Στην Ελλάδα πολλοί τον πολέμησαν, περισσότεροι τον φοβήθηκαν. Ο έντιμος κοινωνικός φιλελευθερισμός, ήταν πάντα ένα ταμπού ή και ένας μπαμπούλας. Κι όμως, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε μια συμφωνία του «καλού» μακριά από προκαταλήψεις και κομματικά στεγανά. Σαν κι αυτή που προτείνει ο Τζο Μπάιντεν. Γράφει ο Νίκος Νυφούδης.
Υπάρχουν δημοσιογράφοι που ντρέπονται να το δηλώσουν. Υπάρχει κόσμος που θεωρεί τους ανθρώπους του Τύπου «τυφλοπόντικες». Η αξιοπιστία του επαγγέλματος έχει φτάσει στο ναδίρ. Μήπως, όμως, έχει και πιο κάτω ακόμη;
Η πολιτική κυριαρχείται από το δικό της μάρκετινγκ. Το θυμηθήκαμε και στην περίπτωση του Μπάιντεν και της πολυσυλλεκτικής ομάδας του. Αντίστοιχοι συμβολισμοί υπάρχουν και στην Ελλάδα, ολοένα πιο κοντά στο αμερικανικό πρότυπο, υποστηρίζει ο Τάκης Καρπουτζόγλου.
Την ίδια στιγμή που ο σύνοδος των πρυτάνεων αρνείται όλες τις προτάσεις της κυβέρνησης για αλλαγές στα πανεπιστήμια, 68 πανεπιστημιακοί υπογράφουν κείμενο υπέρ του Κουφοντίνα. Συμπέρασμα; Η λογική έχει αποδράσει προ πολλού από τη χώρα μας.
Οι αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου έχουν πολλαπλή σημασία. Βοηθούν την ίδια να βγάλει ένα βάρος από πάνω της, δίνουν δύναμη σε άλλες γυναίκες να πάψουν να σιωπούν και υπενθυμίζουν σε εμάς τους άντρες πως δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Το θέμα μας αφορά όλους.
Φτάσαμε στο 2021 και συζητάμε ακόμη για αιώνιους φοιτητές στα ελληνικά πανεπιστήμια. Άλλη μια «πρωτοπορία» της χώρας μας που οφείλει να τελειώσει, καθώς γελοιοποιεί στο μέγιστο βαθμό την ύψιστη αποστολή των πανεπιστήμιων να δημιουργήσουν τους νέους επιστήμονες και όχι τους καινούργιους «ωχαδερφιστές». Το ραχάτι δεν διδάσκεται στα αμφιθέατρα.
Η εκκλησία «ξαναχτυπά». Οι ιερείς κήρυξαν νέο «αντάρτικο» για τον εορτασμό των Θεοφανείων. Κραδαίνουν το γράμμα του ιερού νόμου, αλλά στην πραγματικότητα αδιαφορούν για τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο.
Αυτό που χρειάζεται κάθε κυβέρνηση, της τωρινής συμπεριλαμβανομένης, είναι να δίδεται σε κάθε υπουργό ο απαραίτητος χρόνος να κάνει έργο. Τα «μπες-βγες» μπορεί να αρέσουν στους πολιτικούς συντάκτες, αλλά κανένα ενδιαφέρον δεν προκαλούν στην κοινή γνώμη που στην τελική ζητάει άρτο κι όχι θεάματα.
Τι είδους άτομα είναι αυτά που κοσμούν με την παρουσία τους τα πρώτα τραπέζια στο Nammos του Ντουμπάι ή την πρώτη σειρά στις ξαπλώστρες της Ψαρρούς; Μια... κοινωνιολογική ανάλυση του ανωστρώματος που κινείται ανάμεσα στο φθαρμένο στρώμα της μεσαίας τάξης και στα μεταξωτά σεντόνια των αληθινών πλουσίων, πουλώντας και αγοράζοντας αέρα κοπανιστό.
Προς τι όλη αυτή η πρεμούρα των κυβερνητικών στελεχών να κάνουν πρώτοι το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού όταν προηγούνται τα μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού και οι ευπαθείς ομάδες; Αυτό δεν το λες και καλό παράδειγμα προς τους πολίτες.
Κόντρα στην αισιοδοξία για τις πρώτους εμβολιασμούς, η βλακεία ορισμένων, που πάντα θα είναι ανίκητη, έρχεται να μας ενοχλήσει. Ναι, οι πολιτικοί αρχηγοί κάνουν το κανονικό εμβόλιο, όπως θα το κάνουμε και οι περισσότεροι.
Η γλυκιά εκδίκηση του τηλεοπτικού κοινού. Προτίμησε να δει την ταινία «Ευτυχία» από τους τελικούς του Bachelor και του Big Brother. Μήπως είναι καιρός οι επικεφαλής των καναλιών να καταλάβουν πως έχουν γεράσει πριν την ώρα τους ανακυκλώνοντας συνεχώς «σκουπίδια»;
