσε πολλούς ανθρώπους από την τρέλα μέσα στους τέσσερις τοίχους.

Μπορεί να μην κουβαλάμε τα υπαρξιακά αδιέξοδα του Χάρι Ντιν Στάντον στο «Παρίσι-Τέξας» του Βέντερς, όπου ο πρωταγωνιστής έχοντας χάσει το έδαφος της ζωής και της οικογένειάς του κάτω από τα πόδια του αποφασίζει να περπατήσει όλη την Αμερική. Αμίλητος, μόνος και άοκνος περιπατητής που πηγαίνει στο πουθενά.

Για ορισμένους αυτή η δραστηριότητα ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία. Ου μην και η πρώτη που έκαναν στη ζωή τους. Δεν είμαστε όλοι μας gym freaks, δεν περνάμε τα απογεύματα τρέχοντας δέκα χιλιόμετρα στην καθισιά μας, δεν έχουμε όλοι γραμμωμένο σώμα και μπράτσα για φωτογραφία στο Instagram.

Υπάρχουν και άνθρωποι που η καθιστική ζωή τούς έχει μπαταλέψει, που οι πολλές ώρες στο γραφείο τους έχουν κάνει να μοιάζουν σε σκύβαλα – κάθε άρθρωση βογκάει από τη σκουριά, καθώς προσπαθεί να υπάρξει μέσα στο σώμα μας. Για όλους αυτούς, τους περισσότερους, το περπάτημα εν μέσω πανδημίας λειτούργησε διττά: τους έβγαλε από την κλεισούρα της καραντίνας και τους έδωσε το δικαίωμα να πουν στον εαυτούς τους ότι δεν έμειναν άπραγοι, ότι επιτέλους κάτι άρχισαν να κάνουν κάτι με το σώμα τους.

Το βιβλίο του Ηλία Καφάογλου «Πεζός, ένας μικρός επαναστάτης» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υψιλον.

Σαφώς, δεν γίνεσαι Βιτρούβιος από τη μια μέρα στην άλλη, ωστόσο μπορεί να μην είναι καν αυτό το ζητούμενο. Αίφνης, πολλοί από εμάς κατεβάσαμε στο κινητό μας σχετικά app που μετρούν τα βήματα που κάνουμε. Αρχίσαμε να βάζουμε στόχους, να λέμε πως κάθε μέρα θα σπάμε το προσωπικό μας ρεκόρ, να δίνουμε ένα μικρό, αλλά τονωτικό, ερέθισμα στον εαυτό μας να κάνει κάτι καλύτερο από το να τρώει αδιάφορα μπρος στην ανοιχτή τηλεόραση.

Οι περιπατητές της πόλης έχουμε γίνει μια μεγάλη κοινότητα που μπορεί να μην γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αλλά ξέρουμε πως είμαστε πολλοί και ότι οι δρόμοι ακούν καθημερινά τα βήματά μας.

Στο ερώτημα αν το περπάτημα μπορεί να νοηθεί ως άσκηση, οι ειδικοί απαντούν πως «όχι». Δεν το λες άσκηση με την κλασική έννοια του όρου. Ωστόσο, διαβάζω με προσήλωση αυτό που τόνισε ο προσωπικός γυμναστής Jeremy Fernandes στο GQ: «Το περπάτημα είναι ίσως το πιο ανεκμετάλλευτο εργαλείο για την υγεία και την ευεξία». Εξηγεί ότι οι άνθρωποι δεν είναι συναισθηματικά προετοιμασμένοι ώστε η γυμναστική να είναι εύκολη.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να πιστεύουν ότι η γυμναστική και η απώλεια λίπους πρέπει να είναι δύσκολη. Αν χρειάζεσαι απίστευτα συντριπτικές προπονήσεις για να βρεθείς σε καλύτερη φόρμα, τότε δεν είσαι υπεύθυνος όταν αποτυγχάνεις. Αλλά ένα βασικό πρόγραμμα που εκτελείται με συνέπεια -ακόμη και μια μισή προσπάθεια που γίνεται με συνέπεια- μπορεί να μας κάνει πραγματικά καλό».

Φυσικά, δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο για κάθε στόχο. Δεν θα σας περάσει τη γραμμή τερματισμού ενός μαραθωνίου. Και αν θέλετε να επιτύχετε κάποιο σώμα παραλίας, μάλλον δεν θα το καταφέρετε μόνο με το περπάτημα. Αυτός είναι ο λόγος που ο διάσημος γυμναστής και πρωταθλητής bodybuilder Eren Legend είναι επιφυλακτικός στο να πει πως το περπάτημα είναι ιδανική λύση.

Θέλουμε, όμως, όλοι μας να γίνουμε τόσο fit ή επιθυμούμε τη χαρά του περπατήματος, τη σχόλη που προσφέρει το χάζι και την ανάγκη να κάνουμε σύντομες παρατηρήσεις δρόμου, καθώς βαδίζουμε; Όπως γράφει στο βιβλίο του και ο Ηλίας Καφάογλου: «Δημιουργεί ο οδοιπόρος τις δικές του ιστορίες και αφηγήσεις – βλέμματα, συναπαντήματα, νύξεις, υπαινιγμούς μέσα από σιωπές, ήχους, βόμβους, μυρωδιές, ομιλίες – που συνδέονται με τις ιστορίες των άλλων περιπατητών (όλοι μας μετέχουμε σε πολλές ταυτότητες)».

Aν έχουμε μαζί μας και τον σκυλάκο μας, ακόμη καλύτερα (New York Post).

Για να συμπληρώσει σε άλλο σημείο: «Ο περίπατος διαπαιδαγωγεί την όραση, το μοναχικό, άσκοπο βάδισμα του περιπατητή οδηγεί στην επανάκτηση της όρασης, αφού όλα εν αφθονία προσφέρονται, λεπτομέρειες, χρώματα, σχήματα. Ο περιπατητής βαδίζοντας κάνει ενδιαφέρον ό,τι τον ενδιαφέρει».

Ναι, τελικά για έναν απλό άνθρωπο -και όχι έναν επίδοξο πρωταθλητή- το περπάτημα μπορεί να μετατραπεί σε μια μικρή επανάσταση. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε οι περισσότερες επαναστάσεις καταλήγουν σε φιάσκο του εαυτού τους. Ας κάνουμε τη διαφορά. και σ’ αυτή την περίπτωση να λειτουργήσει επ’ ωφελεία μας. Ίσως είναι το μοναδικό καλό που θα μας αφήσει ο κορωνοϊός όταν θα φύγει (μακάρι γρήγορα).

Διαβάστε ακόμα: Σκέφτεστε να αρχίσετε το τρέξιμο; Ο μετρ του μαραθωνίου Νίκος Πολιάς σας λύνει τις απορίες.

TAGS :
COVID-19 βάδισμα κορωνοϊός περπατώντας προπόνηση σωματική άσκηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook