Θαρρείς και νομίζουν, εκεί στον Ολυμπιακό, πως το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζεται μόνο από τη μέση και μπροστά. (φωτό: Konstantinos Tsakalidis / SOOC)

Πέντε από την Φράιμπουργκ, τέσσερα από τον ΠΑΟΚ. Κάπως έτσι μαθαίνει αριθμητική φέτος ο Ολυμπιακός και είμαστε ακόμη Δεκέμβριο. Έως πιο σημείο θέλει να εξασκήσει την πρόσθεση εις βάρος του; Το χθεσινό πατατράκ (30/11) από τη γερμανική ομάδα δεν καταπίνεται. Από την άλλη, όμως, δεν επιτρέπεται να πιάνει εξαπίνης τον Μαρτίνεθ, τους παίκτες και τη διοίκηση. Πρόβλημά τους αν η ακοή τους δεν ακονίστηκε από τα καμπανάκια που έχουν ακουστεί από την αρχή της χρονιάς.

Για τη διοίκηση, ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που αποπνέει υγεία μπρος στην σκόρπια… διαδήλωση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ας το πιστεύουν, ωστόσο, καλού κακού, ας κλείσουν ένα κρεβάτι στην πλησιέστερη κλινική για σέρβις. Ο ανένδοτος που έχει ξεκινήσει η Μαρινάκης κατά του Μπαλτάκου (εμπλέκοντας και το Μαξίμου) είναι άγονος και αντιπαραγωγικός, καθώς στρέφει αλλού τις δυνάμεις της ομάδας. Διοικητικά φαίνεται σκληροτράχηλος, τη στιγμή που αγωνιστικά είναι ευάλωτος.

Τώρα όλα τα πυρά πέφτουν στον προπονητή. Γνωστό το σενάριο στον Πειραιά. Να θυμίσουμε μόνο ότι οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ολόκληρο σκάουτινγκ που κράτησε καιρό το περασμένο καλοκαίρι μέχρι να καταλήξουν σε προπονητή. Είδαν πολλούς, μίλησαν με περισσότερους και επέλεξαν τον Ισπανό ως μια λύση μακράς πνοής. Πώς γίνεται, λοιπόν, τώρα να εμφανίζεται ελλιποβαρής;

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αντικειμενική ευθύνη του προπονητή. Και στα δύο ματς με την Φράιμπουργκ, όπως και με τον ΠΑΟΚ, οι αποφάσεις του ήταν αρκετά συζητήσιμες έως και προβληματικές. Θα έπρεπε να βρει λύσεις και δεν το έκανε. Από την άλλη χρεώνεται το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός (και φέτος) δεν έχει μια σοβαρή αμυντική γραμμή.

Η λογική λέει πως, δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα πάρουν το μάθημά τους και θα καταλάβουν πως τα ευρωπαϊκά ματς δεν είναι… περίπατος με τους Παναιτωλικούς του εσωτερικού.

Είναι να σε τρελαίνουν οι μεταγραφικές επιλογές του Ολυμπιακού και όσων ασχολούνται μ’ αυτές. Θαρρείς και νομίζουν πως το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που παίζεται μόνο από τη μέση και μπροστά. Ποιος νοιάζεται για τα μετόπισθεν; Έγιναν πάλι αθρόες μεταγραφές και ένας σοβαρός (από το πάνω ράφι) ηγέτης στην άμυνα δεν αποκτήθηκε. Το αποτέλεσμα αυτής της εκκωφαντικής έλλειψης μιλάει από μόνο του.

Ολοι πανηγυρίζουν για τις φαντεζί προσπάθειες του Φορτούνη (είναι γνωστό πόσο εύκολα το πόπολο τρώει παραμύθι), όμως πόσοι σκέφτονται ότι για να τα κάνει αυτά που κάνει ο ηγέτης της ομάδας, πρέπει κάποιοι άλλοι να κρατούν τα μπόσικα στην άμυνα; Ο Φορτούνης είναι πολύ καλός μπροστά, αλλά πίσω δεν κόβει ούτε με… βαλέ. Επιπροσθέτως, όσο μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό στηρίζεται στις εμπνεύσεις ενός και μόνο παίκτη, τόσο θα μειώνονται οι πιθανότητες να βγάλει λαγούς από το καπέλο στα δύσκολα ματς.

Εκτός και παραδεχθούμε άπαντες πως ο Ολυμπιακός φτιάχτηκε εξαρχής φέτος μόνο για το εσωτερικό και να μπει στο… μάτι του Μπαλτάκου και του Μελισσανίδη. Πάντως, εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ σοβαρός δείκτης ανόδου.

Αυτή τη στιγμή τα πράγματα είναι δεδομένα: οι Πειραιώτες πρέπει να κάνουν την υπέρβαση με την «υπερδύναμη» Μπάτσκα Τόπολα στο «Γ. Καραϊσκάκης» για τα πάνε στα νοκ άουτ ματς του Conference League. Μπορούν; Είναι σε θέση να βγάλουν αντίδραση; Η λογική λέει πως, δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα πάρουν το μάθημά τους και θα καταλάβουν πως τα ευρωπαϊκά ματς δεν είναι… περίπατος με τους Παναιτωλικούς του εσωτερικού. Εκεί τα πράγματα είναι πιο ζόρικα και πιο απαιτητικά. Ούτε άλλοθι χωράνε ούτε διοικητικές μάχες σε μαρμαρένια αλώνια.

Το θέμα είναι αν το σοκ θα τους κάνει καλύτερους ή θα τους βυθίσει σε εσωστρέφεια. Αν θα πάνε με άλλον προπονητή στη συνέχεια ή αν ο Μαρτίνεθ τελεί υπό διωγμό και παίζει το κεφάλι του σε κάθε ματς. Το σίγουρο είναι ότι μια χρονιά που ξεκίνησε με θετικούς οιωνούς (τουλάχιστον αυτό πρέσβευε η διοίκηση) αυτή τη στιγμή δείχνει εξόχως προβληματική με το… κάρο της ομάδας να έχει κολλήσει στη λάσπη.

ΥΓ: Τα ίδια Παντελάκη μου (αλλά για άλλους λόγους) για την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Με εξαίρεση τον ΠΑΟΚ (αλλά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση μικρότερης εμβέλειας) οι ευρωπαίοι εκπρόσωποί μας φέτος δείχνουν τη μειονεξία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εχουμε ταβάνι, πρέπει να το αποδεχθούμε αυτό με ειλικρίνεια. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες και να μην φτιάχνουμε τρελά σενάρια στο μυαλό μας. Οι ομάδες μας ως εδώ είναι κι όχι παραπέρα.

 

Διαβάστε ακόμα: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ντρέπεται και η ντροπή με την κατάντια της. 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top