img53863_d4649614a0a52d1b44614fbcb77e9774-1190

Η χώρα καταγωγής μου είναι η Χώρα των Βάσκων. Ο Βάσκος ήταν πάντα ταξιδιώτης. Μοιάζουμε σε αυτό με τους Έλληνες, αλλά, όπου και να βρεθούμε, κρατάμε την ουσία της διαφορετικότητας μας.

Αν και δεν είμαι φανατικός των βιογραφιών ή των αυτοβιογραφιών, ήδη έχω μεταφέρει τη ζωή μου σε χαρτί στο βιβλίο «Ο Δάσκαλος της Δύσκολης Ώρας». Έχει εκδοθεί στην ιταλική γλώσσα και είναι γραμμένο με τον τρόπο του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Έμεινα κλεισμένος μέσα με τον συγγραφέα Φρεντερίκο Τραβέρσα για οκτώ μήνες και τελικά βγάλαμε ένα καλό αποτέλεσμα, ένα αποτέλεσμα όπου μπορείς να διακρίνεις το πραγματικό άτομο από την εικόνα που διατηρεί ο κόσμος για τον τραγουδιστή Τονίνο Καροτόνε.

Είναι ένα βιβλίο που πλημμυρίζει από ειρωνεία, από μια διάθεση νυχτερινής ενατένισης της ζωής σου – ξεκινά από τις εμπειρίες των παιδικών μου χρόνων και εμμένει σε εκείνες που έχω από τη φυλακή. Η προσωπική άποψη, πάντως, σχετικά με τις βιογραφίες είναι πως είναι καλύτερο να ζεις τη ζωή σου και άφησε τους άλλους να γράφουν για τη ζωή σου. Πιο πολύ με ενδιαφέρουν τα τραγούδια μου, η μουσική μου… Ε, μετά, ας μιλήσει ο κόσμος για μένα.

Η χώρα καταγωγής μου είναι η Χώρα των Βάσκων. Ο Βάσκος ήταν πάντα ταξιδιώτης. Γιατί όχι, λοιπόν, κι εγώ να μην είμαι νομάδας; Αυτό αποφάσισα και αυτό έκανα. Λατρεύω τη μουσική της Μεσογείου, και στην Ιταλία είχα τη δυνατότητα να τη γνωρίσω ακόμη περισσότερο. Μπορεί να έχουμε βαθιές ρίζες στη Χώρα των Βάσκων, όμως σε όλο τον κόσμο υπάρχουν Βάσκοι. Μην ξεχνάς ότι στην πατρίδα μου ήμασταν κυνηγημένοι. Είμαστε ταξιδιώτες. Μοιάζουμε σε αυτό με τους Έλληνες, αλλά, όπου και να βρεθούμε, κρατάμε την ουσία της διαφορετικότητας μας.

IMG_8891 (1)-1190

Είναι δύσκολο το να είσαι punk και διαφορετικός σε μια χώρα που πέρασε από τη δικτατορία του Φράνκο στη Δημοκρατία δίχως ταυτόχρονα να περάσει από τη διαδικασία της κάθαρσης.

Έπαιζα drums σε punk συγκρότημα από τα δεκαέξι μου χρόνια. Ήταν η εποχή που άκουγα φανατικά τους Ramones και τους The Clash. Από τότε, βέβαια, έχει περάσει καιρός κι εγώ έχω πάει σε άλλες μουσικές φόρμες, όμως ποτέ δεν πρόδωσα την καυστική ειρωνεία και την καυστική κριτική προς το σύστημα και την καυστική αυτοκριτική. Ακολουθώ τη μουσική χωρίς προκαταλήψεις και δίχως να προσεγγίζω μια συγκεκριμένη μουσική γραμμή. Παίζω αυτό που μου αρέσει.

Μπορεί σήμερα να είναι διαφορετικός ο ρυθμός που παίζω από εκείνο της punk, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια. Δεν πιστεύω, λοιπόν, ότι άλλαξα, θα έλεγα ότι εξελίχθηκα. Την punk την έχω ακόμη μέσα μου· η ενέργειά μου είναι ακόμη punk. Punk είναι ο αυτοσχεδιασμός, punk είναι το να βρίζω την εκκλησία, punk είναι το να τα βάζω με το Κράτος, punk είναι το να αρνηθώ να πάω στο στρατό και να πηγαίνω φυλακή γι’ αυτήν την απόφασή μου.

