Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross είναι σαν να έχεις πέσει στο λάκκο με τα θηρία, στην μπάρα της εκκίνησης νιώθεις ότι πρέπει να παλέψεις να μη σε φάνε. Είναι ασύλληπτο το δέος όταν ξέρεις ποιος είσαι και με ποιους έχεις να κάνεις. Γι’ αυτό, οι δύο... Περισσότερα
Έτσι όργωσε με τον πίσω του τροχό κάθε γωνιά του πλανήτη
Γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη, όπου μετοίκησαν οι γονείς μου ως μετανάστες. Ως ανειδίκευτοι εργάτες. Οι γονείς μου έζησαν εκεί για 11 χρόνια και κατάφεραν να στήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Επέστρεψαν στην Ελλάδα, τόσο από νοσταλγία όσο και από την υπόσχεση μιας νέας Ελλάδας. Ήταν δεύτερης... Περισσότερα
«Τι ανάγκη έχεις εσύ;»
ια πρώτη φορά διάβασα τη «Μεγάλη Χίμαιρα» στην εφηβεία μου, δίχως να θυμάμαι την εντύπωση που μου είχε δημιουργήσει. Οι επιστρωματώσεις είναι πολλές: όταν διαβάζεις ένα μυθιστόρημα τέτοιου είδους και μετά το ξαναδιαβάζεις, είτε στα είκοσι είτε στα είκοσι πέντε είτε στα τριάντα, κάθε φορά... Περισσότερα
Δημήτρης Τάρλοου: «Αν είναι, ας καταστραφούμε! Έχω παραδώσει τα όπλα…»
-Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή; Επιχειρηματίας – CEO της DIMAND real estate development. -Γιατί τρέχετε; Δύσκολο να απαντηθεί, γιατί όσο περνάει ο καιρός και οι εποχές, αλλάζει και ο λόγος. Ξεκίνησα να τρέχω και έκανα τον πρώτο μου Μαραθώνιο στην μνήμη της... Περισσότερα
Δημήτρης Ανδριόπουλος: «Είμαι βαριά εθισμένος στο τρέξιμο!»
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου με ενδιέφεραν τα extreme sports. Αρχικά το paintball, το οποίο τότε –φανταστείτε– θεωρούνταν extreme sport. Αυτό όταν ακόμα πήγαινα στην Α’ Λυκείου. Παράλληλα με ενδιέφερε η φωτογραφία, τραβούσα με μια Zenith, που την έχω ακόμα. Τότε, είχα σκεφτεί ότι... Περισσότερα
«Fuck normal life!»
άββατο πρωί στο Κρυονέρι. Το «Farmers Republic», με την ιδιαίτερη βιομηχανική αισθητική, έχει μόλις ανοίξει, οι παραγωγοί έχουν πιάσει θέση πίσω απ’ τους πάγκους τους. Μουσική από τα ηχεία, αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι κάπου αλλού και όχι σε μια λαϊκή αγορά –πρότυπη αγορά την ονομάζουν.... Περισσότερα
Δημήτρης Κουτσολιούτσος: «Ερχόμαστε ως εγγυητές μιας δικαιότερης συναλλαγής»
Στις 11 Νοεμβρίου 2010, στις 8.30 το πρωί, στάθηκα στη γραμμή της εκκίνησης του «Solokhumbu Trail». Είχα ήδη κλείσει πέντε μέρες στο Νεπάλ, για να προσαρμοστώ στις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες της χώρας. Εκείνη τη στιγμή πλέον κοιτούσα μπροστά, τη διαδρομή: μια επίπονη εμπειρία διάρκειας 12... Περισσότερα
Τρέχοντας με την ψυχή του
Button to top