Βασίλης Τσικάρας: «Ο κόσμος του θεάματος είναι εδώ και χρόνια παγιδευμένος σε καθοδηγούμενες καταστάσεις»

Ο Βασίλης Τσικάρας είναι ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας «Έξοδος 1826», μια ανεξάρτητη παραγωγή από τη Θεσσαλονίκη.

Αν ρωτήσεις τους περισσότερους ανθρώπους για το πώς βλέπουν τον ελληνικό κινηματογράφο σήμερα, μάλλον θα σου πουν ότι περνάει «δεύτερη εφηβεία». Και όχι άδικα, καθώς τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πολύ ωραίες παραγωγέ, ενδιαφέροντα σενάρια, ταλαντούχους δημιουργούς και ηθοποιούς, αλλά και μεγάλη στήριξη από πολλές πλευρές. Την ίδια ώρα, βέβαια, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος.

Άνθρωποι με ιδέες και δημιουργικότητα βλέπουν τους πάντες (ή τους περισσότερους) να τους γυρνούν την πλάτη. Κάποιοι τα παρατάνε. Κάποιοι άλλοι το παλεύουν μέχρι να τα καταφέρουν. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει και ο Βασίλης Τσικάρας, που αρχικά χωρίς χρηματοδότηση, στη συνέχεια χωρίς διανομή, αλλά έχοντας δίπλα του μια παρέα ανθρώπων που τον πίστεψε, δεν το έβαλε κάτω και έκανε πραγματικότητα το σχέδιό του.

Η ταινία Έξοδος 1826 είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή από την Θεσσαλονίκη και αφορά την ιστορία 120 αντρών από τη Σαμαρίνα Γρεβενών και τα γύρω χωριά, που έσπευσαν να βοηθήσουν στην Έξοδο του Μεσολογγίου, τον Απρίλιο του 1826. Η ταινία είναι βασισμένη στο δημοτικό μας τραγούδι Παιδιά της Σαμαρίνας, στα διασωθέντα ιστορικά στοιχεία και στη μυθοπλασία. Και παρά την έλλειψη βοήθειας, κατάφερε να βρει τον δρόμο της.

Μιλήσαμε με τον Βασίλη Τσικάρα για τη δουλειά του, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, το θέατρο, αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.

Στιγμές από τα γυρίσματα της ταινίας «Έξοδος 1826», που κράτησαν δύο μήνες.

Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε και να σκηνοθετήσετε μια ταινία ιστορικού περιεχομένου, όπως η Έξοδος 1826;
Το ίδιο το θέμα. Δεν γνώριζα και μαζί με μένα ο περισσότερος κόσμος που ρωτούσα, την ιστορία που κρύβεται πίσω από το δημοτικό μας τραγούδι Παιδιά της Σαμαρίνας. Έτσι, ξεκίνησα έρευνα και η έρευνα κατέληξε σε σενάριο. Όλα τα άλλα ήρθαν από μόνα τους…

Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να κάνετε την ιδέα της ταινίας πράξη;
Τέσσερα χρόνια. Σύλληψη ιδέας, έρευνα, επαφές, συγγραφή σεναρίου, ξανά επαφές, αναζήτηση κονδυλίων, οργάνωση, προετοιμασία, παραγωγή, μεταπαραγωγή.

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στο εγχείρημά σας;
Αναμφίβολα οι οικονομικές δυσκολίες. Μη ξεχνάτε ότι η Έξοδος 1826 δεν χρηματοδοτήθηκε από πουθενά. Μπορώ επίσης να κατατάξω στο κομμάτι των δυσκολιών και την ανεξάρτητη διανομή.

Για ποιο λόγο νομίζετε ότι συνέβη αυτό, ιδιαίτερα όταν όλοι λένε ότι το σινεμά στην Ελλάδα διανύει μια πολύ καλή περίοδο;
Έκριναν μάλλον ότι η ταινία αυτή δεν θα μπορούσε να «περπατήσει». Πήγε πολύ καλά όμως. Περπάτησε…

Σκεφτήκατε κάποια στιγμή να εγκαταλείψετε το project; Τι ήταν αυτό που σας έδινε δύναμη να συνεχίσετε μετά από κάθε δυσκολία;
Ναι το σκέφτηκα αρκετές φορές, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο με πείσμωνε η άρνηση και ο ξεκάθαρος στόχος που είχα από την αρχή. Για μένα ήταν κάτι παραπάνω από ταινία. Ήταν και ένα χρέος ως προς αυτούς τους ανθρώπους που πολέμησαν. Μια αναγνώριση για τη θυσία τους, 190 χρόνια μετά.

