Σέσαρ Λουίς Μενότι: Το «όχι» στον Μαραντόνα, η αγάπη για την επίθεση και ο δρόμος προς την κορυφή

Ερωτευμένος με το επιθετικό στυλ και το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, θα αλλάξει για πάντα τη φιλοσοφία της Αργεντινής. (Φωτογραφία: elgrafico.com)

Έβλεπε το ποδόσφαιρο από τα 193 εκατοστά, όρθιος, στην άκρη του πάγκου, με μακριά μαλλιά, φορώντας κοστούμι, πότε με ανοιχτό πουκάμισο πότε έχοντας μια μεγάλη γραβάτα δεμένη στον λαιμό του, αλλά πάντα με ένα τσιγάρο στο στόμα. «Στο ποδόσφαιρο πρέπει να παίρνεις ρίσκα. Ο μοναδικός τρόπος να μην ρισκάρεις στο παιχνίδι είναι να μην παίξεις το ματς» είχε πει κάποτε. Κι αυτές οι λέξεις αποτύπωναν τη φιλοσοφία του γύρω από την «στρογγυλή θεά».

Ο Σέσαρ Λουίς Μενότι, ή διαφορετικά El Flaco (δηλαδή «Λεπτός») όπως τον φώναζαν οι συμπατριώτες του, γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1938 στο Ροσάριο και σε ηλικία 22 ετών θα κάνει το ντεμπούτο του στην τοπική ομάδα, την Ροσάριο Σέντραλ. Θα αγωνιστεί ως επιθετικός, η καριέρα του ως παίκτης δεν ήταν εντυπωσιακή και θα κρατήσει μια δεκαετία – αλλά σε αυτά τα δέκα χρόνια η τύχη ήταν με το μέρος του.

Στην Ροσάριο θα μείνει τρία χρόνια, τα καλύτερα και πιο παραγωγικά στην καριέρα του. Όμως οι τίτλοι θα έρθουν πιο μετά: θα κερδίσει το πρωτάθλημα Αργεντινής με την Μπόκα Τζούνιορς και το πρωτάθλημα Βραζιλίας με τη Σάντος. Άλλωστε η μεταγραφή του στη Σάντος και η γνωριμία του με τον Πελέ, ήταν αυτή που θα του ανοίξει νέους ποδοσφαιρικούς ορίζοντες.

Τα ταξίδι στο Μεξικό που τα άλλαξε όλα

Έχοντας μόλις κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, θα ταξιδέψει τον Μάιο του 1970 στο Μεξικό για να δει από κοντά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κι αυτό το ταξίδι θα ήταν η καλύτερη απόφαση που είχε πάρει έως τότε στη ζωή του. Ο Μενότι θα εντυπωσιαστεί από το επιθετικό στυλ και την τακτική της Βραζιλίας, η οποία πετύχαινε κατά μ.ο. 3 γκολ σε κάθε ματς και θα αποφασίσει να γίνει προπονητής, ώστε να υπηρετήσει το επιθετικό ποδόσφαιρο.

Το 1971 θα βρεθεί στον πάγκο της Ουρακάν και μέσα σε δύο χρόνια θα την οδηγήσει στον τίτλο Μετροπολιτάνο (πρωτάθλημα Μπουένος Άιρες). Ωστόσο δεν ήταν ο τίτλος που εκτόξευσε τη φήμη του Μενότι, αλλά ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας του. Άκρως επιθετικό και εντυπωσιακό, το 1973 πέτυχε 62 γκολ σε 32 αγώνες, ενώ μέχρι και σήμερα θεωρείται μια από τις καλύτερες ομάδες της Αργεντινής όλων των εποχών.

Ο Μενότι θεωρείται ήδη ένας επιτυχημένος προπονητής και μετά το κάζο της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς θα έρθει η πρόσκληση για να κάτσει στον πάγκο της «αλμπισελέστε». Ο στόχος είναι ξεκάθαρος: το τρόπαιο στο Μουντιάλ τέσσερα χρόνια αργότερα.

Αγκαλιά με το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1978. (Φωτογραφία: realmadrid.com)

Και προπονητής και… φιλόσοφος

Ωστόσο, εκτός από το επιθετικό του ποδοσφαιρικό στυλ, ο Μενότι έγινε γνωστός και για το… φιλοσοφικό του στυλ. Η σχέση του με τους παίκτες του ξεπέρασε την ταμπέλα «προπονητής – ποδοσφαιριστής» και οι ομιλίες του δεν σταματούσαν στην ανάλυση του παιχνιδιου στον πίνακα. Ο Μενότι ήθελε εκτός από παίκτες, να «χτίζει» και χαρακτήρες – τον ενδιέφερε ο άνθρωπος όσο και ο ποδοσφαιριστής.

«Κατά τη γνώμη μου μια ομάδα είναι πάνω από όλα μια ιδέα, και περισσότερο από μια ιδέα είναι μια δέσμευση, και περισσότερο από μια δέσμευση είναι οι ξεκάθαρες πεποιθήσεις που πρέπει να μεταδώσει ένας προπονητής στους παίκτες του για να υπερασπιστεί αυτή την ιδέα» είχε τονίσει κάποτε και επέμενε πολύ σε αυτή την άποψη. Κι αυτή την αντίληψη φρόντισε να την μεταφέρει και στην Εθνική Αργεντινής.

Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την Αργεντινή το 1978 τον έκανε θρύλο. (Φωτογραφίες: Alamy / sportfotodienst.com)

Το «όχι» στον Μαραντόνα

Ακόμα κι εκεί όμως, ο Μενότι θα μείνει πιστός στη λογική «το κάνω με τον δικό μου τρόπο». Όλη η χώρα ήθελε να συμπεριλάβει έναν 17χρονο νεαρό, που «μύριζε» από χιλιόμετρα ότι θα γίνει μεγάλος παίκτης, στην αποστολή της Εθνικής για το Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργανώνονταν στην χώρα τους. Το όνομα του ποδοσφαιριστή; Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.

Όμως ο Μενότι είναι ανένδοτος και θα  ον κόψει: όχι φυσικά επειδή δεν τον θεωρούσε σπουδαίο ποδοσφαιριστή αλλά πίστευε ότι ήταν άδικο ένας παίκτης σε τόσο μικρή ηλικία να κουβαλήσει στις πλάτες του τέτοιο βάρος και τα θέλω μιας ολόκληρης χώρας. Μια απόφαση που τον δικαίωσε: η Αργεντινή κατέκτησε το τρόπαιο μέσα στο σπίτι της, το πρώτο στην ιστορία της και ο Σέσαρ Λουίς Μενότι θα γίνει θρύλος σε ένα βράδυ.

Έναν χρόνο αργότερα, θα… ξεπληρώσει το «κόψιμο» στον Μαραντόνα και με αυτόν στην αποστολή της Αργεντινής Κ20, θα κατακτήσει και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στην Ιαπωνία. Μάλιστα, ο Ντιέγκο θα αναδειχθεί κορυφαίος παίκτης του τουρνουά, κερδίζοντας τη θέση του στην Εθνική Ανδρών.

Μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες, ο Μενότι θα περάσει από πολλούς πάγκους. Θα κερδίσει τίτλους με Μπαρτσελόνα (έχοντας μαζί του τον Μαραντόνα) και Μπόκα Τζούνιορς, αλλά καμιά από αυτές τις επιτυχίες του δεν θα ξεπεράσει την πορεία του με την Αργεντινή.

Τα τελευταία χρόνια αποσύρθηκε από τους πάγκους, έκοψε το τσιγάρο αλλά δεν παράτησε ποτέ το ποδόσφαιρο. (Φωτογραφία: AFP)

Τα τελευταία χρόνια και η σχέση του με τον Πεπ

Το 2007 ήρθε και το «αντίο» του στους πάγκους. Λίγο καιρό αργότερα είπε «αντίο» και στο τσιγάρο, καθώς το έκοψε μαχαίρι μετά από μια επέμβαση στους πνεύμονες. «Μου λείπει το τσιγάρο στις μοναχικές στιγμές μου και εκτιμώ πολύ όταν κάποιος φυσάει τον καπνό στο πρόσωπό μου» είπε κάποια στιγμή μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Στο μοναδικό πράγμα που δεν είπε ποτέ «αντίο» ήταν το ποδόσφαιρο. Μπορεί να μην προπονούσε, αλλά θα γινόταν μέντορας για διάφορους άλλους προπονητές.

Ανάμεσα τους και ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Ο Ισπανός τεχνικός, τα τελευταία χρόνια συναντούσε όποτε μπορούσε τον Μενότι πότε στο Μπουένο Άιρες πότε στο Λονδίνο ώστε να συζητήσουν για τα συστήματά του στην Μάντσεστερ Σίτι.

«Ο Πεπ είναι ο Τσε Γκεβάρα του ποδοσφαίρου» είπε ο Μενότι πριν από μερικά χρόνια. «Έχω πει ότι ένας επαναστάτης κερδίζει ή πεθαίνει για τις ιδέες του και η άποψη του Πεπ για το ποδόσφαιρο είναι ξεκάθαρη και ακλόνητη. Θέλει να παίζει καλά, να κατέχει τον χώρο και να κρατάει τη μπάλα. Ποτέ δεν θα αλλάξει αυτό, ότι και να γίνει».

Διαβάστε ακόμα: Πολ Όστερ – Ο «πατέρας» των συμπτώσεων και του πεπρωμένου δεν είναι πλέον μαζί μας

TAGS :
αργεντινή μουντιάλ Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα Ποδόσφαιρο Σέσαρ Λουίς Μενότι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook