Έξι Bond που υπηρέτησαν έναν ρόλο που ξεπερνούσε τις κινηματογραφικές αίθουσες (φωτογραφία: parade.com).

Θεωρητικά το καλό σου χαρτί δεν τον πετάς αβασάνιστα στο τραπέζι. Επίσης, δεν «καις» τον πρωταγωνιστή που σαν χρυσή χήνα σου φέρνει πολλαπλασιαστικά κέρδη από τις αβαρίες που πρέπει να πληρώσει η παραγωγή. Θεωρητικά (πάντα) δεν κόβεις το κλαδί που σε κρατάει στο δέντρο.

Πρακτικά, όμως, οι ευφάνταστοι παραγωγοί του -επίσης- ευφάνταστου James Bond προχώρησαν στην απονενοημένη κίνηση να σκοτώσουν τον υπερπράκτορα. Αυτό που συνέβη στην τελευταία ταινία του franchise θα μπορούσε να γίνει και case study σε σεμινάρια επίδοξων σεναριογράφων με την επιγραφή του μαθήματος να είναι: «Πώς να μην κάνεις μαντάρα κάτι που πηγαίνει καλά».

Αν ήταν υπάλληλος, o Bond, τώρα θα πλησίαζε στη συνταξιοδότηση. Επειτα από 60 χρόνια ζωής, όμως, παραμένει ακμαίος.

Οι Μπρόκολι αποδείχθηκαν αρκούντως επιρρεπείς στο λάθος και τώρα ψάχνουν τρόπο να επανεφεύρουν τον 007. Ακόμη κι αν το κάνουν, ακόμη κι αν βρουν μια «μαγική» λύση, κανείς δεν πρόκειται να τους συγχωρήσει το ότι «θανάτωσαν» τον ήρωά τους. Κάτι που δεν το έκαναν ποτέ οι λογής αντίπαλοί του, αλλά ούτε και ο χρόνος.

O ανυπέρβλητος Σον Κόνερι (Eon Productions).

Φέτος συμπληρώνονται έξι δεκαετίες ζωής του James Bond. Δεν τα λες και λίγα. Αν ήταν υπάλληλος θα πλησίαζε στη συνταξιοδότηση. Θα ήταν αποσταμένος, θα είχε χάσει τη ρώμη της νιότης και θα ενδιαφερόταν μόνο για ήρεμες εκδρομούλες με τη γυναίκα του και καμιά παρτίδα πινάκλ με φίλους. Αυτό, όμως, έμεινε ακμαίος και στιβαρός ως το σημείο που οι παραγωγοί του τα έκαναν λαμπόγυαλο.

Ο 007 έγινε το πιο «αλεξίσφαιρο» franchise δράσης από όλα τα άλλα του είδους.

Ο Bond αποδείχθηκε πως διέθετε εκπληκτική ισχύ επιβίωσης όχι μόνο στις ταινίες, αλλά και ως κινηματογραφικό προϊόν. Παραμένει ακόμη στη λαϊκή κουλτούρα του 21ου αιώνα ως υπόδειγμα ιδιαίτερου αρσενικού που καταφέρνει με εκπληκτικό τρόπο να αφομοιώνει σε ένα αδιάσπαστο «όλον» τις αντιθέσεις του.

Ο 007 έγινε, εντέλει, το πιο «αλεξίσφαιρο» franchise δράσης από όλα τα άλλα του είδους. Όπως ο Doctor Who, έτσι και ο Bond επιβίωσε μέσω της αναγέννησης – από τον Connery στον Lazenby, από τον Moore στον Dalton και από τον Brosnan στον Craig. Βέβαια, ο Doctor Who ποτέ δεν δοκίμασε την πλέρια και διεθνή αναγνώριση του Bond.

 Όπως ο Σέρλοκ Χολμς, ο Ηρακλής Πουαρό ή η Μις Μαρπλ, ο 007 υπήρξε πάντα μια εθιστική περσόνα που επέστρεφε κυριαρχικά και η κινηματογραφική βιομηχανία τον υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες. Και ο Χάρι Πότερ διέγραψε μεγάλη πορεία από ταινία σε ταινία, αλλά ας μην ξεχνάμε πως ο Ντάνιελ Ράντγκλιφ έχει πλέον μεγαλώσει, άρα το αδιέξοδο είναι εμφανές. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Τομ Κρουζ και τη σειρά ταινιών Mission Impossible ή την αναβίωση του Top Gun. Ολα αυτά έχουν μια συγκεκριμένη ημερομηνία αντοχής.

Ο Bond κατάφερε μέσα στα χρόνια να κάνει ατέλειωτες επαναφορές που να μοιάζουν με «φρέσκο» ξεκίνημα. Αυτό εξασφάλιζε στην Eon Productions απίστευτα κέρδη και την υποχρέωση να συμπεριφέρεται στον ήρωα με βασιλικό τρόπο. Ο Bond, συν τω χρόνω, ξέφυγε από τα κινηματογραφικά στεγανά και έγινε ένα παγκόσμιο πολιτιστικό φαινόμενο.

H Barbara Broccoli και ο Michael G. Wilson (Φωτογραφία: oacoree.com).

Για τους Βρετανούς, δε, αποτέλεσε μια παρηγορητική φαντασίωση, καθώς εμφάνιζε έναν συμπατριώτη τους ως άνθρωπο της δράσης που βγήκε από τα σπάργανα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και ο οποίος με παρρησία και εξυπνάδα ξεπερνούσε όλα τα εμπόδια σε έναν ταραγμένο μεταπολεμικό κόσμο όπου η παλιά Αγγλία δεν είχε πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο Bond έγινε ένας πρεσβευτής του στιλ και του παράδοξου βρετανικού κύρους. Εγινε μια ήπια δύναμη, ένας υπέροχος ονειροπόλος.

Ο Bond έγινε αυτομάτως ένας πρεσβευτής του στιλ και του παράδοξου βρετανικού κύρους. Εγινε μια ήπια δύναμη, ένας υπέροχος ονειροπόλος, μια διεθνής φιγούρα, που, ενώ δεν έχανε τη βρετανικότητά της, ήταν σε θέση να δηλώσει και άνθρωπος του κόσμου. Σε αντίθεση με τη σημερινή μετά-Brexit εποχή κατά την οποία η Αγγλία έχει περιχαρακωθεί στα του οίκου της.

Ναι, αν υπάρχει στοιχείο επιτυχίας στον Bond ήταν η ήπια και λελογισμένη δύναμη. Μια εικόνα που ήθελε να περάσει και η Αγγλία από το ’60 και μετά. Ο υπερπράκτορας, όπως γνωρίζουμε καλά, ως πιο συντηρητική φύση, δεν αγαπούσε και πολύ τους μαλλιάδες της ροκ. Κι όμως, μαζί μ’ αυτούς έγιναν τα απόλυτα pop είδωλα μιας χώρας που ζητούσε ζωτικό χώρο σε έναν νέο κόσμο.

Ο Ντάνιελ Κρεγκ θα είναι ο τελευταίος της μακράς αλυσίδας των Bond;

Συνέβησαν τόσα πολλά αυτά τα 60 χρόνια που άλλαξαν τις σταθερές αυτού του κόσμου. Ο μόνος που δεν άλλαξε ήταν ο Bond.

Αν το καλοσκεφτούμε ο Bond επιβίωσε κόντρα σε όλους τους καιρούς. Οι κυβερνήσεις έπεφταν, το Τείχος του Βερολίνου διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Οι Δίδυμοι Πύργοι γκρεμίστηκαν, ο Τραμπ έγινε ο σερίφης των ΗΠΑ, το σιδηρούν παραπέτασμα εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Συνέβησαν τόσα πολλά αυτά τα 60 χρόνια που άλλαξαν τις σταθερές αυτού του κόσμου. Ναι, τα πάντα άλλαξαν εκτός από τον James Bond – όσες διαφορετικές ενσαρκώσεις κι αν χρειάστηκε να κάνει.

Το θέμα είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα, έπειτα από το ξενερωτικό τέλος του No Time To Die. Θα πάμε πίσω στα νεανικά χρόνια του Bond σε μια μορφή prequel; Θα περπατήσει με τα παπούτσια του πράκτορα μια γυναίκα;

To τελευταίο διάστημα κυκλοφορούν πάλι τα ονόματα των Tom Hardy, John Boyega και Sam Heughan σ’ αυτό το ιδιότυπο poll για το ποιος θα είναι ο επόμενος 007. Το θέμα, όμως, είναι πια τι θα είναι αυτός ο νέος 007 και όχι ποιος θα τον ενσαρκώσει.

Οι θιασώτες του πράκτορα, και είναι εκατομμύρια, έμειναν ενεοί με την τελευταία εξέλιξη και το μούδιασμα δεν περνάει εύκολα. Τελικώς: δεν σκοτώνεις αυτό που σου δίνει ζωή.

 

Διαβάστε ακόμα: Ωχ! Οι Μπρόκολι «επανεφευρίσκουν» τον James Bond.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top