Ο Εργκίν Αταμάν κατάφερε σε λίγους μήνες αυτό που δεν μπόρεσαν 11 προπονητές πριν από αυτόν: να «χτίσει» ομάδα. (Φωτογραφία: euroleaguebasketball.net)

Το ημερολόγιο έγραφε 13 Μαΐου 2012: ο Παναθηναϊκός γνώριζε την ήττα από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό του Final-4 και έφευγε από την Κωνσταντινούπολη με την τέταρτη θέση στις αποσκευές του. Το κλίμα δεν ήταν καλό, αλλά δεν είχε καμία σχέση με αυτό που θα ζούσαν οι Πράσινοι μέσα στις επόμενες μέρες, μήνες, χρόνια.

Λίγες εβδομάδες αργότερα – κι αφού είχε χαθεί το πρωτάθλημα Ελλάδας από τον Ολυμπιακό, ο αρχιτέκτονας της «αυτοκρατορίας του εξάστερου» Ζέλικο Ομπράντοβιτς, θα έλεγε «αντίο» στην ομάδα μετά από 13 σεζόν. Ήταν το ξεκίνημα των Ευρωπαϊκών «πέτρινων» χρόνων του Παναθηναϊκού.

Από τη μια η οικονομική κρίση στην οποία ζούσε η πλειοψηφία της Ευρώπης από την άλλη η (αναμενόμενη) αδυναμία να βρεθεί ένας κόουτς που να μπει στα παπούτσια του Ομπράντοβιτς, θα ρίξουν τον ΠΑΟ σε έναν φαύλο κύκλο μετριότητας, μουρμούρας και βεβιασμένων κινήσεων. Μέσα σε 11 χρόνια από εκείνο το βράδυ στην Πόλη, ισάριθμα ονόματα προπονητών θα περάσουν από τον πράσινο πάγκο, με κανέναν να μην μπορεί να μείνει πάνω από δύο χρόνια.

Μπορεί οι Σλούκας και Ναν να είναι αυτοί που έχουν κουβαλήσει τον ΠΑΟ μέσα στη χρονιά, αλλά ο Αταμάν είναι αυτός που την «σκηνοθέτησε» σωστά: έφτιαξε μια ομάδα, όχι φωτοβολίδα, αλλά με χημεία.

Η μεταγραφή του Σλούκα το καλοκαίρι από τον Ολυμπιακό ήταν η μια από τις τρεις «βόμβες», ώστε να μπει ο Παναθηναϊκός στον σωστό δρόμο. (Φωτογραφία: euroleaguebasketball.net)

Ωστόσο, φαίνεται πως 11 χρόνια ήταν πολλά για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο: ο ισχυρός άνδρας των Πρασίνων τον περασμένο Ιούνιο έσκασε την (πρώτη) βόμβα με τον Εργκίν Αταμάν. Λίγες ημέρες αργότερα έσκασε την (δεύτερη) βόμβα με τη μεταγραφή του Κώστα Σλούκα από τον Ολυμπιακό. Και τον Οκτώβριο έσκασε η (τρίτη) βόμβα με τον ερχομό του Κέντρικ Ναν από το NBA! Ο στόχος ξεκάθαρος: Πρωτάθλημα και Euroleuge.

Βέβαια, όπως έχουμε πει ξανά, οι ομάδες δεν φτιάχνονται σε μια νύχτα. Ωστόσο οι σωστές κινήσεις είχαν γίνει, κάτι που φάνηκε μέσα στη σεζόν. Και μπορεί οι Σλούκας και Ναν να είναι αυτοί που έχουν κουβαλήσει την ομάδα μέσα στη χρονιά, αλλά ο Αταμάν είναι αυτός που την «σκηνοθέτησε» σωστά. Μετά από χρόνια έφτιαξε μια ομάδα, όχι φωτοβολίδα, αλλά με κορμό. Μια ομάδα που όσο περνάει ο καιρός δένει και παίζει όλο και καλύτερα.

Είτε πάρει είτε όχι την κούπα στο Βερολίνο, ο σχεδιασμός του Παναθηναϊκού δεν πρέπει να αλλάξει, καθώς μετά από χρόνια δείχνει να έχει μπει στον σωστό δρόμο.

Το βράδυ της Τρίτης ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση για το Final 4 για πρώτη φορά σε 12 χρόνια και πάει στο Βερολίνο για το 7ο αστέρι. (Φωτογραφία: euroleaguebasketball.net)

Ακόμα κι όταν η Μακάμπι έκανε το break μέσα στο ΟΑΚΑ και ο κίνδυνος αποκλεισμού από το Final 4 του Βερολίνου ήταν ορατός, θεωρούσα ότι ο Αταμάν θα ήταν ακίνητος από τη θέση του. Ο τρόπος που προπονούσε την ομάδα, έδειχνε ότι αργά ή γρήγορα, η επιτυχία θα έρθει. Τελικά ήρθε… γρήγορα και το βράδυ της Τρίτης ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση για το Final 4 για πρώτη φορά σε 12 χρόνια και πάει στο Βερολίνο για το 7ο αστέρι.

Οι οπαδοί το θέλουν, ο πρόεδρος το θέλει, οι παίκτες και ο προπονητής το θέλουν. Λογικό είναι. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι: η ομάδα είναι καινούργια, φέτος φτιάχτηκε και ότι κι αν γίνει στα τέλη Μαΐου στο Βερολίνο, δεν πρέπει να αλλάξει ο σχεδιασμός. Με κούπα ή χωρίς, μετά από χρόνια ο Παναθηναϊκός έχει μπει στον σωστό δρόμο. Κρίμα να είναι να βγει.

 

Διαβάστε ακόμα: Σέσαρ Λουίς Μενότι – Το «όχι» στον Μαραντόνα, η αγάπη για την επίθεση και ο δρόμος προς την κορυφή

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top