Ο ταλαντούχος μαέστρος κύριος Κουρεντζής

Ο Κουρεντζής ψάχνεται διαρκώς, αποδομεί και συνδέει ψηφίδες. Αυτός ο εκκεντρικός Έλληνας, ο οποίος κατά τα άλλα δηλώνει αγοραφοβικός και αναρχικός, αναζητά ένα συνδετικό κρίκο που να τον συνδέει με την πεζή καθημερινότητα.

Στη Σιβηρία υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Περμ. Είναι η γενέτειρα του Τσαϊκόφσκι και το άντρο του Θεόδωρου Κουρεντζή, ενός από τους σπουδαιότερους αρχιμουσικούς των ημερών μας.

Αθηναίος, ετών 43, γεννημένος στο Βύρωνα το έτος 1972, εγκατεστημένος στη Ρωσία εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια. Εκεί βρέθηκε όταν απαρνήθηκε τη διόλου ευκαταφρόνητη υποτροφία των $ 25 χιλιάδων που του πρόσφερε η Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης.

Υπήρχε λόγος για αυτήν την επιλογή και συνδέεται με τον καταλυτικό ρόλο που παίζει στην εσωτερική ζωή ενός μουσικού, συνθέτη ή μαέστρου, ο δάσκαλος. Και στην περίπτωση του Κουρεντζή, ο μέντορας ήταν ο Ιλία Μούσιν, εξαιτίας του οποίου έφυγε από την Ελλάδα για να φοιτήσει στην Αγία Πετρούπολη. Από εκεί ο δρόμος οδήγησε στη διεύθυνση της Φιλαρμονικής του Λένινγκραντ, μόλις στα 23 του, ενώ στη συνέχεια ανέλαβε την Όπερα του Νοβοσιμπίρσκ.

Eίτε καταπιάνεται με τον Σούμπερτ είτε με τον Μάλερ είτε με τον Μότσαρτ είτε με τον Χέντελ, μοιάζει να σπάει αόρατους κώδικες και να δημιουργεί ένα εντελώς νέο συναισθηματικό σύμπαν, άλλοτε ασκητικό, άλλοτε υπερευαίσθητο. Photo Credit: 2015 if love could be/flickr

Ώσπου η πορεία του τον οδήγησε στη σιβηρική Περμ, όπου διευθύνει την Όπερά της και το ξεχωριστό μουσικό της σύνολο «MusicAeterna» με το οποίο θα εμφανιστεί στην Αθήνα, πάντα χωρίς μπαγκέτα και με την κλασική του μαύρη «στολή» εργασίας, για την ακρίβεια, δημιουργίας.

Σχεδόν μεσαιωνική φιγούρα, με μακριά μαλλιά, εκφραστικότατη κίνηση, έκδηλο πάθος και δεδομένη θεατρικότητα, ο Κουρεντζής ανήκει στο κλαμπ των σταρ αρχιμουσικών που με εκείνη την καταλυτική μείξη ταλέντου, ανατρεπτικότητας και ναρκισσισμού δεν αφήνουν και πολλά πράγματα όρθια, όταν ανεβαίνουν στο πόντιουμ.

Ο ίδιος, άλλωστε, έχει πει ότι έχει προκαλέσει επανειλημμένα: «Έχω κάνει σκάνδαλα, με τον κόσμο να μας λιντσάρει στο Παρίσι, στη Γερμανία… Διηύθυνα τον «Μάκβεθ», σε σκηνοθεσία Μάρτιν Κούσεϊ, και ούρλιαζε το κοινό, γιατί ουρούσε ένας στη σκηνή» (συνέντευξη στη Σόνια Ζαχαράτου, Βήμα Magazino, Oκτώβριος 2012).

Η αποδοκιμασία ωστόσο είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος για τον Κουρεντζή, γιατί δημιουργία χωρίς τόλμη και ρίσκο μοιάζει με άσφαιρη παρτιτούρα. Eίτε καταπιάνεται με τον Σούμπερτ είτε με τον Μάλερ είτε με τον Μότσαρτ είτε με τον Χέντελ, μοιάζει να σπάει αόρατους κώδικες και να δημιουργεί ένα εντελώς νέο συναισθηματικό σύμπαν, άλλοτε ασκητικό, άλλοτε υπερευαίσθητο.

Σχεδόν μεσαιωνική φιγούρα, με μακριά μαλλιά, εκφραστικότατη κίνηση, έκδηλο πάθος και δεδομένη θεατρικότητα, ο Κουρεντζής ανήκει στο κλαμπ των σταρ αρχιμουσικών που με εκείνη την καταλυτική μείξη ταλέντου, ανατρεπτικότητας και ναρκισσισμού δεν αφήνουν και πολλά πράγματα όρθια, όταν ανεβαίνουν στο πόντιουμ. Photo Credit: Liana Darenskaya/flickr

Ο Κουρεντζής ψάχνεται διαρκώς, αποδομεί και συνδέει ψηφίδες, όπως στην πρόσφατη παράσταση που έδωσε ξανά στην Αθήνα όπου παρουσίασε την όπερα «Διδώ και Αινείας» του Πέρσελ, έργο απαιτητικό, γιατί στην πραγματικότητα η αρχική παρτιτούρα έχει χαθεί και βασίζεται σε μεταγενέστερες συγκολλήσεις. Κι εκεί δεν δίστασε να παίξει ακόμα και με τους φωτισμούς, ώστε να δημιουργήσει ατμόσφαιρα στην ατμόσφαιρα.

Οι πειραματισμοί του είναι ο τρόπος να επικοινωνεί με τον κόσμο εκεί έξω; Ίσως, αν δεχθούμε ότι αυτός ο εκκεντρικός Έλληνας, ο οποίος κατά τα άλλα δηλώνει αγοραφοβικός και αναρχικός, αναζητά ένα συνδετικό κρίκο που να τον συνδέει με την πεζή καθημερινότητα.

Πάντως, ο έρωτας προς το παρόν δεν φαίνεται να είναι το σημείο σύνδεσης, γιατί επανειλημμένα έχει πει ότι γι’ αυτόν είναι μια διαρκής απογοήτευση. Εκεί που γειώνεται είναι όταν παίζει ποδόσφαιρο με τους μουσικούς της MusicAeterna κι όταν μιλάει για ελληνικό πολιτισμό και την κατάσταση εν γένει.

Για να πάει καλά η Ελλάδα, πιστεύει ότι πρέπει γεννηθεί ένας νέος Ελύτης ή ένας νέος Σαχτούρης. Όπως έχει πει σε παλιότερη συνέντευξή του: «Αλλά πώς να συμβεί αυτό σήμερα; Ακόμα κι αν υπάρχουν και βρίσκονται κάπου ανάμεσά μας, με το υπάρχον ήθος και τις αντίξοες ιστορικές συνθήκες, αυτού του τύπου οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν. Αποσβολώνονται σε μια ελληνική τηλεόραση, για την οποία το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να ντρέπεται, όπου χαφιέδες αλληλοκατηγορούνται δημοσίως».

Η κολεκτίβα της MusicAeterna, κατά τον Κουρεντζή, είναι κάτι σαν έτοιμο αριστούργημα, ένα σύνολο που το αποτελούν οι καλύτεροι μουσικοί της Ρωσίας και όχι μόνο. Photo Credit: Holger Talinski

Θεόδωρος Κουρεντζής λοιπόν. Ιδιόμορφος, νάρκισσος, αντεξουσιαστής, λυρικός, παιδί. Είναι ο διάδοχος του Δημήτρη Μητρόπουλου; Ο ίδιος -με μετριοφροσύνη είναι αλήθεια- αρνείται τη σύγκριση, γιατί θεωρεί τον Μητρόπουλο αξεπέραστο, μια ιδιοφυία, η οποία μεταμόρφωνε κάθε ορχήστρα που έπιανε στα χέρια του, ενώ η κολεκτίβα της MusicAeterna κατά τον Κουρεντζή είναι κάτι σαν έτοιμο αριστούργημα, ένα σύνολο που το αποτελούν οι καλύτεροι μουσικοί της Ρωσίας και όχι μόνο.

Αυτό το μουσικό γκέτο, το «μοναστήρι», όπως το ονομάζει, είναι όμως δικό του δημιούργημα κι ίσως εδώ να είναι το μόνο σημείο που συναντιέται με τον Μητρόπουλο. Για τα υπόλοιπα θα δείξει το μέλλον, το οποίο, όπως φαίνεται, του ανήκει.

//Στις δύο συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (18 και 19/3), ο Θεόδωρος Κουρεντζής θα διευθύνει τη «MusicAeterna» σε έργα Ραμό και Προκόφιεφ («Ρωμαίος και Ιουλιέτα»).

Δείτε ακόμα: Τα παδιά του φωτός, τα Ελληνόπουλα, φωτογραφημένα από την Calliope.

TAGS :
currentzis Κουρεντζής μαέστρος μουσική τέχνη

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook