Το αξεπέραστο στιλ του Bob Dylan: έγινε και μοντέλο, λίγο πριν τα 82 του

Μοντέλο του οίκου Celine, στο φακό του Hedi Slimane.

Μαύρο γυαλί, δερμάτινο τζάκετ, η αγαπημένη του κιθάρα, ύφος «ξέρω τόσα που θα χρειαστείτε δέκα ζωές για να τα μάθετε» και να πώς ο Bob Dylan στα 82 του μπορεί ακόμη να ενδυθεί το είδωλο μπρος σε μια κάμερα. Ποτέ δεν είναι πρόβλημα, άλλωστε, με την έκθεση. Ήξερε πολύ καλά να ελέγχει και να οργανώνει την εικόνα του.

Αυτή τη φορά, ο Dylan χάρισε τη φυσιογνωμία του στον οίκο μόδας Celine Homme για τις ανάγκες της νέας καμπάνια του. Κι όταν λέμε «χάρισε» δεν εννοούμε ότι το έκανε αφιλοκερδώς. Ωστόσο, είναι προφανές πως το παραγόμενο κέρδος για τον οίκο θα είναι πολλαπλάσιο από την αμοιβή που έδωσε στον εμβληματικό τροβαδούρο της ροκ.

Τα πορτρέτα τράβηξε ο Hedi Slimane, δημιουργικός διευθυντής της μάρκας. Πριν αναλάβει αυτή τη δουλειά το 2018, ο Slimane, ο οποίος σχεδίαζε συλλογές για τον Yves Saint Laurent και τον Dior Homme νωρίτερα στην καριέρα του, αφιέρωσε πάνω από ένα χρόνο επικεντρωμένος στις φωτογραφίες που θα αποτύπωναν τον σημερινό Dylan.

Το εξώφυλλο του The Frrewheelin’ Bob Dylan.

Προτιμά τις αυστηρές ασπρόμαυρες εικόνες και οι μουσικοί είναι από τα αγαπημένα του θέματα. Άλλοι που έχουν ποζάρει για αυτόν είναι οι Kim Gordon, Joan Jett, Joni Mitchell, Lady Gaga, Iggy Pop, Keith Richards, Jack White και Amy Winehouse. Kανείς, φυσικά, δεν συγκρίνεται με τον Dylan.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νομπελίστας (μεταξύ άλλων τίτλων) μουσικός καταφέρνει να επιβάλλει με τρόπο δημιουργικά αβίαστο (sic) το στιλ του μέσα από τις φωτογραφίες του. Τον Φεβρουάριο του 1963, πόζαρε με την τότε κοπέλα του, Σούζε Ροτόλο, σε έναν δρόμο της Νέας Υόρκης.

Αυτή η φωτογραφία κόσμησε το εξώφυλλο του δεύτερου άλμπουμ του, «The Freewheelin’ Bob Dylan». Είχε επιλέξει τα τσαλακωμένα ρούχα του με προσοχή, σημείωσε στα απομνημονεύματά της η Ροτόλο. Η ενδυμασία του περιελάμβανε ένα από τα αγαπημένα του αντικείμενα: ένα καστόρι σακάκι. «Ήταν μια επιλογή μόνο για τη φωτογραφία», έγραψε η Ρότολο, «επειδή αυτό το σακάκι δεν ήταν κατάλληλο για τον καιρό».

Κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης εκείνης της ημέρας, ο τραγουδιστής μπόρεσε να κατασκευάσει μια δελεαστική δημόσια εικόνα για τον εαυτό του, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν τον ένοιαζε και πολύ για το πώς ήταν. Εξήντα χρόνια μετά, το ταλέντο του ως φωτογραφικού «θέματος» εξακολουθεί να είναι ενεργό και δραστικό.

Εκείνο το πορτρέτο για το «Freewheelin», που τράβηξε ο Don Hunstein, είχε μια υπνωτιστική επίδραση στους πρώτους θαυμαστές του Dylan. Ο ιστορικός Sean Wilentz, έφηβος όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ, το είδε ως «μια εικόνα που, με τη γοητεία που εξέπεμπε, ήταν πιο συναρπαστική από οτιδήποτε είχα δει σε κρυφά μαθητικά αντίγραφα του Playboy», έγραψε στο βιβλίο του το 2010. «Ο Μπομπ Ντίλαν στην Αμερική».

Ο Dylan κατάλαβε αμέσως τη δύναμη εκείνης της εικόνας. Δεν είναι τυχαίο ότι φέρεται να δήλωσε το 1963: «Το εξώφυλλο είναι το πιο σημαντικό μέρος του άλμπουμ». Σύμφωνα πάντα με ένα από τους πρώτους βιογράφους του, τον Anthony Scaduto.

Αινιγματικός όπως πάντα (φωτογραφία: Hedi Slimane).

Την ίδια χρονιά ο Dylan πόζαρε για τον Richard Avedon. Φορώντας ένα καρό πουκάμισο και φθαρμένο τζιν – και με μια χτυπημένη θήκη κιθάρας ως στήριγμα – στάθηκε κοντά στο East River, κοιτάζοντας τον φωτογραφικό φακό, με ένα ανεξιχνίαστο μισό χαμόγελο στο πρόσωπό του. Το πορτρέτο πωλήθηκε σε δημοπρασία για 62.500 δολάρια το 2014.

Το 1965, ένας πολύ διαφορετικός Dylan στεκόταν σε ένα βροχερό πεζοδρόμιο της Πέμπτης Λεωφόρου κατά μήκος του Central Park, καθώς ο Avedon τον φωτογράφιζε για το Harper’s Bazaar. Ντυμένος με μαύρο παλτό με ζώνη και μυτερές μπότες, ο Dylan είναι πλέον ένας σύγχρονος ρόκερ. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια του έλεγαν ότι δεν ήταν πια το νέο παιδί της πόλης, δεν ήταν πια ένας αθώος.

Υπήρξε, επίσης, εμπνευσμένο θέμα για τον φωτογράφο και σκηνοθέτη Jerry Schatzberg, του οποίου η θολή εικόνα έγινε το εξώφυλλο του άλμπουμ του 1966 «Blonde on Blonde». Σε διάστημα δυόμισι ετών, οι δυο τους βρήκαν αρκετά πορτρέτα για να γεμίσουν τις περισσότερες από 250 σελίδες του «Dylan by Schatzberg», ενός coffee book που εκδόθηκε το 2018. «Απλώς στρέφεις την κάμερα προς το μέρος του και συμβαίνουν πράγματα», σημειώνει ο κ. Schatzberg στο βιβλίο. Τόσο απλά και αβίαστα.

Aν και προέρχεται από μια γενιά που οι μουσικοί κινδύνευαν να χαρακτηριστούν ξεπουλημένοι επειδή εγκρίνουν προϊόντα, ο Dylan δεν είχε φαινομενικά κανένα πρόβλημα να δανείσει την εικόνα και τα τραγούδια του σε διαφημίσεις για εταιρείες όπως οι Apple, Pepsi, Cadillac, Airbnb, IBM και πολλές άλλες.

Tο 1965 για το Harper’s Bazaar.

Ίσως το πιο αξιομνημόνευτο είναι ότι εμφανίστηκε, μαζί με το μοντέλο Αντριάνα Λίμα, σε μια τηλεοπτική διαφήμιση διάρκειας 30 δευτερολέπτων για τη Victoria’s Secret το 2004. Τουλάχιστον το χάρηκε!

Για τις ανάγκες της τωρινής φωτογράφησης, ο Slimane συνάντησε τον Dylan στο Λος Άντζελες τον Δεκέμβριο. Σε ένα πορτρέτο εμφανίζεται με μια ακουστική κιθάρα και σε ένα άλλο, παίζει μια ηλεκτρική Gibson.

Όπως οι εικόνες που τραβήχτηκαν τη δεκαετία του ’60 από τον Avedon, τον Hunstein και τον Schatzberg, τα πορτρέτα του Slimane επιτρέπουν στον Dylan να οικοδομήσει περαιτέρω την ουσιαστική αινιγματική του ποιότητα.

Φορώντας ένα δερμάτινο μπουφάν Celine που τραβάει το φως, τα μάτια του κρυμμένα πίσω από σκούρα γυαλιά ηλίου, η έκφρασή του ουδέτερη, φαίνεται να μην χαρίζει τίποτα. Το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να κρύψει είναι η ευκολία του μπροστά στην κάμερα.

Διαβάστε ακόμα: Ο ζωγράφος Μπομπ Ντίλαν: σαν να βλέπεις τις αναμνήσεις του σε καμβά.

TAGS :
Bob Dylan rock and roll

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook