«Η Ελλάδα είναι φως, γεωργία, τουρισμός, πολιτισμός, μεταξύ άλλων. Και αυτοί οι πυλώνες της ελληνικής οικονομίας μπορούν να αναδειχτούν στο Τατόι».

    «Η Ελλάδα είναι φως, γεωργία, τουρισμός, πολιτισμός, μεταξύ άλλων. Και αυτοί οι πυλώνες της ελληνικής οικονομίας μπορούν να αναδειχτούν στο Τατόι».

    Στο Τατόι αναβαπτίστηκα. Βρήκα ξανά τα βιώματά μου, τις εικόνες από το νησί μου, τη Μυτιλήνη. Τη φύση, τα δέντρα, τον ελαιώνα με τα εννιακόσια δέντρα, τα πέτρινα σπίτια, τις γεωργικές-κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις. Λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα –μένω στην Πεύκη– και αισθάνομαι σαν να επιστρέφω στο νησί.

    Την πρώτη φορά που πήγα στο Τατόι, το Φεβρουάριο του 2008, έβρεχε, κι όταν βρέχει το τοπίο είναι μαγικό, κάτι που, ως λάτρη του ρομαντισμού και του ωραίου, με συνεπαίρνει. Αν περπατήσεις μόνος σου εδώ, ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, ξεχνάς τα αρνητικά, ταξιδεύεις με τον νου και την ψυχή σου σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία. Κάπως έτσι εγώ, ένας άνθρωπος από τη Μυτιλήνη, άρχισα να μπαίνω σε ένα παραμυθένιο κόσμο. Πλέον αναγνωρίζω την τεράστια ιστορική και πολιτιστική του αξία, και την παράδοση που συνδέεται μαζί του. Γιατί η πλούσια λαογραφική μας παράδοση μπορεί να βρει εφαρμογή στο Τατόι και να δημιουργήσει ένα βιωματικό πεδίο για τη νέα γενιά, η οποία οφείλει να αποδεχθεί την ιστορία της. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει και την εξέχουσα οικολογική σημασία που έχει το Τατόι για την περιοχή της πρωτεύουσας.

    «Tα κρασιά του Τατοΐου όπως το Chateau Decelie, βραβεύονταν στο παρελθόν. Στο βασιλικό κτήμα παραγόταν και το Εξαιρετικόν Βούτυρον Τατοΐου. Πρέπει να εκμεταλλευθούμε ξανά αυτό το brand name».

    Το Τατόι πρέπει να γίνει μοχλός ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία και την τοπική κοινωνία, σε μια εποχή που η χώρα μαστίζεται από τεράστια ποσοστά ανεργίας και έλλειψης ευκαιριών για τους νέους, που συχνά δεν έχουν σωστές επιλογές επαγγελματικού προσανατολισμού εξαιτίας της δομής του συστήματος. Γιατί δηλαδή όλοι πρέπει να σπουδάσουν και να γίνουν διευθυντές; Θα μπορούσαν κάποιοι να εξειδικευτούν σε νέες τεχνολογίες ή σε πρωτοποριακές καλλιέργειες. Η Ελλάδα είναι φως, γεωργία, τουρισμός, πολιτισμός, μεταξύ άλλων. Και αυτοί οι πυλώνες της ελληνικής οικονομίας μπορούν να αναδειχτούν στο Τατόι. Αυτό θα γίνει με σωστή αξιοποίηση του χώρου, με ήπια αειφόρο ανάπτυξη. Λαμπρό παράδειγμα είναι το κτήμα Chatsworth στην Αγγλία, που το έχω μελετήσει και προτείνω μια αντίστοιχη αξιοποίηση για το Τατόι. Το όραμά μας λοιπόν διαμορφώνεται μέσα από ενδελεχή μελέτη σε αντίστοιχους ευρωπαϊκούς χώρους.

