Ο Κασσελάκης ήρθε για να μείνει. Θα κάνει ένα απρόσμενο μπαμ ανάλογο με εκείνο που είδαμε τον Ιανουάριο του 2016, όταν αναπάντεχα εξελέγη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σημειώνει ο Αριστείδης Χατζής.
Οποιοσδήποτε νιώθει αγάπη για τον τόπο του, δεν μπορεί παρά να βλέπει θετικά την τάση επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου. Η ανακατάληψη των παραλιών είναι μια πράξη πατριωτισμού. Γράφει ο Γιάννης Σκορδάς.
Δυστυχώς, το μέτρο ισχύει επί του παρόντος μόνο για τις παραλίες Καβουρίου και Μαλτσινιώτη με τους παραβάτες να κινδυνεύουν με πρόστιμο 1.000 ευρώ. Είθε να επεκταθεί σε όλες τις παραλίες της χώρας!
Η Δέσποινα Γερουλάνου, μέλος της Διοικητικής Επιτροπής του Μουσείου Μπενάκη και πρόεδρος του Δ.Σ. του οργανισμού «Ελευσίνα 2023 – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης», έφυγε αδόκητα από τη ζωή. Θυμόμαστε ένα μικρό κείμενο που μας είχε γράψει με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21, με θέμα "Τί είναι πατριωτικό σήμερα".
Με αφορμή την εκδημία του γιατρού που έγραψε ιστορία ως Δήμαρχος Ιωαννίνων, ο Μωρίς Σιακκής (που γνώρισε από μικρός τη μισαλλοδοξία και την κοινή... βλακεία λόγω του Εβραϊκού θρησκεύματός του) γράφει για την παρακαταθήκη που αφήνει ο άξιος Έλληνας Μωϋσής Ελισάφ.
Γιατί πρέπει σώνει και καλά να περιφέρουμε την κατασκευασμένη χαρά των γιορτινών ημερών από οικογενειακή μάζωξη σε ξενύχτια με στο στανιό; Γιατί οι λέξεις «πατροπαράδοτο» και «οικογενειακό», να μας κάθονται στο στομάχι ως υποχρεωτικές; Γράφει η Μαρίνα Λεωνιδοπούλου.
Από την 1η Ιανουαρίου επιβλήθηκε ειδική εισφορά προστασίας του περιβάλλοντος στα πλαστικά ποτήρια του καφέ και στις συσκευασίες των take away. Αν θέλουμε να σώσουμε το περιβάλλον, αυτά τα επιπλέον 10 λεπτά στην τιμή είναι μια σωστή και επιβεβλημένη αξίωση.
Αφήνουμε πίσω μας μια δύσκολη χρονιά που μας έφερε πολλά απρόοπτα ευελπιστώντας πως το 2022 θα μας αποζημιώσει με τον καλύτερο τρόπο. Ας πορευτούμε προς την αισιοδοξία και το φως.
Αξίζει όλο αυτό το άγχος που προϋποθέτουν κάθε χρόνο οι Πανελλήνιες Εξετάσεις; Εχει νόημα ο βασανισμός μαθητών με την αποστήθιση; Η Μαρίνα Λεωνιδοπούλου που σπούδασε Γλωσσολογία για να την κερδίσουν οι Δημόσιες Σχέσεις καταθέτει τη δική της εμπειρία και απευθύνεται στα αγχωμένα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις.
Κορυφαίοι Έλληνες, ήρωες της Επανάστασης, ανδρώθηκαν στο εξωτερικό, μας θυμίζει ο Αριστείδης Χατζής. Δεν ήταν λιγότερο Έλληνες όπως δεν έχουν μικρότερο μερίδιο στη συλλογικότητα του έθνους οι σημερινοί Έλληνες της Διασποράς.
Πόσο Έλληνας νιώθει, ένας -κυριολεκτικά- πολίτης του κόσμου που γυρνάει εδώ και χρόνια τον πλανήτη; Ταξιδεύοντας στις πιο μακρινές περιοχές και γνωρίζοντας κάθε φυλή του ντουνιά; Ούτε κατώτεροι από τους άλλους λαούς είμαστε ούτε και ανώτεροι από αυτούς, γράφει ο σύγχρονος νομάδας Άκης Τεμπερίδης. Κι όμως, υπάρχει κάτι μοναδικό που νιώθει όταν δηλώνει Έλληνας, και το μοιράζεται μαζί μας.
Στην Ελλάδα πολλοί τον πολέμησαν, περισσότεροι τον φοβήθηκαν. Ο έντιμος κοινωνικός φιλελευθερισμός, ήταν πάντα ένα ταμπού ή και ένας μπαμπούλας. Κι όμως, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε μια συμφωνία του «καλού» μακριά από προκαταλήψεις και κομματικά στεγανά. Σαν κι αυτή που προτείνει ο Τζο Μπάιντεν. Γράφει ο Νίκος Νυφούδης.
