Μάξιμος Μουμούρης: «Αν τα παιδιά δεν νιώθουν ότι τα αποδέχεσαι, θα βρουν αλλού παρηγοριά» 
Αντώνης Σουρούνης: «Όταν αγκαλιάζω τον πατέρα μου» 
Γιάννης Τζανετάκης, «Θα πάμε πάλι» 
Χαρίδημος Τσούκας: «Αποχαιρετώντας τον πατέρα μου» 
Τι απέγιναν οι πατεράδες; 
«Φέτος θα είναι το πρώτο μας καλοκαίρι μαζί, οπότε ανυπομονώ να βουτήξω μαζί του στη θάλασσα». (Όλες οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση του Σπύρου Γιαννιώτη)
Μπαμπάς έγινα πολύ πρόσφατα, το Δεκέμβριο του 2016, ανήμερα της γιορτής μου. Απέκτησα ένα αγοράκι, τον Διονύση που τον βαφτίσαμε πριν λίγες μέρες -εκεί που μεγάλωσα- στην Κέρκυρα.
Αν μπορώ να συγκρίνω τη στιγμή της επιτυχίας στους Ολυμπιακούς με τη στιγμή της γέννησης του γιου μου; Η στιγμή που γίνεσαι πατέρας, γονιός, είναι ασύλληπτη, δεν υπάρχει πιο δυνατή στιγμή. Γιατί ξέρεις ότι είναι κάτι που διαρκεί για το υπόλοιπο της ζωής σου.
Ο Διονύσης ήρθε σε μια πολύ καλή φάση. Με βρήκε να έχω μόλις σταματήσει τον πρωταθλητισμό μετά το Ρίο. Χωρίς να το έχουμε προγραμματίσει να γίνει έτσι, ήρθε σε μια στιγμή που μπορούσα να του αφοσιωθώ περισσότερο. Αν ήμουν σε φουλ ρυθμούς προπόνησης δεν θα μπορούσα να έχω τόσο χρόνο όσο έχω τώρα μαζί του, και να τον βλέπω μέρα με τη μέρα να αλλάζει και να μεγαλώνει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να είσαι δίπλα στο παιδί σου και την οικογένειά σου.
Κάποιες ώρες τις περνάμε οι δυο μας, ο Διονύσης κι εγώ. Αν η γυναίκα μου χρειαστεί να βγει για δουλειές, μένω εγώ με το μωρό. Τώρα είναι στη φάση του να κάθεται και να παίζει με τα παιχνιδάκια του, πιάνει, εξερευνάει με τα χέρια του τις υφές, τον κόσμο. Αν και είναι πολύ μικρός, του μιλάω κανονικά, μπορεί να μην καταλαβαίνει, μπορεί και να καταλαβαίνει. Σίγουρα καταλαβαίνει τον ήχο και τον τόνο της φωνής.
«Θέλω να τον βλέπω μέρα με τη μέρα να αλλάζει και να μεγαλώνει».
Σκοπεύω να απολαμβάνω κάθε φάση της ζωής του: και αυτή που είναι ακόμα μωρό και την επόμενη που θα μπορούμε να κάνουμε περισσότερα πράγματα μαζί. Μέχρι να πάει φαντάρος. (γέλια)
«Καλός μπαμπάς» αν μπορούμε να το ορίσουμε είναι αυτός που είναι εκεί για το παιδί του και προσπαθεί με όποιον τρόπο ξέρει αυτός. Αυτός που το στηρίζει σε κάθε τι που συμβαίνει.
Δεν ξέρω αν έχω αλλάξει από τότε που γεννήθηκε ο Διονύσης. Ίσως έχω γίνει πιο τρυφερός θα έλεγα, ίσως βγαίνουν κάποια πιο τρυφερά ένστικτα. Κάτι που άλλαξε σίγουρα μέσα μου, όχι μόνο τώρα που είναι στη ζωή μας εκείνος, αλλά και από τότε που ήταν έγκυος η γυναίκα μου, είναι ότι άρχισα να προσέχω να είμαι καλά ώστε να τον φροντίζω. Θες να είσαι καλά και γερός -όχι για σένα τον ίδιο- αλλά για να είναι καλά το παιδί σου.
Φέτος θα είναι το πρώτο μας καλοκαίρι μαζί, οπότε ανυπομονώ να βουτήξω μαζί του στη θάλασσα. Έχει ήδη κάνει το baby swimming του στην πισίνα του Ελληνικού. Η αλήθεια είναι ότι όταν μπήκα εγώ πρώτη φορά μαζί του, εκείνη την μέρα ήταν λίγο κακόκεφος, αλλά με τη μαμά του ήταν εντάξει.
Στην κατάκτηση του μεταλλίου το καλοκαίρι του 2016, σίγουρα έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι περιμέναμε να έρθει το παιδί. Σε όλη την κούρσα είχα αυτή τη σκέψη ως κίνητρο. Κάποια στιγμή όταν θα μπορούμε να μιλάμε, θα του το πω.
Από τον πρωταθλητισμό υπάρχει κάποια στιγμή που πρέπει να αποσυρθείς. Από πατέρας δεν αποσύρεσαι ποτέ. Το βλέπω και από τον δικό μου πατέρα αυτό. Δεν έχει χάσει το πατρικό ένστικτό του απέναντι σε μένα και τα τρία μου αδέρφια, ακόμα μας προστατεύει, μας συμβουλεύει και είναι στο πλευρό μας. Ο μπαμπάς είναι πάντα Μπαμπάς. Τώρα βέβαια έχει γίνει παππούς, οπότε έχει βάλει άλλες προτεραιότητες, έχουμε έρθει δεύτεροι… (γέλια)
Διαβάστε ακόμα: Εννέα μπαμπάδες αποκαλύπτουν στο Andro πώς βιώνουν την πατρότητα
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
