Αξίζει όλο αυτό το άγχος που προϋποθέτουν κάθε χρόνο οι Πανελλήνιες Εξετάσεις; Εχει νόημα ο βασανισμός μαθητών με την αποστήθιση; Η Μαρίνα Λεωνιδοπούλου που σπούδασε Γλωσσολογία για να την κερδίσουν οι Δημόσιες Σχέσεις καταθέτει τη δική της εμπειρία και απευθύνεται στα αγχωμένα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις.
Κορυφαίοι Έλληνες, ήρωες της Επανάστασης, ανδρώθηκαν στο εξωτερικό, μας θυμίζει ο Αριστείδης Χατζής. Δεν ήταν λιγότερο Έλληνες όπως δεν έχουν μικρότερο μερίδιο στη συλλογικότητα του έθνους οι σημερινοί Έλληνες της Διασποράς.
Πόσο Έλληνας νιώθει, ένας -κυριολεκτικά- πολίτης του κόσμου που γυρνάει εδώ και χρόνια τον πλανήτη; Ταξιδεύοντας στις πιο μακρινές περιοχές και γνωρίζοντας κάθε φυλή του ντουνιά; Ούτε κατώτεροι από τους άλλους λαούς είμαστε ούτε και ανώτεροι από αυτούς, γράφει ο σύγχρονος νομάδας Άκης Τεμπερίδης. Κι όμως, υπάρχει κάτι μοναδικό που νιώθει όταν δηλώνει Έλληνας, και το μοιράζεται μαζί μας.
Στην Ελλάδα πολλοί τον πολέμησαν, περισσότεροι τον φοβήθηκαν. Ο έντιμος κοινωνικός φιλελευθερισμός, ήταν πάντα ένα ταμπού ή και ένας μπαμπούλας. Κι όμως, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε μια συμφωνία του «καλού» μακριά από προκαταλήψεις και κομματικά στεγανά. Σαν κι αυτή που προτείνει ο Τζο Μπάιντεν. Γράφει ο Νίκος Νυφούδης.
Η πολιτική κυριαρχείται από το δικό της μάρκετινγκ. Το θυμηθήκαμε και στην περίπτωση του Μπάιντεν και της πολυσυλλεκτικής ομάδας του. Αντίστοιχοι συμβολισμοί υπάρχουν και στην Ελλάδα, ολοένα πιο κοντά στο αμερικανικό πρότυπο, υποστηρίζει ο Τάκης Καρπουτζόγλου.
Θυμηθείτε αυτή την αίσθηση της άγνοιας, ειδικά της πρώτης καραντίνας. Σταθείτε για μια στιγμή και νιώστε την, είναι η αφετηρία της γνώσης. Σε απελευθερώνει. Κανένας παπάς και κανένας πολιτικός δεν έχει τις απαντήσεις. Πάμε να ανακαλύψουμε μαζί, με εμπιστοσύνη στην επιστήμη και στις δικές μας δυνάμεις, τί μας επιφυλάσσει το 2021!
Πλησιάζει η ώρα των διακοπών και για εμάς τους γονείς. Mε παιδιά ή με φίλους, οργανωνόμαστε για να περάσουμε καλύτερα. Κρατάμε μακριά την καθημερινότητα της πόλης και γενικώς, αφηνόμαστε. Στις διακοπές φοράμε μαγιό όλη την ημέρα, δεν υπάρχει μανίκι για τράβηγμα. Γράφει η Θέμις Φούλια.
Ο Σύμβουλος Περιβάλλοντος Ανδρέας Λουκάτος αναλύει τα υπέρ, τα κατά και εντοπίζει τις γκρίζες ζώνες του νέου νομοσχεδίου. Έχουν δίκιο όσοι διαμαρτύρονται; Τι θα ισχύει για την περιβαλλοντική αδειοδότηση, τι θα γίνει με τις προστατευόμενες περιοχές και την πιθανή εξόρυξη υδρογονανθράκων σ' αυτές;
Είμαστε οι άντρες οι κακοί της υπόθεσης που θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι γυναίκες είναι χαζές και άξιες μόνο για να πλένουν πιάτα; Ως ποιο σημείο η «κορεκτίλα» έχει δαιμονοποιήσει τα πάντα;
Μετά από 40 μέρες καραντίνας και (αληθινής) νηστείας, ένας πιστός εκφράζει το δικό του αναστάσιμο μήνυμα, μπλέκοντας απογοήτευση και ελπίδα. Ένα φορτισμένο, προσωπικό κείμενο του Βασίλη Μπουρτσάλα.
Με αφορμή την απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να τοποθετήσει στο Ανώτατο Συμβούλιο της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης τον διαπρεπή γιατρό Γεώργιο Π. Χρούσο, ο Τάκης Καρπούτζογλου γράφει για πώς η πανδημία αλλάζει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους αληθινούς επιστήμονες
Πώς γίνεται να συνυπάρχουν δύο διαφορετικές χώρες μέσα σε μια; Γιατί να υπάρχει η Ελλάδα της δημιουργίας από τη μια πλευρά κι εκείνη της συντήρησης και του λαϊκισμού από την άλλη; Γράφει ο Παναγής Καλατζής.
