Η «βιομηχανία» μηνύσεων που φιλοδοξούν να ξεκινήσουν ορισμένοι ακραίοι του αντιεμβολιαστικού μπλοκ κατά εκπαιδευτικών πρέπει να συναντήσει τον... τοίχο της οργανωμένης πολιτείας.
Οίκτος ή χαιρεκακία; Η είδηση ότι ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και βουλευτής του ΛΑ.ΟΣ είναι, πλέον, κούριερ, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Κι όμως, δεν θα έπρεπε. Ειδικά αν σκεφτούμε πως τον άντρα δεν τον κάνει το επάγγελμά του.
Ενας 17χρονος εμπνεύστηκε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια με το σήμα του ΠΑΣΟΚ και, αίφνης, στο ΚΙΝΑΛ έγινε χαμός. Αντί να κάνουν «άγαλμα» στον εμπνευστή που ανέβασε το brand ΠΑΣΟΚ στα μάτια των νέων που δεν γνώρισαν ποτέ τον Ανδρέα Παπανδρέου και την εποχή της πολιτικής παντοκρατορίας του. Γράφει ο Γιάννης Σκορδάς.
Aς μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: δεν ευθύνεται η κακιά στιγμή για τα δυστυχήματα στους ελληνικούς δρόμους. Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του τράπερ Mad Clip, ο Μωρίς Σιακκής αναλύει διεξοδικά το φαινόμενο και εξηγεί γιατί εξακολουθούμε να πληρώνουμε βαρύ «φόρο» αίματος στην άσφαλτο.
Οπως ο θάνατος του Κωστή Παλαμά το 1943, έτσι και τώρα ο χαμός του Μίκη Θεοδωράκη ενώνει τους Ελληνες σε έναν πάγκοινο θρήνο. Μπρος σε τούτο το «μέγεθος» τα καθημερινά φαντάζουν μικρά και οι διαφωνίες μας αδιάφορες κουμπουριές στον αέρα.
Η συγκλονιστική διήγηση του Μίκη Θεοδωράκη στο βιβλίο του «Το Χρέος», όπου περιγράφει τα έντονα συναισθήματά του, καθώς βίωνε τα βασανιστήρια και έναν επικείμενο θάνατο στα κρατητήρια της Ασφάλειας στην Μπουμπουλίνας τον Αύγουστο του 1967.
Αυτός ο μέγας Ελληνας πέθανε σήμερα σε ηλικία 96 ετών, αλλά ο θάνατος δεν πρόκειται να μας πάρει αυτό που μας άφησε. Τη ψυχή μιας άλλης Ελλάδας. Το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Ο Μίκης ήταν η καρδιά της χώρας.
Η αποχώρηση Χρυσοχοϊδη (και Θεοχάρη) και η «τιμητική αποστρατεία» των Χαρδαλιά-Κικίλια δείχνει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε το μήνυμα της δυσαρέσκειας του κόσμου. Από την άλλη, η είσοδος του Αθανάσιου Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας προβληματίζει έντονα. Τι δείχνει αυτός ο ανασχηματισμός.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πέφτει από τη μια γκάφα στην άλλη. Αντί να κάνει μια δημόσια αναδίπλωση, μιλάει για τον ιό σαν να είναι ειδικός επιστήμονας. Καλό είναι να καταλάβει πως είναι ένας σπουδαίος αθλητής και όχι πνευματικός ταγός. Εν τέλει, καλύτερα να παίζει παρά να μιλάει.
Έχουμε υποχρέωση να μην ξεχάσουμε τη φωτογραφία της γιαγιάς στην Εύβοια που αποτύπωσε με τον φακό του ο φωτογράφος Κωνσταντίνος Τσακαλίδης. Είναι ο συλλογικός μας πόνος σε ένα πρόσωπο άκακο, άδολο. Ενα πρόσωπο, όμως, που ζητάει δικαίωση από την καταδίκη της καταστροφής.
Ως τώρα δεν έχουμε θρηνήσει δεκάδες θύματα από τις πυρκαγιές, όμως, οι απώλειες που μετράμε ήδη δεν είναι αμελητέες. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τα σπίτια τους; Πού θα μείνουν; Ποιους θα καλύψει το συναισθηματικό και οικονομικό κενό που θα βιώσουν από εδώ και πέρα στη ζωή τους;
Πόσο ακόμη θα κλείνουμε τα μάτια στην καταστροφή του περιβάλλοντος; Μια καταστροφή σαν αυτή της Βαρυμπόμπης θα πρέπει να μας αφυπνίσει όλους. Κάθε δέντρο που καίγεται είναι ένας πνεύμονας λιγότερος. Αν συνεχίσουμε έτσι, στο τέλος θα μας σκεπάσουν οι στάχτες.
