Κοντύναμε ξαφνικά ως έθνος και δεν βγάζουμε σπουδαίους και οικουμενικούς Έλληνες ή η εποχή μας δεν ευνοεί μεγάλα μεγέθη; Από την άλλη, μήπως ακόμη και στις μέρες μας έχουμε σπουδαίους Έλληνες αλλά αδυνατούμε να τους δούμε;
Σε μια γεωπολιτική συγκυρία γεμάτη αστάθεια και προκλήσεις, η χθεσινή (17/5) ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο αμερικανικό Κογκρέσο ήταν ήρεμη, ουσιαστική, δηκτική εκεί που έπρεπε και διπλωματικά μελετημένη.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος παρενέβη προσωπικά για να συλληφθεί ο ανεκδιήγητος που έριξε για πλάκα (!) ένα άμοιρο γατάκι στη θάλασσα. Σε καμιά σοβαρή χώρα δεν θα συνέβαινε αυτό. Τον υπουργό δεν τον έχεις για να κάνει τον «τροχονόμο» στις αφύλακτες διαβάσεις, ούτε για να σώζει -αξιολάτρευτα κατά τα άλλα- αδέσποτα.
Η απόφαση της Ιωάννας Παλιοσπύρου να δείξει το πρόσωπό της δίχως πια την προστατευτική μάσκα μάς φέρνει μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα της ζωής που δεν έχει τίποτα το ιδανικό. Γίνεται, όμως, με τον τρόπο της όμορφη λόγω της θέλησης του ανθρώπου.
Πόσο (κακό) πολιτικό παρελθόν καταναλώνουμε για να θεωρούμε πως η αξιοποίηση του κτήματος του Τατοΐου θα σημάνει την… παλινόρθωση της βασιλείας στην Ελλάδα; Το κτήμα μπορεί και πρέπει να αποφέρει έσοδα στο Δημόσιο σε μια περιοχή που εδώ και χρόνια έχει αφεθεί στην τύχη της.
Η απόφαση του βιομήχανου να δωρίσει το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής του συλλογής έργων τέχνης σε τέσσερα δημόσια ιδρύματα (ελληνικά και διεθνή) μας θυμίζει πως οι πλούσιοι δεν χρειάζεται να είναι οι «κακοί» της ιστορίας όπως διατείνονται οι λαϊκιστές. Υπάρχουν πάντα φωτεινά παραδείγματα μεγάλων επιχειρηματιών που ενδιαφέρονται για την κοινωνία όχι μόνο στα λόγια, αλλά στα έργα.
Η ξεκάθαρη θέση που πήρε ο Διονύσης Σαββόπουλος υπέρ της Ουκρανίας ξεβόλεψε αρκετούς συνέλληνες που δεν λένε να αφήσουν τη στρατηγική των ίσων αποστάσεων. Τι κρίμα που αυτό το αφήγημα έχει κοντά ποδάρια. Δεν γίνεται να εξομοιώνεις τον θύτη με το θύμα μήπως και φανεί προς τα πού γέρνεις.
Πριν καν αποφανθεί η δικαιοσύνη για τις συνθήκες θανάτου των τριών κοριτσιών στην Πάτρα και με την αστυνομία να θεωρεί βασική ύποπτη τη μητέρα, ο κόσμος στην Πάτρα μαζεύτηκε έξω από το σπίτι της να ζητήσει άμεση «τιμωρία» και «θάνατο». Μόνο που η αυτοδικία και η βία κάποια στιγμή θα επιστρέφουν στους αυτόκλητους δικαστές σαν μπούμερανγκ και θα χτυπήσει κι αυτούς.
Αποτροπιασμός; Ύβρις στη μνήμη ενός νεκρού παιδιού; Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τη «φαεινή» ιδέα του δημοσιογράφου να «αναστήσει» μέσω 3D το ένα από τα τρία πεθαμένα κοριτσάκια στην Πάτρα. Κι όμως, το έπραξε κι αυτό.
H συναυλία ειρήνης που διοργανώνεται από Έλληνες καλλιτέχνες αποδείχθηκε ικανή να προκαλέσει… «πόλεμο» στο εσωτερικό. Να τι συμβαίνει όταν δεν παίρνεις ξεκάθαρη θέση σε ένα τέτοιο σημαντικό ζήτημα και προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από γενικόλογες εκφράσεις συμπαράστασης.
Τη στιγμή που τα μεγάλα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη κρατούν αποστάσεις, πλέον, από τον Πούτιν, στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμη ακραίοι που ενώθηκαν υπέρ του (όπως έκαναν με τον αγώνα κατά του εμβολίου) και δεν τους νοιάζει αν γίνει ο κόσμος στάχτη και μπούρμπερη από τον ρώσο ολετήρα.
Eίναι ενωτική, οι παρεμβάσεις της είναι χαμηλών τόνων και ουσιαστικές, ενώ ο τρόπος που αντιμετωπίζει και τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι στη σωστή γραμμή. Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εγγράφεται ως θετικό σημείο αναφοράς στα πολιτικά μας πράγματα. Με πλήρη σεβασμό στο αξίωμα της, την προτρέπουμε να τολμήσει και περισσότερα.
