Παπούτσια: Πώς να τους προσθέσετε χρόνια

«Για τον καθημερινό καθαρισμό των υποδημάτων μας, χρησιμοποιούμε κάποιο μαλακό ράκος: ένα κλαμένο μαντίλι, ας πούμε, ένα τρύπιο μακό ή το καλσόν της καλής μας που μόλις σκίσαμε». Credit: berluti.com

Ποτέ δεν φοράμε δυο μέρες σερί το ίδιο ζευγάρι. Τα παπούτσια είναι σαν τις πίπες. Χρειάζονται ξεκούραση. Αν το κάνουμε, θα το ξεπατώσουμε.

Για να βάλουμε ένα καλό παπούτσι, πάντα χρησιμοποιούμε κόκαλο, για να μην το «σπάσουμε». Συμβαίνει ό,τι και με την ερωμένη μας, στην οποία φερόμαστε, σε αντίθεση με τη γυναίκα μας, με το γάντι.

Δεν στεγνώνουμε τα παπούτσια ούτε στην τοστιέρα ούτε στο μάτι της κουζίνας. Μια τέτοια ενέργεια ενδέχεται να κάνει ψητή την επένδυση της εσωτερικής σόλας και να «σπάσει» το δέρμα.

Επαλείφουμε το πατούμενο με το πιο επιδέξιο δάχτυλο και την ενδεδειγμένη κρέμα (που δεν προκαλεί ασφυξία στο δέρμα) κάθε 15 μέρες. Η συμπεριφορά σας οφείλει να είναι αβρή και να προσομοιάζει με εναπόθεση ταλκ σε ποπό μωρού. Κάθε δέρμα χρειάζεται ενυδάτωση, ιδίως όταν κάνει ψόφο ή συνηθίζουμε να κλωτσάμε τους συνεργάτες μας.

Η κρέμα δεν πρέπει να είναι κόκκινου χρώματος όταν την απλώνουμε σε μαύρο παπούτσι.

Για τον καθημερινό καθαρισμό των υποδημάτων μας, χρησιμοποιούμε κάποιο μαλακό ράκος: ένα κλαμένο μαντίλι, ας πούμε, ένα τρύπιο μακό ή το καλσόν της καλής μας που μόλις σκίσαμε.

After that, προχωράμε στη στίλβωση. Αυτή επιτυγχάνεται ιδανικά με ένα προϊόν τοποθετημένο μέσα σε κουτί που, όταν το ανοίξουμε, μοσχοβολάει κερί μέλισσας.

Αλλά πρώτα ‒άχρηστοι!‒ πρέπει να έχουμε χώσει ένα καλαπόδι μέσα στο παπούτσι, ώστε να απορροφηθεί η υγρασία κι ο ιδρώτας. Το καλαπόδι οφείλει να είναι από μασίφ ξύλο κέδρου, άντε και οξιάς. Διαφορετικά, δεν έχουμε μέτωπο στην κοινωνία, χώρια ότι θα μας το φέρουν στο κεφάλι. (Σημ.: Αν δεν διαθέτουν καλαπόδι, οι έξυπνοι, πλην μεν πτωχοί, χρησιμοποιούν εφημερίδα ‒χωρίς το DVD).

Στη συνέχεια ξεσκονίζουμε το υπόδημα με μια βούρτσα από τρίχα αλόγου. Αγνοώ ποια οφείλει να είναι η ενδεδειγμένη ηλικία της τρίχας. Συμπαθάτε με.

Για τα σουέντ παπούτσια, χρησιμοποιούμε μια παλιά βούρτσα ρούχων ή ένα κομμάτι κρεπ ύφασμα. Οι λεκέδες αντιμετωπίζονται επαρκώς με την ειδική γομολάστιχα.

Τα παπούτσια από αφρισμένο κροκόδειλο ή νωχελική σαύρα δεν σηκώνουν γυάλισμα, γιατί χαλάει το λέπι. Αρκούμαστε στην από καιρού εις καιρόν ενυδάτωσή τους με κάτι απλό, όπως λάδι από βιζόν.

Για τσίλικο γυάλισμα, ώστε να μπορέσουν και οι ιατροδικαστικές υπηρεσίες να αναγνωρίσουν το πρόσωπο του δολοφόνου, μπορούμε να προσθέσουμε μια σταγόνα νερό και να επαλείψουμε το σύχριστο με κυκλικές κινήσεις. Ή να φτύσουμε. Τόδε καλείται «πατίνα». Το επιπλέον πέρασμα με βελούδο χαρίζει ένα extra touch ρομαντισμού.

Αφήνουμε το ζώο να ξεκουραστεί για κάνα τέταρτο. Μετά βουρτσίζουμε απαλά. Κοιτάζουμε ξανά το ζώο. Αν ο ενθουσιασμός του είναι έκδηλος, εφαρμόζουμε την ίδια μεθοδολογία.

TAGS :
παπούτσια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook