«Φροντίζω οτιδήποτε φοράω, να μου προκαλεί ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα και ένα ψυχολογικό, θετικό boost». (Φωτογραφίες: Αντώνης Φωνιαδάκης)
Με τι ασχολείστε;
Ασχολούμαι γενικά και ειδικά με τη ζωή. Συγκεκριμένα με τις περιπέτειες που μου προσφέρει απλόχερα το σύμπαν. Επαγγελματικά είμαι «άνθρωπος της μόδας». Δημιουργώ, εμπορεύομαι, φωτογραφίζω, συμβουλεύω και διδάσκω business of fashion, σε ιδιωτικό Γαλλικό πανεπιστήμιο με νέους από όλο τον κόσμο, που φιλοδοξούν, να γίνουν πετυχημένοι, παραγωγικοί «κρίκοι», αυτής της δημιουργικά ακαταμάχητης, σχιζοφρενικής βιομηχανίας με έσοδα, 1.3 τρισ. δολαρίων παγκοσμίως.
Τι σημαίνει για εσάς στυλ;
Η αρχή των πάντων για να επικοινωνήσεις πρωτίστως την ταυτότητά σου, τα έμφυτα ταλέντα σου και την επιθυμία σου να απελευθερωθείς από την ανασφάλεια της εξωτερικής σου εμφάνισης. Το στυλ είναι μια πανοπλία φτιαγμένη για γερές μάχες και προσδίδει ειλικρινά μακροζωία. Προστατεύει, αλλά και μειώνει την όποια εμφανισιακή ή σωματική ανασφάλεια, αυξάνει την αυτοπεποίθηση και προβάλει ολοφάνερα την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Χωρίς στυλ η ζωή είναι βαρετή.
Πώς υπερασπίζεστε την αισθητική στη ζωή σας και στην κοινωνία μας;
Κάνω παρέα μόνο με καλαίσθητους, στιλάτους ενδιαφέροντες ανθρώπους. Στην πλειοψηφία τους είναι δημοφιλείς σε κάθε κοινωνικό κύκλο αλλά προπαντός στο μάτι μου. Προσωπικά φροντίζω οτιδήποτε φοράω, να μου προκαλεί ιδιαίτερα έντονα συναισθήματα και ένα ψυχολογικό, θετικό boost. Ακόμη και γυμνός μετά το ντους, χρησιμοποιώ πετσέτα συγκεκριμένης ποιότητας, ειδικού βάρους, χορταστικού μεγέθους και μοναδικής αίσθησης.
Το ποτήρι που πίνω νερό, για παράδειγμα στο σπίτι μου, έχει επίσης συγκεκριμένο βάρος, σχέδιο που κάνει το νερό ποιο λαχταριστό στην όψη, «κάθεται» σωστά στην παλάμη μου, νιώθω ευχαρίστηση και μόνο που το γεμίζω για να πιω. Αποφεύγω την επαφή ή συναναστροφή με την αδιαφορία και την ουδετερότητα. Είμαι πάντα περίεργος να ανακαλύψω, οτι καινούργιο και διαφορετικό, ακόμη κι αν είναι πολύ εκτός της λογικής μου. Είμαι information junkie, γενικά πολύ ενημερωμένος από πολιτική μέχρι νέες υποκουλτούρες στην Κίνα και συνέχεια παρατηρώ τον κόσμο προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω ποιοι είναι και τι κάνουν. Η παγκόσμια νέα σουρεαλιστική πραγματικότητα προς το παρόν, «παίζει» σ’ έναν άλλο ρυθμό από τον δικό μου, οπότε η μάχη είναι άνιση. Με αρκετές νίκες και ελάχιστες ήττες στο βιογραφικό μου, ο πόλεμος του γούστου, δεν τελειώνει ποτέ.