Η ενέργειά μου είναι ακόμη punk. Punk είναι ο αυτοσχεδιασμός, punk είναι το να βρίζω την εκκλησία, punk είναι το να τα βάζω με το Κράτος, punk είναι να αρνηθώ να πάω στο στρατό και να πηγαίνω φυλακή γι’ αυτό.

Βέβαια, είναι δύσκολο το να είσαι punk και διαφορετικός σε μια χώρα που πέρασε από τη δικτατορία του Φράνκο στη Δημοκρατία δίχως ταυτόχρονα να περάσει από τη διαδικασία της κάθαρσης. Η Δημοκρατία παρείχε αμνηστία στους πολιτικούς κρατουμένους, αμνηστία που εκμεταλλεύτηκαν και οι Φρανκιστές. Ακόμη στην Ισπανία ανακαλύπτουν μαζικούς τάφους κομουνιστών και αναρχικών που δολοφονήθηκαν από το καθεστώς του Φράνκο. Στο αντίστοιχο παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας, κινήθηκε η νομική διαδικασία, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η Ισπανία τότε υπήρξε το εργαστήρι όπου πειραματίζονταν οι φασίστες και οι ιμπεριαλιστές. Και η μήτρα του κακού ήταν η Καθολική Εκκλησία.

Όταν η Ισπανία βρισκόταν στην πρωτοπορία των πολιτικών ιδεών, των κοινωνικών αντιλήψεων και των ρευμάτων της τέχνης, η Εκκλησία βρέθηκε στο πλευρό των φασιστών. Πριν από τη σύγκρουση δημοκρατικών – φασιστών, στη διάρκεια της δημοκρατίας μέλημα των κυβερνήσεων ήταν να χτυπήσουν τον αναλφαβητισμό. Έτσι, δημιούργησαν σχολεία σε όλη τη χώρα, με σκοπό να συμμετέχει στη γνώση όλος ο λαός και όχι μόνο οι γαιοκτήμονες και οι λακέδες τους.

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Στάνκογλου – «Δεν με λες αριστερό, είμαι πιο ακραίος: Πιστεύω στην απόλυτη ελευθερία!»

imgo (1)-1190

Έπαιζα drums σε punk συγκρότημα από τα δεκαέξι μου. Ήταν η εποχή που άκουγα φανατικά Ramones και Clash. Από τότε, έχω πάει σε άλλες μουσικές φόρμες, όμως ποτέ δεν πρόδωσα την καυστική ειρωνεία και την καυστική κριτική προς το σύστημα και την καυστική αυτοκριτική.

Ε, λοιπόν, οι φασίστες κατάλαβαν ότι αυτός ήταν ο πραγματικός κίνδυνος: η γνώση και η αυτοσυνειδησία θα απέκλειαν την περίπτωση να κυριαρχήσουν. Γι’ αυτό δολοφονούσαν συστηματικά τους δασκάλους στα χωριά και τις πόλεις της Ισπανίας. Όταν επικράτησαν οι Φρανκιστές, στο σχολείο μάθαινες αυτά που ήθελαν οι παπάδες να μάθεις. Η θρησκεία του καθολικού χριστιανισμού είναι η πιο μαύρη και παιδεραστική θρησκεία του κόσμου.

Αν η Ισπανία υπήρξε εργαστήρι των καπιταλιστών, των ιμπεριαλιστών και των φασιστών στη δεκαετία του ’30, η Ελλάδα παίζει τον ίδιο ρόλο σήμερα. Οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες πιέζουν την Ελλάδα, για να ασκήσουν πίεση και στις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Δεν θέλουν να δουν το Podemos να αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Ισπανίας.

Σήμερα υπάρχουν δύο ξεκάθαρα μέτωπα: εκείνο της μεσογειακής Ευρώπης και το άλλο της Ευρώπης του Βορρά. Άλλη κουλτούρα, άλλος τρόπος ζωής. Οι Αγγλοσάξονες και οι Βαυαροί και οι Πρώσοι σκέφτονται και πράττουν εντελώς διαφορετικά από εμάς, τους λαούς του Νότου. Πάντα η Μεσόγειος αμυνόταν απέναντι στις επιθέσεις που δεχόταν από τους πειρατές του Βορρά. Και πάλι, λοιπόν, μας περικυκλώνουν οι Βίκινγκ και οι Γερμανοί πειρατές.

Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι καταπληκτική. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν κάνω live στην Ιταλία, τους μιλάω συνέχεια για τους Έλληνες, με αποτέλεσμα αυτοί να θυμώνουν.

Η σχέση μου με την Ελλάδα είναι καταπληκτική. Όλοι λένε ότι έχω καλύτερη σχέση με την Ιταλία, πράγμα που δεν συμβαίνει. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν κάνω live στην Ιταλία, τους μιλάω συνέχεια για τους Έλληνες, με αποτέλεσμα αυτοί να θυμώνουν. Το μουσικό ιδίωμα της Μεσογείου είναι κοινό, με διάφορες αποχρώσεις. Αυτό, βέβαια, δεν συμβαίνει μόνο στην περίπτωση της μουσικής, αλλά συνολικά της κουλτούρας.

Γι’ αυτό λέω –και το εννοώ όταν το λέω– πως είμαι πολίτης της λεκάνης της Μεσογείου. Για μένα η μουσική είναι η μεσογειακή μου θρησκεία. Είναι σαν το νερό της θάλασσας, το οποίο είναι κοινό για όλους τους λαούς της Μεσογείου. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, ένας τρόπος που έχει αποκαταστήσει κοινό κώδικα, από την Ισπανία μέχρι την Παλαιστίνη και από την Ιταλία μέχρι τις ακτές της Βόρειας Αφρικής. Η μουσική ενώνει, οι θρησκείες χωρίζουν, με αποτέλεσμα η Μεσόγειος να είναι μια ταραγμένη θάλασσα.

tonino_trastienda280509_8315_baja copy 2 (1)-1190

Πρέπει να το καταλάβουμε πως η Μεσόγειος είναι μια «τρύπα με νερό» που ανήκει σε όλους. Και πως οι άνθρωποι που φεύγουν κυνηγημένοι από τους τόπους τους, για να έρθουν πρόσφυγες και μετανάστες στις δικές μας χώρες, είναι αδέλφια μας.

Δείτε, ας πούμε, τι έγινε με την Κόρδοβα, την πόλη καταγωγής του πατέρα μου. Συνυπήρχαν τρεις διαφορετικοί πολιτισμοί, μέχρι τη στιγμή που η Καθολική Εκκλησία αποφάσισε πως μόνη αυτή θα κάνει κουμάντο στην περιοχή. Έδιωξαν τους Άραβες και τους Εβραίους, από τους οποίους μάθαμε πολλά πράγματα στη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Ήταν ένα κέντρο κουλτούρας, όπου συνυπήρχαν αρμονικά άνθρωποι διαφορετικής ράτσας, ένα κέντρο όπου δημιουργήθηκε η έννοια του Ουμανισμού.

Το θέμα είναι πώς ξεπερνάς τους τεχνητούς διαχωρισμούς και πώς νιώθεις κομμάτι ενός πολιτισμού που δεν αντιμάχεται τις διαφορετικές κουλτούρες, αλλά είναι έτοιμη να δανείσει και να δανειστεί στοιχεία. Όμως, αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, από τη στιγμή που πίσω από ανώμαλες καταστάσεις στη Μεσόγειο (και σε όλο τον κόσμο) βρίσκονται οι μυστικές υπηρεσίες, η CIA και η Μοσάντ. Αυτοί είναι που μας έχουν ζαλίσει τ’ αρχίδια.

Πρέπει να το καταλάβουμε πως η Μεσόγειος είναι μια «τρύπα με νερό» που ανήκει σε όλους. Και πως οι άνθρωποι που φεύγουν κυνηγημένοι από τους τόπους τους, για να έρθουν πρόσφυγες και μετανάστες στις δικές μας χώρες, είναι αδέλφια μας. Εμείς, όμως, τους αφήνουμε να πεθάνουν στη θάλασσα και υιοθετούμε την αντίληψη των κυβερνήσεών μας σε αυτό το θέμα, των κυβερνήσεων που μοναδικό τους μέλημα είναι να πουλήσουν όπλα, να καταστρέψουν μια χώρα και, στη συνέχεια, να αναλάβουν εργολαβικά την ανοικοδόμησή της.

//Ο Τονίνο Καροτόνε εμφανίζεται στο «Ρυθμός Stage» (Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη, τηλ.: 210 9750060) την Τρίτη 19 Μαΐου, στις 22.00, με φιλική συμμετοχή του Γιάννη Χαρούλη.

 

Διαβάστε ακόμα: Pablo Iglesias – «Δεν φιλοδοξούμε να γίνει η γη παράδεισος…», λέει ο ηγέτης των Podemos.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top