Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος: Φούτερ: American Vintage (Attica The Department Store), πουκάμισο: Sisley, παντελόνι: Wesc. Νίκος Κουρής: Ζακέτα και μπλούζα: American Vintage (Attica The Department Store), παντελόνι και ζώνη: Tailor. Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Πουκάμισο: Tailor, παντελόνι: Pepe Jeans (Shop&Trade). Γιώργος Πυρπασόπουλος: Μπλούζα και παντελόνι: Reign (Shop&Trade), παπούτσια: Vans (Attica The Department Store).

Πέμπτη απόγευμα, «Θέατρο Αθηνών». Οι συντελεστές του «Πουπουλένιου», της περίφημης μαύρης κωμωδίας του «κακού παιδιού» του βρετανικού θεάτρου, Μάρτιν ΜακΝτόνα, ανταλλάσσουν «βολές» στα καμαρίνια. Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, με μια κούπα καφέ στα χέρια, απαιτεί την «πληρωμή» του για ένα χαμένο στοίχημα από τον Νίκο Κουρή. Λίγα μέτρα παραπέρα, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης τριγυρίζει με το iPad ανά χείρας, και μονολογεί οδηγίες της τελευταίας στιγμής. Μόνο ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος λείπει για να συμπληρωθεί το «καρέ». «Δεν είναι καλή μέρα για τον Οδυσσέα σήμερα…», αποκαλύπτει ο «Πυρ». «Του έχουν έρθει όλα κομματάκι ανάποδα και θα αργήσει να έρθει…», δικαιολογεί την απουσία του.

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Πουκάμισο: Tailor, παντελόνι: Pepe Jeans (Shop&Trade)

Στο μεταξύ, οι υπόλοιποι προβάρουν τα ρούχα που έχει φέρει η στυλίστρια του Andro Βίβιαν Ρουβέλα. «Μοντελάκι τον έκανες τον Κουρή! Κι εμείς τίποτα, ούτε ένα μοδάτο ζακετάκι…», διαμαρτύρεται ο Πυρπασόπουλος. «Εμ, την έδωσε στον άνθρωπο που θα την αναδείξει, ρε Πυρ, ξέρει τη δουλειά της η κοπέλα…», λέει ο Κουρής. «Πυρ, μην αγχώνεσαι, με τις καινούριες διορθώσεις που έχω κάνει στο κείμενο θα τον σβήσεις τον Κουρή στην σκηνή. Θα του πάρεις και το ζακετάκι…», παρεμβαίνει στο στυλιστικό «πινγκ πονγκ» ο Μαρκουλάκης. Από την πρώτη στιγμή μαζί τους καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι τρεις τύποι μιλούν την ίδια γλώσσα –το καλό κλίμα που αποπνέει η συντροφιά δεν είναι προσποιητό. Τουναντίον, πρόκειται για μια κλασική αντροπαρέα, στην οποία «βασιλεύουν» τα παραδοσιακά αλληλοπειράγματα.

Γιώργος Πυρπασόπουλος. Πουκάμισο και τζιν από προσωπική συλλογή.

«Εννοείται, πως η επιλογή των προσώπων έγινε με γνώμονα τόσο, φυσικά, την υποκριτική αξία του καθενός, όσο και την προσωπική αισθητική. Είμαστε ηθοποιοί της ίδιας γενιάς –αν και εγώ είμαι λίγο μεγαλύτερος από τα παιδιά–, που θέλουμε σιγά σιγά να καταγράψουμε τη δική μας θεατρική πραγματικότητα», λέει ο Κωνταντίνος Μαρκουλάκης, ο οποίος έχει ρόλο «μαέστρου» στον «Πουπουλένιο», αφού, πέρα από το ρόλο του στη σκηνή, υπογράφει τόσο τη μετάφραση του έργου, όσο και τη σκηνοθεσία. «Ήταν ένα όνειρο για μένα, που ξεκίνησε το 2007 και υλοποιήθηκε μόλις φέτος, έξι ολόκληρα χρόνια μετά. Από την πρώτη στιγμή που έπεσε στα χέρια μου αυτό το έργο, ενθουσιάστηκα. Λόγω της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας αστυνομικής πλοκής του, διαβάζεται απνευστί και στο τέλος, παρά τη σκληρότητά του, αφήνει ένα τρυφερό αποτύπωμα στην καρδιά σου. Γιατί, δίχως περιστροφές, μιλά για το τι σημαίνει να είσαι παιδί και τι να ενηλικιώνεσαι…».

Νίκος Κουρής. Ζακέτα και μπλούζα: American Vintage (Attica The Department Store), παντελόνι: Tailor

Ο «Πουπουλένιος» ανεβαίνει φέτος για πρώτη φορά σε ένα από τα κεντρικά θέατρα της πόλης –μέχρι σήμερα «μετρούσε» παρουσίες σε πιο εναλλακτικές σκηνές. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να φοβίζει καθόλου τους συντελεστές του. «Επί της ουσίας είναι κι αυτό ένα στοίχημα. Δηλαδή, αν ένα τόσο ιδιαίτερο έργο μπορεί να βρει ανταπόκριση σε ένα ευρύτερο κοινό. Ευτυχώς τα πρώτα στοιχεία που έχουμε έως τώρα είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά. Προσωπικά, πρώτη φορά στη ζωή μου κάνω πέντε αυλαίες. Είναι κάτι μοναδικό..», λέει ο Νίκος Κουρής. «Μερικές φορές νομίζω ότι απλώς μας κάνει πλάκα ο κόσμος…», συμπληρώνει ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. Για τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, η εξήγηση για αυτή τη θερμή ανταπόκριση είναι η εξής: «Ο Πουπουλένιος είναι μια κατάφαση στη ζωή. Μιλά για το πόσο απελευθερωτικό είναι να γελάς σε μια κηδεία –για τον κωμικό παραλογισμό που παρεισφρύει στην γνήσια τραγωδία. Για εμάς αυτό ήταν μια μεγάλη πρόκληση: μπορούσαμε να το ανεβάσουμε σε ένα μικρότερο θέατρο, με μεγαλύτερη ασφάλεια, όμως και οι τέσσερις προτιμήσαμε να το δοκιμάσουμε σε ένα κεντρικό, ως την ολόδική μας πρόταση». Τον ρωτώ αν ο «Πουπουλένιος», ο οποίος αποτελεί ένα πολιτικό σχόλιο για τη βία της εξουσίας, απευθύνεται με ένα τρόπο και στην ελληνική επικαιρότητα. «Όχι με την έννοια της ειδησεογραφικής επικαιρότητας. Αυτά είναι βαλτόνερα που μόνο βρωμιές αφήνουν πάνω σου». Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος επεμβαίνει: «Ουσιαστικά μέσω της παράστασης πάμε να αρθρώσουμε σιγά σιγά το δικό μας λόγο. Και για μένα είναι επιτυχία του Κωνσταντίνου το ότι δεν προσπαθεί να κάνει επίκαιρες υποσημειώσεις ή να αποδομήσει το κείμενο, ούτε παλεύει να επιβάλλει την κοινή μας αισθητική πάνω από το έργο. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, ο “Πουπουλένιος” είναι επίκαιρος σε ένα διαχρονικό πλαίσιο, δίχως να αντανακλά μόνο τα κακώς κείμενα μιας συγκεκριμένης εποχής». Ο Νίκος Κουρής προσθέτει: «Πολλά σημεία του έργου σού δίνουν την αφορμή να κάνεις την αναγωγή στο σήμερα, στη δική σου ζωή. Το μήνυμά του, όπως το έχω λάβει εγώ τουλάχιστον, είναι “Άνθρωποι γίνετε δημιουργικοί και πληρώστε το τίμημα γι’ αυτό”. Μιλά για την επανάσταση μέσα μας –όχι για εκείνες τις “επαναστάσεις” που μας επιβάλλουν».

Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Φούτερ: American Vintage (Attica The Department Store), πουκάμισο: Sisley, παντελόνι: Wesc.

Ξαφνικά, ένα τηλεοπτικό συνεργείο εισβάλλει στο θέατρο. Είναι από την εκπομπή του Κώστα Κεφαλογιάννη, στο Mega, «Όλα για την υγεία mou». «Καλά ρε Κωνσταντίνε, τι θα πεις εκεί;», ρωτάει γελώντας ο Κουρής. «Παιδιά σόρι, πάω να μιλήσω για την κατάθλιψη. Ναι, είχα εξωγενή…», με προλαβαίνει πριν καν αρθρώσω απορημένος την ερώτηση. «Να ξέρεις ότι μας πιάνει κατάθλιψη που φεύγεις μακριά μας…», του φωνάζει ο «Πυρ».

Γιώργος Πυρπασόπουλος. Μπλούζα και παντελόνι: Reign (Shop&Trade), παπούτσια: Vans (Attica The Department Store).

Οι άλλοι πιάνουμε την κουβέντα για τα πολιτικά. Ο Κουρής, πρώτος. «Ξέρεις τι δεν μπορώ να καταλάβω; Πώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι στην Ελλάδα που μιλούν κομματικά. Το βρίσκω πραγματικά αδιανόητο, μη πειστικό και ψεύτικο. Όποτε βλέπω Μαυρογυαλούρους να βγάζουν λογύδρια σε talk shows χάνω το μυαλό μου, αναρωτιέμαι πού έχει πάει ο κοινός νους σε αυτή τη χώρα. Μετά από όλη αυτή τη βία γύρω μας –όλο αυτό το πανηγυράκι με τις παρωχημένες έννοιες όπως «δεξιά», «αριστερά», πράγματα που πια δεν σημαίνουν και δεν εκφράζουν κάτι ρεαλιστικό στη ζωή του μέσου ανθρώπου. Προσωπικά υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να ξεχωρίσω πια τι πρεσβεύει ο καθένας τους». «Και όλα αυτά τα λέει κάποιος που στην παράσταση είναι ο κακός μπάτσος…», τον πειράζει ο Πυρπασόπουλος. «Βλέπω αυτός ο έρωτας έχει βελτιώσει το χιούμορ σου…», αντεπιτίθεται ο Νίκος. Σκάνε στα γέλια και οι δύο. «Μην ακούς τον Κουρή, είναι προβοκάτορας…», λέει ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. «Εγώ θα σου πω, έτοιμος να ξαναπαντρευτεί είναι ο άνθρωπος…», συνεχίζει ακάθεκτος ο Νίκος. «Τι; Ούτε κατά διάνοια! Δεν θα ξαναπαντρευτώ ποτέ! Χωρίς πλάκα δεν βλέπω πια κάποιον λόγο για να ξαναπαντρευτώ. Το έκανα, το είδα, αυτό ήταν για μένα». «Πλάκα πλάκα, ο Κωνσταντίνος είναι παντρεμένος, χωρισμένος με παιδί, εγώ και ο Οδυσσέας ανύπαντροι με παιδί, εσύ παντρεμένος χωρισμένος χωρίς παιδί, αυτή η παράσταση τα έχει όλα!», διαπιστώνει περιχαρής ο Κουρής και πέφτει στην αγκαλιά του «Πυρ», ο οποίος παλεύει να κρατηθεί από την καρέκλα.

Σιγά σιγά οι πρώτοι θεατές κάνουν την εμφάνισή τους στο «Θέατρο Αθηνών» για να ακούσουν τις σκληρές ιστορίες του «Πουπουλένιου». Όσο για το ποιος είναι; «Αυτό μένει να αποκαλυφθεί στη σκηνή…», λένε όλοι με μια φωνή.

«Ο ”Πουπουλένιος” μιλά για την επανάσταση μέσα μας –όχι για εκείνες τις ”επαναστάσεις” που μας επιβάλλουν. Το μήνυμά του, όπως το έχω λάβει εγώ τουλάχιστον, είναι: ”Άνθρωποι γίνετε δημιουργικοί και πληρώστε το τίμημα γι’ αυτό”» (Νίκος Κουρής).

Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος με ρούχα από την παράσταση.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, πέρα από τη συμμετοχή του στο καστ των τεσσάρων, υπογράφει τόσο τη μετάφραση του έργου όσο και τη σκηνοθεσία.

Η φωτογράφηση έγινε στο Θέατρο Αθηνών, Πανεπιστημίου & Βουκουρεστίου 10, Αθήνα, τηλ. 210 3312343.

Βοηθός Φωτογράφου: Αμαλία Σεραφειμάκη
Συνεργασία Styling: Σπύρος Σαββίνος