Τι είναι, ή τι θα έπρεπε να είναι, για εσάς, το σύγχρονο ελληνικό ύφος;
Ένα δυνατό μείγμα εξωστρέφειας, αποδοχής του διαφορετικού σε σκέψη και αισθητική, αυτοπεποίθηση για τον εαυτό μας και τις δυνατότητές μας, εμπιστοσύνη στη ράτσα μας και καλύτερη γνώση και αποδοχή της καταγωγής μας. Ολική παύση του κομπλεξισμού που ονομάζεται κατωτερότητα. Η καθολική αποδοχή οτιδήποτε ξένου ως καταπληκτικού, με εκνευρίζει. Το γνωστό «αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα» είναι ένα θλιβερό motto ζωής που μέχρι σήμερα μεγαλώνει γενιές και γενιές ανθρώπων, που διασχίζουν την ζωή, χωρίς ποτέ πραγματικά να την βιώνουν. Έχοντας ζήσει εκτός Ελλάδας κατά το ήμισυ της ύπαρξής μου, παρά την δυνατή μου σε αναφορές Ελληνική σκέψη και πράξη, νιώθω μόνο πολίτης του κόσμου με μια καθόλα Ελληνική επαγγελματική ταυτότητα, που ενώ αποκωδικοποιείται πανεύκολα στο εξωτερικό, μπερδεύει πάντα στο εσωτερικό. Συνήθως τους επαγγελματίες του χώρου μου, αλλά ποτέ το ευρύ κοινό, που θεωρώ είναι μονίμως, πολύ πιο ανοιχτόμυαλο, από τους «ειδικούς.
Τι είναι κακό γούστο;
Δεν υπάρχει κακό γούστο όταν υπάρχει ένα υπόβαθρο αυθεντικότητας κι αυτοπεποίθησης, γι’ αυτόν που το εκφράζει. Άπειρα στιλιστικά «φάουλ» έγιναν κατά καιρούς η κινητήριος δύναμη και έμπνευση μου για τρομερή δημιουργία. Θεωρώ πολύ πιο «βάναυση» κάθε έννοια κακών κοινωνικών τρόπων μεταξύ ανθρώπων και κοινωνίας γενικότερα. Είναι πολύ πιο αντιαισθητικό να είσαι ένας κάφρος παρά να είσαι νούμερο. Από την άλλη, δεν είμαστε όλοι ούτε ίσοι, ούτε γεννημένοι με καλαίσθητο γούστο, καθώς είμαστε πολύ busy with our self(ie). Άρα οι όποιες συνέπειες, απλά καταδιώκουν την πραγματικότητα της ύπαρξης μας και προκαλούν γέλια. Το χειρότερο βέβαια είναι η λύπη της κακογουστιάς. Το πόσο «διάφανα» ξεγυμνώνει ένα στείρο, αδιάφορο, άσχημο, ανθρώπινο χαρακτήρα. Αυτό δεν έχει γούστο.
Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Στάνκογλου – «Η εμφανισιακή αρετή που ξεχωρίζω σε μια γυναίκα είναι η απλότητα και η αλήθεια».
Ποιες κακογουστιές σας αρέσουν;
Οτιδήποτε αυθεντικό και παράλογο. Η ακραία κακογουστιά με συναρπάζει. Μερικές φορές θα ήθελα να τολμήσω να ντυθώ σαν μερικούς, που «τερματίζουν» όποια αντικειμενική λογική υπάρχει, με μια φρικτή αισθητική που ειλικρινά με ανατριχιάζει. Φαντάζομαι ότι αντίστοιχα κάποιος μπορεί να ανατριχιάζει και με την δική μου αισθητική. Όλα σχετικά είναι. Η κακογουστιά της κοινωνικής αμορφωσιάς, οι κακοί τρόποι, το χάος σε συμπεριφορά, είναι η αχίλλειος φτέρνα μου. Εκεί τρελαίνομαι και μπορώ να γίνω τρομερά αγενής και ίσως, ιδιαίτερα επιθετικός.
Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του δικού σας στυλ;
Ότι δεν έχω ένα στυλ ή ένα καλούπι. Πιο πολύ πιστεύω σε ρόλους που επιδιώκω να ερμηνεύσω στιλιστικά στη συνολική διάρκεια της ζωής μου. Άλλες φορές μου πετυχαίνει και ενθουσιάζομαι, κι άλλες αποτυγχάνω οικτρά, αλλά πάλι το διασκεδάζω. Για μένα στυλ σημαίνει συναισθηματική έκφραση του χαρακτήρα σου σε κάθε επίπεδο μέσω της εμφάνισης και του προσωπικού σου γούστου. Γενικά το στυλ, αποτελεί ένα σημείο αναφοράς έκφρασης και ταυτότητας ενός ανθρώπου.
Η γενιά μου είναι πολύ τυχερή. Το γεγονός ότι πλέον δεν υπάρχει ταμπού ηλικίας και το κλασικό μοντέλο οικογένειας αλλάζει δραστικά, με απελευθερώνει τόσο πολύ, που νιώθω δράκουλας που καταναλώνει νιάτα, ομορφιά και πολλή πληροφορία παραμένοντας για πάντα νέος, πειραματικός και ακραία δημιουργικός. Μέχρι τουλάχιστον να γίνω γραφικός. Θα δείξει.
Τι εκτιμάτε περισσότερο στο στυλ των φίλων σας;
Την έντονη προσωπικότητά τους και ότι προσέχουν σώμα και πνεύμα σε πολύ σωστές δόσεις. Πάνω απ’ όλα πόσο καλοί φίλοι είναι και πόσο με προσέχουν να μη γίνω γραφικός. Επίσης κανένας τους δεν έχει τα γνωστά παραπανίσια κιλά λαιμαργίας. Μεγάλη αρετή να μην πιάνεις χώρο και να είσαι σβέλτος, λαμπερός και να σου μπαίνουν όλα τα ρούχα. Άλλη ποιότητα ζωής. Αυτοί είναι οι φίλοι μου και τους λατρεύω μέχρι ασφυξίας.
«Η αγαπημένη μου πόλη είναι το Παρίσι. Είναι λουσμένη στο «φως» της ζωής, της εξαιρετικής τέχνης και της απόλυτα αυθεντικής μόδας».
Ποια εμφανισιακή αρετή ξεχωρίζετε σ’ έναν άνδρα;
Την καθαριότητα και την στιλπνότητα του δέρματός του, ως αποτέλεσμα εντατικής φροντίδας και αγάπης για το σαπούνι και την υγεία συνολικά. Τα φρεσκοπλυμένα, καθαρά ρούχα του κι ας είναι κάθε μέρα ίδια. Ένα ωραίο κορμί σε σωστές διαστάσεις. Όχι απαραίτητα του γυμναστηρίου αλλά σίγουρα ποτέ του καναπέ. Πολύ σημαντικό, να χωράμε άνετα να κάτσουμε σε μια καρέκλα, ειδικά αυτή του αεροπλάνου.
Τίποτα πιο αντιαισθητικό από άνθρωπο που δεν έχει τον έλεγχο του σώματός του και αγκομαχάει σε κάθε του βήμα γιατί για να χορτάσει τρώει και τούβλα. Ειδικά αν είναι γονιός και με παιδιά μικρής ηλικίας που είναι ενεργητικά και γεμάτα ζωή, δεν μπορεί να τα προστατεύσει σε περίπτωση κινδύνου. Θα πάθει καρδιά. Ένας γολγοθάς κατ’ επιλογήν, μια ταλαιπωρία χωρίς καμιά πατρική αρετή. Ζούμε μια παγκόσμια παράνοια ότι «big is beautiful» κι ότι η εσωτερική ομορφιά μετράει. Συμφωνώ, μόνο αν είσαι ο Βούδας. Αυτοπροσώπως.
Ποια εμφανισιακή αρετή προτιμάτε σε μια γυναίκα;
Το απόλυτα προσωπικό της στυλ σε κάθε μορφή. Το πόσο «λαμποκοπάει» υγεία. Πόσο ελέγχει τη σωστή δόση μακιγιάζ και χτενίσματος. Το κοφτερό, έξυπνο μυαλό της που την κάνει ακαταμάχητη και προκαλεί ενδιαφέρον. Το πόσο απενοχοποιημένη είναι και θα στηρίξει πάντα τις επιλογές της. Αγαπάει τον εαυτό της, αποφεύγει τα κλισέ και βελτιώνεται εσωτερικά και εξωτερικά κάθε μέρα. Αλλά με κορμί πάντα στη θέση του. Επίσης λατρεύω τις γυναίκες κυνηγούς. Νέο είδος θηλυκού. Εξαιρετικό.
Ποιο μειονέκτημά σας σαρκάζετε;
Ότι είμαι συνέχεια αφηρημένος. Όχι με ιδιαίτερα κολακευτικά αποτελέσματα. Επίσης δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ποτέ σε ένα πράγμα για μεγάλη διάρκεια χρόνου. Είμαι ανυπόμονος, ανήσυχος, μιλάω ακατάπαυστα, βγάζω συμπεράσματα σε χρόνο μηδέν, βρίζω σαν νταλικέρης, ειδικά όταν θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου για άνθρωπο ή κατάσταση και να μεταφέρω το πάθος μου. Δημοσίως με λες και ανυπόφορο. Αλλά πραγματικά νιώθω πλήρης και ολοκληρωμένος εσωτερικά. Έχω πλέον δημιουργήσει μια δική μου παράλληλη πραγματικότητα, όπου οι νόμοι κι οι κανόνες είναι ιδιαίτερα πολύπλοκοι και ακατανόητοι, για οποιονδήποτε δεν είναι εγώ. Είμαι Δίδυμος στο ζώδιο, είμαστε δυο, σε ένα σώμα. Δεν νιώθω μόνος μου ποτέ.
Αν δεν ήσασταν ο εαυτός σας, ποιος θα θέλατε να είστε;
Μέχρι πριν 2 χρόνια, ήθελα πάντα να είμαι κάποιος άλλος από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ίσως γι αυτό η καριέρα μου ήταν και παραμένει μια ευχάριστη οδύσσεια με πολλές παράλληλες δραστηριότητες, ειδικότητες και εμπειρίες. Μ’ αρέσει γενικά να «ερμηνεύω» διαφορετικούς χαρακτήρες, μέχρι να τους βαρεθώ -μια πάντα σύντομης διάρκειας επιθυμία- και να «επιστρέψω» σε μένα κάθε φορά με ένα νέο στοιχείο στον πολυεπίπεδο, πραγματικό μου χαρακτήρα. Είμαι η Ιθάκη και ο Οδυσσέας μαζί.
Σε ποια άλλη εποχή θα επιθυμούσατε να ζείτε;
Σίγουρα στη δεκαετία του ’70: ντίσκο, Studio 54, Warhol, Grace Jones κι όλα τα παρελκόμενα. Δεν ξέρω βέβαια αν θα είχα επιβιώσει, γιατί έχω μια τάση για υπερβολή και είναι γνωστό, ότι πολλοί και σημαντικοί δεν κατάφεραν να «βγάλουν» τη δεκαετία ζωντανοί. Κλασσικά η Αρχαία Ελλάδα πάντα είναι στο μυαλό μου και σταθερά εμπνέομαι πολύ από όλη τη συγκλονιστική μας Ιστορία και όλη την Παραδοσιακή λαογραφία μας. Έχω όμως πάντα μια μόνιμη απορία για το αν τελικά, όντως ήμασταν αυτές οι διάνοιες, οι τόσο φωτισμένοι και σοφοί πολίτες, που δημιούργησαν τον σύγχρονο κόσμο χιλιάδες χρόνια πριν. Έχω βιώσει το Ελληνικό παράλογο και τον Έλληνα «ξερόλα» παράλληλα βέβαια, με τα ελάχιστα αλλά λαμπρά παραδείγματα που μου τροφοδοτούν ακόμη την ελπίδα. Φύσει αισιόδοξος και Αναστάσιος στο όνομα, ακόμη ελπίζω πως θα προλάβω να δω και να βιώσω το θαύμα πριν πάω στο πυρ το εξώτερο. Το Ελληνικό, όχι το ντόπιο.
Ποιο είναι αγαπημένο σας χρώμα; Πως το έχετε βάλει στη ζωή σας;
Λατρεύω το μπλε. Όχι γιατί είμαι Έλληνας. Το μπλε και οι χιλιάδες αποχρώσεις του μπορούν να εκφράσουν 100% οποιοδήποτε ανθρώπινο συναίσθημα. Υπάρχει όμως ένα κόκκινο, βυζαντινό, σχεδόν πορφυρό, που με τρελαίνει δημιουργικά. Σαν το λαμπάκι του Κύρου Γρανάζη όταν έχει μια σούπερ ιδέα.
Ποια είναι η αγαπημένη σας πόλη του κόσμου και γιατί την έχετε αγαπήσει;
Η πόλη που μένω μόνιμα τα τελευταία χρόνια: το Παρίσι . Από μικρός ήμουν γεννημένος για αυτή την πόλη. Είναι λουσμένη στο «φως» της ζωής, της εξαιρετικής τέχνης και της απόλυτα αυθεντικής μόδας. Δεν είναι όμως τέλεια γι αυτό και την λατρεύω. Είναι πολύ ατίθαση, εγωίστρια, δύσκολη πόλη. Όμως προσφέρει απλόχερα άπειρες εμπειρίες και σημεία που σε μια μέρα, μπορείς να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή. Επίσης: έχει συγκλονιστικά, στιλάτο κόσμο, αρκετοί Παριζιάνοι ντύνονται παράλογα, στην πλειοψηφία ανεξάρτητα ηλικίας είναι σούπερ fit ή πολύ αδύνατοι, τα μαγαζιά μόδας και διασκέδασης είναι από τα καλύτερα του κόσμου, αλλά δεν βρίσκω το σωστό Ελληνικό μέλι.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ελληνικό νησί και πώς περνάτε εκεί όταν είστε χαλαρός και γήινος;
Έχω αρχίσει να ερωτεύομαι παράφορα την Κρήτη. Για πολλά χρόνια την είχα παρεξηγήσει και δεν μπορούσα να καταλάβω τους Κρητικούς και την νοοτροπία τους. Λάτρευα από μικρός την παραδοσιακή μουσική τους, το λαχταριστό φαγητό τους, την υπέροχη τέχνη και την λαογραφία της. Έχω σχεδιάσει μια ολόκληρη συλλογή ρούχων και αξεσουάρ για το brand μου, εμπνευσμένος από την Κρήτη, καθώς και κοστούμια παράστασης σύγχρονου χορού στη Νέα Υόρκη. Κάνω διακοπές εκεί, σχεδόν κάθε καλοκαίρι, τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν χρειάζεται να κάνω κάτι να χαλαρώσω. Μου βγαίνει αβίαστα με το που φτάσω με το καράβι, που θεωρώ και βασικό κομμάτι της συνολικής Κρητικής εμπειρίας.
Διαβάστε ακόμα: Top 5 ανδρικά αξεσουάρ που θα είναι πάντα στη μόδα
Πώς μοιάζει το σπίτι σας εσωτερικά;
Είναι ατελές. Ακριβώς σαν κι εμένα.
Στα έργα ποιου ζωγράφου αντικατοπτρίζεται πιο καλά ή δική σας κοσμοαντίληψη;
Στα πορτραίτα του Francis Bacon. Υπάρχει κάτι σαδιστικά ηδονικό στη δουλειά του, είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που μόνο ο φωτογράφος Mario Sorrenti μπόρεσε να τον αγγίξει καλλιτεχνικά. Υπάρχει μια ζωώδης σεξουαλικότητα στο σύνολο του έργου του, μια πολυπλοκότητα στη σκέψη του, με συγκλονιστική τεχνική και το αποτέλεσμα της δουλειάς του ξεπερνάει τα όρια της διάνοιας και με πάει κυριολεκτικά στο Θεό.
Ποιος κινηματογραφικός ήρωας σας έχει επηρεάσει;
Θα έλεγα ότι για πρώτη φορά στη ζωή μου ίσως και να βρήκα έναν ήρωα πολύ πιο αληθινό από τον Νeo στο Matrix ή τον Jaguar Paw από την ταινία Apocalypto. Το εφετινό οσκαρικό Moonlight με πρωταγωνιστή τον Chiron με ισοπέδωσε. Η ερμηνεία του ενήλικου Βlack από τον Trevante Rhodes με προβλημάτισε, με ξαγρύπνησε, με έκανε για πρώτη φορά πραγματικά να ζηλέψω, σκηνοθέτη και ηθοποιούς που μετουσιώθηκαν σε κάτι που ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα είχε τόση αλήθεια, θα ήταν τόσο αυθεντικό και θα με καθήλωνε πλάνο-πλάνο. Απίστευτο μάθημα ζωής από μια ημι-βιογραφική κινηματογραφική ταινία, με βαθύ, ανθρώπινο υπόβαθρο και τεράστιες δόσεις ταλέντου που ένιωσα απλόχερα ως θεατής από όλους τους συντελεστές της ταινίας.
Με ποιες ιστορικές προσωπικότητες νιώθετε πνευματική συγγένεια;
Ειλικρινά με κανέναν. Εκτιμώ και σέβομαι την Ιστορία αλλά το παρελθόν το χρησιμοποιώ αναφορικά για να δω πιο καθαρά το μέλλον. Ίσως και λόγω καχυποψίας προτιμώ ό,τι είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Έχω γνωρίσει ιστορικές σχεδόν μορφές που όμως με απογοήτευσαν στην πραγματικότητα, αλλά και πάλι «Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα» που έλεγε ο σοφός Σωκράτης.
