«Μουσικό Κουτί»: ήρθε η ώρα να ανοίξετε την τηλεόραση

Oικοδεσπότες είναι ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη.

Θεωρητικά είμαι ο τελευταίος που δικαιούται να γράψει για τα πτερόεντα των τηλεοπτικών προγραμμάτων. Δεν είμαι σταθερός καταναλωτής τους. Πολλές μέρες, δε, αδυνατώ ακόμη και να «ψωνίσω» λίγα λεπτά τηλοψίας, καθώς έχω πειστεί πως η ζωή είναι μικρή για να την σπαταλάς σε ανέξοδες διασκεδάσεις.

Κι όμως, επειδή ακριβώς είμαι αποστασιοποιημένος από τους λυγμικούς σεισμούς των διαφόρων «Σασμών» (λίγο Κουτσομύτη να παρακολουθήσουν οι συγκαιρινοί θα καταλάβουν πώς στήνονται τα αυθεντικά δράματα στην τηλεόραση), έχω το δικαίωμα να μιλήσω για το πρόγραμμα που όχι μόνο με σπρώχνει να καθίσω να το δω, αλλά με αφήνει και άναυδο κάθε φορά που τελειώνει. Πού ήταν αυτό το «Μουσικό Κουτί» και το ψάχναμε τόσα χρόνια;

Η ιδέα ήταν του Νίκου Πορτοκάλογλου και προέκυψε μέσα στην πανδημία, τότε που ήμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας και οι μουσικές σκηνές είχαν διπλοκλειδώσει τις πόρτες τους. Δεν είναι η πρώτη μουσική εκπομπή που εμφανίζεται στον τηλεοπτικό ορίζοντα, όμως, είναι η πρώτη, έπειτα από το αλησμόνητο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» του Νιόνιου που έχει τη σφραγίδα της αυθεντικότητας.

Με την Μαρία Φαραντούρη και τον Αλκίνοο Ιωαννίδη.

Το «Μουσικό Κουτί» δεν σε μερακλώνει με την καψούρα να τρέχει σαν ξίγκι από το μικρόφωνο. Δεν θα δεις ευειδείς υπάρξεις με φόρεμα που φτάνει έως το λαρύγγι να επιδίδονται σε νωχελικούς -πλην πολλά υποσχόμενους- χορούς.

Δεν θα δεις παραγγελιές όπου ο καλεσμένος θα σηκωθεί ευσταλής από την καρέκλα του, θα ρίξει δύο άτσαλες γυροβολιές πιστεύοντας ακράδαντα πως μόνο αυτός γνωρίζει το πραγματικό duente του ζεϊμπέκικου. Επίσης, δεν θα δεις ενορχήστρωση «πίστας» όπου το μπουζούκι καταναλώνει όλη τη φαντασμαγορία του σε μεταλλικές νότες που πέφτουν πάνω σου σαν σκουριασμένες πρόκες.

Αυτό που βλέπεις στο «Μουσικό Κουτί» δεν έχει πόζα, δεν το παίζει κουλτούρα να φύγουμε, δεν ακυρώνει κανένα είδος μουσικής, δεν περιχαρακώνεται. Είναι ό,τι πιο παρεϊστικο, ανυπόκριτο και ουσιαστικά μελωδικό μπορείς να ακούσεις αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση.

Η χθεσινή (26/1) εκπομπή-αφιέρωμα στον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα είναι για να μπαίνει στο αρχείο της ΕΡΤ και να φυλάσσεται σαν κόρη οφθαλμού. Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτή. Από την εκπομπή έχουν περάσει σχεδόν πλείστοι όσοι τραγουδιστές και συνθέτες.

Με τον μέγιστο Έρικ Μπάρτον.

Από τον Ερικ Μπάρτον έως τον Στέφανο Κορκολή. Όλοι τους εμβαπτίζονται σ’ αυτή τη χαλαρή ατμόσφαιρα. Σαν μια παρέα μουσικών να μαζεύεται σε ένα σπίτι και να τζαμάρει έως τα ξημερώματα. Απλώς, τυχαίνει να τους βλέπουμε κι εμείς. Οχι μόνο δεν μας έχουν αποκλείσει από τη μάζωξη, αλλά μας θέλουν κοντά τους.

Στο Μουσικό Κουτί συμβαίνει το ίδιο ακριβώς και με τα σίριαλ: τα πάντα είναι θέμα σκηνοθεσίας. Ως γνωστόν, ένας κακός σκηνοθέτης μπορεί να κάνει ακόμη και τον… Πίτερ Ο’Τουλ να παίζει ως αδαής μαριονέτα, την ίδια στιγμή που κάποιος εμπνευσμένος μπορεί να βγάλει μια πτυχή ατόφιου ταλέντου ακόμη κι από έναν μέτριο ηθοποιό.

Στο «Μουσικό Κουτί» υπάρχει μια μπάντα που κεντάει. Υπάρχει ενορχήστρωση που ψάχνει όλους τους δυνατούς και -θεωρητικά- αδύνατους τρόπους να ρίξει γέφυρες μεταξύ αταίριαστων τραγουδιών. Ακούς κλασικά τραγούδια με διαφορετικό τρόπο λες και γράφτηκαν μόλις τώρα. Η ακουστική είναι σχεδόν στουντιακή (κι όμως, η ΕΡΤ μπορεί να κάνει θαύματα), δεν βρίσκεις κανένα ψεγάδι.

Στο «Μουσικό Κουτί» υπάρχει μια μπάντα που κεντάει.

Ποτέ δεν πίστευα ότι ο Νίκος Πορτοκάλογλου ήταν τόσο χαλαρός και δεκτικός σε όλα τα είδη τραγουδιού: θα τον δεις να τραγουδάει από δημοτικά έως βαριά λαϊκά με την ίδια άνεση και με το ίδιο ενδιαφέρον. Δίπλα του έχει μια συμπαρουσιάστρια (τη Ρένα Μόρφη) που δεν είναι «γλάστρα», αλλά έχει ουσιαστικό ρόλο. Κάθε εβδομάδα υπάρχει μια λογική πίσω από τους καλεσμένους, μια κοινή ιστορία και πάνω σ’ αυτή στήνεται μια μίνι συναυλία που δεν θέλεις να τελειώσει.

Αλήθεια, για πόσα τηλεοπτικά προγράμματα μπορείς να πεις κάτι αντίστοιχο; Πόσα από αυτά που βλέπουμε συνεχίζουμε να τα σκεφτόμαστε αφού έχουν ολοκληρωθεί; Χαζοκούτι, μεν, η τηλεόραση, αλλά κάποιες φορές εμφανίζεται εκεί μέσα ένα «Μουσικό Κουτί» που σκορπάει νότες ολούθε.

Διαβάστε ακόμα: «Καταστροφές και θρίαμβοι». Η εκδίκηση της καλής τηλεόρασης.

TAGS :
τηλεόραση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook