Σε έναν κόσμο ολότελα ατελή, τα social media τείνουν να επιβάλλουν ένα πρότυπο άπιαστης -και ξενέρωτης!- «τελειότητας». Δεν είναι καιρός να χαρούμε και να δοξάσουμε τις μικρές παραφωνίες στην εμφάνισή μας και όχι μόνο; Στο κάτω κάτω αυτές είναι που κρύβουν την πιο όμορφη αλήθεια μας. Γράφει ο Δημήτρης Παπαζυμούρης.
Ίδιον του έλληνα ψηφοφόρου: άγεται και φέρεται από το συναίσθημα. Μέγα λάθος. Γι αυτό, προσγειωθείτε ορισμένοι πριν πάτε στη κάλπη, ξεκαβαλήστε από τα «ψηφολογικά» καλάμια σας και ιεραρχείστε αυτά που θα έχουν σημασία για το μέλλον των παιδιών σας.
Στη νέα στήλη του Andro «Ντιζεστίφ», ο δημοφιλής food blogger και δημιουργός του επιτυχημένου «Cucina Caruso», μοιράζεται μαζί μας μικρές δόσεις ευκολοχώνευτης σοφίας για την καθημερινότητα του ζην και του ευ ζην, που αφήνουν γλυκόπικρες γεύσεις και ενίοτε δυνατές εκπλήξεις. Στο πρώτο του άρθρο μας μιλάει για την ανάγκη να βγούμε από το comfort zone της συνήθειας που μας αποκοιμίζει και μας στερεί την ομορφιά του τυχαίου.
Όσοι βρήκαν προσβλητική τη συνέντευξη του Χιου Γκραντ στην Άσλεϊ Γκράχαμ στο κόκκινο χαλί (που φέτος ήταν σαμπανιζέ) δεν καταλαβαίνουν από βρετανικότητα, και πολύ φοβάμαι ούτε από χιούμορ.
Η κηδεία του Τέως έφερε στη δημόσια συζήτηση έωλα επιχειρήματα υπέρ της μοναρχίας η οποία δήθεν θα μας εξασφάλιζε άλλη θέση στο διεθνές στερέωμα. Πέραν του προφανούς, ότι υπάρχουν χώρες με ακτινοβολία χωρίς βασιλιά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η δική μας διεθνής προσωπικότητα στηρίζεται σε αξίες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία. Γράφει ο Κίμων Φραγκάκης.
Ένας σπάνιος άνθρωπος, μια μοναδική πένα, ο πιο αγαπημένος γραφιάς -και στυλοβάτης του Andro από την πρώτη μέρα- έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Ο Κίμων Φραγκάκης αποχαιρετά ένα ανατρεπτικό μυαλό, έναν έμφυτα ευγενή άνθρωπο και έναν αναντικατάστατο φίλο και συνεργάτη.
Όχι μόνο δεν χάνουν σε ομορφιά οι κυρίες που φορούν γυαλιά οράσεως, αλλά αντιθέτως αποκτούν παιγνιώδες μυστήριο και σοφιστικέ / nerdy σεξουαλικότητα. Γράφει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης.
Είναι άλλο πράγμα να είσαι πολιτικά αντίθετος με τον πρωθυπουργό κι άλλο να εκτοξεύεις δημόσια σκαιότατες ύβρεις εναντίον του. Κάπως έτσι η δημοκρατία μετατρέπεται σε χαμαιτυπείο και οι βρισιές αποκτούν τη δύναμη που έχει η λάσπη όταν εκτοξεύεται από τον ανεμιστήρα. Γράφει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης.
Eίναι σπαστικοί, πιστεύουν πως έχουν πάντα δίκιο, δεν αφήνουν στο συνομιλητή τους να σταυρώσει λέξη και, φυσικά, δεν γίνεται να μην ολοκληρώσουν αυτοί τη συζήτηση. Είναι, άραγε, γι' αυτούς ο διάλογος ένα παιχνίδι επιβολής ή έτσι κρύβουν επιμελώς τη χαμηλή τους αυτοεκτίμηση; Γράφει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης.
Παραλιακά σύνεργα, αόρατα σύνορα: η ξαπλώστρα και η ομπρέλα είναι αναπόσπαστα στοιχεία του θέρους. Για χάρη τους γίνεται ολόκληρος πλειστηριασμός στις φημισμένες παραλίες της Μυκόνου (κι αλλού). Μικροαστική μπαναλιτέ ή είδος πρώτης ανάγκης; Γράφει ο Γιώργος Κωνσταντινίδης.
Γίνεται να αποδεχθείς αυτά τα μοντέρνα τοτέμ, ακόμη κι αν η χρησιμότητα τους είναι υπολογίσιμη, από τη στιγμή που διασαλεύουν την αρμονία του φυσικού τοπίου; Από την άλλη, γίνεται το προσωπικό γούστο να υπερέχει των τεχνολογικών επιτευγμάτων; Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης θέτει τα σωστά ερωτήματα σε ένα θέμα που έχει διχάσει.
Με αφορμή τη χθεσινή κλωτσοπατινάδα μεταξύ δύο τράπερ στα Βραβεία Mad, ο Γιώργος Κωνσταντινίδης εξετάζει τη μουσική-φαινόμενο της εποχής και το θλιβερό της κιτσαριό που έχει πάρει τα μυαλά των πιτσιρικάδων. Ποιοι είναι, πως μας προέκυψαν, τι πρεσβεύουν και γιατί έχουν τόση γελοία επιθετικότητα;
