Ούτε που θυμάμαι την χαμένη μου αθωότητα. Μέσα στο κεφάλι καρφωμένο έχω ένα κώδικα. Ρουτίνα, κάθε «Καλημέρα» και μία ακρότητα. Τίποτα πιο άγριο από την καθημερινότητα. Σχέδια, μ’ αριθμούς και χιόνι στην οθόνη. Μία θηλιά από σεντόνι σ’ ένα βρώμικο μπαλκόνι. Η λάμψη της καταστροφής... Περισσότερα