Η πρόκριση του Ολυμπιακού θα έπρεπε να μας κάνει όλους χαρούμενους

Ποιος δεν χάρηκε με τον  Κωνσταντίνο Τζολάκη, ένα 21χρονο παιδί που βρήκε ξαφνικά θέση βασικού στον Ολυμπιακό και χθες έκανε το ματς της ζωής του, με τρεις αποκρούσεις στη διαδικασία των πέναλτι. (Φωτογραφία: uefa.com)

Το ημερολόγιο έγραφε 20 Μαρτίου 1996. Ο Παναθηναϊκός, μπροστά σε κάτι παραπάνω από 70.000 οπαδούς του, κερδίζει με 3-0 τη Λέγκια Βαρσοβίας, χάρη στα γκολ των Κριστόφ Βαζέχα και Χουάν Χοσέ Μπορέλι και παίρνει την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που μια ελληνική ομάδα προκρινόταν στους «4» μιας ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης.

Έπρεπε να περάσουν 28 χρόνια και κάτι ημέρες, ώστε να δούμε και πάλι μια ελληνική ομάδα να παίρνει το εισιτήριο για τους «4» κάποιας διοργάνωσης. Κι αυτό το κατάφερε το βράδυ της Πέμπτης ο Ολυμπιακός, ο οποίος μέσα στην Τουρκία επιβλήθηκε με 3-2 στα πέναλτι επί της Φενέρμπαχτσε και έκλεισε μια θέση στα ημιτελικά του Conference League.

Και καταλαβαίνω ότι, σήμερα, οι οπαδοί των άλλων ομάδων δεν μιλιούνται και δεν αντέχουν τη χαρά (και την καζούρα) των Ολυμπιακών, αλλά μήπως να χαλαρώσουμε λίγο; Μήπως να δούμε την καλή πλευρά της υπόθεσης; Μήπως να χαρούμε -έστω και λίγο- όλοι με αυτή την πρόκριση; Και μήπως, οι παράγοντες, να το δουν διαφορετικά σιγά σιγά και να χτίζουν ομάδες για Ευρώπη;

Η αλήθεια είναι ότι οι ομάδες που χτίζονται το καλοκαίρι έχουν ως στόχο ένα και μόνο πράγμα: το ελληνικό πρωτάθλημα. Ουσιαστικά κανένας δεν κοιτάει σοβαρά την Ευρώπη. Και φαίνεται αυτό: τα τελευταία χρόνια οι ομάδες μοιάζουν να πηγαίνουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις επειδή… πρέπει να πάνε. Αν εξαιρέσουμε τον ΠΑΟΚ που μέσα σε τρία χρόνια έφτασε δύο φορές στους «8» του Conference League (2022 και φέτος), σε όλες τις άλλες περιπτώσεις φτάνουμε στους «16» με το ζόρι, κάνουμε τον σταυρό μας και λέμε «καλά ήταν και για φέτος, του χρόνου πάλι».

Ουσιαστικά η Ευρώπη για τις ελληνικές ομάδες τελειώνει τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου – κι αυτό μόνο αν κάνουν… καλή πορεία. Όμως, όλα τα λεφτά -και κυριολεκτικά και μεταφορικά- είναι στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και όχι στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτές έχουν το χρήμα, αυτές «φτιάχνουν» τα ονόματα των ομάδων και τις καριέρες των παικτών, όπως και να το κάνεις.

Και στην τελική, δεν γίνεται από τη μια να γκρινιάζουμε ότι δεν έχουμε καλό πρωτάθλημα και οι σύλλογοί μας είναι τα «πελατάκια» της Ευρώπης κι όταν κάποια ομάδα καταφέρνει να κάνει την υπέρβαση να κάνουμε σαν τις χήρες στο κρεβάτι επειδή δεν είναι η δικιά μας.

ΥΓ.: Ειλικρινά, ποιος δεν χάρηκε με τον  Κωνσταντίνο Τζολάκη, ένα 21χρονο παιδί που βρήκε θέση βασικού στον Ολυμπιακό εδώ και λίγο καιρό και χθες το βράδυ έκανε το ματς της ζωής του, με τρεις αποκρούσεις στη διαδικασία των πέναλτι.

Διαβάστε ακόμα: Τα όμορφα όνειρα, άσχημα καίγονται

TAGS :
Conference League Ευρώπη ολυμπιακός πρόκριση τουρκία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook