To σώμα ενός «χτίστη» ή ενός υπερήρωα, αλλά όχι του James Bond. (Credits: Lachlan Bailey/GQ).

Για να εξηγήσουμε το σήμερα θα χρειαστεί να ανατρέξουμε λίγο στο παρελθόν. Το 2005, όταν ανακοινώθηκε πως ο Daniel Craig θα είναι ο επόμενος James Bond, η σκόνη που σηκώθηκε θύμιζε -εν πολλοίς- τη συζήτηση γύρω από το όνομα του Roger Moore το 1973.

Ο Craig είναι χαρισματικός, το δίχως άλλο. Φτάνει, άραγε, αυτό για να υποδυθεί έναν τόσο ιδιαίτερο ρόλο; Οι παραγωγοί της σειράς, ωστόσο, έδειξαν να τον εμπιστεύονται για πολλά χρόνια. Στην πραγματικότητα, μέσω της δικής του ιδιαίτερης σκευής προσπάθησαν να μεταφέρουν τον υπερπράκτορα στη σημερινή εποχή.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η «μεταφορά» είναι επιτυχής. Ναι, ο Craig κέρδισε πολύ κόσμο, δεν ξέρουμε όμως αν ο Ίαν Φλέμινγκ ζούσε πώς θα αντιδρούσε κοιτώντας το μυώδες σώμα του και το σκοτεινό του ύφος. Προφανώς δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του όταν έγραφε εξαρχής τις περιπέτειες του 007.

Ο Craig δεν μας έπεισε ποτέ ότι ξέρει από εκλεκτά ποτά και ιδιαιτέρως από το εμβληματικό dry martini του πράκτορα.

Διαβάζοντας το εκτενές άρθρο του GQ για τον Craig και σε συνδυασμό με την ενδεικτική φωτογράφηση που έχει κάνει (όντως, έχει μια gay friendly αισθητική), αναρωτιέσαι αν αυτός είναι ο James Bond που γνωρίσαμε από την αρχή. Κι επειδή η απάντηση είναι αυταπόδεικτη, έχει δίκιο το αμερικανικό περιοδικό: επί εποχής Craig, ο Bond άλλαξε εντελώς χαρακτήρα.

Ας, πούμε, πού πήγε το πηγαίο και άκρως φλεγματικό χιούμορ που είχε πάντα ο θαυμαστός James; Ο Craig είναι μια «ωμή» παρουσία, του λείπει η πλαστικότητα του βρετανικού χιούμορ, καθώς και η υπόγεια δυναμική της ειρωνείας.

Ερωτισμός διαφορετικής αισθητικής (Credits: Lachlan Bailey/GQ).

Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Bond δεν είναι ένας αντι-ήρωας, αλλά ένας κλασικότροπος ήρωας που κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Μπορεί στο πέρασμά του να αφήνει λογής συντρίμμια (τα πάντα έχουν ένα τίμημα), αλλά αυτό δεν τον κάνει σκοτεινό ήρωα. Κι όμως, επί εποχής Craig η σκοτεινιά μπήκε στους… χρωματισμούς του ρόλου. Κάτι που δεν το έχει αρνηθεί ούτε και ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Telegraph. O αγαπημένος πράκτορας άρχισε να γίνεται μονήρης και να αποκτάει μια μάσκα θλίψης στο πρόσωπο.

Ο Bond είναι λάτρης του ποδόγυρου. Ένας κλασικός «womanizer». Ας μην ξεχνάμε την κλασική του ατάκα: «σήμερα εδώ, φευγάτος αύριο». Ο Craig παρότι άκαμπτος φυσιογνωμικά, προσπάθησε να μας πείσει και για την ευαισθησία του στην εποχή του #metoo.

Θα προσπαθήσει να σώσει το «κορίτσι» για να μας επιβεβαιώσει πως μέσα του διατηρεί μια ιδιαίτερη σχέση μαζί του. Ένα εύθραυστο κουτάβι που προσπάθησε να πατήσει ταυτόχρονα σε δύο βάρκες. Από τη μια μπρουτάλ και από την άλλη politically correct.

Γιατί τόσο μελαγχολικός; (Credits: Lachlan Bailey/GQ).

Ο Craig δεν μας έπεισε ποτέ ότι ξέρει από εκλεκτά ποτά και ιδιαιτέρως από το εμβληματικό dry martini του πράκτορα. Το γεγονός ότι τον είδαμε σε διαφήμιση να πίνει μπίρα λέει πολλά. Το ίδιο ισχύει και για τα ρούχα του. Μια χαρά είναι τα κοστούμια Tom Ford, αλλά πώς να δαμάσουν το σφιχτοπλεγμένο κορμί του; Το πουκάμισο τσιτώνει πάνω του, το σακάκι μοιάζει πέντε νούμερα πιο μικρό, στο παντελόνι του διαγράφονται οι μύες.

Ο Σον Κόνερι έχει (εντελώς) άλλη χάρη (και τρίχα).

Ο Bond δεν είναι ένας «μάτσο» που όλα τα καταφέρνει με τα μπράτσα του. Ναι, είναι δυναμικός. Ναι, έχει περάσει κάποιες ώρες στα γυμναστήρια, αλλά, όχι, δεν είναι ο πρωτοξάδελφος του Ράμπο. Κοιτώντας τις φωτογραφίες του στο GQ αντιλαμβάνεσαι πως ο Craig είναι κομμένος και ραμμένος για ταινίες δράσης όπου θα μπορεί να τα βάλει με έναν στρατό και να τον εξολοθρεύσει πριν πέσει ο ήλιος.

Δυστυχώς, παρά τη διαφήμιση και την πλατιά απήχηση που είχε ο Craig από τους νιόβγαλτους λάτρεις του Bond, οι «πούροι» της σειράς έχουν να λένε πως ο δικός του Bond δεν ήταν cool. H, δε, βρετανικότητά του πήγε περίπατο.

 

Διαβάστε ακόμα: «No Time To Die» – έξι πράγματα που πρέπει να ξέρετε για την ταινία.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top