O Xoυάκαρ στο έδαφος και το ελληνικό ποδόσφαιρο στον πάτο.
Υπάρχουν πράγματα που γίνονται για ένα σκοπό κι άλλα που προκύπτουν στην πορεία κι αποκτούν ξαφνικά ένα νόημα. Υπάρχουν πράξεις ανθρώπων ηρωικές κι ας φαίνονται αρχικά ανόητες. Συμβαίνει κατά καιρούς να ξεκινάς να κάνεις κάτι σπουδαίο κι αυτό να καταλήγει παροιμιώδης μπαλαφάρα. Υπάρχει και η απερίγραπτη βλακεία του χουλιγκάνου. Ανευ άλλου σχολίου.
Αυτό που συνέβη στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» δεν είναι μια εξαίρεση σε έναν θαυμάσιο κανόνα. Δεν είναι η κακιά στιγμή ή το σύμπτωμα μιας εξατομικευμένης περίπτωσης ανθρώπου που έχει χάσει προ πολλού τα λογικά του και βρίσκεται στο γήπεδο όχι για να παρακολουθήσει τις προσπάθειες της ομάδας του, αλλά για να εκδηλώσει με τον πιο ωμό τρόπο την αποφορά της σκοτισμένης ψυχής του.
Ο,τι βλέπουμε τόσα χρόνια στα ελληνικά γήπεδα συνέβη και χθες. Μια κροτίδα… έχασε το δρόμο της και έπεσε στο κεφάλι του Χουάνκαρ. Ναι, βέβαια «έφταιγε» ο παίκτης του Παναθηναϊκού. Τι δουλειά είχε να κάνει προθέρμανση έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Αυτό είναι πεδίο βολής. Όφειλε να το γνωρίζει.
Τα ελληνικά γήπεδα δεν είναι «κτήμα» των παικτών και των προπονητών, αλλά των προέδρων και των οργανωμένων οπαδών. Κάθε αγώνας δεν διεξάγεται για την αγωνιστική κατίσχυση της μιας ομάδας έναντι της άλλης, με την μπάλα να λειτουργεί ως καταλύτης των εξελίξεων, αλλά ως χώρος επιβολής αλλότριων επιδιώξεων.
Γιατί να μας κάνει εντύπωση η απύθμενης βλακείας ενέργεια του οπαδού του Ολυμπιακού; Ποιος ο λόγος να ψάχνουμε λογικά αίτια στην πράξη του όταν πριν από δύο λεπτά η ομάδα του είχε ισοφαρίσει και ουσιαστικά είχε ξαναμπεί στο παιχνίδι; Το momentum εκείνη τη στιγμή ήταν με τους Πειραιώτες.
Ποιος ανέκοψε τη φόρα τους; Ενας δικός τους οπαδός. Ούτε ο διαιτητής για τον οποίο τόσο κόπτεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ούτε κάποια αντιαθλητική ενέργεια εντός αγωνιστικού χώρου. Είναι η τοξικότητα που έχει επιβληθεί ως μαύρη μαγεία στα περιθώρια του πρωταθλήματος που έχει ποτίσει τους πάντες.
Δυστυχώς, το πράγμα έχει ξεφύγει καιρό τώρα. Πύρινες ανακοινώσεις, πεζοδρομιακές εκφράσεις, αίσθηση πως το παρασκήνιο κολυμπάει σε βοθρολύματα, συνεχείς αντεγκλήσεις μεταξύ της ΠΑΕ Ολυμπιακός (κυρίως, αλλά όχι μόνο) και της ΕΠΟ, μιας διαρκής αμφισβήτηση για τους διαιτητές (πλέον ακόμη και για τους ξένους), μια αίσθηση πως το πρωτάθλημα ναρκοθετείται πριν καν ξεκινήσει, με αποτέλεσμα στο τέλος να περιμένεις ένα σωρό «θύματα».
Να λέμε και «ευτυχώς». Εδώ που φτάσαμε, ναι, πρέπει να το πούμε κι αυτό. Ευτυχώς που η κροτίδα δεν προκάλεσε κάποια σοβαρή ζημιά στον Χουάνκαρ. Ευτυχώς που στο γήπεδο βρίσκονταν οπαδοί μόνο του Ολυμπιακού, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα βλέπαμε μάχες σώμα με σώμα στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου.
Πάλι καλά που χθες δεν οργανώθηκε κάποιο ραντεβού οπαδών ως… απαραίτητο πρελούδιο του κυρίως αγώνα. Πάλι καλά που ο διαιτητής δεν φυγαδεύτηκε άρον άρον από το μαινόμενο πλήθος. Τόσα πολλά «ευτυχώς» που θα έπρεπε να μας θλίβουν για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Αυτό, όμως, είναι χτικιό, είναι σοβαρή ασθένεια, σχεδόν ανίατη. Αν ανατρέξουμε σε παρελθόντα κείμενα αθλητικών εφημερίδων και σε αναλύσεις δημοσιογράφων θα κατανοήσουμε πλήρως το παράλογο του πράγματος. Ολοι ξέρουν την αιτία, αλλά ουδείς αποφασίζει να εκριζώσει αυτά που την προκαλούν και τη φουντώνουν.
Πότε τιμωρήθηκε παράγοντας ομάδας για το γεγονός ότι πυροδοτεί το κλίμα; Πότε έκλεισε ένα σύνδεσμος ή και οι περιώνυμες «θύρες» των ομάδων; Ποιος υπουργός κυβέρνησης έκανε σκοπό της θητείας του να σπάσει το απόστημα; Για να είμαστε δίκαιοι: ένας άνθρωπος δεν φτάνει να διορθώσει όλα αυτά τα αδιόρθωτα προηγούμενων δεκαετιών.
Χρειάζεται κεντρική βούληση κι αυτή δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς η σύμπλευση ποδοσφαίρου και πολιτικής στη χώρα μας (διά των προσώπων και των συμφερόντων που αυτά εκφράζουν) είναι απόλυτη. Θλιβερό συμπέρασμα; Μάλλον αληθινό.
Οι βδομάδες που θα ακολουθήσουν από την «Κυριακή της κροτίδας» θα είναι κρίσιμες. Ας είμαστε προετοιμασμένοι διότι η υπόθεση θα τραβήξει σε μάκρος και είναι σφόδρα πιθανό να καταλήξει στις δικαστικές αίθουσες. Θα τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός και αν ναι πόσο; Θα επιβληθεί η ομαλότητα έναντι της οπαδικής εξαλλοσύνης; Θα είναι αυτό το ματς το τελευταίο (τουλάχιστον για φέτος) που δεν θα τελειώσει με τόσο άδοξο και αντιαθλητικό τρόπο;
Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα το επόμενο διάστημα κι ανάλογα με τις απαντήσεις που θα πάρουμε θα ξέρουμε αν το φετινό πρωτάθλημα θα στέψει πρωταθλητή ή μονομάχο σε μια αρένα παραφρόνων.
Υ.Γ: Είναι -δυστυχώς- αστείο να ζητήσεις εξηγήσεις για το πώς αυτή η κροτίδα (και κάμποσες άλλες) πέρασαν στο γήπεδο, τη στιγμή που θεωρητικά γίνονται εξονυχιστικοί έλεγχοι κατά την είσοδο του κόσμου. Και να ζητήσεις μήπως θα τις βρεις πουθενά;
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