    Στο Τατόι δεν ανακαλύπτουμε τον τροχό. Εδώ μπαίνει και η επαγγελματική μου ιδιότητα: έχω σπουδάσει μάρκετινγκ και διοίκηση επιχειρήσεων, οπότε αντιλαμβάνομαι την οικονομική και διαχειριστική διάσταση του θέματος. Δυστυχώς η Ελλάδα πάσχει στην προώθηση. Παράγουμε εξαιρετικά προϊόντα και δεν ξέρουμε πώς να τα προωθήσουμε. Για το Τατόι στοχεύουμε στην αναβίωση της βιολογικής γεωργικής και κτηνοτροφικής του παραγωγής, πάντα σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας, και τα προϊόντα του να δεθούν με το μύθο του. Ας μην ξεχνάμε ότι τα κρασιά του στο παρελθόν, όπως το Chateau Decelie, βραβεύονταν. Στο κτήμα παραγόταν και το «Εξαιρετικόν Βούτυρον Τατοΐου». Γενικά, τα προϊόντα του αγοράζονταν ως προϊόντα βασιλικού κτήματος υψηλής ποιότητας. Το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία αγόραζε μόνο από εκεί. Άρα, αδιαμφισβήτητα, πρέπει να εκμεταλλευθούμε το brand name του Τατοΐου χωρίς κομπλεξισμό.

    koutsavlis3

    «Αν περπατήσεις μόνος σου εδώ, ταξιδεύεις με τον νου και την ψυχή σου σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία».

    Το 2010, με τον ιστορικό Κώστα Σταματόπουλο αποφασίσαμε τη δημιουργία του Συλλόγου Φίλων Κτήματος Τατοΐου. Μας είπαν τρελούς, γιατί το Τατόι είναι μπερδεμένη ιστορία, που μέχρι τότε αντιμετωπιζόταν αρνητικά, με ύφος ξινό, από τους δημοσιογράφους. Καταφέραμε –λόγω της πείρας μου και των επαφών μου με τα ΜΜΕ– να μεταστρέψουμε τους δημοσιογράφους και να τους κάνουμε κοινωνούς του οράματός μας, γιατί το Τατόι χρειαζόταν την εξωστρέφεια. Πλέον, με συνεχείς παρεμβάσεις βρίσκεται στην ατζέντα των υπουργείων. Είναι νίκη, αν σκεφτεί κανείς τη φόρτιση του χώρου, που συνδέθηκε και με δυσάρεστα πολιτικά γεγονότα. Αναδείξαμε τα δυνατά στοιχεία και ο κόσμος το αγκάλιασε, σκεφτείτε ότι όλα σχεδόν τα Σαββατοκύριακα κάνω ξεναγήσεις! Προσπαθούμε επίσης να εμπλέξουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία και η ανεύρεση πόρων αυτή την εποχή είναι η μεγάλη μας δυσκολία λόγω της γενικευμένης κρίσης.

    Αν μου έλεγαν να συμμετάσχω σε ένα project για το Τατόι τύπου «Ντίσνεϊλαντ», θα αρνιόμουν. Θα προσπαθούσα μάλιστα να καταργήσω κάτι τέτοιο, θα ξεσήκωνα όλη την κοινωνία των πολιτών, θα κρεμιόμουν από τον στάβλο. Αν, βέβαια, μου γινόταν η τιμή να αναλάβω πιο ενεργό ρόλο στη σωστή διαχείριση του κτήματος, θα στάθμιζα όλους τους παράγοντες και θα έπραττα αναλόγως. Θα πήγαινα όμως, οπωσδήποτε, με τους δικούς μου όρους, για ένα μέλλον του κτήματος που θα το πίστευα. Αν δεν πιστεύεις βαθιά αυτό που καλείσαι να υλοποίησεις, δεν θα του αφιερωθείς, δεν θα δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό. Κι αυτό το έζησα κατά την διοργάνωση των Τελετών Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004. Πάλευα πάντα, άλλωστε, να βρίσκω δουλειές στον ιδιωτικό τομέα που να με εκφράζουν, ακόμα και στο δημόσιο έχω πει «όχι». Οι Τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ένα μεγάλο σχολείο, όπου έμαθα τι σημαίνει να δουλεύεις για έναν εθνικό σκοπό και πώς να διαχειρίζεσαι ένα πολιτιστικό προϊόν με όρους marketing. Για μένα λοιπόν το Τατόι είναι ένας ακόμα εθνικός σκοπός, που αν αξιοποιηθεί σωστά θα προσφέρει πολλά, καθώς δείχνει ότι αν η Ελλάδα στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις, θα τα καταφέρει.

    «Υπήρξε επενδυτικό ενδιαφέρον εντός Ελλάδος και έχω προσκληθεί να εξηγήσω την αξία μιας επένδυσης 150 εκατομμυρίων ευρώ. Το Τατόι θα σωθεί μόνο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια».

    Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος γυρίσει και πει ότι ο Βασίλης Κουτσαβλής είναι φιλοβασιλικός, με έχουν στοχοποιήσει ήδη αρκετές φορές. Προφανώς επειδή στην Ελλάδα θεωρείται ότι αν ένας νέος άνθρωπος ασχολείται με το Τατόι, θα πρέπει να έχει ερεθίσματα τέτοια που να τον χαρακτηρίζουν θιασώτη του θεσμού. Όμως εγώ γεννήθηκα το 1976, όταν στην Ελλάδα δεν υπήρχε πλέον βασιλεία, από γονείς που προέρχονται από αριστερά κόμματα. Το Τατόι δεν έχει φωνή, είναι η δική μας φωνή που σίγουρα ενοχλεί σε διάφορα επίπεδα. Είναι αρκετοί αυτοί που δεν στάθηκαν στο ύψος τους όλα αυτά τα χρόνια, με αποτέλεσμα το κτήμα να ερημοποιηθεί.

    Να ξεκαθαρίσουμε ότι νομικά το Τατόι δεν μπορεί να πουληθεί ούτε από το ΤΑΙΠΕΔ. Εξετάζεται η περίπτωση να βρεθεί στρατηγικός επενδυτής με όρους μακροχρόνιας μίσθωσης. Σε διαφορετική περίπτωση ο Σύλλογος προτείνει τη σύσταση φορέα διαχείρισης ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου με στελέχωση αξιοκρατική από ανθρώπους καταρτισμένους και έμπειρους στη διαχείριση αντίστοιχων κτημάτων, γιατί είναι ένα πολύπλοκο project και χρειάζεται σωστή διοίκηση. Το Τατόι θα σωθεί και θα αποδώσει μόνο με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

    koutsavlis

    «Για το Τατόι στοχεύουμε στην αναβίωση της βιολογικής, γεωργικής και κτηνοτροφικής του παραγωγής, σύμφωνα με τις αρχές της αειφορίας, και τα προϊόντα του να δεθούν με το μύθο του».

    Μια νεότερη εξέλιξη σχετικά με το Τατόι είναι ότι υπήρξε επενδυτικό ενδιαφέρον εντός Ελλάδος και έχω προσκληθεί να εξηγήσω την αξία μιας επένδυσης 150 εκατομμυρίων ευρώ και τη σχέση επένδυσης και προστασίας του μνημείου και της φύσης. Είναι σπουδαίο το ότι ένας επιχειρηματίας μοιράζεται το όραμά μας.

    Το ιστορικό κεφάλαιο του Τατοΐου υπήρξε σημαντικό και χρήζει διεξοδικής μελέτης, άλλωστε η έρευνα ποτέ δεν πρέπει να σταματά. Η ιστορικότητα του τόπου απαιτεί σπουδή στο θέμα, αξιολόγηση, ανάδειξη και θεωρώ ότι στο Τατόι θα έπρεπε να λειτουργήσει έδρα Νέας Ελληνικής Ιστορίας. Συνδέθηκε, άλλωστε, με ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, με τους αρχηγούς του ελληνικού κράτους, επομένως στόχος όλων μας είναι να αποτελέσει κοιτίδα εκπαίδευσης και μελέτης. Διότι οι Έλληνες πρέπει να μάθουν αυτό το κομμάτι της ιστορίας τους που συνδέεται με το Τατόι και το αγνοούν παντελώς.

    Η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει, αν δεν πίστευα κάτι τέτοιο θα έφευγα έξω. Με κρατάει το Τατόι, που αποτελεί μια μικρογραφία της χώρας. Η κρίση είναι μια τεράστια ευκαιρία, αλλιώς θα συνεχίζαμε όλοι μας να ζούμε σε μια φούσκα. Αν κάποια στιγμή σταματήσω να εμπλέκομαι με την υπόθεση της διάσωσης του Τατοΐου, τότε, ναι, θα ήθελα να φύγω έξω, να συνεχίσω τις σπουδές μου και να αποκτήσω νέες εμπειρίες. Αλλά για μένα το Τατόι είναι μια εθνική προσπάθεια στην οποία έχω στρατευθεί και επιθυμώ την αίσια έκβασή της, παρά τα τεράστια εμπόδια που έχουμε συναντήσει στην πορεία μας.

    Σύλλογος Φίλων του Κτήματος Τατοΐου: www.tatoi.org

    Φωτογραφίες: Νίκος Μπαρλαμπάς

    koutsavlis1

    «Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν αυτό το κομμάτι της ιστορίας τους που συνδέεται με το Τατόι και το αγνοούν παντελώς».

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top