Τα στοιχειώδη -πλην- σημαντικά που μάθαμε από τη συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα (10/1) ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ΕΡΤ είναι ότι ξέρει τον τρόπο να μην συγκρούεται με τα συντηρητικά στελέχη του και να κάνει ένα βήμα μπρος και ένα πίσω, βαφτίζοντας τούτο τον βηματισμό «νεωτερισμό».
Επίσης, δεν φοράει δετά παπούτσια, έτσι ώστε να μην χρειαστεί ποτέ ο Νίκος Ανδρουλάκης να του τα δέσει, και, μάλλον, δεν παρακολουθεί καθόλου ποδόσφαιρο, καθώς για τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στα ελληνικά γήπεδα και τον εμπλέκουν, δεν έδωσε κανένα στίγμα.
Η μόνη σημαντική είδηση που βγήκε από αυτή τη συνέντευξη είναι ότι λέει «ναι» στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά «όχι» και στην τεκνοθεσία. Τη στιγμή που αρκετοί νομικοί θεωρούν πως αυτά τα δύο ζητήματα δεν γίνεται να διαχωριστούν, ο πρωθυπουργός φαίνεται ολοκάθαρα πως γνωρίζει ότι η τεκνοθεσία θα μπορούσε να βάλει μπουρλότο στη Νέα Δημοκρατία και εν συνεχεία στην κυβέρνησή του.
Να, λοιπόν, πως έδειξε ότι ξέρει να μην πατάει μπανανόφλουδες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιτελεί πλήρως την αποστολή του. Αυτή τη στιγμή, έτσι όπως σκοπεύει να νομοθετήσει, θα έχει κάνει ένα βήμα αγνοώντας όμως ένα άλλο -επίσης σημαντικό- που αφορά μέρος των πολιτών αυτής της χώρας.
Μπορεί αυτό το μέρος να μην είναι πλειοψηφικό στην ελληνική κοινωνία, εντούτοις δεν παύουν να είναι συμπολίτες μας που ζητούν ίσα δικαιώματα. Σήμερα, ο πρωθυπουργός τους είπε ευθαρσώς πως θα πρέπει να περιμένουν στο μέλλον να αλλάξει κάτι υπέρ τους.
Εδώ, όμως, εκ των πραγμάτων συντελούνται κάποιες αδικίες, καθώς ομόφυλα ζευγάρια που έχουν ήδη υιοθετήσει παιδί ή το έχουν αποκτήσει μέσω παρένθετης μητέρας, θα δουν τα παιδιά του να αποκτούν ίσα δικαιώματα. Ομως από τη ψήφιση του νόμου και μετά, αυτή η δυνατότητα δεν θα υπάρχει στο μέλλον για άλλα ομόφυλα ζευγάρια. Άρα, έχουμε να κάνουμε με δικαιώματα δύο ταχυτήτων.
Τόνισε χαρακτηριστικά: «Εννοώ, παραδείγματος χάρη, ένας άντρας μόνος του να μπορεί να χρησιμοποιήσει παρένθετη μητέρα για να κάνει παιδί. Αυτό δεν θα επιτραπεί στην Ελλάδα. Είμαι πολύ σαφής δηλαδή στο τι θα κάνουμε και πολύ σαφής στο τι δεν θα κάνουμε. Δεν θα υπάρχει στο νομοσχέδιο ”Γονέας 1”, ”Γονέας 2”».
Επισήμανε ακόμη: «Τα παιδιά θα έχουν πάντα ισότιμα δικαιώματα, αλλά νέα παιδιά, καινούργια παιδιά, δεν θα μπορούν να γεννηθούν στην Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο (βλ. παρένθετη μητέρα)».
Ποιος μας λέει πως σε τυχόν προσφυγή σε ευρωπαϊκά δικαστήρια δεν θα καταπέσουν αυτές οι διακρίσεις; Ποιος μας λέει πως το όλο θέμα λήγει εδώ;
Οσο για το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, ο πρωθυπουργός έδωσε στους αρνητές βουλευτές του άπλετο το δικαίωμα της αποχής από τη ψηφοφορία, όταν θα έρθει το νομοσχέδιο στη Βουλή, ενώ δεν φάνηκε πειστικός ότι θα καταφέρει να πείσει τους υπουργούς και υφυπουργούς του (βλ. Βορίδη και σία) να συνταχθούν με την κυβερνητική γραμμή.
Μπορεί στον τομέα της ακρίβειας να φάνηκε πιο έτοιμος (προηγουμένως μέσα στην ημέρα είχε εξαγγείλει μια σειρά παρεμβάσεων), αλλά σε εκείνο της βίας προτίμησε να σκιαγραφήσει γενικά και αόριστα τις προθέσεις του.
Είναι λάθος που βαραίνει τον δημοσιογράφο Γιώργο Κουβαρά που δεν τον ρώτησε για το φαινόμενο της νέας τρομοκρατίας, αλλά και για το χάος που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο, τελικά, δίνει λαβές για γενίκευση της οπαδικής βίας. Μπορεί να είναι δύο διαφορετικά ζητήματα, ωστόσο ο πρωθυπουργός όφειλε να τοποθετηθεί άμεσα και κατηγορηματικά για το πώς θα κινηθεί.
Ερωτήσεις «αν θα πάρετε αξίωμα σε κάποιον ευρωπαϊκό θεσμό» ή «είχατε προτείνει στον Κασσελάκη να γίνει υπουργός το 2019», δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο ύπαρξης σε μια -ας πούμε- εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, καθώς οι απαντήσεις ήταν -και αποδείχθηκαν πως ήταν- κάτι παραπάνω από προφανείς.
Για άλλη μια φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεδίπλωσε το χάρισμα του τακτικισμού που μπορεί να μην το είχε στην πολιτική φαρέτρα του, αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην πρωθυπουργία το απέκτησε και το εξέλιξε. Γνωρίζει πώς να αποφεύγει τα καυτά θέματα ή να τα μεταστρέφει προβάλλοντας την -όποια- θετική πλευρά τους.
Προσωρινά γλιτώνει τις άμεσες συγκρούσεις (όπως στο θέμα της τεκνοθεσίας), αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τις βρει μπροστά του. Περισσότερο από τον οποιονδήποτε άλλο γνωρίζει τα δεξιόστροφα στεγανά του κόμματός του, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας, άρα δεν θα μπορεί να είναι πάντα αρεστός σε όλους. Οπότε παίζει άμυνα και περιμένει.
Πάντως, θα ήταν μικρόψυχο να μην σημειώσουμε πως ακόμη έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο αρχηγός ενός κεντροδεξιού κόμματος, είναι αυτός που πρώτος ανοίγει ένα τέτοιο θέμα. Ακόμη και αν δεν φτάνει έως το τέλος, έκανε μια κίνηση που άλλοι -ενδεχόμενα- θα την φοβόντουσαν. Το θέμα, όμως, είναι ότι κι αυτός είναι δέσμιος ενός κόμματος (έστω μιας μερίδας του) που δεν θέλει να αποδεχθεί πως οι κοινωνίες αλλάζουν και μετασχηματίζονται.
Διαβάστε ακόμα: 5η φορά «σερίφης». Θα στηριχτεί σε τούτο τον «γύρο» ο Χρυσοχοΐδης;