Η σκηνή της χρονιάς μόλις παίχθηκε μπροστά μας: ο Ρότζερ Φέντερερ να λέει «αντίο» χθες στην 02 Αrena και ο μεγαλύτερος αντίπαλός του στα κορτ, Ράφα Ναδάλ, να ξεσπάει σε κλάματα. Μια εικόνα που δείχνει τι πραγματικά αξίζει στη ζωή και τι μένει μέσα μας από τους ανθρώπους που μας καθόρισαν.
Ο Γιάννης είναι τόσο δικό μας παιδί όσο και της Νιγηρίας. Το δηλώνει ο ίδιος και μπράβο του. Εμείς δεν χρειάζεται να μπαίνουμε στη λογική ενός διλήμματος που δεν έχει νόημα.
Το Ευρωμπάσκετ ολοκληρώθηκε με τον θρίαμβο της Ισπανίας, όμως, το όνειρο του αγώνα, της φιλίας και της αλληλεγγύης συνεχίζεται. Είναι πράγματα που μας δίδαξε το ανοιχτό γήπεδο που παίζαμε μικροί. Ο Κυριάκος Μαργαρίτης ανασύρει μνήμες από το παρελθόν που έχουν το χτύπο και την ανάσα μιας μπάλας.
Ναι στην αυτοκριτική, όχι στο αυτομαστίγωμα. Αποτύχαμε στο Βερολίνο, αλλά δεν σκοτωθήκαμε. Έχουμε πολλές μάχες μπροστά μας που δεν πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με το γνωστό ελληνικό θυμικό.
Χάσαμε, αποκλειστήκαμε, αποχαιρετούμε το Ευρωμπάσκετ, αλλά τώρα είναι που πρέπει να σταθούμε περισσότερο από ποτέ σε μια λέξη: ΕΝΩΣΗ. Ας σκεφτούμε πως η ελπίδα ζει ακόμη, όπως έκανε ο σκηνοθέτης Βέρνερ Χέρτσογκ όταν του είπαν πως η αγαπημένη του Λότε 'Αισνερ ετοιμαζόταν να πεθάνει. Γράφει ο ποιητής Κυριάκος Μαργαρίτης.
Βιώνουμε στιγμές μοναδικές; Αναβιώνει η παθολογική αγάπη του μέσου Έλληνα με το μπάσκετ; Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη έχει καταφέρει να μας επανασυνδέσει με το αγαπημένο άθλημα της χώρας από το '87 και μετά. Γράφει ο Κυριάκος Μαργαρίτης.
Στην πόλη που έγινε σύμβολο διαίρεσης της Ευρώπης λόγω του Τείχους της Ντροπής, η εθνική μας ομάδα καλείται να διατηρήσει άσβεστο το φως της ελπίδας που έχει σκορπίσει σε όλους μας. Ό,τι και να γίνει ήδη μας έχει προσφέρει αμέτρητη χαρά. Γράφει ο Κυριάκος Μαργαρίτης.
Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη έσπασε άλλο ένα στεγανό ετών: δεν παίζει μόνο άμυνα ξεχνώντας την επίθεση. Ολος ο μπασκετικός κόσμος έλεγε πως η ελληνική σχολή ήταν ταυτόσιμη με το... κατενάτσιο. Η τωρινή ομάδα αποδεικνύει πως μπορούμε να παίξει και «σκεπτόμενη» επίθεση. Γράφει ο Κυριάκος Μαργαρίτης.
Είναι ήρεμος, ακριβοδίκαιος, συμπεριφέρεται κόσμια, είναι δουλευταράς και στη ζωή του έμαθε να περιμένει. Ο Δημήτρης Ιτούδης είναι ο ορισμός της θετικής «περιπτωσάρας». Ο Διονύσης Μαρίνος γράφει πώς τον έχει ζήσει από τα πρώτα του βήματα στον Παναθηναϊκό έως σήμερα.
Eίμαστε αλληλέγγυοι με τα παιδιά του πολέμου της Ουκρανίας, αλλά στο μπάσκετ δεν χαριζόμαστε. Οι 41 πόντοι του Giannis και η ομαδική συνεργασία τσέκαραν το εισιτήριο της Εθνικής για την επόμενη φάση. Βερολίνο, σου ερχόμαστε! Γράφει ο Κυριάκος Μαργαρίτης.
Το χθεσινό ματς με τη Μ. Βρετανία δεν χωράει αναλύσεις. Ήταν μια «επαγγελματική» νίκη. Ολοένα και περισσότερο, όμως, αυτό το Ευρωμπάσκετ μας φέρνει στο νου τον Νίκο Γκάλη. Ο συγγραφέας Κυριάκος Μαργαρίτης συνθέτει μια ραψωδία για τον σπουδαιότερο αθλητή που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα.
Μας εκτοξεύει στον ουρανό, μας δονεί, μας ενώνει ξανά ως λαό. Η Εθνική ομάδα μπάσκετ στα πρώτα δύο παιχνίδια της μας έκανε να παθιαστούμε ξανά και να θυμηθούμε γιατί την λέμε «επίσημη αγαπημένη». Ο Κυριάκος Μαργαρίτης γράφει γι' αυτό το θαύμα που μπορεί να κρατήσει ως το τέλος του Ευρωμπάσκετ.
