Ο Νίκος Βατόπουλος φωτογραφημένος, όπως αρμόζει, στο κέντρο της Αθήνας.

    Ο Νίκος Βατόπουλος φωτογραφημένος, όπως αρμόζει, στο κέντρο της Αθήνας.

    Συχνά με ρωτούν πώς μου ήρθε η ιδέα για να γεννηθεί το «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα». Η απάντηση συχνά απογοητεύει. Δεν είχα στο μυαλό μου μία κοινότητα 7.000 ανθρώπων (όσα είναι τα μέλη της ομάδας σήμερα) με δεσμούς φιλίας, πυκνές συναντήσεις, βροχή ιδεών, φωτογραφίες και ευγενή άμιλλα για την μεγαλύτερη «αθηναιολατρεία». Αυτό που είχα στο νου μου, τον Οκτώβριο του 2011, όταν δημιούργησα την ομάδα στο Facebook ήταν να συμβάλω στην καλλιέργεια μιας συνείδησης πολίτη, που σταδιακά θα αντανακλούσε στην πόλη. Αρχικά κάλεσα λίγους φίλους, που εκείνοι έφεραν τους δικούς τους και λίγο-λίγο φτάσαμε σε διάστημα τριών μηνών, τον Ιανουάριο του 2012, να είμαστε πάνω απο 2.000 μέλη.

    Ήταν πριν από 20 μήνες, που αποφάσισα να καλέσω τη διαδικτυακή κοινότητα να πάψει να ζει μόνο μέσω Facebook και να τολμήσει την ζωντανή επικοινωνία. Η πρώτη συγκέντρωση είχε ανέλπιστη επιτυχία. Πέρασαν πάνω από 200 άτομα, με χαμόγελο και καλή διάθεση. Άγνωστοι ως πρότινος άνθρωποι, πολίτες της Αθήνας, έσφιξαν το χέρι και έδωσαν ραντεβού για την επόμενη φορά.

    Από τότε, όχι μόνο «Κάθε Σάββατο», αλλά και πολλές ακόμη ημέρες, οργανώνουμε επισκέψεις σε μουσεία, εκθέσεις και αρχαιολογικούς χώρους, γνωρίζουμε ανθρώπους και κτίρια της Αθήνας, μοιραζόμαστε μια βραδιά σε ένα εστιατόριο, πηγαίνουμε σε θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Εγκαινιάσαμε τον θεσμό της έκθεσης φωτογραφίας μελών της ομάδας μας (σε συνεργασία με την Αίθουσα Τέχνης Καπλανών 5) με φιλανθρωπικό σκοπό. Η πρώτη μας έκθεση απέφερε ένα σεβαστό ποσόν, το οποίο διαθέσαμε υπέρ του Ασύλου Ανιάτων. Καθιερώσαμε Λέσχη Ανάγνωσης σε συνεργασία με τον συγγραφέα Δημήτρη Στεφανάκη και τον χώρο πολιτισμού «Έναστρον» και έχουμε ήδη μιλήσει για τον Καμί και τον Κάφκα, ενώ ως τις 15 Απριλίου έτρεξε ο διαγωνισμός διηγήματος, που είχε σκοπό να βάλει στη διαδικασία της γραφής ακόμα περισσότερους φίλους.

    Αυτό που μετράει και προέχει, όταν καλούμαι να κάνω τον απολογισμό, είναι η ικανοποίηση να παρατηρεί κανείς ένα άτομο, το οποίο δεν ήξερε έως χθες, να αποκτάει «πρόσωπο» και να ισχυροποιεί την προσωπικότητά του μέσα από την αλληλεπίδραση στους κόλπους της ομάδας. Το κοινό βίωμα από τις ξεναγήσεις, τα ερεθίσματα, τις φωτογραφίες, την ανταλλαγή απόψεων και τις αντιπαραθέσεις, έχει γίνει μοχλός για να ανασυρθούν ταλέντα, να ανιχνευτούν ενδιαφέροντα, να καλλιεργηθεί η κοινωνικότητα, η ανοχή και ο σεβασμός στη συνύπαρξη και στο διαφορετικό.

     

    «Το Κάθε Σάββατο στην Αθήνα δίνει έμφαση στο κάθε ένα ξεχωριστά από τα μέλη του. Λειτουργεί σαν ένα μεγάλο δίκτυο ανθρώπων, με τον καθένα να διαθέτει ονοματεπώνυμο και διακριτή προσωπικότητα».

    Κοινός άξονας, η ίδια η πόλη της Αθήνας, που μετατρέπεται σε ένα «θέατρο», μια σκηνή, μια πλατφόρμα, πάνω στην οποία -μέσα από λεωφόρους μνήμης, προβολές στο μέλλον και το βίωμα της στιγμής- ανασυγκροτείται μία συναισθηματική σχέση. Είναι «κλειδί» η προσωπική σχέση με την πόλη, η κατανόηση της Αθήνας μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες. Και αυτό ακριβώς προσφέρει το «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», επενδύοντας σε πολίτες που παρατηρούν τον ίδιο τους τον εαυτό να αλλάζει και η αλλαγή αυτή να αντανακλάται στα πρόσωπα των φίλων.

    Η μεταβολή, πάσης φύσεως, σε ατομική ή συλλογικό επίπεδο, είναι αναγκαία συνθήκη για την εξέλιξη μίας πόλης. Η Αθήνα χρειάζεται πολίτες που να την αγαπούν. Για να αγαπάς, πρέπει να γνωρίζεις. Για να γνωρίζεις, πρέπει να κατανοείς. Αυτήν την αλυσίδα σκέψης, αισθήματος, βιώματος καλλιεργεί σταθερά, με ποικιλία και πύκνωση ερεθισμάτων το «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα».

    Η ομάδα μας έρχεται να αθροιστεί στο μεγάλο ρεύμα της κοινωνίας των πολιτών που αλλάζει τη σχέση πολίτη και δημόσιου χώρου, διαμορφώνοντας μια άλλη δυναμική. Αν υπάρχει κάτι που διαφοροποιεί το «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», είναι η έμφαση που δίνει στο κάθε ένα ξεχωριστά από τα μέλη του, λειτουργώντας σαν ένα μεγάλο δίκτυο ανθρώπων, με τον καθένα να διαθέτει ονοματεπώνυμο και διακριτή προσωπικότητα.

    Η ως τώρα εμπειρία μου ως εμπνευστή και διαχειριστή μίας τόσο μεγάλης ομάδας με έχει γεμίσει ελπίδα και μου δίνει μεγάλη χαρά να βλέπω τις ανθρώπινες σχέσεις να ευδοκιμούν σε μία πόλη που της αξίζουν πολλά.

     

     

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top