Αν έπρεπε να περιγράψετε την ταινία σε 5 λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
Οικογένεια, παιδιά, πατρίδα, ελευθερία, θυσία…

Βρίσκεστε στον χώρο από το 1994, όμως η Έξοδος 1826 είναι η πρώτη σας μεγάλου μήκους δουλειά. Γιατί «καθυστερήσατε» (αν μπορούμε να το πούμε αυτό) τόσο να ασχοληθείτε με τον κινηματογράφο;
Ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία, τα ευθυμογραφήματα, τις τηλεοπτικές παραγωγές, το θέατρο, τη συγγραφή θεατρικών έργων, κάποιες ταινίες μικρού μήκους. Όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Έτσι έπρεπε να γίνει. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Βέβαια σε αυτές τις δύο δεκαετίες έχετε συνδέσει το όνομά σας με το θέατρο. Αυτή είναι η μεγάλη σας αγάπη;
Ναι. Παρόλα αυτά δεν σου κρύβω πως το είδος που θέλω να υπηρετήσω στον κινηματογράφο, με γεμίζει απίστευτα. Ο ιστορικός κινηματογράφος πάντα μου άρεσε.

Η ταινία αφορά την ιστορία 120 αντρών από τη Σαμαρίνα Γρεβενών και τα γύρω χωριά, που έσπευσαν να βοηθήσουν στην Έξοδο του Μεσολογγίου, τον Απρίλιο του 1826. Η ταινία είναι βασισμένη στο δημοτικό μας τραγούδι «Παιδιά της Σαμαρίνας».

Ποιες είναι οι μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο; Κι αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στα δύο, ποιο θα ήταν αυτό;
Οι διαφορές είναι αρκετές. Όλα στηρίζονται στην βέβαια στην υποκριτική, ωστόσο η τεχνική του σκηνοθέτη στον κινηματογράφο είναι κάτι διαφορετικό. Το σενάριο είναι πιο τεχνικό κείμενο, δεν έχει τη «ζωντάνια» του θεατρικού κειμένου. Πνοή στο κινηματογραφικό σενάριο δίνει ο σκηνοθέτης. Στο θέατρο, ο σκηνοθέτης βασίζεται πάρα πολύ στην τέχνη που παράγει και ο ηθοποιός. Δεν θα επιλέξω κάτι, καθώς και τα δύο τα αγαπώ, ενώ σου προσφέρουν εξίσου μαγικές στιγμές, που τις χρειάζεται ένας καλλιτέχνης.

Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κόσμος του θεάματος (κινηματογράφος και θέατρο) στην Ελλάδα και τι θα έπρεπε να αλλάξει;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως πλήττεται η ιδιωτική πρωτοβουλία και αποδυναμώνεται ολοένα και περισσότερο αυτό που λέμε ανεξάρτητη παραγωγή. Ο κόσμος του θεάματος είναι παγιδευμένος χρόνια τώρα, σε καθοδηγούμενες καταστάσεις. Μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε. Αν δεν στηρίξεις, τις ανεξάρτητες σκηνές, τις ανεξάρτητες παραγωγές δεν μπορείς να έχεις καλλιτεχνικό μέλλον.

Ποιο είναι το επόμενο σχέδιό σας; Έχετε στο μυαλό σας κάποια νέα ταινία και με τι θεματολογία;
Ναι. Το φθινόπωρο ξεκινάμε. Ιστορική ταινία και πάλι. Ένα ακόμη άγνωστο αληθινό ιστορικό γεγονός της ελληνικής επανάστασης. Θα είναι η δεύτερη ταινία από μία τριλογία που προγραμματίζω να κάνω με επίκεντρο την περίοδο του 1821.

//Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία Έξοδος 1826 για βρείτε εδώ.

Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Λιγνάδης – «Δεν είναι οικονομική η κρίση, αλλά κρίση παιδείας και πολιτισμού»

TAGS :
Βασίλης Τσικάρας Έξοδος 1826 ταινία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook