Ποιο το νόημα πίσω από το ωραίο ύφασμα που επιλέγω να με τυλίγει; (Ο Κόλιν Φερθ στο “Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία” του Μάθιου Βον.)

Καλούμαι σήμερα, αναγνώστη μου, να γράψω μια μικρή απολογία για κάτι που θεωρώ σημαντικό. Θα ήθελα να μιλήσω, αν μου επιτρέπεις, για το στυλ και δη την αισθητική, καθώς έπειτα από πολλούς χαρακτηρισμούς, άκακες παρεξηγήσεις και ατελείωτες συζητήσεις, νιώθω την ανάγκη να εξηγήσω κάποια πράγματα.

Ποιο το νόημα πίσω από το ωραίο ύφασμα που επιλέγω να με τυλίγει; Ποια η αξία ενός καλού κρασιού που γεύομαι με το δείπνο; Τι σημασία έχει ένα κομψό ρολόι στον καρπό μου ή ένα καλό αξεσουάρ; Γιατί επιλέγω μια «καλή», ας μου επιτραπεί ο όρος, αισθητική για την καθημερινότητα μου;

Φαίνεται πως πολύς κόσμος δεν «χωνεύει», για να το πω με τρόπο, αυτούς που, όπως εγώ, επιλέγουμε να δώσουμε περισσότερη προσοχή στην αισθητική. Τουναντίον, αυτή η «δυσπεψία» με τη σειρά της φέρνει αντιδράσεις με την μορφή χαρακτηρισμών και σκιαγραφεί ένα άτομο το οποίο όχι απλά δεν με εκφράζει ή εκπροσωπεί, αλλά μάλιστα αντιμάχομαι.

Υπάρχει το αίσθημα εκεί έξω πως οποιαδήποτε έμφαση στην αισθητική είναι προϊόν επιφανειακότητας, στην καλύτερη, ή, στη χειρότερη, είναι μια ακόμα έκφραση ετεροπροσδιορισμού. Και στις δυο περιπτώσεις, αναγνώστη μου, θα παρατηρήσεις πως το κοινό στοιχείο αυτών των δυο πόλων είναι το άβουλο όν – κάποιος ή κάποια που ακολουθεί μια ροή προσυμφωνημένη από άλλους η οποία καθορίζει τις επιλογές του.

Θέλουμε δε θέλουμε αναγνώστη μου, και μόνο που υπάρχουμε, και μόνο που έχουμε μορφή, προκαλούμε μια εντύπωση προς τον απέναντι. Οι ενδυματικές επιλογές τυχαίνει να είναι η πρώτη εντύπωση, και ακολουθείτε από διάφορες επιλογές προσωπικών αισθητηριακών απολαύσεων – φερ ειπείν, το καλό φαΐ, το αυθεντικό πότο, το πολυτελές άρωμα και άλλα. Αυτά όλα μαζί δημιουργούν ένα αποτέλεσμα το οποίο, όπως είχε πει και ο δάσκαλος Αριστοτέλης «είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μελών του».

Φαίνεται πως πολύς κόσμος δεν «χωνεύει»αυτούς που επιλέγουμε να δώσουμε περισσότερη προσοχή στην αισθητική.  Υπάρχει το αίσθημα εκεί έξω πως οποιαδήποτε έμφαση στην αισθητική είναι προϊόν επιφανειακότητας.  

Όποιες επιλογές και να κάνει κάποιος σε αυτή τη μικρή και δύσκολη ζωή, δεν έχει σημασία ποιες είναι, όσο ότι τις έκανε συνειδητά. (Ο Τόνι Σερβίλο στην “Τέλεια Ομορφιά” του Πάολο Σορεντίνο).

Έπειτα από πολυετή ενδοσκόπηση, ανάλυση και έρευνα για το μυστήριο της ζωής, συνειδητοποίησα μερικά βασικά τα οποία όλοι οι σοφοί του κόσμου γνώριζαν εδώ και αιώνες: Το πρώτο είναι ότι είμαι άνθρωπος και συνεπώς είμαι ένα ον με αισθήσεις και αισθήματα. Οι αισθήσεις αυτές είναι από τους βασικούς καθοδηγητές στη ζωή και η πηγή των περισσοτέρων αισθημάτων που θα βιώσω μέχρι το βαθύ σκοτάδι με πάρει και μένα.

Κρατώντας τις αισθήσεις μου ζωντανές και διεγερμένες, αποκτώ μια συνεχόμενη επιβεβαίωση ότι είμαι ζωντανός – και μάλιστα είμαι καλά γιατί τους προσφέρω όμορφα πράγματα που επέλεξα εγώ. Θέλω οι αισθήσεις μου να διεγείρονται συνεχώς, το μυαλό μου να είναι καθαρό και λειτουργικό, οι ορέξεις μου ζωντανές και η σκέψη θετική. Δε θέλω αυτά να γίνονται σε αραιά διαστήματα, ως διαταράξεις σε μια τετριμμένη μονοτονία που μπορεί να (θυμίζει την) γίνει η καθημερινότητα μας σήμερα.

Δε θέλω να χρειάζομαι έναν εξωτερικό παράγοντα για να νιώσω ζωντανός. Θέλω αυτό να συμβαίνει από επιλογή δική μου:  αντί να αντιμετωπίζω τη ζωή σαν να είναι μια τράπουλα που περιμένω να δω τι μοιρασιά θα πέσει, να την βλέπω σαν ένα σπίτι που συνεχώς διακοσμώ και αλλάζω ανάλογα με της ανάγκες και τις προτιμήσεις μου.

Η επιλογή όλων όσων ανέφερα στην αρχή του κειμένου αποτελεί απόφαση αποφυγής της προκλητικής, αλλά και της αδιάφορης αισθητικής. Έτσι απαντάται και το επιχείρημα περί «επιφανειακότητας». Πως γίνεται να είσαι επιφανειακός όταν πρόκειται για μια επιλογή που απαιτεί πολλή προσπάθεια από σένα μέχρις ότου να βρεις τι είναι αυτό που σε γεμίζει και γιατί;

Όσο για το δεύτερο επιχείρημα, ότι δηλαδή ετεροπροσδιορίζομαι από αντικείμενα ή επιλογές, απαντώ: «Ναι, και;». Όλοι εκεί έξω είμαστε ένοχοι αυτής της κατηγορίας, όσο φιλοσοφημένοι και να είμαστε. Η διαφορά έγκειται στο ότι κάποιοι είναι συνειδητοποιημένοι ενώ κάποιοι άλλοι ακολουθούν την προαναφερθείσα «ροή».

Τη ζωή την βλέπω σαν ένα διαμέρισμα που συνεχώς διακοσμώ και αλλάζω ανάλογα με της ανάγκες και τις προτιμήσεις μου.

Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να δούμε μαζί την ομορφιά που βλέπω με τα δικά μου μάτια. (Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο”8 1/2″ του Φελίνι).

Η χαρά για τη ζωή αντλείται από πολλά πράγματα. Ορισμένα είναι αντικείμενα, κάποια είναι πρόσωπα και άλλα είναι αισθήματα. Τυχαίνει να είμαι από αυτούς που αντλούν χαρά και από τις αισθήσεις. Επ’ ουδενί όχι ως τη μόνη πηγή ζωτικότητας!

Για να μη σε κουράσω περισσότερο, αναγνώστη μου, τα πράγματα είναι απλά: Επέλεξα η ζωή μου να είναι ένα συνονθύλευμα απολαύσεων και ερεθισμάτων που την γεμίζουν συνεχώς. Επιλέγω με την αισθητική μου να στείλω ένα μήνυμα, παραλήπτης του οποίου είναι μεν ο κόσμος εκεί έξω αλλά, κυρίως εγώ ο ίδιος.

Το μήνυμα είναι: «εγώ επιλέγω να νιώθω καλά» και μου δίνω αυτά που θέλω για να νιώθω καλά. Με φροντίζω. Είμαι σε μια ηλικία που έχω καταφέρει και έχω χαράξει στην άμμο μια γραμμή, στη μια μεριά της οποίας θα βρει κάποιος τι με ευχαριστεί και στην άλλη τι όχι. Αυτή η γραμμή είναι δική μου και με έχει βοηθήσει να εστιάσω σε όσα είναι αυτά που επιζητώ.

Με ένα καλό κρασί γεύομαι ομορφιές και κάνω κέφι, με ένα καλό παλτό νιώθω την τέχνη του ράφτη και τη φροντίδα του υφάσματος, με λίγο λάδι στα γένια μου νιώθω καθαρός και προσφέρω στον εαυτό μου περιποίηση επειδή την αξίζω. Είναι ωραία αισθήματα αυτά.

Θέλω οι αισθήσεις μου να διεγείρονται συνεχώς, και όχι σε αραιά διαστήματα, ως διαταράξεις σε μια τετριμμένη μονοτονία.

Το μήνυμα είναι: «εγώ επιλέγω να νιώθω καλά» και μου δίνω αυτά που θέλω για να νιώθω καλά. Με φροντίζω.

Και το καλύτερο, αναγνώστη μου; Όλα όσα είπα έχουν να κάνουν με την αισθητική και όχι τη «δική μου» αισθητική. Όποιες επιλογές και να κάνει κάποιος σε αυτή τη μικρή και δύσκολη ζωή, δεν έχει σημασία ποιες είναι, όσο ότι τις έκανε συνειδητά. Στόχος μου δεν είναι -και ποτέ δε θα είναι- να σε σπρώξω προς μια κατεύθυνση και να σου πω πως «έτσι την ζεις τη ζωή». Αλίμονο!

Πιστεύω ότι μετά από αυτά μπορείς να καταλάβεις καλύτερα τις επιλογές μου καθώς και το σκεπτικό πίσω από αυτές. Νιώθω πως μαζί καταφέραμε κάτι σήμερα και τώρα αυτό που μένει να κάνουμε είναι να δούμε μαζί την ομορφιά που βλέπω με τα δικά μου μάτια σε όσα η άμμος ξεχώρισε.

 

 

 

Διαβάστε ακόμα: Οι Έλληνες της Pitti Uomo. 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top