Είδαμε τους KEINEMUSIK στο Γουδί: μια πρωτόγνωρη μουσική εμπειρία

Οι Keinemusik έδωσαν λίγη παραπάνω ένταση στη νύχτα της Αθήνας (φωτογραφία: Περικλής Βαρβαγιάννης).

Ανάμεσα σε στρατιωτικές υπηρεσίες, νοσοκομεία και πανεπιστημιακές δομές, οι Keinemusik έδωσαν μια φανταστική περφόρμανς για ένα συναρπαστικό πάρτι σ’ ένα χώρο, που για λίγες ώρες της Κυριακής μετατράπηκε στον Κήπο της Εδέμ από την ομάδα του Full Circle.

Στη βορειανατολική πλευρά του Anassa, στο Γουδί, διαγώνια από τα decks, στεκόταν αυστηρά το μπρουταλιστικό κτίριο που στεγάζει το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. Από τη στιγμή που τελείωσε το πεντάωρο (!) σετ (που δε θα σταματούσε χωρίς την παρέμβαση της αστυνομίας), σκεφτόμουν ότι όπως ο μπρουταλισμός καλούσε για επιστροφή στις αρχές του φονξιοναλισμού, ενδεχομένως η επιτυχία του label Keinemusik να οφείλεται στη δική τους επιστροφή στις αρχές, αν θέλετε στον πυρήνα της διασκέδασης: που δεν είναι άλλος από το να κάνουν τον κόσμο να περνάει καλά.

Το διακριτικό στήσιμο μέσα στο κατάφυτο αλσάκι ταίριαζε με τα συγκλονιστικά γλυκά vibes που δημιουργεί η κολεκτίβα από το Βερολίνο (φωτογραφία: Περικλής Βαρβαγιάννης).

Ως ένα από τα διασημότερα labels στον κόσμο, είναι γνωστοί για την έμφαση που δίνουν στις λεπτομέρειες, και δεν είναι τυχαίο που επέλεξαν την ομάδα του Full Circle για την πρώτη τους επίσημη εμφάνιση στην Αθήνα, διότι οι τελευταίοι έδειξαν να γνωρίζουν πώς να στήσουν μια εμπειρία διεθνών προδιαγραφών. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που ξεχνούσες ότι βρισκόσουν στην Ελλάδα, αφού η όραση και ο ήχος δε συγχρονίζονταν αμέσως με τον περιβάλλοντα χώρο. Βίωνες κάτι πρωτόγνωρο.

Πριν ακόμη πέσει το φως και ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται (φωτογραφία: Περικλής Βαρβαγιάννης).

Το διακριτικό στήσιμο μέσα στο κατάφυτο αλσάκι ταίριαζε με τα συγκλονιστικά γλυκά vibes που δημιουργεί η κολεκτίβα από το Βερολίνο. Άλλωστε, το κάνουν αλλιώς, με το δικό τους τρόπο, χωρίς πίεση, χωρίς πόζες ή καλούπια. Δεν νιώθουν την ανάγκη να παριστάνουν τους DJ κουνώντας σπασμωδικά τα χέρια τους, η χοροπηδώντας νευρωτικά. Φτάνοντας αργά και γερμανικά στην παγκόσμια αναγνώριση, πατάνε πια πολύ γερά στα πόδια τους. Είναι φιλοσοφημένοι μουσικοί παραγωγοί.

Μπρίο, χρώμα, ένταση (φωτογραφία: Περικλής Βαρβαγιάννης).

Ο Rampa και ο &Me, ο Gregor και ο André, έκαναν μαζί την πρακτική τους στα Trixx Studios, νυχτερινές βάρδιες και καθαριότητες, προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε επαγγελματικό εξοπλισμό και να πειραματίζονται με τη μουσική που τώρα μοιράζονται με όλο τον κόσμο. Πάνε πίσω είκοσι χρόνια.

Αργότερα, κι αφού ξεκίνησαν να παίζουν στα βερολινέζικα κλαμπ, προστέθηκε στην ομάδα ο Adam Port. Έχουν πλάκα έτσι που είναι οι τρεις τους, μια παρέα πάνω στα decks. Αν δεν κάνω λάθος, κάποια στιγμή πρέπει να έτρωγαν σουβλάκια, συνεχίζοντας να παίζουν με αμείωτη ενέργεια. Πρόκειται για κινηματίες μιας πιο χαλαρής ως ευγενικής προσέγγισης σε ένα είδος που χαρακτηριζόταν από αιχμές, μοναχικότητα και σκοτάδια.

Ο Γιάννης Σκορδάς διασκεδάζοντας (φωτογραφία: Περικλής Βαρβαγιάννης).

Έτσι, η εμπειρία της Κυριακής ήταν πρώτα απ’ όλα ζήτημα αισθητικό. Η φυσικότητα που διέθεταν αντανακλούσε στο τοπίο μιας αστικής όασης. Το κτίριο του Anassa είχε μια φουτουριστική κυρτότητα, όπως και τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη σκηνή· σε έπειθαν πως όλα μπορούν να είναι ρευστά.

Από νωρίς, ο MAARK και ο Man with the Speaker που άνοιξαν το πρόγραμμα, ζέσταιναν τον κόσμο που γέμιζε σταδιακά το χώρο, το ίδιο και ο Yet More. Ο κόσμος είναι ντυμένος ωραία, έρχεται με όρεξη και ανυπομονεί για κάτι ξεχωριστό. Υπήρχαν αρκετά μπαρ, σε διαφορετικά σημεία, προκειμένου να μη στοιχιζόμαστε σε ατελείωτες ουρές που δημιουργούν απελπισία.

Τα vibes είχαν ήδη ανέβει, την ώρα που ο ήλιος αποχωρούσε ξέπνοα (φωτογραφία: Περικλής Βαρβαγιάννης).

Τα vibes είχαν ήδη ανέβει, την ώρα που ο ήλιος αποχωρούσε ξέπνοα. Προς τιμή τους, το σετ των Keinemusik είχε αρκετά χιτ, κατ’ αντιστοιχία όμως, παρέλειπε άλλα τόσα. Ήταν ένα κλείσιμο του ματιού στο κοινό, εσάς που ήρθατε σήμερα σας παίρνουμε για διαβασμένους, δε θα σας παίξουμε τα εύκολα εδώ.

Ένιωθες ότι όλα είχαν ετοιμαστεί με σεβασμό προς εμάς, ήμασταν καλεσμένοι τους και όχι κάποιοι ξεχασμένοι που μας έκαναν χάρη. Γνώρισα αρκετό κόσμο από το Ισραήλ που είχε ταξιδέψει αποκλειστικά για το event, άλλοι έμεναν σε ξενοδοχεία και άλλοι στα σπίτια τους στου Ψυρρή ή στο Παγκράτι.

Κοιτούσα γύρω μου και έβλεπα μέχρι το τέλος άτομα παρόντα. Αιφνιδιάστηκα. Όλοι ακολουθούσαν συνειδητά τα κελεύσματα των Keinemusik που ασκούσαν τη μαγευτική ηχητική αλχημεία τους. Γύρω, επικρατούσε ευγένεια και κομψότητα, δεν υπήρχε βία, ούτε πίεση. Σε αυτό το άλσος μπορούσες να νιώσεις την καρδιά και τα μυαλά μιας παλλόμενης μητρόπολης, που οδηγούνταν σε ένα συντονισμένο χορό ευφορίας και σύνδεσης.

Είναι γεγονός πως το κοινό της ηλεκτρονικής σκηνής είναι πιο διαβασμένο, δεν μπορείς πια να του σερβίρεις βρώμικο σε μπαγιάτικο ψωμί και να περιμένεις ότι θα φύγει με την ψευδαίσθηση μιας ανώτερης γαστρονομικής εμπειρίας. Έχει πάει σε events, έχει ταξιδέψει σε μοναδικά μέρη, έχει δει πώς γίνονται σωστά αυτά τα events και δεν πρόκειται να ανεχτεί για πολύ ακόμα τις παρωδίες σε ακατάλληλους χώρους, βλέπε τάεκβοντο. Πρέπει να το ταΐσεις καλά για να είναι χαρούμενο.

Στο τέλος τα smash burgers από την καντίνα του Joint ήταν βάλσαμο για όλους πριν την αποχώρηση. Εκτός, αν συνεχίσατε στο after. Συνεχίσατε;

TAGS :
μουσική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook