(Φωτό: Photograph: Victoria Will, The Guardian).

Ο Charlie Watts, που μας άφησε στα 80 του, πορευόταν πάντα στο ρυθμό του δικού του ταμπούρλου: Μονογαμικός, μανιακός με τα κοστούμια από τη Savile Row, αδιάφορος για τα φώτα της ράμπας, ντιστενγκές. Δεν είναι ακριβώς ό,τι περιμένει κάποιος από έναν αστέρα της ροκ, η περίπτωσή του δεν κολλάει στα στερεότυπα που έχουμε.

Κι ενώ φρόντιζε σθεναρά να διατηρεί την ανεξαρτησία του σε όλη την πορεία των Rolling Stones από το 1963, ταυτόχρονα αυτός ο «ένας από τους μεγαλύτερους ντράμερ που έβγαλε ποτέ ο κόσμος», όπως τον απεκάλεσε ο Keith Richards, ήταν η ραχοκοκαλιά του συγκροτήματος κι ο παλμός της καρδιάς του. Σε αντίθεση με τον Mick Jagger και τον Keith Richards ιδίως, ο Watts ούτε αλκοόλ έπινε ούτε ναρκωτικά έκανε ούτε διαζύγια έπαιρνε κάθε τρεις και λίγο ούτε σε ακολασίες τό ‘ριχνε. Σ’ όλη του τη ζωή έμεινε πιστός στη γυναίκα του και μόλις η τουρνέ τελείωνε έσπευδε να γυρίσει σπιτάκι του.

«Τα σιχαίνομαι τα αθλητικά, ακόμα κι αν είναι της μόδας», δήλωσε το 2012.

«Τη δεκαετία του ’70, ο Bill Wyman κι εγώ αποφασίσαμε ν’ αφήσουμε γενειάδα και η προσπάθεια αυτή μας εξάντλησε». Ο κρουστός Τσάρλι που μπαρούτιαζε το Honky Tonk Women ή το Sympathy for the Devil παραδέχεται πως ποτέ δεν ένιωσε άνετα με το υπόλοιπο γκρουπ σε οπτικό επίπεδο. Ενώ οι υπόλοιποι παρίσταναν τους πειρατές μέσα σε πλουμιστά σακάκια με κρυσταλλάκια, γελοίες μπότες με παγιέτες και κολλητά βελούδινα παντελόνια, ο Γουάτς προτιμούσε να μένει απλός επί σκηνής, πιστός στην κλασική λονδρέζικη λειτουργική αισθητική του. To 2012, ομολογούσε στο GQ: «Εγώ είχα ένα ζευγάρι παπούτσια κι αυτοί φορούσαν αθλητικά. Τα σιχαίνομαι τα αθλητικά, ακόμα κι αν είναι της μόδας».

Από μικρός «το είχε». (Φωτό: 1stdibs).

Ήδη από τη δεκαετία του ’60, κυκλοφορούσε με κοστούμια trois-pièces και σταυρωτά σακάκια Tommy Nutter, ενώ φρόντιζε να επισκέπτεται συχνά τα ραφτάδικα Henry Poole και Dege & Skinner. Πιο πρόσφατα, το όνομά του εμφανιζόταν στις λίστες πελατών του Huntsman και των Chittleborough & Morgan, της εμπροσθοφυλακής της Sevile Row. Το άψογο στυλ του είναι η στόφα του μύθου του σήμερα. Παραδόξως, το αυστηρό του ντύσιμο ήταν εκείνο που τον έκανε να κλέβει την παράσταση από τα υπόλοιπα παγώνια -τα κουλά ρούχα του Jagger και τα κουφά πουκάμισα του Bill Wyman.

Στις ντουλάπες του, ήταν παρατεταγμένα 200 κοστούμια ραμμένα στη Savile Row, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, ενώ συνήθιζε να αγοράζει δύο πανομοιότυπα ζευγάρια παπουτσιών τη φορά από τον αγαπημένο του υποδηματοποιό George Cleverley. Του άρεσε επίσης να τα συνδυάζει με την ταπετσαρία των vintage αυτοκινήτων που είχε στη συλλογή του. Δεν είχε δίπλωμα οδήγησης, αλλά απολάμβανε να κάθεται στο πίσω κάθισμα και να ακούει το θόρυβο των κινητήρων.

Συνήθιζε να αγοράζει δύο πανομοιότυπα ζευγάρια παπουτσιών τη φορά, από τον αγαπημένο του υποδηματοποιό George Cleverley.

Πριν εφευρευθεί το Instagram, υπήρχαν οι polaroids.

Διάσημος για την ευπρέπειά του, είναι γνωστό το ανέκδοτο που κυκλοφορεί μεταξύ των fans του: Δεκαετία του ’80 κι ένας Jagger λιώμα τηλεφωνεί στο δωμάτιο του Charlie Watts στο ξενοδοχείο και τον ρωτάει «Πού είναι ο ντράμερ μου;» Η απάντηση του Watts ήταν να σηκωθεί, να ξυριστεί, να φορέσει το κοστούμι του και τη γραβάτα του, να βάλει ένα ζευγάρι φρεσκογυαλισμένα παπούτσια, να κατέβει τις σκάλες, να πλησιάσει τον Jagger, να του δώσει μια γροθιά στη μούρη τόσο δυνατή που τον έστειλε να προσγειωθεί σε μία πιατέλα καπνιστό σολομό και να του πει «Μη με ξαναπείς ποτέ ντράμερ σου. Εσύ είσαι ο γαμημένος τραγουδιστής μου».

Πέραν του ότι έπαιρνε πολύ στα σοβαρά τη μουσική του, δεν πέταγε τις μπαγκέτες του στο κοινό τυφλώνοντας κάνα-δυο και δεν έδινε δεκάρα για τις γκρούπι, υπήρξε ο μοναδικός Stone που παντρεύτηκε μία και μοναδική φορά στη ζωή του. Έμεινε πιστός στη Shirley Ann Shephard επί 55 συναπτά και ευτυχή έτη. Όταν οι Stones επισκέπτονταν το Playboy Mansion του Hugh Hefner, εκείνος την έβγαζε στο playroom. Cool.

Yπήρξε ο μοναδικός Stone που παντρεύτηκε μία και μοναδική φορά στη ζωή του, και έμεινε πιστός.

Τα τελευταία χρόνια είχε γίνει λίγο δύστροπος και γκρινιάρης, αλλά εξακολουθούσε να μένει όπως πάντα στη φάρμα του στο Devon, να εκτρέφει άλογα, να συλλέγει δίσκους και πρώτες εκδόσεις λογοτεχνίας του 20ου αι. και κυρίως να λατρεύει τη τζαζ. Εξάλλου, εμφανιζόταν τακτικά στο Ronnie Scott’s, ένα από τα καλύτερα μαγαζιά τζαζ μουσικής στο Λονδίνο, ενώ το 2012 κυκλοφόρησε και το άλμπουμ του The ABC&D of Boogie Woogie, φόρος τιμής στον αγαπημένο του ήχο των rhythm and blues.

Ο Charlie Watts υπήρξε ένας άνθρωπος κομψός αλλά δίχως υπερβολές, ένας άνθρωπος διακριτικός αλλά σοφιστικέ, γι’ αυτό τον αγαπάμε. Κατέχει δεσπόζουσα θέση στη χορεία των πιο καλοντυμένων της ροκ, μαζί με Brian Ferry και David Bowie, Miles Davis και Thelonious Monk.

 

Διαβάστε ακόμα: Γιατί ο Bowie ήταν ο πιο στυλάτος μουσικός του καιρού μας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top