Με ποιο έμφυτο ταλέντο θα θέλατε να είστε προικισμένος;
Θα ήθελα να μπορώ να φτιάχνω τα πάντα με τα χέρια μου. Σχεδιάζω ρούχα και κοστούμια θεάτρου αλλά δεν έβαλα προτεραιότητα να βρω χρόνο και υπομονή να μάθω να τα κόβω και να τα ράβω μόνος μου. Βρίσκω συγκλονιστικό πως ένα κομμάτι ύφασμα μπορεί να δημιουργήσει ένα παράλληλο σώμα και να ζει «μαζί» με το αληθινό. Θα ήθελα να είμαι one man show. Να φτιάχνω από το εσωτερικό ενός σπιτιού (πρακτικά όχι διακοσμητικά) μέχρι ένα φόρεμα υψηλής ραπτικής (πρακτικά και διακοσμητικά).
Ποια είναι η φθηνότερη και ποια η ακριβότερη επένδυση που έχετε κάνει στην εμφάνισή σας;
Είναι πολύ σχετικό. Το φθηνό σε τιμή δεν είναι πάντα φθηνό σε ποιότητα και αντίστοιχα η ακριβή ταμπέλα δεν συνεπάγεται 100% καλοραμμένο, εξαιρετικό ρούχο. Θεωρώ ότι πάντα «σκοράρω» την καταπληκτική ποιότητα σε σχέση με την καλύτερη τιμή. Είμαι οπαδός του circular economy και πιστεύω πολύ στην υπεύθυνη κατανάλωση και στη διάρκεια χρήσης των επιλογών μας σε κάθε μορφή για να μείνει ο πλανήτης μας όσο πιο καταπληκτικός και πλήρης γίνεται, για τις μελλοντικές γενιές που επιβάλλεται να τον απολαύσουν κι αυτές.
Αποκαλύψτε μας μια από τις μυστικές διευθύνσεις σας, από όπου αγοράζετε όμορφα πράγματα.
Να επισκεφθείτε το www.tassossofroniou.com και να γνωρίσετε το fashion brand μου conquistador menswear. Επίσης τον Σεπτέμβρη 2017 να τσεκάρετε το λανσάρισμα ενός νέου lifestyle fashion brand που προετοιμάζω, στο ίδιο website και να περάσετε μια βόλτα από το showroom της εταιρίας μου στο Παρίσι να δείτε και να καταναλώσετε υπεύθυνα, πριν τελειώσουν τα αποθέματα των ρούχων και αξεσουάρ της συλλογής μου καθώς και της σαμπάνιας που θα ρέει άφθονη και παγωμένη στο χώρο για περιορισμένη διάρκεια.
Τι φοράτε από τον πατέρα σας, ή από τον παππού σας, έχει για σας σπάνια συναισθηματική αξία και θέλετε μια μέρα να κληροδοτήσετε με τη σειρά σας;
Δεν φοράω τίποτα, καθώς δεν είναι πλέον και οι δυο στη ζωή. Υπάρχει ένα story εκεί πολύ πιο σημαντικό από τα ρούχα τους, αλλά αυτό είναι για άλλη συζήτηση.
Πώς θα επιθυμούσατε να ταφείτε;
Με την φιλαρμονική του Λονδίνου να παίζει το «Never gonna say goobye», αιωρούμενες disco μπάλες να περιστρέφονται δαιμονικά, πάνω από ένα ανοιχτό κρεματόριο με τα λέιζερ ημέρας να δημιουργούν πανδαιμόνιο χρωμάτων και σχήματα βουκολικά, πρόστυχα και πολύ Ελληνικά. Πάνω στη φωτιά που θα σιγοκαίει ηδονικά το πτώμα μου, θα σουβλίζονται αρνιά ή θα ψήνονται πολλά λαχανικά για τους vegetarians. Θα σερβίρεται καταπληκτικό Διονυσιακής λατρείας κόκκινο κρασί με καλεσμένους να διασκεδάζουν ηδονικά, παρακμιακά, ενώ θα βιώνουν από πρώτο χέρι, το ελληνικό κέφι και την παραδοσιακή φιλοξενία που τόσο απλόχερα προσφέρουμε, για κάθε περίσταση σε κάθε γωνία της Ελλάδας αιώνες τώρα. Ας πούμε ότι όταν «φύγω», δεν θα «φύγω» πραγματικά, ποτέ. Ο θάνατος δεν θα σημαίνει τέλος, αλλά μόνο αρχή.
Διαβάστε ακόμα: Το στυλ και η κοσμοθεωρία του εκτιμητή έργων τέχνης Αλέξανδρου Πλάτωνα
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
